Οι αδελφοί Γιάκομπ Λούντβιχ ΚαρλΓκριμ (Jacob Ludwig Carl Grimm) καιΒίλχελμ ΚαρλΓκριμ (Wilhelm Carl Grimm) ήταν δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών.
Ο Γιάκομπ Γκριμ γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1785 και ο Βίλχελμ Γκριμ στις 24 Φεβρουαρίου 1786 στοΧάναου της Γερμανίας.[1]Οι γονείς τους Φίλιπ Βίλχελμ Γκριμκαι Ντοροτέα Τσίμμερ, είχαν συνολικά εννέα παιδιά, από τα οποία τα τρία απεβίωσαν όταν ήταν ακόμα βρέφη. Όταν ο Γιάκομπ, που ήταν καιο μεγαλύτερος εν ζωή γιος, ήταν ένδεκα ετών, ο πατέρας τους πέθανε.[2]
Πορτραίτο των αδελφών Γκριμ (από την Ελίζαμπετ Γέριχαου-Μπάουμαν, 1855, Κρατικά Μουσεία του Βερολίνου (Staatliche Museen zu Berlin), Βερολίνο.
Οι αδελφοί Γιάκομπ και Βίλχελμ τελείωσαν το Γυμνάσιο στοΚάσσελκαι σπούδασαν νομικά στοΠανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Αφού εργάστηκαν ένα διάστημα ως βιβλιοθηκάριοι στο Κάσσελ προσελήφθησαν ως καθηγητές στοΠανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ο Γιάκομπ το 1830 και ο Βίλχελμ πέντε χρόνια αργότερα. Όμως το 1837 απολύθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους τους κατά τουβασιλιά Ερνέστου Αυγούστου Α΄, γιατην απόφασή τουνα καταργήσει το φιλελεύθερο σύνταγμα τουβασιλείου του Αννόβερου. Η ομάδα των επτά, αυτών διαδηλωτών έγινε γνωστή ως "οι επτά του Γκέτινγκεν" (Göttinger Sieben).[3]
Ο Γιάκομπ Γκριμδεν παντρεύτηκε. Ο Βίλχελμ παντρεύτηκε την Ενριέττε Ντοροτέα Βιλντ, μετην οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Βίλχελμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859. Ο Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863 στοΒερολίνο. Καιοι δύο είναι θαμμένοι στο κοιμητήριο του Αγίου Ματθαίου στο Βερολίνο.[4]
Το εξώφυλλο του "Kinder - und Hausmärchen" (1812).
ΟιΓκριμ ήταν συγγραφείς και συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών, στα οποία ο Βίλχελμ ΚαρλΓκριμ έδωσε λογοτεχνική μορφή καιτα προσάρμοσε για παιδιά. Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807, μια περίοδο που υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για παρόμοια έργα, καθώς μεταξύ του 1805 και του 1809 οιΛούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμκαι Κλέμενς Μπρεντάνο είχαν κυκλοφορήσει μία συλλογή με παραδοσιακά ποιήματα ("Des Knaben Wunderhorn"), ενώ περίπου έναν αιώνα πρινο Γάλλος Σαρλ Περρώ είχε εκδώσει και αυτός μια συλλογή με παραμύθια ονόματι "Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας" (Contes de ma mere l’ oye, 1697).[5]
Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν το 1812. Ο τόμος, υπό το όνομα "Kinder - und Hausmärchen" ("Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια"), περιείχε 86 ιστορίες. Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν γνωστά παραμύθια όπως ηΚοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη καιοι Επτά Νάνοι, Ο Βασιλιάς Βάτραχος, Κουτσοκαλιγέρης, Χάνσελ και Γκρέτελ (βρίσκεται στη λίστα: Βιβλία με περισσότερα από 100 εκατομ. αντίτυπα), Ραπουνζέλ, Ο γενναίος ραφτάκος, Η Ωραία Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα, Ο λύκος καιτα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφήκαι άλλα. [5]Πίστευαν πως τα παραμύθια είχαν κοινή ρίζα και μετακινούνταν μαζί μετα ινδοευρωπαϊκά φύλα (ινδοευρωπαϊκή ή μονογενετική θεωρία), κάτι που περιέγραφαν στην εισαγωγή του έργου τους. Ακόμα, επέλεξαν 50 από αυτά και δημιούργησαν μία έκδοση αποκλειστικά για παιδιά, την "Kleine Ausgabe" ("Μικρή έκδοση").[6]
Μεταξύ του 1816 και του 1818 εξέδωσαν δύο τόμους με γερμανικούς θρύλουςμε τίτλο "Deutsche Sagen'' που περιείχαν 585 ιστορίες γραμμένες με χρονολογική σειρά. Ακόμα, κυκλοφόρησαν μία έκδοση μειρλανδικές ιστορίες σχετικές μεξωτικά ("Irische Elfenmärchen") το 1826. Ήταν μετάφραση και σχολιασμός μέρους του έργου "Fairy Legends and Traditions of the South of Ireland" του Ιρλανδού Τόμας Κρόφτον Κρόκερ, καθώς και μία έκδοση μετον τίτλο "Deutsche Mythologie" ("Γερμανική Μυθολογία") το 1835. Τα παραμύθια ήταν πάρα πολύ όμορφα και παίχτηκαν σε πολλά θέατρα.[7]
Την εποχή που δούλευαν στο Κάσσελ, ο Γιάκομπ Γκριμ συνέγραψε την "Deutsche Grammatik" (Γερμανική Γραμματική), έργο που ασχολούνταν μετην ιστορική εξέλιξη των γερμανικών γλωσσών. Το 1822 διατύπωσε, επιστημονικά, τησειρά των μεταβολώντων πρωτοϊνδοευρωπαϊκών κλειστών συμφώνων στην Πρωτογερμανική (ή Τευτονική) γλώσσα, η οποία αποτελεί τον κοινό πρόγονο όλων των γερμανικών γλωσσών. Οι κανόνες αυτοί ονομάστηκαν Νόμος τουΓκριμ (την άποψη ότι το φαινόμενο παρουσιάζει μία κανονικότητα, πρωτοδιατύπωσε το 1818 οΔανός Ράσμους Κρίστιαν Ρασκ). Επίσης, συστηματοποίησε το υλικό σχετικά μεμια σειρά φωνολογικών μεταβολών, η οποία συνέβη στις νότιες διαλέκτους των δυτικών γερμανικών γλωσσών πιθανώς μεταξύ 3ουκαι 5ουαι. μ.Χ. και είχε σαν αποτέλεσμα να προκύψει μία γλώσσα γνωστή ως Παλαιά Άνω Γερμανική.
Οι αδελφοί Γκριμ εργάστηκαν στη σύνταξη του λεξικού της Γερμανικής Γλώσσας, "Deutsches Wörterbuch", από το 1838. Μέχρι το τέλος της ζωής τους είχαν καταφέρει να εργαστούν με τμήματα του λεξικού, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1961.[8]
Το 2005, ηUNESCO περιέλαβε χειρόγραφο αντίγραφο τουKinder- und Hausmärchen, από τους αδελφούς Γκριμ, στα έγγραφα παγκόσμιας κληρονομιάς.
Τα παραμύθια τους έχουν χρησιμοποιηθεί ως θέματα σε διάφορες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές.
Το 1962 βγαίνει η ταινία "The Wonderful World of the Brothers Grimm" σε σκηνοθεσία Χένρυ Λέβιν σχετικά με τους αδελφούς Γκριμκαιτα παραμύθια τους και προτείνεται για διάφορες κατηγορίες σταΌσκαρτου 1963.[9]
Το 2005 βγαίνει η ταινία "The Brothers Grimm" (με σκηνοθέτη τον Τέρρυ Γκίλλιαμ), η οποία παρουσιάζει τους αδελφούς Γκριμμε διαφορετικό τρόπο από την πραγματικότητα, εμπνευσμένη από τα διάσημα παραμύθια τους.[10]
Σχετικά πολυμέσα.cover.jpg)
.jpg)
