Το φυσικό καταφύγιο ιδρύθηκε το 1943 στην περιοχή της Ακτής Ελεφαντοστούκαιτο 1944 στην περιοχή της Γουινέας. Το μέρος που αντιστοιχεί στη Γουινέα έγινε αποδεκτό ως καταφύγιο βιόσφαιραςτο 1980, ενώ η περιοχή και στις 2 χώρες ανακυρήχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάςτο 1981 (Γουινέα) και 1982 (Ακτή Ελεφαντοστού) αντίστοιχα.Τοόρος Νίμπαμε χρησιμοποιείται ως καταφύγιο για πολλά είδη της Δυτικής Αφρικής, καιστα πλούσια τροπικά δάση της περιοχής ζουν υπάρχουν πάνω από 2000 είδη ανώτερων φυτών.[1][3]
Οι κοντινότεροι οικισμοί στην περιοχή βρίσκονται στην πόλη Γιεκέπα προς τα δυτικά εντός της Λιβερίας, καιοι οικισμοί ΜποσούκαιΝ'Ζουστη Γουινέα, ενώ υπάρχει ένα τοπικό κέντρο διατήρησης και διαχείρισης της περιοχής από το Ίδρυμα Πάρκων της Γουινέας.
Από το 1992 ηΟΥΝΕΣΚΟ έχει σημάνει την περιοχή ως βρισκόμενη σε κίνδυνο, λόγω της δραστηριοποίησης ορυχείων σιδήρουστην περιοχή, και λόγω των ομάδων προσφύγων από τη Λιβερία οι οποίοι καταφεύγουν στο πάρκο.[2]