ΤοΚάουνας (λιθουανικά: Kaunas, πολωνικά: Kowno) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίαςκαι πρώην προσωρινή πρωτεύουσα της. Βρίσκεται στη συμβολή των δύο μεγαλύτερων ποταμών της χώρας, τουΝέμουναςκαιτου Νέρις στηλιμνοθάλασσα Κάουνας.
Σύμφωνα μετο μύθο, η πόλη ιδρύθηκε το 1030, αλλά αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτές πηγές το 1361. Στο δέκατο τρίτο αιώνα χτίστηκε τείχος ως προστασία από τις συχνές επιδρομές τωνΤευτόνων. Ωστόσο το Κάουνας τελικά κατακτήθηκε το 1362 και οιΤεύτονες κατέστρεψαν το κάστρο της πόλης.
Το 1408 η πόλη έγινε κέντρο του πόβιατ του Κάουνας. Το κάστρο αποκαταστάθηκε στην αρχή του 15ου αιώνα. Το 1441 προσχώρησε στηΧανσεατική Ένωσηκαι μέχρι το 16ο αιώνα, το Κάουνας είχε ένα δημόσιο σχολείο, ένα νοσοκομείο και ένα φαρμακείο, και ήταν μια από τις καλύτερα διαμορφωμένες πόλεις στοΜεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας. Ο 17ος καιο 18ος αιώνας δεν ήταν ευτυχισμένες εποχές γιατο Κάουνας: το 1665 ο ρωσικός στρατός επιτέθηκε στην πόλη αρκετές φορές, καιτο 1701 η πόλη καταλήφθηκε από το σουηδικό στρατό. ΗΜαύρη Πανώλη χτύπησε την περιοχή το 1657 και το 1708, και πυρκαγιές κατέστρεψαν τις γειτονιές της πόλης το 1731 και το 1732.
Μετά από την τελική διάσπαση του πολωνο-λιθουανικού κράτους το 1795, η πόλη καταλήφθηκε από τηΡωσική Αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στη Ρωσίατο 1812, ο μεγάλος στρατός τουΝαπολέοντα πέρασε μέσα από το Κάουνας δύο φορές, καταστρέφοντας την πόλη.
Το Κάουνας υπήρξε κέντρο επαναστάσεων κατά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στα 1830-31 και 1863-64. Γιανα αποθαρρύνουν τον τοπικό πληθυσμό, οι ρωσικές αρχές τοποθέτησαν μια τεράστια στρατιωτική φρουρά στην πόλη. Τα οχυρωματικά έργα αυτής της στρατιωτικής δύναμης σώζονται ακόμα σήμερα. Το 1862 κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε τη ρωσική αυτοκρατορία μετη Γερμανία, κάνοντας το Κάουνας σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο. Το 1898 άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας.
Αφότου τοΒίλνιους καταλήφθηκε από τους μπολσεβίκουςτο 1919, η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Λιθουανίας μετέφερε την έδρα της εδώ. Αργότερα, όταν το Βίλνιους καταλήφθηκε από την Πολωνία, το Κάουνας έγινε η προσωρινή πρωτεύουσα της λιθουανικής κυβέρνησης έως το 1939, όταν χωρίστηκε η Πολωνία μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ. Ο Στάλιν επέστρεψε το Βίλνιους στη Λιθουανία, και ξεκίνησαν οι διαδικασίες επιστροφής της κυβέρνησης εκεί. Εντούτοις, ολόκληρη η χώρα καταλήφθηκε τελικά από τη Σοβιετική Ένωση.
Κατά τοΜεσοπόλεμοτο Κάουνας γνώρισε άνθιση της βιομηχανίας του, κι εκείνη την εποχή ήταν η μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Κατά τη Δημαρχία του Γιόνας Βιλάισις (Jonas Vileišis) (1921-1931) το Κάουνας αναπτύχθηκε και έγινε μια πραγματικά σύγχρονη πόλη. Κατασκευάστηκε δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, η έκταση της πόλης μεγάλωσε από 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε 40 και χτίστηκαν περισσότερα από 2.500 νέα κτίρια, καθώς και τρεις γέφυρες πάνω από τους ποταμούς Νέρις και Νεμούνας. Όλοι οι δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν, τα ιππήλατα μέσα μαζικής μεταφοράς αντικαταστάθηκαν με λεωφορεία, νέα προάστια σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν, όπως και πάρκα και πλατείες. Τέθηκαν οι βάσεις για ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, χτίστηκαν τρία νέα σχολεία και αρκετές βιβλιοθήκες. Ο Βιλάισις είχε επαφές σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, καιτο Κάουνας έγινε ενεργό μέρος της ευρωπαϊκής ζωής.
Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου το Κάουνας είχε περίπου 35.000-40.000 Εβραίους κατοίκους, περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πόλης. Οι Εβραίοι ασχολούνταν κυρίως μετο εμπόριο, τη χειροτεχνία καιτα ελεύθερα επαγγέλματα. Το Κάουνας ήταν επίσης κέντρο της Εβραϊκής εκπαίδευσης. Η πόλη είχε περίπου 100 εβραϊκές οργανώσεις, 40 συναγωγές, πολλά εβραϊκά σχολεία και 4 Γυμνάσια. Ήταν επίσης σημαντικό κέντρο τουΣιωνιστικού κινήματος.
Το 1940 το Κάουνας προσαρτήθηκε στηΣοβιετική Ένωση ως τμήμα της Λιθουανικής ΣΣΔ. Στις 14 Ιουνίου 1941 ξεκίνησαν μαζικές συλλήψεις, εκτελέσεις και εκτοπίσεις κατοίκων της πόλης στη Σιβηρία και άλλες περιοχές. Μετά την εισβολή των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση, στις 23 Ιουνίου ξεκίνησαν ταραχές και στις 23 Ιουνίου κηρύχθηκε στο Κάουνας η ανεξαρτησία της Λιθουανίας από τηνΕΣΣΔ, που ωστόσο έμελλε να διαρκέσει λίγο. Οι Σοβιετικοί επίσης κατάργησαν τους εβραϊκούς οργανισμούς της πόλης, κατάσχεσαν τις περιουσίες αρκετών Εβραίων, ενώ εκτόπισαν άλλους στη Σιβηρία.
Μετά τη Ναζιστική εισβολή στηνΕΣΣΔοι Σοβιετικές δυνάμεις εγκατέλειψαν την πόλη. Από το σημείο αυτό και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αντικομμουνιστές κάτοικοι, οργανωμένοι από τους Γερμανούς, άρχισαν να επιτίθενται στους Εβραίους, κατηγορώντας τους για συνεργασία με τους Σοβιετικούς. Εκατοντάδες Εβραίοι δολοφονήθηκαν στο κέντρο καιστα περίχωρα της πόλης. Οι Ναζί ίδρυσαν τοΓκέτο του Κάουναςπου διαλύθηκε κατά το τέλος του πολέμου.
Μετά τοΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο το Κάουνας έγινε η κύρια βιομηχανική πόλη της χώρας, παράγοντας περίπου το ένα τέταρτο της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής της Λιθουανίας. Το Κάουνας γνώρισε περιορισμένες ταραχές κατά την ανεξαρτητοποίηση της Λιθουανίας από τηνΕΣΣΔτο 1991.
Το κέντρο του Κάουνας χαρακτηρίζεται από δυο μεγάλους πεζόδρομους: η Λεωφόρος Ελευθερίας (Laisvės alėja), μια κεντρική οδός της πόλης, καιη συνέχειά της, η Οδός Βίλνιους, που οδηγεί στο παλαιότερο μέρος του Κάουνας. Μερικά από ταπιο σημαντικά χαρακτηριστικά αξιοθέατα του Κάουνας είναι:
Το κάστρο
Η εκκλησία Βουτάουτας
Η Βασιλική του Κάουνας, καθεδρικός που είναι το μεγαλύτερο Γοτθικό κτίριο στη χώρα, μεμπαρόκ διακόσμηση στο εσωτερικό
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που λέγεται ότι είχε μετατραπεί σε αίθουσα χορού κατά τη σοβιετική περίοδο
Η εκκλησία της Ανάστασης με πανοραμική θέα της πόλης
Ο ζωολογικός κήπος του Κάουνας, μοναδικός κρατικός ζωολογικός κήπος της χώρας
Σχετικά πολυμέσα
