Ο Μίρμπεργκ γεννήθηκε ως Ματς Άουγκουστ Μίρμπεργκ στις 24 Ιουλίου 1797 στοΡάαχετουΒασιλείου της Σουηδίας. Ο πατέρας του, Άντερς Γκούσταφ Μίρμπεργκ, ήταν έμπορος γεννημένος στη Σουηδία και Στρατηγός στο σουηδικό στρατό, που αργότερα έγινε τελωνειακός αξιωματούχος.[4][6]Η μητέρα του, Κριστίνα, ανήκε σεμια φινλανδική αστική οικογένεια από τοΌουλου. Η οικογένεια μιλούσε φινλανδικάστο σπίτι.[7] Ύστερα από τη ρωσική προσάρτηση της Φινλανδίας μετά τονΦινλανδικό Πόλεμο, η οικογένεια Μίρμπεργκ μετακόμισε στοΚάρλσχαμνκαι αργότερα στοΧέρνεσαντ.[8] Αφού ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο στο Ράαχε, ο Μίρμπεργκ στάλθηκε στηνΟυψάλαγιανα συνεχίσει τις σπουδές τουσε οικοτροφείο. Τον Ιούνιο του 1815, εγγράφηκε στοΠανεπιστήμιο της Ουψάλα, όπου καλλιέργησε το ενδιαφέρον τουγιατην ιστορία καιτηνελληνική μυθολογία.[5]Το 1818, εξοικειώθηκε μετον επισκέπτη αναπληρωτή καθηγητή Άντολφ Ίβαρ Άρβιντσον, όπου συχνά είχε αντιπαράθεση με κύκλους που ήταν συνδεδεμένοι μαζί του. Το 1820, εγκατέλειψε τις σπουδές τουγιανα ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Ο Μίρμπεργκ ήταν θαυμαστής τουΝαπολέοντα Βοναπάρτηκαι φιλοδοξούσε να συμμετάσχει στο επαναστατικό κύμα που σάρωνε τηνΕυρώπη.
Μετά το θάνατο του πατέρα τουτο 1823, ταξίδεψε στηνΙσπανία, όπου πολέμησε εν συντομία στην φιλελεύθερη εξέγερση ενάντια στον απολυταρχικό κανόνα τουΦερδινάνδου Ζ΄ της Ισπανίας, προτού αιχμαλωτιστεί από τον γαλλικό στρατό. Το 1825, ήταν μεταξύ μιας ομάδας εθελοντών που στρατολογήθηκε από τον συνταγματάρχη Κάρολο ΦαβιέροστηΜασσαλίαγιανα πολεμήσει στονΕλληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Έφτασε στοΝαύπλιοτο 1825 και αρχικά υπηρέτησε ως έφιππος στατιώτης στο ιππικό του Συνταγματάρχη Ογκούστ Ρενιό ντεΣαιντ-Ζαν ντ΄Ανζελί.[8]Ο Μίρμπεργκ έλαβε μέρος στη μάχη στηνΕύβοιατο 1826 και στη συνέχεια πολέμησε σεμια απόπειρα ενίσχυσης της Πολιορκίας της Ακρόπολης, όπου τραυματίστηκε. Το 1826, προήχθη σεΥπολοχαγό, αργότερα συμμετείχε στηΜάχη του Χαϊδαρίου, όπου τραυματίστηκε ξανά. Τραυματίστηκε σε δράση για τρίτη φορά στη Μάχη του Ακρωτηρίου Κολιάς και προήχθη στονΛοχαγό μετά το πέρας της. Τον Ιανουάριο του 1827, ο Μίρμπεργκ έγινε βοηθός στρατώνα του Φαβιέρου καιστη συνέχεια υπηρέτησε στον ίδιο ρόλο γιατον Στρατηγό Τόμας Γκόρντονκαιτον Συνταγματάρχη Κάρολο Γουλιέλμο φον Χάιντεκ.[5]Ο Μίρμπεργκ έλαβε μέρος στηΜάχη του ΑναλάτουκαιστηνΕκστρατεία της Χίου, όπου διακρίθηκε. Το 1829, ο Μίρμπεργκ διορίστηκε Διοικητής τουΦρουρίου του Παλαμηδίου από τονΙωάννη Καποδίστρια. Ανησυχώντας γιατην αυξανόμενη επιρροή τουΡωσικού Κόμματος, ο Μίρμπεργκ εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1831 για να συμμετάσχει στην Πολωνική Νοεμβριανή Εξέγερση. Λίγα είναι γνωστά για αυτήν την περίοδο της ζωής τουκαι σύμφωνα με μία ανέκδοτη αναφορά του Άντερς Ράμσεϊ, ο Μίρμπεργκ πολέμησε στηΜάχη της Οστροουένκα.[9] Συνελήφθη από τους Ρώσους κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει στην ουδέτερη Πρωσίακαι αργότερα εγκαταστάθηκε στηΓαλλία.
Το 1834, του απονεμήθηκε ο Ασημένιος Σταυρός τουΤάγματος του Σωτήρος από τον Βασιλιά Όθωνα Α΄ της Ελλάδας.[5]Το 1836, επισκέφτηκε τον Τόμας Γκόρντον στηΣκωτία. Το 1840, ταξίδεψε στοΜεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας, όπου επισκέφθηκε φίλους και συγγενείς. Το 1842, αποφάσισε να επιστρέψει στη Σουηδία όπου θεωρήθηκε ότι ήταν ριζοσπαστικός επαναστάτης. Μετά από μία ακρόαση από τον Βασιλιά Κάρολο ΙΔ΄ Ιωάννη της Σουηδίας, του επιτράπηκε να εγκατασταθεί στη χώρα. Ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από τη στρατιωτική σταδιοδρομία του Μίρμπεργκ καιτου απένειμε τον τίτλο του Ιππότη τουΤάγματος του Ξίφουςκαιτον βαθμό τουΤαγματάρχη. Συνέχισε να υπηρετεί στην πολιτοφυλακή προστατεύοντας τησουηδική αποικία του Αγίου Βαρθολομαίου μέχρι το 1848, όταν επέστρεψε στη Σουηδία. Υπηρέτησε ως σύμβουλος του Βασιλιά Όσκαρ Α΄ της Σουηδίαςγια θέματα που αφορούσαν τη Φινλανδία, όπου τον προειδοποίησε ναμην παρεμβαίνει στονΚριμαϊκό Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της Ιανουαριανής Εξέγερσης, ο Μίρμπεργκ μετακόμισε στοΠαρίσι όπου κοινωνικοποιήθηκε με Πολωνούς πολιτικούς μετανάστες.[8] Πέρασε τα τελευταία του χρόνια στηΣτοκχόλμη, όπου πέθανε στις 31 Μαρτίου 1867 και του δόθηκε μιακρατική κηδεία, με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο νεκροταφείο της Εκκλησίας Γιοχάνες, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ κρατική θέση στη Σουηδία.
Ο Μίρμπεργκ θαυμάστηκε πολύ από τους φιλελεύθερους και ριζοσπαστικούς πολιτικούς κύκλους της Σουηδίας. Οι περιπέτειες του έγιναν πολύ συχνά αντικείμενο αντικρούσεων, φημών και άρθρων εφημερίδων πουτον εξιδανίκευαν ως άτομο. Οι αναφορές της ζωής του Μίρμπεργκ γράφτηκαν μεταξύ άλλων από τονποιητήΓιόχαν Λούντβιγκ Ρούνεμπεργκ, τονφιλόσοφοΓιόχαν Βίλχελμ Σνέλμαν, τον ποιητή Φρέντρικ ΣιγκνέουςκαιτονσυγγραφέαΣάκρις Τοπέλιους. Ανυψώθηκε ως πρότυπο από τους Φινλανδούς εθνικιστές στα τέλη του 19ου αιώνα.[5]Στην παλιά πόλη του Ράαχε υπάρχουν ένα άγαλμα και ένα πάρκο αφιερωμένα στον Μίρμπεργκ.[10]
↑Ταρκιάινεν, Κάρι (1993). «August Maximilian Myhrberg». Biografiasampo (στα Φινλανδικά). Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021. August Maximilian Myhrbergin isä Anders Gustaf Myhrberg oli Ruotsista Raaheen muuttanut kauppias, sittemmin tullivirkamies.
↑Ρόισκο, Μάρια-Λίιζα. «RAAHEN POIKA - SAKARI TOPELIUS JA AUGUST MAXIMILIAN MYHRBERG»(PDF) (στα Φινλανδικά). Raahen Matkailuoppaat ry. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2021. Matts August Myhrberg, joka kutsui itseään August Maximiliamiksi ... olihan heidän kodissaankin puhuttu aina suomea
↑Γιάλονεν, Γιούσι (2010). «On Behalf of the Emperor: The Finnish Guard's Campaign to Poland, 1831». The Slavonic and East European Review (Ένωση Σύγχρονων Ανθρωπιστικών Ερευνών) 88 (3): 490–491.
↑«Myhrberg Park». Matkailuoppaat. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021.
Σχετικά πολυμέσα