Ο Τζέισον Ρόμπαρντς (Jason Nelson Robards, Jr., 26 Ιουλίου 1922 - 26 Δεκεμβρίου 2000) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με δύο Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για τις ταινίες Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου (All the Presidents Men, 1976) και Τζούλια (Julia, 1977). Ο Ρόμπαρντς ήταν επίσης κάτοχος ενός Βραβείου Τόνυ και ενός Βραβείου Έμμυ. Ο ηθοποιός έγινε γνωστός για τις ερμηνείες του σε έργα του Ευγένιου Ο'Νηλ τόσο στο θέατρο όσο και στη μεγάλη οθόνη. Είναι γνωστός για τη συμμετοχή του στις ταινίες Μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα (Long Day's Journey into the Night, 1962), Κάποτε στη Δύση (C'era una volta il West, 1968), Γύπες Πάνω από την Έρημο] (The Ballad of Cable Hogue, 1970), Τόρα! Τόρα! Τόρα! (Tora! Tora! Tora!, 1970), Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου (All the Presidents Men, 1976), Τζούλια (Julia, 1977), Μέλβιν και Χάουαρντ (Melvin and Howard, 1980), Φιλαδέλφεια (Philadelphia, 1993) και Μανόλια (Magnolia, 1999).
Γιος του ηθοποιού Τζέισον Ρόμπαρντς του πρεσβύτερου[3], ο ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 1956, κάνοντας επιτυχία ερμηνεύοντας ήρωες των θεατρικών του Ευγένιου Ο'Νηλ. Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, σε ηλικία 37 ετών, το 1959, στο πλευρό των Γιουλ Μπρίνερ και Ντέμπορα Κερ στην ταινία Το Ταξίδι (The Journey). Έπειτα ερμήνευσε τον αλκοολικό γιο της Κάθριν Χέπμπορν στην ταινία του Σίντνεϊ Λουμέτ Μακρύ Ταξίδι Μέσα στη Νύχτα (Long Day's Journey into the Night, 1962) κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας Μέσα στη Νύχτα του Ευγένιου Ο'Νηλ. Διέπρεψε στην κωμωδία όπως στις ταινίες Μεγάλη Θύελλα σε Μικρή Καρδιά (A Thousand Clowns, 1965) (σε έναν ρόλο που είχε ερμηνεύσει στο θέατρο), Η Γκαρσονιέρα μιας Ανύπαντρης (Any Wednesday, 1966) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό της Τζέιν Φόντα, υποδύθηκε τον Άλ Καπόνε στην ταινία του Ρότζερ Κόρμαν Η Σφαγή του Σικάγου (The St. Valentine's Day Massacre, 1968) και τον Ντοκ Χόλιντεϊ στην ταινία του Τζον Στέρτζις Η Ώρα του Πιστολιού (Hour of the Gun, 1968) κι είχε δυο από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του στις ταινίες: Κάποτε στη Δύση (C'era una volta il West, 1968) σε σκηνοθεσία του Σέρτζιο Λεόνε και Γύπες Πάνω από την Έρημο (The Ballad of Cable Hogue, 1970) του Σαμ Πέκινπα.
Έλαβε το πρώτο από τα δυο του Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου το 1976 για την ταινία του Άλαν Τζέι Πάκουλα Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου (All the Presidents Men, 1976) και κρίθηκε ακόμη μια φορά νικητής ένα χρόνο αργότερα για την ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν Τζούλια (Julia, 1977) όπου υποδύθηκε τον συγγραφέα Ντάσιελ Χάμετ στο πλευρό της Τζέιν Φόντα και της Βανέσα Ρεντγκρέιβ[4]. Έλαβε ακόμη μια υποψηφιότητα για την ταινία του Τζόναθαν Ντέμι Μέλβιν και Χάουαρντ (Melvin and Howard, 1980). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές και είχε το ρόλο του αφηγητή σε πολλά ντοκιμαντέρ. Κατά τη δεκαετία του '90 συμμετείχε στις ταινίες Φιλαδέλφεια (Philadelphia, 1993) στο ρόλο του επικεφαλής του δικηγορικού γραφείου όπου εργάζεται ο Τομ Χανκς, τον οποίο απολύει όταν ανακαλύπτει ότι είναι ομοφυλόφιλος και Μανόλια (Magnolia, 2000) στο ρόλο ενός ετοιμοθάνατου ηλικιωμένου άνδρα που συμφιλιώνεται με το γιο του. Ο ηθοποιός απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 78 ετών από καρκίνο του πνεύμονα.
Παντρεύτηκε τέσσερις φορές κι απέκτησε 6 παιδιά. Η τρίτη του σύζυγος ήταν η Λορίν Μπακόλ, με την οποία υπήρξε παντρεμένος από το 1961 εώς το 1969 και με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον ηθοποιό Σαμ Ρόμπαρντς. Ο χωρισμός τους ήταν αποτέλεσμα του αλκοολισμού του ηθοποιού.[5]. Ο Ρόμπαρντς έλαβε συνολικά 8 υποψηφιότητες για βραβείο Τόνυ, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό του θεάτρο[6]. Βραβεύτηκε μια φορά με Τόνυ, το 1959 για την ερμηνεία του στο θεατρικό του Μπαντ Σούλμπεργκ The Disenchanted, στο οποίο εμφανίστηκε με τον πατέρα του. Τιμήθηκε επίσης με Βραβείο Έμμυ, με βραβείο του ιδρύματος Κέννεντι[7] και με "Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών".
Σχετικά πολυμέσα