Γεννήθηκε την παραμονή τωνΧριστουγέννωντου 1798 στοΝοβογκρούντοκ ή στον γειτονικό οικισμό Ζάβοσε της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (εντός των ορίων της σημερινής Λευκορωσίας) και προερχόταν από οικογένεια Πολωνών ευγενών[18]. Πατέρας του ήταν ο δικηγόρος Μικολάι Μιτσκιέβιτς, ο οποίος παρουσιάζεται ως τυπικός εκπρόσωπος των χαμηλόβαθμων Πολωνών ευγενών της περιοχής και μητέρα τουη Μπαρμπάρα Μαγιέφσκα, γυναίκα της ίδιας κοινωνικής τάξης αλλά και πρώην υπηρέτρια σε γειτονικό κτήμα[19]. Σύμφωνα μεμια άποψη, ο πατέρας του Μιτσκιέβιτς αναφέρεται ως πιθανότατα ορθόδοξου οικογενειακού υπόβαθρου, ενώ όσον αφορά τη μητέρα του εικάζεται - δίχως ικανή τεκμηρίωση[20] - πως είχε μακρινή εβραϊκή καταγωγή[18].
Ο Μιτσκιέβιτς πέρασε τα παιδιά του χρόνια στο Νοβογκρούντοκ, όπου επηρεάστηκε σε σημαντικό βαθμό από τον καθολικό του περίγυρο και από τις λαϊκές παραδόσεις του τοπικού λευκορωσικού πληθυσμού[19]. Ολοκλήρωσε την εγκύκλιες σπουδές τουσε σχολείο Δομινικανών μοναχών της γενέτειράς τουκαι αναφέρεται ως μέτριος αλλά δραστήριος μαθητής[19].
Το 1815 εισήχθη με υποτροφία στο πολωνικό Πανεπιστήμιο τουΒίλνιους, όπου αρχικά σπούδασε φυσικές επιστήμες, προτού μεταπηδήσει μετά από λίγο στηφιλολογία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές τουτο 1819 και ακολούθως ξεκίνησε να διδάσκει σε σχολείο τουΚάουνας[21][22][23]. Από το1817 ίδρυσε μαζί μετονΤόμαζ Ζαντη μυστική οργάνωση των Φιλαρέτων ή Φιλομαθών[24][25] (πολ:Towarzystwo Filomatów). Ο συγκεκριμένος σύλλογος ξεκίνησε ως καθαρά φιλολογικός, ωστόσο απέκτησε γρήγορα σαφές πολιτικό στίγμα[26].
Το 1820 ο Μιτσκιέβιτς συνέθεσε το ποίημα «Ωδή στη νεότητα» καιτο 1822 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Μπαλάντες και ρομάντζα», η οποία θεωρείται ορόσημο, καθώς οριοθετεί παραδοσιακά την έναρξη της περιόδου του ρομαντισμού στην πολωνική λογοτεχνία[27]. Παράλληλα, ξεκίνησε να γράφει καιτο έργο «Οι Πρόγονοι» (πολ: Dziady), ένα ρομαντικό δράμα, όπου συνδυάζονται η λαϊκή παράδοση καιη έμμονη προσήλωση στην υπόθεση της πολωνικής εθνικής απελευθέρωσης. Το συγκεκριμένο έργο λογοκρίθηκε[28] από τις ρωσικές αρχές.
Το 1823 εξαιτίας της συμμετοχής του στους «Φιλαρέτους» συνελήφθη μαζί με άλλα εννέα μέλη[26]του συλλόγου και εξορίστηκε διαδοχικά στηνΑγία Πετρούπολη, τηνΟδησσόκαιτηΜόσχα[29]. Κατά την παραμονή τουστην Πετρούπολη ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους του κινήματος τωνΔεκεμβριστών (όπως οι Κονσταντίν Ρίλεβ και Αλεξάντερ Μπεστούζεβ) και γνωρίστηκε μετον μεγάλο Ρώσο ποιητή Αλεξάντερ Σεργκιέβιτς Πούσκιν. Το 1829 εγκατέλειψε οριστικά τα εδάφη της τσαρικής Ρωσίας.
Μετά από μια περιπλάνηση σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ο Μιτσκιέβιτς εγκαταστάθηκε το1832στηΓαλλία, όπου ήρθε σε επαφή με Πολωνούς ακτιβιστές που ζούσαν εξόριστοι στοΠαρίσι, καταδιωκόμενοι από το τσαρικό καθεστώς γιατη συμμετοχή τους στην αποτυχημένη εξέγερση του 1831. Από το1839καιγια ένα χρόνο δίδαξε λατινικά στηΛοζάνη, ενώ την ίδια περίοδο ασχολήθηκε μετη συγγραφή πολιτικών κειμένων. Το1840 διορίστηκε καθηγητής σλαβικής φιλολογίας στο Γαλλικό Κολέγιο του Παρισιού[30].
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε στενά μετον συμπατριώτη του φιλόσοφο, μυστικιστή και ψευδοπροφήτη Αντρζέι Τοβιάνσκι. Οι απόψεις του Τοβιάνσκι άσκησαν μεγάλη επιρροή[31]στον Μιτσκιέβιτς, ο οποίος στις πανεπιστημιακές παραδόσεις του υιοθέτησε θέσεις όπως οιμεσσιανιστικές ιδιότητες τουΜεγάλου Ναπολέοντα, αλλά καιτου ιδίου του Τοβιάνσκι, η θεία καθοδήγηση τουσλαβικού κόσμου, η πεποίθηση πως οι Πολωνοί θα αποτίνασσαν τον ρωσικό ζυγό μόνο μέσω της πίστης καιη πνευματική ανάδειξη της Πολωνίας και της Γαλλίας, οι οποίες θα οδηγούσαν την ανθρωπότητα στη νέα χιλιετία. Αυτές οι παραδόσεις προκάλεσαν τις σφοδρές αντιδράσεις της γαλλικής κυβέρνησης, της Καθολικής Εκκλησίαςκαιτων Πολωνών εμιγκρέδων και οδήγησαν τον Μάιο του1844στην απομάκρυνση του Μιτσκιέβιτς από το κολέγιο[32]. Το 1849 ξεκίνησε την έκδοση της ριζοσπαστικής πολιτικής εφημερίδας La Tribune des Peuples, η κυκλοφορία της οποίας διεκόπη μετά από μερικούς μήνες εξαιτίας της λογοκρισίας[20].
Μνημείο του Άνταμ Μιτσκιέβιτς στην Κρακοβία (Ιούλιος 2010).
Το 1855, στα πλαίσια τουΚριμαϊκού Πολέμου, ο Μιτσκιέβιτς εγκατέλειψε το Παρίσι και μετέβη στηνΚωνσταντινούπολη. Εκεί καταπιάστηκε μετη δημιουργία καιτην οργάνωση πολωνικών καιεβραϊκών λεγεώνων πουθα συμμετείχαν - ως τμήματα τουοθωμανικού στρατού - στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας[33][34]. Τελικά, τα σχέδιά του ματαιώθηκαν καθώς κατά τη σύντομη παραμονή τουστην οθωμανική πρωτεύουσα, προσβλήθηκε από χολέρα και απεβίωσε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Ο Μιτσκιέβιτς τιμάται ως ο εθνικός ποιητής της Πολωνίας[17]. Ταυτόχρονα συγκαταλέγεται, από κοινού μετονΓιούλιους ΣλοβάτσκικαιτονΖίγκμουντ Κρασίνσκι στους πρωτοπόρους[35]των πολωνικών γραμμάτων. Ανκαι σημείο αναφοράς της εθνικής του συνείδησης ήταν το πάλαι ποτέ κραταιό βασίλειο της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας[36][37], το έργο του επηρέασε σημαντικά τόσο τον πολωνικό[38], όσο καιτον λιθουανικό[37] εθνικισμό, όπως αυτοί διαμορφώθηκαν από τα μέσα του 19ου αιώνα και έπειτα[37].
