Χρώματα του συλλόγου είναι τοκόκκινο-μπλε. Ανήκει στη δύναμη της Ε.Π.Σ. Αθηνώνκαι από τη σεζόν 2017-18 μέχρι καιτην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2019-20, αγωνίζεται στην Α΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Αθηνών.[2] Έδρα του αποτελεί το γήπεδο Ρουφστη γειτονική ομώνυμη περιοχή, όπου διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες του.[3]
Εκτός από το ποδοσφαιρικό τμήμα, ο σύλλογος διατηρεί και τμήμα κολύμβησης.[4]Η ομάδα κολύμβησης εδρεύει το «Σεράφειο» κολυμβητήριο στοΡουφ.
Η Ένωσις Πετραλώνων (εφημερίδα «η Βραδυνή» 9/7/1930).
Προπολεμικά στην περιοχή κυριαρχεί οΑπόλλων Σμύρνης, ο οποίος χρησιμοποιούσε ως έδρα το κοντινό γήπεδο τουΡουφ. Σε εκείνο καταγράφεται τον Αύγουστο του 1926 ο αγώνας των ανεπίσημων ομάδων Νίκη Πετραλώνων – Αετός 2-1, με σύνθεση γιατη νικήτρια: Γ. Παππαγεωργίου (τερμ.), Γ. Μήτσορας, Σ. Βενόπουλος, Μ. Κροντηράς, Κ. Τζωρτζόπουλος, Γ. Σφυράς, Γ. Τσιρογιάννης, Σ. Μιτσόπουλος, Γ. Δαλακούρας, Σ. Μπούσουλας, Α. Παπακώστας.[5]
Το 1927 αναφέρεται οΗρακλής Πετραλώνων, ενώ τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους ιδρύεται ηΈνωσις Θησείου-Πετραλώνων (συχνά αποκαλούταν μετο δεύτερο μόνο συνθετικό) από τους αδερφούς Ρούσου, τον Σίσκο καιτον Γριμανέλλη. Το 1928 αγωνίζονταν σε αυτή οι Σαχλίκης, Τοτόμος, Γαβριάς, Φρυγανάς, Αγγελόπουλος, Ναυπλιώτης, Μήτσος Μπαλτάσηςκ.ά, οι οποίοι μεταπήδησαν σε επίσημα σωματεία με συνέπεια την αδρανοποίησή του γύρω στο 1929. Ο τελευταίος ακολούθησε (όπως καιο πρώτος) τη διαδρομή προς τονΠαναθηναϊκότου μεγαλύτερου αδελφού τουΚώστακαι δημιούργησαν ένα από τα αρκετά ζεύγη αδελφών-συμπαικτών στην προπολεμική εθνική Ελλάδας. Το 1930, πάντως, η Ένωσις διατηρούσε τμήμα βόλεϊμε τους Μπούκα (αρχηγός), Μήτσορη, Κοκορέμπα, Κατσέλλη, Αναγνωστόπουλο και Δούκα. Επανιδρύθηκε περί τα 1930-1931, με πρόεδρο τον Δακουλάκο και μέλη στοΔΣ τους Παντελή, Καλαϊτζή, Σίσκο, Μήτσορη, Ρούσσο, Αδάμ και Γραικό.[6]Το 1934 στεγαζόταν στο καφενείο του Φοίφα επί της οδού Τριών Ιεραρχών, το οποίο ήταν διακοσμημένο μετα κύπελλα του συλλόγου, ενώ πρωτεργάτης του ήταν τότε ο Νικόλαος Χουμουζιάδης.[7]
Την ίδια περίοδο αναφέρεται οΑΠΣ Ολυμπιακός Πετραλώνων, με ίδρυση από το 1924. Πρωτεργάτες του ήταν οιΚ & Γ. Δούμας, Α. & Π. Κυριακού, Α. Φλωράκης καιΓ. Σφυράς. Το 1933 σημείωσε 23 νίκες, 13 ισοπαλίες και 7 ήττες. Από εκείνον προήλθαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού Κ. Κυρίτσης καιΑ. Μπινιάρης.[7]
Το 1937 καταγράφεται το ανεξάρτητο σωματείο (μη ενταγμένο στηνΕΠΣ Αθηνών όντας ανεπίσημο, δηλαδή χωρίς ακόμα αναγνώριση από τοΠρωτοδικείο) Δικέφαλος Πετραλώνων, αρχικά μόνο αθλητικό, στη συνέχεια δεκαι ποδοσφαιρικό. Σε αυτόν αγωνιζόταν ο 17χρονος Βαγγέλης Νικολόπουλος, ο οποίος το 1939 μετακινήθηκε στοΦωστήρα Ταύρουκαιτο 1943 στον Παναθηναϊκό, γιανα χριστεί τρεις φορές διεθνής μετην Ανδρών Ελλάδας μεταξύ 1948 και 1949. Ισχυρότερος της συνοικίας το 1938, θεωρείται οΕθνικός Πετραλώνων (Κάτω) δραστηριότητας από το 1927, με επίσης τμήμα γυναικείου βόλεϊ και πρόσφατα συστημένο αθλητικό.[8]
Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια εμφανίζονται στα Πετράλωνα διάφορες ανεξάρτητες ομάδες, με κάποιες να μετέχουν στο πρωτάθλημα ανεπίσημων συλλόγων της ΟΠΑΣΑ (Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ανεξαρτήτων Σωματείων Αθηνών) και από την περίοδο 1949-50 στηΔόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1945 υπήρχε ηΈνωσις Αγίου Ανδρέα Πετραλώνων, η οποία στις 14 Οκτωβρίου νίκησε τον Αστέρα Αγ. Γεωργίου Κολωνού με 3-2 και την εξής ενδεκάδα: Ανδρ. Τσιάρας (τερμ.), Θεόδ. Κατσίνης, Νικ. Καλακόνας, Θεόδ. Παπασωτηρίου, Γεώργ. Γρηγορίου, Γεώργ. Κόης, Κολοβάσος, Γεώργ. Πασχάλης, Αθαν. Μπέμπης, Γεώργ. Χατζηδάκις, Γεώργ. Κατσίνης.[9] Από τα ονόματα ξεχωρίζει εκείνο τουέφηβου τότε Θανάση Μπέμπη, σε μερικά χρόνια αρχηγότουΟλυμπιακού Πειραιώςκαι της Εθνικής.
Τον Μάιο του 1946 αναφέρεται οεκ νέου ο Εθνικός Κάτω Πετραλώνων, να επικρατεί 4-3 τουΑστέρα Ρουφστην ακόμη έδρα του Απόλλωνα Αθηνών (ενδιάμεσα, μετονομασία από Σμύρνης) γήπεδο τουΡουφ. Κατά την ίδια περίοδο δραστηριοποιούνται οΘησεύς Κάτω Πετραλώνωνπου νίκησε 5-1 τη Βικτώρια ΡουφκαιταΠράσινα Πουλιά (πρόγονος της παραπάνω Ένωσης Αγ. Ανδρέα Πετραλώνων) που ανάμεσα στους ιδρυτές τους το 1943 περιλαμβανόταν ο Μπέμπης σε ηλικία 14 ετών.[10]
Από το καλοκαίρι έως τον Δεκέμβριο του 1946 καταγράφονται οι: Πετραλωνιακός, Δυναμώ Κάτω Πετραλώνων, Ακράτητος Α.Π (όπου μεταπήδησε στο μεταξύ ο Μπέμπης), Άμυνα Κ.Π, Άφοβος, Αστραπή, Ερμής Α.Π, Αστήρ Α.Π, Ατρόμητος Κ.Π, Θύελλα Κ.Π, όπως καιηΔάφνη Πετραλώνων, ισχυρή ομάδα που υπήρξε το αργότερο από το 1931 και προκρίθηκε μέχρι τον τελικό του πρωταθλήματος ανεξάρτητων της περιόδου 1947-48. Εκτός φυσικά του Απόλλωνα, τον μοναδικό επίσημο σύλλογο (στη Β΄ κατηγορία ΕΠΣΑ) από όλους τους προαναφερόμενους αποτέλεσε οΠΑΣ Βικτώρια του γειτονικού Ρουφ, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1946 προκήρυξε πρωτάθλημα ανεξαρτήτων σωματείων των συνοικιών Ρουφ, Πετραλώνων, Σφαγείων (Ταύρου), ΜεταξουργείουκαιΠεριστερίου.
Τον Φεβρουάριο του 1947 αναφέρεται ξανά ηΈνωσις Πετραλώνων (μετέπειτα ΑΕΠ) καιτον Μάιο του 1948 η προσφυγική Ένωσις Νέας Μελανδίας (ίδρυση στις αρχές του '30 και αργότερα ΠΑΟ Νέας Μελανδίας), στην οποία ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία οΑνδρέας Σταματιάδης, πριν μετακινηθεί στηνΑΕΚμε ενδιάμεσο πέρασμα την επίσημη Σπάρτα Πετραλώνων.
Από όλα τα παραπάνω σωματεία, τα επόμενα χρόνια κάποια αναβαθμίστηκαν ως επίσημα και εντάχθηκαν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ. Τα σωματεία των Πετραλώνων, που αγωνίστηκαν ως επίσημα στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ, ήταν κατά σειρά ένταξής τους σύμφωνα μετα διαθέσιμα στοιχεία:
Α.Ο. Σπάρτα: ιδρυθηκε στις 30 Μαΐου 1930 στοΚουκάκι, όπου είχε το γήπεδό της επί της λεωφόρου Συγγρού. Πρώτος πρόεδρός της ήταν οΔ. Φιλιππόπουλος. Αρχικά είχε τμήματα στίβου, ποδηλασίας και αθλοπαιδιών (με έφορο τονΓ. Σφήκα). Πρώτα έγινε γνωστή από την πολύ δυνατή ομάδα βόλεϋ που διακρινόταν στο αθηναϊκό πρωτάθλημα και είχε προσκληθεί να παίξει καισε επαρχιακές πόλεις. Τον Σεπτέμβριο του 1931 ίδρυσε τμήμα ποδοσφαίρου που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας ΕΠΣ Αθηνών 1931-32καιτηνεπόμενη χρονιά πήρε τον τίτλο και ανέβηκε στην Β΄.[11] Συνέχισε να αγωνίζεται στις δύο μικρές κατηγορίες. Μεταπολεμικά, εμφανίζεται ως επίσημος σύλλογος από το 1945, αρχικά γνωστός ως Π.Σ. Σπάρτα Αρδηττού.[12]Το 1952-53 κατάφερε να ανεβεί στη Β΄ κατηγορία. Το 1964 συνενώθηκε μετον Ακράτητο Άνω Πετραλώνων και μετονομάστηκε σεΑΟ Πετραλώνων, όνομα μετο οποίο τη δεκαετία του ’70 έφτασε ως τη Β΄ Εθνική.
ΠΑΣ Βικτώρια Ρουφ: επίσημη ομάδα από το 1945.[12]Το 1946-47 αγωνιζόταν στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ, από την οποία υποβιβάστηκε. Έως το 1967 μετείχε κανονικά στα πρωταθλήματα στις χαμηλές κατηγορίες (Β΄, Β1, Γ΄). Αγωνιζόταν στο γήπεδο Απόλλωνος (Ρουφ) αλλά είχε πολλές σχέσεις μετα γειτονικά Κάτω Πετράλωνα, γι’ αυτό το 1967 απορροφήθηκε από τονΓ.Σ. Πετραλώνων. Μετά τη δικτατορία έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια επανίδρυσής της. Τελικά, ενσωματώθηκε στην "Ένωση Κάτω Πετραλώνων", η οποία μετονομάστηκε σε "Ένωση Βικτώρια Κ. Πετραλώνων", ονομασία μετην οποία επιβίωσε έως το 2008.
Εθνικός Κ. Πετραλώνων: είχε ιδρυθεί το 1927 και ως ανεπίσημος σύλλογος μετείχε στα τουρνουά ποδοσφαίρου ανεξαρτήτων κατά την προπολεμική περίοδο καιτα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ώσπου εντάχθηκε στηνΕΠΣΑ. Το 1938 είχε επίσης τμήμα στίβου και βόλεϊ γυναικών. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Γ΄ κατηγορία το 1952-53 [13]καιτην επόμενη σεζόν ανέβηκε στη Β΄. Το 1965 ανέβηκε στηνΑ1, κατηγορία στην οποία παρέμεινε έως το 1967. Από το 1948 τουλάχιστον αναφέρεται καιο "Εθνικός Άνω Π.", πουδεν έγινε επίσημο σωματείο.
ΠΑΟ Ακράτητος Άνω Πετραλώνων: γιατην περίοδο 1949-50 έγινε δεκτός στηδόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑκαιγιατην ερχόμενη στη Γ΄, νεοσυσταθείσα 4η βαθμίδατων αθηναϊκών διοργανώσεων. Προηγούμενα είχε αναδείξει τονΘανάση Μπέμπη, ο οποίος μεταπήδησε σεΦωστήρα Ταύρου, Ολυμπιακό Πειραιώςκαιτο 1953 επέστρεψε (κατόπιν ρήξης μετη διοίκηση του τελευταίου γιατημη εξασφάλιση σταθερής εργασίας) να αγωνιστεί ένα έτος (πριν επανέλθει στους ερυθρόλευκους) μετον Ακράτητο στηΓ΄ ΕΠΣΑ,[10] δηλαδή το τότε 4ο επίπεδο κατηγοριών! Το γεγονός ότι εκείνο το φθινόπωρο χρίστηκε δύο φορές διεθνής μετηνΑνδρών Ελλάδας,[14] πρόκειται περί απλησίαστου ρεκόρ στα χρονικά της Εθνικής και ενισχύεται από το ότι ο Μπέμπης εξακολούθησε να αποτελεί τον αρχηγό της. Το 1960 ο Ακράτητος προβιβάστηκε στηΒ2 ΕΠΣΑ καιτο 1964 συνενώθηκε μετη γειτονική Σπάρτα για δημιουργία τουΑΟ Πετραλώνων.
Ένωσις Πετραλώνων ή ΑΕΠ: ιδρύθηκε το 1927. Τον Απρίλιο του 1949 με πρωτοβουλία τουΑΟ Σπάρτα Π. έγινε μια προσπάθεια συνένωσης των επισήμων και ανεπισήμων σωματείων της ευρύτερης περιοχής: Σπάρτα, Ακράτητος, Άμυνα, Ατρόμητος, Βρεταννικός, Εθνικός Άνω Π., Εθνικός Κ.Π., Θησεύς, Πανθησειακός, ΑΕΝ. Μελανδίας, υπό το όνομα "ΑΕ Πετραλώνων".[15] Τελικά, δημιουργήθηκε η"ΑΠΕ Πετραλώνων" ή Ένωσις, χωρίς να διαλυθούν τα περισσότερα από τα ως άνω σωματεία. Έως τη σεζόν 1952-53 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία καιτην επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στηΒ2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
Θησεύς Κ. Πετραλώνων: έως τη σεζόν 1953-54 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία καιτην επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στηΒ2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
Πετραλωνιακός Α.Ο.: τον Αύγουστο του 1946 σημειώνεται το ποδοσφαιρικό σωματείο «Πετραλωνιακός» χωρίς συνέχεια. Από τον Μάρτιο του 1948 εμφανίζεται ο σύλλογος «Βρετανικός Θησείου», ο οποίος τον Ιανουάριο του 1949 γίνεται «Βρεταννικός ΑΟ Πετραλώνων» καιτον Νοέμβριο του 1949 μετονομάζεται σε «Πετραλωνιακός ΑΟ».[16]Το 1953 αναφέρεται και ως Παμπετραλωνιακός. Τη σεζόν 1953-54 αγωνίστηκε στη Δόκιμη κατηγορία καιτην επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στηΒ2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) έως το 1967.
ΠΑΟ Νέας Μελανδίας. Από το 1933 αναφέρεται ο ανεξάρτητος ποδοσφαιρικός σύλλογος "Ένωσις Νέας Μελανδίας", ο οποίος το 1947 ή '48 δρούσε στην περιοχή των Πετραλώνων. Είχε ιδρυθεί από πρόσφυγες του παραθαλάσσιου προαστίου Καρατάς ή Μελαντίαπου βρισκόταν κοντά στηΣμύρνηκαι είχε τις ρίζες τουστον προσφυγικό αθλητικό σύλλογο Πέλοψ Μελαντίας. Παρέμεινε ανεξάρτητο σωματείο έως το 1952, οπότε περιέπεσε σε αδράνεια. Δραστηριοποιήθηκε ξανά τον Ιούνιο του 1957. Τον Ιανουάριο του 1959 εντάχθηκε στηνΕΠΣΑ ως ΠΑΟ Νέας Μελανδίας[17]και από την επόμενη σεζόν συμμετείχε στη Δ΄ κατηγορία. Έμεινε στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία στις 23 Σεπτεμβρίου 1959, όταν ηττήθηκε με 23-0 (ημ. 10-0) από τονΑπόλλωνα Αθηνώνσε αγώνα τουΚυπέλλου Ελλάδος, που αποτελεί το μεγαλύτερο σκορστην ιστορία του θεσμού.[18][19]ΟΠΑΟΝ. Μελανδίας αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες της ΕΠΣΑ (Δ΄, Γ΄, Β1) έως το 1967.
Ο «Αθλητικός Όμιλος Πετραλώνων» πήρε αυτό το όνομα το1964και αποτελεί τη συνέχεια του παλιού συλλόγου "ΑΟ Σπάρτα Πετραλώνων", ο οποίος υπήρχε από το1945. Το 1964 η Σπάρτα ανέβηκε από τη Β΄ κατηγορία στηνΑ2 και προκειμένου να δημιουργηθεί μια δυνατή ομάδα στα Άνω Πετράλωνα απορρόφησε τονΑκράτητο Πετραλώνων (ομάδα της Β1 κατηγορίας) και δημιουργήθηκε οΑ.Ο.Π. Τα αποτελέσματα της συγχώνευσης ήταν εντυπωσιακά, αφού τις επόμενες τρεις σεζόν οΑ.Ο.Π. πήρε τρεις διαδοχικούς τίτλους, της Α2, της Α1 και το 1966-67 αναδείχθηκε πρωταθλητής Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ. Η επικράτηση της χούντας είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Γ΄ Εθνικής, στην οποία θα ανέβαινε ως πρωταθλητής Αθηνών. Έτσι διεκδίκησε χωρίς επιτυχία την άνοδό τουστηΒ΄ Εθνική.
Τις επόμενες χρονιές παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ. Το 1970 αναδείχθηκε δευτεραθλητής (πρωταθλητής α΄ ομίλου), αλλά δεν πέτυχε την άνοδο. Το 1972 κατέκτησε ξανά τον τίτλο στον α΄ όμιλο κερδίζοντας ταυτόχρονα στο ειδικό πρωτάθλημα την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Υποβιβάστηκε το 1974 και το 1978 αναδείχθηκε ξανά δευτεραθλητής και ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική. Την επόμενη σεζόν πήρε τη 2η θέση στον όμιλό τουκαι ανέβηκε πάλι στη Β΄ Εθνική. Ακολούθησαν συνεχείς υποβιβασμοί, στη Γ΄ Εθνική, στην Α΄ ΕΠΣΑκαιστη Β΄ ΕΠΣΑκαιτο1983η διοίκησή του αποδέχθηκε πρόταση τουΓ.Σ. Πετραλώνων να συγχωνευτούν δημιουργώντας τονΑ.Σ. Πετράλωνα.
ΟΑ.Ο. Πετραλώνων είναι η μοναδική ομάδα της συνοικίας που κατάφερε να αγωνιστεί σε εθνική κατηγορία. Έπαιξε τρεις χρονιές στηΒ΄ Εθνική ενώ είχε καιδυο παρουσίες στηΓ΄ Εθνική. Αναλυτικά οι παρουσίες τουΑΟΠ στις εθνικές κατηγορίες ήταν:
1973-74 (Β΄ όμιλος): 18η θέση/20 ομάδες, 22 β. (25-55 γκολ). Μεγαλύτερη νίκη: 5-1 τον Απόλλωνα Μυτιλήνης. Έδωσε αγώνες μπαράζ γιανα αποφύγει τον υποβιβασμό, στους οποίους σημείωσε δύο ήττες από τονΑίαντα (1-6) καιτηνΑναγέννηση Γιαννιτσών (0-1) και υποβιβάστηκε.
1979-80 (Νότιος όμιλος): 20η θέση/20 ομάδες, 8 β. (-10 β.), (28-66 γκολ). Σημαντικές νίκες: 2-0 τον δευτεραθλητή Βύζαντα, 3-2 τον τριταθλητή Φωστήρα. Στον β΄ γύρο σχεδόν αποχώρησε.
1978-79 (Β΄ όμιλος): 2η θέση, 54 β. (70-21), άνοδος στηΒ΄ Εθνική, έπειτα από αγώνες κατάταξης με τους ισοβαθμίσαντες ΠΑΟΡουφ (1-0) καιΑτρόμητο Πειραιώς (1-0).
Το καλοκαίρι του 1967, εκτός από τονΑΟ Πετραλώνων, οι υπόλοιπες ομάδες της συνοικίας εξαναγκάστηκαν σε συγχώνευση από τηχούντασε δύο συλλόγους. Έτσι δημιουργήθηκαν ο Παρθενών καιοΓΣ Πετραλώνων.
Παρθενών Κ. Πετραλώνων: δημιουργήθηκε από τις ομάδες των Κάτω Πετραλώνων: Εθνικός (Α1 κατηγορίας), Θησέας (Β΄) και Πετραλωνιακός (Β1). Εντάχθηκε στη νέα Β΄ ΕΠΣΑ, όπου αγωνίστηκε έως το 1974 που ανέβηκε στην Α΄. Το 1978 υποβιβάστηκε στη Β΄ καιτην επόμενη σεζόν μετονομάστηκε σεΈνωση Κ. Πετραλώνων, όνομα στο οποίο αργότερα προστέθηκε η επωνυμία Βικτώρια, από την ιστορική ομάδα Βικτώρια Ρουφ, γιατην οποία έγινε μια αποτυχημένη απόπειρα να αναδημιουργηθεί. Ως «Ε.Β.Κ. Πετραλώνων» αγωνιζόταν στις χαμηλές κατηγορίες της ΕΠΣΑ μέχρι το 2009. Στη συνέχεια συγχωνεύτηκε μετονΑΣ Πετράλωνα.
Γ.Σ. Πετράλωνα: δημιουργήθηκε από τις ομάδες ΑΕ Πετραλώνων (Β΄) καιΠΑΟΝ. Μελανδίας (Β1) αλλά απορρόφησε καιτη διαλυθείσα Βικτώρια Ρουφ (Β΄). Εντάχθηκε στη νέα Γ΄ ΕΠΣΑ, το 1969 ανέβηκε στη Β΄ καιτο 1971 υποβιβάστηκε ξανά. Μεδυο διαδοχικές ανόδους το 1975 αναρριχήθηκε στην Α΄, όπου παρέμεινε τρεις σεζόν, γιανα βρεθεί ξανά στη Γ΄ το 1979, μεδυο συνεχόμενους υποβιβασμούς. Ακολούθησαν δυο συνεχόμενες άνοδοι καιτο 1982-83 πέτυχε τη μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του κερδίζοντας το πρωτάθλημα του α΄ ομίλου στην Α΄ ΕΠΣΑ.[20]Στη συνέχεια, με πρωτοβουλία τουΓΣ Πετραλώνων, πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση μετονΑΟ Πετραλώνων και δημιουργήθηκε μία ομάδα στη συνοικία οΑ.Σ. Πετράλωνα. Ακολούθως, διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το υπερπρωτάθλημα της ΕΠΣΑ από τους πρωταθλητές των άλλων δύο ομίλων ΑΕ ΧαλανδρίουκαιΧαραυγιακό (που πήρε τον τίτλο). Στα παιχνίδια κατάταξης που έγιναν τον Σεπτέμβριο (η συγχώνευση είχε γίνει τον Ιούλιο) τερμάτισε τρίτος κάνοντας δυο ήττες με 0-1. Παράλληλα έχασε την άνοδο στηΔ΄ Εθνική κατηγορία, στην οποία ανέβηκαν μόνο δύο αθηναϊκές ομάδες.
ΤονΙούνιο του 1983με πρωτοβουλία της διοίκησης τουΓΣ Πετραλώνων ξεκίνησε η προσπάθεια συγχώνευσης των τριών σωματείων της συνοικίας: τουΓΣΠπου είχε αναδειχθεί πρωταθλητής του ομίλου τουστην Α΄ κατηγορία και διεκδικούσε την ένταξή τουστη Δ΄ Εθνική, τουΑΟΠπου είχε υποβιβαστεί στη Β΄ ΕΠΣΑκαι της Ένωσης ΚΠπου είχε υποβιβαστεί στη Γ΄. Τελικά, η Ένωση ΚΠδεν συμφώνησε αλλά ταδυοπιο δυναμικά σωματεία στις 8 Ιουλίου 1983 προχώρησαν σε συμφωνία και δημιούργησαν τον «Αθλητικό Σύλλογο Πετράλωνα» με νέα κοινή διοίκηση,[21]ο οποίος έκτοτε αποτελεί τη δυναμικότερη αθλητική ομάδα της περιοχής, χωρίς όμως να καταφέρει να ανεβεί σε εθνική κατηγορία και πολύ περισσότερο να επαναλάβει το κατόρθωμα τουΑΟΠπου είχε παίξει στηΒ΄ Εθνική.
ΟΑΣ Πετράλωνα για πολλά χρόνια παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ, έως το 1989 που υποβιβάστηκε στη Β΄. Έκτοτε, με εξαίρεση τρεις-τέσσερις σεζόν που ανέβηκε στην Α΄, παίζει κυριότερα στη Β΄ Κατηγορία, έχοντας υποβιβαστεί καιστην τρίτη κατηγορία. Το 2009 συγχωνεύτηκε μετην Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων και δημιούργησαν την «Αθλητική Ένωση Πετραλώνων».
Η «Αθλητική Ένωση Πετραλώνων» ιδρύθηκε το 2009 κατόπιν συγχώνευσης τουΑ.Σ. Πετράλωνα μετην Ένωση-Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων, η οποία αναγνωρίστηκε μετην υπ΄ αριθμόν 2276/2009 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών και εγκρίθηκε το καταστατικό του συλλόγου, το οποίο είχε ως σκοπό την προώθηση του αθλήματος του ποδοσφαίρου.[1]
Τη σεζόν 2012-13 κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1ου ομίλου της Γ΄ Κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο.[22]Τη σεζόν 2016-17 κατέκτησε το πρωτάθλημα 3ου ομίλου της Β΄ Κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Αθηνών.[23]Τη σεζόν 2017-18 κατέλαβε την 4η θέση του 2ου ομίλου καιτη σεζόν 2018-19 κατέλαβε τη 2η θέση του 1ου ομίλου της Α΄ Κατηγορίας.[24]
↑«Ένωσις Πετραλώνων». Εφημερίδα «η Βραδυνή» σ. 5 (ψηφιακή σ. 47). 9 Ιουλίου 1930. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2015.
↑ 7,07,1«Μία εξαιρετικής σημασίας έρευνα...]». Εφημερίδα «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ» σ. 3 (ψηφιακές σ. 19 και 31). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2012. 29 Αυγούστου 1934 και 5 Σεπτεμβρίου 1934
