Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
ΤοΈλυ (αγγλικά: Ely, προφ. «ήλυ») είναι πόλη στην κομητεία Κέιμπριτζσερ της Αγγλίας, περί τα 23 χιλιόμετρα βόρεια-βορειοανατολικά τουΚέιμπριτζκαι 129 από το Λονδίνο (οδική απόσταση). Ο πληθυσμός της είναι 20.256 κάτοικοι (απογραφή του 2011). Είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Αγγλίας, καθώς αναφέρεται ότι η Αγία Εθελδρέδη (Æthelthryth) ίδρυσε αββαείο εκεί το έτος 673 μ.Χ..
Το αββαείο καταστράφηκε το870 από Δανούς εισβολείς και ξαναχτίστηκε το970. Αργότερα, το1083, άρχισε η ανέγερση του ιστορικού καθεδρικού ναού της πόλεως από έναν Νορμανδό ηγούμενο, τον Συμεών, συγγενή του βασιλιά Γουλιέλμου του Κατακτητή. Η ανέγερση συνεχιζόταν μέχρι τη διάλυση του αββαείου το1539 κατά την αγγλική Μεταρρύθμιση. Ο ναός αναστηλώθηκε μεταξύ του 1845 και του 1870 από τον αρχιτέκτονα σερΤζωρτζ Γκίλμπερτ Σκοτ. Ως έδρα μητροπολίτη (επισκοπής), η Έλυ θεωρείτο πόλη αυτοδικαίως, αλλά μόλις το1974 της δόθηκε επισήμως ο τίτλος της πόλεως με βασιλικό διάταγμα.
Η πόλη είναι κτισμένη πάνω σεμια «νησίδα» αργιλώδους πετρώματος εκτάσεως 60 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία αποτελεί την υψηλότερη (26 μέτρα υψόμετρο) περιοχή σταΦενς, δηλαδή στη βαλτώδη παραλιακή πεδιάδα της ανατολικής Αγγλίας. Ποτάμια με αρκετό νερό τροφοδοτούσαν τα Φενς και διατηρούσαν τους βάλτους μέχρι που άρχισε η αποξήρανσή τους τον 17ο αιώνα. Υπάρχουν δύο «Περιοχές Ειδικού Επιστημονικού Ενδιαφέροντος (SSSI) στα προάστια της Έλυ: ένας λάκκος λήψεως πηλούκαι ένα από τα καλύτερα διατηρούμενα παραδείγματα μεσαιωνικής κυματιστής καλλιέργειας (ridge and furrow) σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Η οικονομία της περιοχής είναι κυρίως αγροτική. Πριν από την αποξήρανση των βάλτων, η ετήσια κοπή κλαδιών ιτιάς (Salix viminalis) γιατην κατασκευή καλαθιών καιτωνβούρλων, όπως καιη εξαγωγή τύρφης, αποτελούσαν σημαντικές ασχολίες, όπως καιτο ψάρεμα χελιών (από τα οποία προέρχεται πιθανώς καιτο όνομα της πόλεως: eel → eely → Ely) καιτο κυνήγι πουλιών. Η πόλη αποτελούσε το κέντρο της παραγωγής πήλινων αντικειμένωνγια περισσότερους από 7 αιώνες. Μία ρωμαϊκή οδός, η οδός Akeman, διασχίζει την πόλη. Κατά τα άλλα, μικρές ενδείξεις της ρωμαϊκής εποχής υπάρχουν στον οικισμό, παρότι υπάρχουν κοντινοί οικισμοί των Ρωμαίων, όπως στα χωριά Λιτλ Θέτφορντ και Στρέταμ. Υπήρχε ένας αμαξιτός δρόμος (όπου μπορούσαν να κυκλοφορούν άμαξες) μεταξύ του Έλυ καιτου Κέιμπριτζ, ο οποίος βελτιώθηκε το1769, καθιστάμενος δρόμος με διόδια. Η σημερινή οδός A10 ακολουθεί αρκετά πιστά την ίδια διαδρομή. Το 1986 κατασκευάσθηκε και μία παράκαμψη του Έλυ από τα νοτιοδυτικά. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλεως, που κατασκευάσθηκε το 1845, αποτελεί σήμερα σιδηροδρομικό κόμβο, με γραμμές βόρεια προς τοΚινγκς Λυν, βορειοδυτικά προς τοΠίτερμπρο, ανατολικά προς τοΝόριτς, νοτιοανατολικά προς τοΊπσουιτςκαι νότια προς το Κέιμπριτζ καιτο Λονδίνο.
Η «Σχολή του Βασιλέως» (King's School), που μετονομάσθηκε το 2012 σε «King's Ely», είναι ένα μικτό ολοήμερο σχολείο στο οποίο δόθηκε βασιλικό καταστατικό από τονΕρρίκο Η΄το1541, ενώ το ίδιο το ίδρυμα ισχυρίζεται ότι υπάρχει από το 970 μ.Χ.. ΟΕρρίκος Α΄ της Αγγλίας χάρισε το δικαίωμα διοργανώσεως της ετήσιας πανηγύρεως της Αγίας Εθελδρέδης («Ώντρεϋ» στα σημερινά αγγλικά), που διαρκεί μία εβδομάδα, στον αββά καιτο κοινόβιο της Έλυ στις 10 Οκτωβρίου 1189. Σήμερα βεβαίως υπάρχουν και ετήσιες εκδηλώσεις όπως η «Γιορτή του Χελιού» τον Μάιο (από το 2004) καιμια γιορτή πυροτεχνημάτων στο πάρκο (από το 1974).
Η πόλη είναι «αδελφοποιημένη» μετην αρχαιότερη πόλη της Δανίας, τοΡίμπε, από το 1956. Ο ποδοσφαιρικός σύλλογος του Έλυ, το Ely City Football Club, ιδρύθηκε το1885.
Blakeman, Pamela: The Book of Ely (περιορ. έκδ. no. 589), Barracuda Books, 1990, ISBN 0-86023-466-5
Pugh, Ralph B.: A History of Cambridge and the Isle of Ely (The Victoria History of the Counties of England, τόμος IV), Oxford University Press for The University of London Institute of Historical Research, Λονδίνο 1953
Σχετικά πολυμέσα
