Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|27|05|2024}}
ΟΑντουάν Ζοζέφ Βιέρτς (Antoine Joseph Wiertz, 1806 – 1865) ήταν Βέλγος ζωγράφος, ο οποίος είχε στοΒέλγιοτη φήμη εθνικού ζωγράφου. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του ρομαντικού κινήματος στο Βέλγιο.
Ο Βιέρτς γεννήθηκε στην πόλη Ντινάν (Dinant) του Βελγίου στις 22 Φεβρουαρίου 1806. Ξεκίνησε τις σπουδές τουτο 1820 στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Από το Νοέμβριο του 1829 ως το Μάιο του 1832 διέμεινε στοΠαρίσι, όπου μελέτησε τους μεγάλους ζωγράφους στοΛούβρο. Το 1832 κέρδισε τοΒραβείο της Ρώμης (Prix de Rome), πουτου έδωσε την ευκαιρία να μείνει στη Ρώμη από το Μάιο 1834 ως το Φεβρουάριο 1837. Μετά την επιστροφή τουστο Βέλγιο, εγκαταστάθηκε μετη μητέρα τουστηΛιέγη. Ο θάνατος της μητέρας τουτο 1844 ήταν φοβερό πλήγμα γιατον Βιέρτς. Αναχώρησε από τη Λιέγη, όπου ζούσε μέχρι τότε, και εγκαταστάθηκε οριστικά στις Βρυξέλλες.
"Οι Έλληνες καιοι Τρώες μαχόμενοι γιατο σώμα του Πάτροκλου" (1836, Μουσείο Βαλωνικής Τέχνης - Λιέγη).
Ο Βιέρτς ήταν χαρακτήρας εκκεντρικός, εκρηκτικός και οξύθυμος στη συμπεριφορά του, παθιασμένος, πνεύμα ανεξάρτητο. Είχε τάση προς την υπερβολή και προσπαθούσε να συναγωνιστεί καινα μιμηθεί στο έργο τουτονΠέτερ Πάουλ ΡούμπενςκαιτονΜιχαήλ Άγγελο. Πέθανε μέσα στο εργαστήριό του στις Βρυξέλλες στις 18 Ιουνίου 1865, σε ηλικία 59 ετών. Το σώμα του βαλσαμώθηκε σύμφωνα μετα αρχαία αιγυπτιακά ταφικά έθιμα και ενταφιάστηκε σεμια κρύπτη στο δημοτικό κοιμητήριο τουΙξέλ (Ixelles) στην ευρύτερη περιοχή των Βρυξελλών.
Το έργο του Αντουάν Βιέρτς διακρίνεται γιατο πομπώδες ύφος του, με ένα μίγμα κλασικού ακαδημαϊσμού, ρομαντισμού και πρώιμου συμβολισμού. Βαθιά επηρεασμένος από τον Ρούμπενς καιτον Μιχαήλ Άγγελο, ζωγράφιζε όσο πιο μεγάλους σε διαστάσεις πίνακες, απεικονίζοντας τόσο ιστορικά ή μυθολογικά θέματα με Έλληνες και Τρώες ήρωες και αρχαίους θεούς όσο και θρησκευτικούς πίνακες από τη ζωή του Χριστού.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής τουστη Ρώμη, άρχισε να φιλοτεχνεί την πρώτη μεγάλη του ιστορική σύνθεση «Οι Έλληνες καιοι Τρώες μαχόμενοι γιατο σώμα του Πατρόκλου», που ολοκληρώθηκε το 1836, με θέμα δανεισμένο από τηνΙλιάδατου Ομήρου. Το έργο εκτέθηκε στην Αμβέρσα το 1837 και έτυχε θερμής υποδοχής.
"Δυο νεαρά κορίτσια ή Η Ωραία Ροζίν" (1847, Βρυξέλλες)
Στο Παρισινό Σαλόν του 1839. ο Βιέρτς εξέθεσε μαζί μετον «Πάτροκλο» και άλλα τρία έργα του: «Η Κυρία Λετίτσια Βοναπάρτη στο νεκροκρέβατό της», «Ο μύθος των τριών ευχών – Ανθρώπινη απληστία» και «Η Ταφή του Χριστού», τα οποία όμως συνάντησαν την αδιαφορία του κοινού καιτο σαρκασμό των κριτικών. Οργισμένος από την ταπείνωσή του αυτή, στράφηκε κατά των κριτικών της τέχνης και της πόλης του Παρισιού, δημοσιεύοντας το καυστικό κριτικό δοκίμιο «Οι Βρυξέλλες πρωτεύουσα, το Παρίσι επαρχία».
Το 1844, ο Βιέρτς ζωγράφισε μια δεύτερη εκδοχή του «Πάτροκλου» σε μεγαλύτερη κλίμακα; ο πίνακας του 1836, που είχε φιλοτεχνήσει στη Ρώμη, ήταν διαστάσεων 3.85 μ. επί 7.03 μέτρα (Μουσείο Βαλωνικής Τέχνης, Λιέγη), ενώ ο πίνακας του 1844 έχει διαστάσεις 5.20 μ. επί 8.52 μέτρων (Μουσείο Βιέρτς, Βρυξέλλες). Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, ζωγράφισε μιαν αντιπαράθεση της Ομορφιάς μετο Θάνατο στο έργο του «Δυο νερά κορίτσια ή Η Ωραία Ροζίν» (Deux jeunes filles – La Belle Rosine, 1847, Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου, Βρυξέλλες), που θεωρείται οπιο διάσημος πίνακάς του.
Από τη δεκαετία του 1850 και εφεξής, τα έργα του Βιέρτς εμπεριέχουν όλο καιπιο πολύ κοινωνικά και φιλοσοφικά μηνύματα, όπως «Πείνα, Τρέλα και Έγκλημα» (1853), «Η Αναγνώστρια μυθιστορημάτων» (1853), «Η Αυτοκτονία» (1854), «Η πρόωρη ταφή» (1854), που απεικονίζει ένα θύμα χολέρας να σηκώνεται από το φέρετρό του, «Η Νεαρή Μάγισσα» (1857).
Ο Βιέρτς βρισκόταν καλλιτεχνικά πολύ πιο μπροστά από τον καιρό τουκαιο αναμφισβήτητος μοντερνισμός του αποκαλύφθηκε σε μεταγενέστερες εποχές, όταν κατά τον εικοστό αιώνα «Η Ωραία Ροζίν» εκτέθηκε μαζί μετα έργα των Βέλγων Συμβολιστών και Σουρεαλιστών στην έκθεση «Ζωγράφοι του φανταστικού» (Peintres de l’ imaginaire), που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1972 και στηΝέα Υόρκητο 1974. Πολλά από τα έργα του Βιέρτς φυλάσσονται στο σπίτι του, το οποίο κληροδότησε στην πόλη των Βρυξελλών καιτο οποίο αποτελεί σήμερα το «Μουσείο Βιέρτς».
Σχετικά πολυμέσα
