ΗΜαδέρα (πορτογαλικά: Madeira, προφέρεται Μαδέιρα, επισήμως: Αυτόνομη Περιοχή της Μαδέρας,[2]πορτογαλικά: Região Autónoma da Madeira) είναι ομάδα νήσων στονΑτλαντικό ωκεανόπου ανήκουν στηνΠορτογαλία. Είναι δημοφιλής προορισμός για τους τουρίστες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ τα νησιά είναι φημισμένα παγκοσμίως γιατοκρασί της Μαδέρας.
Η Μαδέρα, γνωστή αρχικά στους Ρωμαίους ως «Πορφυρά νησιά», ανακαλύφθηκε εκ νέου (τυχαία) από τους Πορτογάλους ναυτικούς και προσαρτήθηκε στηνΠορτογαλίατο1418. Από αυτήν την περίοδο ήταν μια αυτόνομη περιοχή της Πορτογαλίας. Η Μαδέρα καιτοΠόρτο Σάντο είναι τα μόνα κατοικημένα νησιά. Αυτά τα νησιά είναι ένα πορτογαλικό αυτόνομο αρχιπέλαγος στον βόρειο Ατλαντικό ωκεανό.
Η Μαδέρα βρίσκεται βόρεια τωνΚαναρίων Νήσωνκαι αρκετά μίλια δυτικά τουΜαρόκου. Το κλίμα των νησιών είναι υποτροπικό, κυρίως όμως υγρού ωκεάνιου τύπου, και επηρεάζεται από το θερμό ρεύμα του Κόλπου (Gulf stream). Ηχλωρίδατων νησιών είναι πλούσια συμπεριλαμβανομένου και ενός είδους δάφνηςπου σχηματίζει μάλιστα και ολόκληρα δάση.
ΟΠλίνιος αναφέρει ορισμένα νησιά μετην ονομασία «Πορφυρά», των οποίων η θέση σε σχέση μετα «Νησιά της Τύχης», δηλαδή ταΚανάρια, ίσως να υποδεικνύει τη Μαδέρα. ΟΠλούταρχος, αναφερόμενος στον στρατιωτικό διοικητή Κόιντο Σερτόριο (Quintus Sertorius), περιγράφει ότι «επέστρεψε από κάποια νησιά του Ατλαντικού, δύο τον αριθμό, τα οποία ανάμεσά τους είχαν έναν στενό πορθμό και απείχαν από τις ακτές της Αφρικής περίπου 10.000 ρωμαϊκές λεύγες». Η περιγραφή φαίνεται να προσεγγίζει το νησί της Μαδέρα καιτο Πόρτο Σάντο.
Υπάρχει επίσης μία ρομαντική ιστορία για δύο εραστές, τον Ρόμπερτ Μάξιμ (Robert Machim) καιτην Άννα ντ' Αρφέτ (Anna d' Arfet), οι οποίοι την εποχή του βασιλιά Εδουάρδου τουΓ' της Αγγλίας, έφυγαν από τηνΑγγλίαγιατηΓαλλίατο1346, αλλά μία τρομερή καταιγίδα τους έβγαλε από την πορεία τους και τους κατεύθυνε στις ακτές της Μαδέρα. Με στοιχεία του1351 ενός πορτολάνου, φαίνεται ότι η Μαδέρα ήταν γνωστή πριν φτάσουν σε αυτή Πορτογαλικά πλοία μεΓενοβέζους κυβερνήτες.
Ο καθεδρικός ναός στο Φουνσάλ, πρωτεύουσα του νησιού.
Το1419 δύο κυβερνήτες του πρίγκηπα Ερρίκου του Θαλασσοπόρου, οΖοάο Γκονσάλβες Ζάρκο (João Gonçalves Zarco) καιοΤριστάο Βαζ Τεϊσέιρα (Tristão Vaz Teixeira) οδηγήθηκαν από μία καταιγίδα στο νησί που ονόμασαν Πόρτο Σάντο. Η ονομασία, που σημαίνει «Άγιο Λιμάνι», δόθηκε σε ευγνωμοσύνη γιατη διάσωσή τους. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε μία αποστολή γιατον εποικισμό του νησιού, στην οποία οι δύο κυβερνήτες μαζί μετονΜπαρτολομέου Περεστρέγιο (Bartolomeu Perestrello), κατέλαβαν τα νησιά στο όνομα του Στέμματος της Πορτογαλίας. Η ανακάλυψη του Πόρτο Σάντο και της Μαδέρα αναφέρονται για πρώτη φορά από τονΓκομές Εάνες ντε Ζουράρα (Gomes Eanes de Zurara) στα «Χρονικά της ανακάλυψης και κατάκτησης της Γουινέας» (Chronica da Descoberta e Conquista da Guiné).
Ο εποικισμός των νησιών ξεκίνησε μεταξύ του1420καιτου1425. Η πρώτη γραπτή αναφορά του ονόματος Ίλια ντα Μαντέιρα (Νησί της Μαδέρα, που σημαίνει νησί του ξύλου) εμφανίζεται σε χάρτη του1433.
Οι τρεις παραπάνω κυβερνήτες οδήγησαν τις πρώτες οικογένειες αποίκων, που αποτελούταν από φτωχούς, μη ευγενείς και ορισμένους καταδίκους. Γιανα καταφέρουν να αναπτύξουν καλλιέργειες στο νησί, οι πρώτοι άποικοι αναγκάστηκαν να κόψουν μέρος του πυκνού δάσους του νησιού, καθώς καινα κατασκευάσουν ένα μεγάλο αριθμό καναλιών, γνωστά και ως λεβάδας (levadas), αφού τονερόστο νησί ήταν άνισα κατανεμημένο. Τα πρώτα χρόνια της αποικίας, η διατροφή των κατοίκων βασιζόταν κυρίως σταψάρια, ταλαχανικάκαιταφρούτα. Η πρώτη αγροτική δραστηριότητα με επιτυχία ήταν η καλλιέργεια σιταριού. Αρχικά, οι άποικοι παρήγαγαν σιτάρι γιατη δικιά τους τροφή, αλλά μετέπειτα άρχισαν νατο εξάγουν καιστην Πορτογαλία.
Άγαλμα του Ζοάο Γκονσάλβες Ζάρκο (João Gonçalves Zarco) στο Φουνσάλ.
Η παραγωγή σιταριού άρχισε να φθίνει μετην πάροδο του χρόνου και, γιανα αντιμετωπίσει την κρίση, ο Ερρίκος της Πορτογαλίας αποφάσισε να διατάξει τη δημιουργία φυτειών ζαχαροκάλαμου στο νησί. Τοζαχαροκάλαμο ήταν σπάνιο στηνΕυρώπηκαι θεωρούνταν εκείνη την εποχή ιδιαίτερο. Γιατον σκοπό αυτό προώθησε την εισαγωγή τεύτλων από τηΣικελία ως τα πρώτα εξειδικευμένα φυτά στην αγροτική παραγωγή της Μαδέρα. Η παραγωγή ζαχαροκάλαμου έγινε σημαντικός παράγοντας της οικονομίας του νησιού και αύξησε τη ζήτηση εργατικών χεριών. Κατά περιόδους, στο νησί εισήχθησαν σκλάβοιγια εργασία στις φυτείες και συγκεκριμένα το ποσοστό τους στο συνολικό πληθυσμό έφτασε το 10% κατά τον 16ο αιώνα.[3] Έμποροι από την Πορτογαλία καιτηΓένοβα προσέγγισαν τη Μαδέρα για εμπόριο ζαχαροκάλαμου, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε η βιομηχανία παραγωγής ζάχαρης μέχρι καιτον 17ο αιώνα.
Από εκείνη την περίοδο και μετέπειτα, τοπιο σημαντικό προϊόν του νησιού ήταν το κρασί, καθώς η παραγωγή ζάχαρης μεταφέρθηκε στηΒραζιλία, στοΣάο Τομέ και Πρίνσιπε, και αλλού. Τοκρασί της Μαδέρα ήταν ίσως τοπιο διάσημο πολυτελές ποτό κατά την αποικιοκρατία τον 17οκαι 18ο αιώνα. ΗΒρετανική Αυτοκρατορία κατέλαβε τη Μαδέρα από το1807 έως το1814, ως συνέπεια τωνΝαπολεόντειων πολέμωνστην ηπειρωτική Ευρώπη, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε το νησί στην Πορτογαλία, έχοντας συμβάλει στη διάδοση της φήμης του κρασιού.
Όταν μετά τον θάνατο του βασιλιά Ιωάννη τουΣΤ' της Πορτογαλίας, ο γιος τουκαι σφετεριστής του θρόνου Μιγκέλ ανέλαβε την εξουσία από την επίσημη διάδοχο, ανεψιά του βασιλιά, Μαρία τηΒ', ανακηρύσσοντας τον εαυτό του απόλυτο μονάρχη, η Μαδέρα καιο τοπικός κυβερνήτης Ζοζέ Τραβάσος Βαλντέζ υποστήριξαν τη βασίλισσα. Ο Μιγκέλ απέστειλε στρατιωτικό σώμα το οποίο υπερνίκησε την άμυνα του νησιού καιο Βαλντέζ διέφυγε στην Αγγλία μετην προστασία τουΒρετανικού βασιλικού ναυτικούτο1828. Το1921, ο τελευταίος αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας, Κάρολος οΑ', κατέφυγε στη Μαδέρα, μετά το δεύτερο αποτυχημένο πραξικόπηματουστηνΟυγγαρία.
Την1η Ιουλίουτου1976, μετά τη δημοκρατική επανάσταση του1974, η Πορτογαλία παραχώρησε πολιτική αυτονομία στη Μαδέρα, η οποία σήμερα έχει τη δική της Κυβέρνηση και δικό της νομοθετικό σώμα. Οι τελευταίες περιφερειακές εκλογές (για νομοθετική συνέλευση) διεξήχθησαν στις 22 Σεπτεμβρίου 2019 καιπρόεδρος εξελέγη ο σοσιαλδημοκράτης Μιγκέλ Αλμπουκέρκε.
ΤοΦουνσάλ, η πρωτεύουσα της αυτόνομης περιφέρειας της Μαδέρα, είναι η κύρια πόλη και βρίσκεται στη νότια ακτή του νησιού της Μαδέρα. Άλλες πόλεις είναι ηΒίλα Μπαλέιρα (Vila Baleira) στο νησί Πόρτο Σάντο, ηΚάμαρα ντε Λόμπους, τοΜασίκο, ηΣάντα Κρουζ, ηΣαντάνακαιτοΚανίσου (στο νησί της Μαδέρα). Τοαρχιπέλαγος απέχει περίπου 580 χλμ. από τις ακτές της Αφρικής, 861 χλμ. από τηΛισαβόνα, 370 χλμ. από το νησί Γκραν Κανάριακαι περίπου 770 χλμ. από τηΣάντα Μαρία, το κοντινότερο νησί από τις Αζόρες.
Άποψη του νησιού από την Μπίκα ντα Κάνα (Bica da Cana).
Το νησί της Μαδέρα είναι το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους με έκταση 740,7 τετρ. χλμ., μήκος (ανατολικά-δυτικά) 57 χλμ. και εύρος (βορράς-νότος) 22 χλμ. στοπιο ευρύ του σημείο. Η ακτογραμμή του είναι περίπου 140 χλμ. Στον άξονα ανατολής-δύσης απλώνεται καιη βασική οροσειράτου νησιού με μέσο υψόμετρο 1.220 μ. και ψηλότερη κορυφή τηνΠίκου Ρουίβου (Pico Ruivo) με ύψος 1.862 μ.[4]
Στο νότιο τμήμα διασώζεται ελάχιστο τμήμα του ιθαγενούς τροπικού δάσους βροχήςτου νησιού, το οποίο κάλυπτε παλαιότερα όλη την έκταση της Μαδέρα. Στον βορρά όμως, αρκετές κοιλάδες διατηρούν το χαρακτηριστικό δάσος, καιη ευρύτερη περιοχή τους αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Στην ανατολική άκρη του νησιού σχηματίζεται χαμηλό και στενό βραχώδες ακρωτήριο, στο οποίο εκτείνεται μία γλώσσα ασβεστολιθικήςάμμου, γνωστή και κοίτασμα απολιθωμάτων. Περιέχει χερσαία όστρακακαι πολλά σώματα που μοιάζουν με ρίζες δέντρων, πιθανότατα προϊόντα διήθησης ιζημάτων.
Μετη γεωγραφική του θέση καιτο ορεινό τοπίο του, το νησί της Μαδέρα έχει ευχάριστο κλίμα που ποικίλλει ανάμεσα στον βορρά καιστον νότο, καθώς με μεταξύ των μικρότερων νησιών Πόρτο Σάντο και Σελβάζεμ (άγρια). Η μέση ετήσια θερμοκρασία στις παράκτιες περιοχές μπορεί να υπερβεί και τους 20 °C στο νότιο τμήμα. Η υγρασία είναι μέτρια έντονη καιτο κλίμα χαρακτηρίζεται ωκεάνιο υποτροπικό, ενώ μετο χαμηλό ποσοστό βροχήςστο Σελβάζεμ, ερημικό. Τα νησιά επηρεάζονται από τοΡεύμα του Κόλπου, καιη θερμοκρασία θάλασσας κυμαίνεται μεταξύ 26 °C τοκαλοκαίρικαι 17 °C τονχειμώνα.
Η κύρια παραλία του νησιού Πόρτο Σάντο με μήκος 9 χλμ.
Το αρχιπέλαγος των νησιών της Μαδέρα έχει συνολικά 5 ομάδες βασικών νησιών ή νησιωτικών ομάδων και αντίστοιχα αρκετές νησίδες που πλαισιώνουν τα νησιά. Συγκεκριμένα, τα βασικά νησιά καιοι γειτονικές τους νησίδες είναι:
Νησί της Μαδέρα (ή απλά Μαδέρα) με τις νησίδες:
Ιλιέου ντ´ Αγκουστίνιου (Ilhéu de Agostinho) στα ανατολικά
Σάου Λορένσου (Ilhéu de São Lourenço) στα ανατολικά
Ιλιέου Μόλ (Ilhéu Mole) στα βορειοδυτικά
Νησί του Πόρτου Σάντου (ή απλά Πόρτο Σάντο) με τις νησίδες:
Μπάισου ή νταΚαλ (Ilhéu de Baixo ou da Cal) στα νότια
Φέρρο (Ilhéu de Ferro) στα νότια
Σενόρας (Ilhéu das Cenouras) στα βόρεια
Φόρα (Ilhéu de Fora) στα βόρεια
Σίμα (Ilhéu de Cima) στα ανατολικά
Νησιά Ντεζέρτας (Desertas) - "Έρημα νησιά", ομάδα που αποτελείται από τα:
Ντεζέρτα Γκράντ (Deserta Grande)
Μπουζίο (Bugio)
και Σάου (Chão)
Βορειοανατολικά νησιά Σελβάζεμ (άγρια), ομάδα νησιών που αποτελείται από τα:
Σελβάζεμ Γκράντ (Selvagem Grande)
Παλιέιρου ντα Τέρα (Palheiro da Terra)
και Παλιέιρο ντουΜαρ (Palheiro do Mar)
Νοτιοδυτικά νησιά Σελβάζεμ (άγρια), ομάδα νησιών που αποτελείται από τα:
Σήμερα, η πρωτεύουσα της Μαδέρα, Φουνσάλ, είναι μία σύγχρονη πόλη με περισσότερους από 111.000 κατοίκους. Η πόλη βρίσκεται σε μία μοναδική τοποθεσία, καθώς οι γύρω γεωλογικοί σχηματισμοί μοιάζουν με ένα αμφιθέατρο, του οποίου η βάση βρίσκεται στολιμάνι της πρωτεύουσας, ενώ η κορυφή σε ύψος 1200 μ. μέσα από χαμηλούς λόφους. Έτσι, η πόλη βρίσκεται σε ένα φυσικά προστατευόμενο καταφύγιο, κάτι το οποίο και προσέλκυσε τους πρώτους αποίκους.
Η πόλη του Φουνσάλ έχει πιθανότατα πάρει το όνομά της από την πορτογαλική λέξη γιατομάραθο, " φούνσου" (funcho), το οποίο συναντάται σε αφθονία στην περιοχή.
Τόσο η γεωγραφική του θέση, όσο καιτο ήπιο κλίμα του, συντέλεσαν στην έντονη πληθυσμιακή ανάπτυξη του Φουνσάλ. Τοπιο κεντρικό του σημείο είναι οκαθεδρικός ναός Σε, ο οποίος κατασκευάστηκε μεταξύ του1493καιτου1514 από τον Πέρο Άνες, και σήμερα αποτελεί έναν αρχιτεκτονικό θησαυρό της Μαδέρα.
Το νησί της Μαδέρα βρίσκεται στην κορυφή ενός τεράστιου υποθαλάσσιου ηφαιστειακού κώνου, ο οποίος ανέρχεται τον Ατλαντικό πυθμένα με βάθος 6 χλμ. Ο κώνος ανήκει στηνυποθαλάσσια οροσειρά Τόρε της Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας, με προσανατολισμό στον άξονα ανατολής-δύσης. Ο σχηματισμός του κώνου τουηφαιστείου ξεκίνησε κατά τοΜειόκαινοπριν από περίπου 5 εκατ. χρόνια και συνεχίστηκε κατά τοΠλειστόκαινο μέχρι πριν περίπου 700.000 χρόνια. Τα έντονα φαινόμενα διάβρωσης έχουν σχηματίσει γεωλογικούς αμφιθεατρικούς σχηματισμούς στο νότιο και κεντρικό τμήμα του νησιού.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα συνεχίστηκε καισε πρόσφατους γεωλογικούς χρόνους, με αποθέσεις λάβαςκαι σκωρίας στα εδάφη του νησιού. Ηπιο πρόσφατη ηφαιστειακή έκρηξη έγινε στο κεντροδυτικό τμήμα της Μαδέρα πριν από περίπου 6.500 χρόνια, σχηματίζοντας επιπλέον ηφαιστειακά πετρώματα.
Η χαρακτηριστική μεγάλη λευκή πεταλούδα της Μαδέρα.Τυπικά γηγενή άνθη της Μαδέρα
Η Μαδέρα έχει τρία ενδημικά είδη πτηνών: το θαλασσοπούλι Ζίνο (Zino), τοπεριστέριΤροκάζ (Trocaz) καιτονκοκκινολαίμης της Μαδέρα. Αποτελεί επίσης σημαντικό ενδιαίτημα για άλλα θαλασσοπούλια, που έρχονται εδώ την περίοδο της αναπαραγωγής.
Η περιοχή της Μακαρονησίαςστο νησί κατέχει μία σημαντική ποικιλία χλωρίδας. Στην πραγματικότητα, η σύσταση καιη ωριμότητα της χλωρίδας του αρχιπελάγους είναι αρκετά όμοια μετα δάση της Τριτογενούς περιόδου που κάλυπταν τη νότια Ευρώπηκαιτη Βόρεια Αφρική εκατομμύρια χρόνια πριν.
Η μεγάλη βιοποικιλότητα της Μαδέρα συνδέεται φυτογεωγραφικά μετη λεκάνη της Μεσογείου, τηνΑφρική, τηνΑμερικήκαιτηνΑυστραλία. Το ενδιαφέρον γιατην τοπική χλωρίδα έχει αυξηθεί ιδιαίτερα πρόσφατα, μετην ανακάλυψη ορισμένων ειδών επιφύτων και βρυοφύτων χωρίς ταξινομημένη καταχώριση. Επίσης, η τοπική πανίδα έχει αρκετά ενδημικά είδη, όπως η εξαιρετικά σπάνια μεγάλη λευκή πεταλούδα της Μαδέρα, αλλά η τοπική νυχτερίδα, ορισμένα είδη σαύρας, αλλά και πτηνά, όπως παραπάνω. Η μεγαλύτερη αράχνη ταραντούλα της Ευρώπης έχει βρεθεί στα νησιά Ντεσέρτας και έχει μέγεθος όσο μία παλάμη ανθρώπου. Τα νησιά, στο σύνολό τους, έχουν περισσότερα από 250 είδη χερσαίων μαλακίων (σαλιγκάριακαισκουλήκια), με ιδιαίτερα ασυνήθιστο κέλυφος σε σχέση μετο χρώμα καιτη μορφή. Τα περισσότερα είναι ενδημικά και προστατευόμενα.
Η ίδρυση Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου (ΖΕΕ) στη Μαδέρα συνέβαλε στην ανάπτυξη ευνοϊκών συνθηκών για τις υποδομές, την παραγωγή, τοεμπόριοκαι τις υπηρεσίες, τόσο για μικρές όσο καιγια μικρομεσαίες επιχειρήσεις. ΗΖΕΕ της Μαδέρα αναφέρεται και ως Διεθνές Επιχειρηματικό Κέντρο (Madeira International Business Centre), ενώ παρέχει φορολογικά κίνητρα για επιχειρήσεις με παράλληλη υποστήριξη, όπως υπεράκτιο οικονομικό κέντρο ή διεθνές νηολόγιο.
Ο τομέας των υπηρεσιών έχει το μεγαλύτερο τμήμα στη συνεισφορά στηνοικονομίακαιτο συνολικό ακαθάριστο προϊόν της περιφέρειας, ενώ ο αγροτικός τομέας σε αντιδιαστολή συνεχώς υποβαθμίζεται σε σύγκριση μετο παρελθόν.
Τα τελευταία χρόνια, η οικονομία έχει καταφέρει να ενισχύσει τόσο την εσωτερική όσο καιτη διεθνή ανταγωνιστικότητά της. Οι σημαντικότεροι τομείς της βιομηχανίες περιλαμβάνουν τα είδη διατροφής, τα ποτά (και ειδικότερα το γνωστό τοπικό κρασί) και τις κατασκευές.
Οτουρισμός είναι ένας από τουπιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας της Μαδέρα, καθώς συμβάλει στο 20% του τοπικού ΑΕΠ, ενώ υποστηρίζει μετη δραστηριότητά τουτο εμπόριο και τις μεταφορές, αλλά καιτην παραγωγή τοπικών προϊόντων, σχεδόν όλο τον χρόνο. Η συμβολή αυτή φαίνεται καιστο μερίδιο συνεισφοράς στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία, το οποίο ανέρχεται στο 9%. Το νησί του Πόρτο Σάντο, μετην μήκους 9 χλμ. παραλίατου, είναι αφιερωμένο στην τουριστική βιομηχανία, ενώ την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί μία σημαντική αύξηση στη δυναμικότητα των καταλυμάτων του.
Η ανάπτυξη της Μαδέρα θεωρείται ότι έχει επίσης προοπτικές στο μέλλον, καθώς οι απαραίτητες υποδομές έχουν ολοκληρωθεί και ταυτόχρονα έχουν θεσπιστεί αρκετά κίνητρα για επενδύσεις σεξενοδοχείακαι μονάδες εστίασης. Παράλληλα, η προστασία της φυσικής κληρονομιάς αναδεικνύεται ως σημαντικός πόλος έλξης ξένων τουριστών.
Άποψη του λιμανιού του Φουνσάλ.
Η τουριστική κίνηση στα νησιά προέρχεται κατά κύριο λόγο από τηνΕυρωπαϊκή Ένωση, και συγκεκριμένα από τηΓερμανία, τοΗνωμένο Βασίλειο, τηνΠορτογαλίακαι τις χώρες της Σκανδιναβίας. Η μέση ετήσια πληρότητα καταγράφεται στο 60,3% (2008)[6], ενώ έφτασε τη μέγιστη τιμή της τον Μάρτιο καιτον Απρίλιο σε ποσοστό 70%.
Τα νησιά της Μαδέρα έχουν δύο αεροδρόμια, το Φουνσάλ στην πρωτεύουσα στο νησί της Μαδέρα και ένα ακόμα στο νησί του Πόρτο Σάντο. Οι εισερχόμενες πτήσεις προέρχονται κυρίως από τηΛισαβόνακαιτοΠόρτο της Πορτογαλίας, ενώ υπάρχουν και συνδέσεις από άλλες μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά και άλλες χώρες, όπως ηΒραζιλία, ηΒενεζουέλακαιηΝότια Αφρική.
Τοαεροδρόμιο του Φουνσάλδεν είχε ιδιαίτερα καλή φήμη στο παρελθόν, λόγω των μικρού μήκους διαδρόμων τουκαι της θέσης του πάνω σε παράκτιες προσχώσεις. Μέρος της πρόσχωσης υποχώρησε παλαιότερα, ενώ ισχυρά ρεύματα αέρα καθιστούσαν δύσκολη την προσγείωση. Το1977 προκλήθηκε ένα σοβαρό ατύχημα με 131 νεκρούς, όταν ένα Boeing 727 κατά την προσγείωσή τουμε αντίξοες καιρικές συνθήκες βγήκε από τον διάδρομο και έπεσε στη θάλασσα.[7] Πρόσφατα, ο βασικός διάδρομος του αεροδρομίου επεκτάθηκε στα 2.480 μ. από 1.800 μ., επιτρέποντας την ασφαλή προσγείωση σε μεγαλύτερα και σύγχρονα αεροσκάφη.
Η συγκοινωνία ανάμεσα στα δύο κεντρικά νησιά, Μαδέρα και Πόρτο Σάντο, πραγματοποιείται είτε με αεροπλάνο είτε μεπλοίο, επιτρέποντας καιτη μεταφορά οχημάτων. Η επίσκεψη της ενδοχώρας των νησιών είναι επίσης εύκολη, καθώς το οδικό δίκτυο έχει αναπτυχθεί και βελτιωθεί σημαντικά. Γνωστοί μετην ονομασία Βία Ράπιντς (Via Rapids), οι δρόμοι κατασκευάστηκαν κατά την οικονομική άνθηση της Πορτογαλίας, και καλύπτουν όλα τα σημαντικά τουριστικά σημεία των νησιών. Οι παλαιότεροι ορεινοί δρόμοι υπάρχουν ακόμα και αποτελούν μία εναλλακτική γραφική επιλογή τουριστικής περιήγησης στο νησί.
Η πρωτεύουσα Φουνσάλ έχει ένα οργανωμένο σύστημα και δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς. Οργανισμοί αστικών μεταφορών, όπως ο Οράριους ντου Φουνσάλ (Horários do Funchal) που λειτουργεί για περισσότερο από 100 χρόνια, έχουν δρομολόγια σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος στο νησί.
Επικεφαλής της περιφερειακής κυβέρνησης είναι οΜιγκέλ Αλμπουκέρκε από τις 20 Απριλίου 2015.
Οιπιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. Ο συνασπισμός "Εμείς είμαστε η Μαδέρα", μεταξύ του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) καιτου CDS – Λαϊκού Κόμματος (CDS–PP), κέρδισε τις εκλογές του 2023 με ποσοστό 43% των ψήφων, οχι όμως καιτην πλειοψηφία των εδρών, μένοντας στις 23 έδρες, χάνοντας την αυτοδυναμία μόλις για μία έδρα.[8]
↑Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τις μεγάλες φυσικές καταστροφές στην αυτόνομη περιοχή της Μαδέρας, τη Γαλλία καιτην Ισπανία europarl.europa.eu
↑Godinho, V. M. Os Descobrimentos e a Economia Mundial, Arcádia, 1965, Vol 1 and 2, Lisboa
Πορτογαλία
13.jpg)
