ΟΒλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι (Влади́мир Влади́мирович Маяко́вский, ΔΦΑ [vlɐˈdʲimʲɪr mɐjˈkofskʲɪj], 19 Ιουλίου1893 – 14 Απριλίου1930) ήταν Ρώσος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ένας από τους κατεξοχήν εκπροσώπους τουΡωσικού Φουτουρισμού στις αρχές του20ού αιώνα.
Ήταν το τρίτο και τελευταίο παιδί της οικογένειάς του. Γεννήθηκε στοΜπαγκντάτι, στηΓεωργία, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως δασοφύλακας. Ο πατέρας του είχε καταγωγή από Ουκρανούς Κοζάκους,[13]ενώ η μητέρα του ήταν επίσης oυκρανικής καταγωγής. Ανκαιο Μαγιακόφσκι μιλούσε γεωργιανά στο σχολείο καιμε τους φίλους του, η οικογένειά του μιλούσε κυρίως ρωσικά στο σπίτι. Σε ηλικία 14 ετών πήρε μέρος σε διαδηλώσεις με τους σοσιαλιστές στην πόλη Κουταΐσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο τοπικό γυμνάσιο. Μετά τον ξαφνικό και πρώιμο θάνατο του πατέρα τουτο 1906, η οικογένειά του —ο ίδιος, η μητέρα τουκαιοι δύο αδελφές του— μετακόμισε στηΜόσχα, όπου συνέχισε τις μαθητικές του σπουδές.[14]
Στη Μόσχα ο Μαγιακόφσκι ανέπτυξε το πάθος τουγιατημαρξιστική λογοτεχνία, πήρε μέρος σε σειρά δραστηριοτήτων στοΡωσικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα των Εργαζομένωνκαι αργότερα στρατολογήθηκε ως μέλος τωνΜπολσεβίκων. Το 1908 αποπέμφθηκε από το σχολείο επειδή η μητέρα τουδεν μπορούσε πλέον να πληρώνει τα δίδακτρα. Εκείνη την εποχή, ο Μαγιακόφσκι φυλακίστηκε σε τρεις περιπτώσεις για ανατρεπτική πολιτική δράση αλλά, όντας ανήλικος, απέφυγε τη μεταγωγή του. Στη διάρκεια της περιόδου της απομόνωσης στα κρατητήρια της φυλακής της Μπουτίρκα (ρωσικά: Бутырский следственный изолятор ή Бутырская тюрьма) το 1909, άρχισε να γράφει ποίηση, αλλά τα ποιήματά του κατασχέθηκαν από τις αρχές. Μετην αποφυλάκισή του, εξακολούθησε να εργάζεται γιατο σοσιαλιστικό κίνημα, καιτο 1911 μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας όπου γνωρίστηκε με μέλη του ρωσικού φουτουριστικού κινήματος. Έγινε ο κύριος εκπρόσωπος τύπου γιατην ομάδα Γκιλέας (ρωσικά:Гилея) και στενός φίλος του ζωγράφου Νταβίντ Μπουρλιούκ, τον οποίο έβλεπε ως μέντορά του.
Το 1912 η φουτουριστική έκδοση Ένα χαστούκι στο πρόσωπο του δημοσίου γούστου] (Пощёчина общественному вкусу) περιελάμβανε τα πρώτα δημοσιευμένα ποιήματα του Μαγιακόφσκι: Νύχτα (Ночь) και Πρωί (Утро). Λόγω όμως των πολιτικών τους δραστηριοτήτων, ο Μπουρλιούκ καιο Μαγιακόφσκι αποβλήθηκαν από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας το 1914.
Εικόνα από το έργο τουКак делать стихи ("Πώς να κάνεις στίχους").
Η εργασία του συνεχίστηκε, υπό τη μανιέρα του Φουτουρισμού, έως το 1914. Η καλλιτεχνική του ανάπτυξη τότε άλλαξε δραματικά προς την κατεύθυνση της αφήγησης. Αυτή τουη δουλειά, που δημοσιεύτηκε αμέσως την περίοδο που προηγήθηκε της Ρωσικής Επανάστασης, επρόκειτο να καθιερώσει τη φήμη του ως ποιητή στη Ρωσία καιστο εξωτερικό.
To Σύννεφο με παντελόνια[15] (1915), ρωσ. «Облако в штанах», ήταν το πρώτο μεγάλο ποίημα του Μαγιακόφσκι και περιέγραφε τα καυτά θέματα του έρωτα, της επανάστασης, της θρησκείας και της τέχνης, γραμμένο υπό το πρίσμα του πληγωμένου εραστή. Η γλώσσα του έργου ήταν η γλώσσα των δρόμων καιο Μαγιακόφσκι κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες γιανα απομυθοποιήσει τις ιδεαλιστικές και ρομαντικές έννοιες της ποίησης καιτων ποιητών.
Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι καιη Λίλια Μπρικ
Το καλοκαίρι του 1915, ο Μαγιακόφσκι ερωτεύτηκε μια παντρεμένη γυναίκα, τηΛίλια Μπρικ, και είναι σε εκείνη που αφιέρωσε το ποίημα Το σπονδυλωτό φλάουτο (1916), ρωσ. «Флейта-позвоночник». Δυστυχώς γιατον Μαγιακόφσκι, αυτή ήταν η γυναίκα του εκδότη του, Όσιπ Μπρικ. Η ερωτική σχέση αλλά καιοι εντυπώσεις του από τονπόλεμοκαιτην επανάσταση επηρέασαν καθοριστικά τα έργα του αυτών των χρόνων. Το ποίημα Ο πόλεμος καιο κόσμος (1916) αναφέρεται στη φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου καιΟ Άνθρωπος (1917) είναι ένα ποίημα που ασχολείται μετη δυστυχία του έρωτα.
Η επιθυμία του, στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να καταταγεί ως εθελοντής απορρίφθηκε. Ανάμεσα στα έτη 1915-1917 εργάστηκε στηνΑγία Πετρούπολη, στη Στρατιωτική Σχολή Αυτοκινήτου, ως επίσημος γραφέας. Κατά το ξέσπασμα της Ρωσικής Επανάστασης, ο Μαγιακόφσκι βρίσκονταν στοΣμόλνι, στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ξεκίνησε να απαγγέλλει ποιήματα όπως τοΑριστερό Εμβατήριο! Για τους Κόκκινους Ναυτικούς: 1918 (ρωσικά: Левый марш (Матросам), 1918) σε ναυτικά θέατρα, με ναύτες ως κοινό του.
Όταν ξαναγύρισε στη Μόσχα, ο Μαγιακόφσκι εργάστηκε στο Ρωσικό πρακτορείο τηλεγραφίας, ρωσ. Российское телеграфное агентство (αρχικά: РОСТА) δημιουργώντας —τόσο σε γραφικά όσο καισε κείμενο — σατυρικά πόστερ αγκιτπρόπ (συνδυασμός των λέξεων агитация και пропаганда). Το 1919 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Συλλογή Έργων 1909-1919 (ρωσικά: Все сочиненное Владимиром Маяковским). Στο πολιτιστικό κλίμα της πρώιμης Σοβιετικής Ένωσης, η δημοτικότητά του αυξήθηκε πολύ γρήγορα. Στη διάρκεια των χρόνων 1922-1928, ο Μαγιακόφσκι ήταν εξέχον μέλος του Αριστερού Μετώπου γιατην Τέχνη και συνέχισε να προσδιορίζει το έργο του ως κομμουνιστικό φουτουρισμό (ρωσικά: ком[мунистический] фут[уризм]). Εξέδιδε, μαζί μετον Σεργκέι Τρετιακόφ καιτον Όσιπ Μπρικ, το περιοδικό «ΛΕΦ» (ρωσ. ЛЕФ, Левый Фронт, που σημαίνει αριστερό μέτωπο).
Ως ένας από τους ελάχιστους σοβιετικούς συγγραφείς πουτου επετράπη να ταξιδεύει ελεύθερα, τα ταξίδια τουστη Λετονία, Βρετανία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Μεξικό και Κούβα επηρέασαν έργα του όπως Η δική μου ανακάλυψη της Αμερικής (ρωσικά: Мое открытие Америки, 1925). Ταξίδεψε επίσης, από τημια έως την άλλη άκρη, σε όλη τη Σοβιετική Ένωση.
Σεμια περιοδεία τουγια διαλέξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μαγιακόφσκι γνώρισε την Έλι Τζονς, η οποία γέννησε αργότερα την κόρη του, ένα γεγονός πουο ίδιος πληροφορήθηκε μόλις το 1929, όταν το ζευγάρι συναντήθηκε μυστικά στη νότιο Γαλλία, καθώς η σχέση τους είχε κρατηθεί κρυφή. Στα τέλη του 1920, ο Μαγιακόφσκι ερωτεύθηκε την Τατιάνα Γιάκοβλεβα καισε αυτήν αφιέρωσε το ποίημα Γράμμα στην Τατιάνα Γιάκοβλεβα (ρωσικά: Письмо Татьяне Яковлевой, 1928).
Μαγιακόφσκι
Η σημασία της επίδρασης του Μαγιακόφσκι δεν περιορίζεται στησοβιετικήποίηση. Ενώ από χρόνια θεωρείται ο κορυφαίος Σοβιετικός ποιητής, έχει αλλάξει επίσης τις παραδοχές γιατην ποίηση στην ευρύτερη κουλτούρα του 20ου αιώνα. Ο πολιτικός τουακτιβισμός ως καθοδηγητή προπαγάνδας σπάνια κατανοήθηκε και συχνά επικρίθηκε από τους συγχρόνους του, ακόμα και από στενούς του φίλους όπως οΜπορίς Παστερνάκ. Κοντά στα τέλη του 1920, ο Μαγιακόφσκι απομυθοποίησε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Σοβιετικής Ένωσης υπό τονΙωσήφ Στάλιν: τα σατιρικά του έργα Ο κοριός (ρωσικά: Клоп, 1929) καιΤο μπάνιο (ρωσικά: Баня, 1930), τα οποία πραγματεύονται τη σοβιετική απέχθεια γιατην τέχνη καιτη γραφειοκρατία, αντανακλούν αυτή την εξέλιξη.
Το απόγευμα της 14ης Απριλίου, 1930, ο Μαγιακόφσκι αυτοπυροβολήθηκε. Το ημιτελές κείμενο του ποιήματος της αυτοκτονίας του σημείωνε, μεταξύ άλλων:
Το καράβι της αγάπης συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινή ρουτίνα. Εσύ κι εγώ, δεν χρωστάμε τίποτε ο ένας στον άλλον, καιδεν έχει νόημα η απαρίθμηση αμοιβαίων πόνων, θλίψεων και πληγών.
Το 1930, ο τόπος γέννησής τουστη Γεωργία – το Μπαγκντάτι- μετονομάστηκε, προς τιμήν του, σε Μαγιακόφσκι. Μετά τον θάνατο του Στάλιν, ανέκυψαν διαδόσεις ότι ο Μαγιακόφσκι δεν αυτοκτόνησε αλλά στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε μετά από εντολή του πρώτου. Εντούτοις δεν υπάρχει κανένα σχετικό αποδεικτικό στοιχείο. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν ανοίχτηκαν τα απόρρητα αρχεία της Κα-Γκε-Μπε, υπήρχε ελπίδα ότι νέα στοιχεία θα έλθουν στο φως σχετικά με αυτό το θέμα, αλλά τίποτε τελικά δεν αποκαλύφθηκε καιο ισχυρισμός παραμένει αναπόδεικτος. Μετά θάνατον, ο Μαγιακόφσκι κατηγορήθηκε από τον σοβιετικό Τύπο ως φορμαλιστής και συνοδοιπόρος (ρωσικά: попутчик) (αντίθετα από τους επίσημα αναγνωρισμένους προλετάριους ποιητές", όπως οΝτεμιάν Μπέντνι). Όταν το 1935, η Λίλια Μπρικ έγραψε στον Στάλιν σχετικά με αυτές τις επιθέσεις κατά του ποιητή, ο δεύτερος έγραψε το εξής σχόλιο στο γράμμα της Μπρικ:
"Σύντροφε Νικολάι Γιεζόφ, παρακαλώ να αναλάβεις να ενεργήσεις τα δέοντα σχετικά μετην επιστολή της Μπρικ. Ο Μαγιακόφσκι παραμένει ο καλύτερος καιοπιο ταλαντούχος ποιητής της Σοβιετικής περιόδου. Η αδιαφορία γιατην καλλιτεχνική του κληρονομιά είναι έγκλημα. Τα παράπονα της Μπρικ είναι, κατά τη γνώμη μου, δικαιολογημένα..."[16]
Τα λόγια αυτά έγιναν στερεότυπο που επίσημα αποκατέστησε τον Μαγιακόφσκι αλλά, όπως σημείωσε καιοΜπορίς Παστερνάκ,[17] από ορισμένους κύκλους ουσιαστικά εξελήφθησαν ως δεύτερη θανάτωση του ποιητή.
Τα θεατρικά έργα του Μαγιακόφσκι : Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, Μυστήριο-μπούφφα, Ο κοριός, Το μπάνιο μεταφράστηκαν στα ελληνικά από τονΆρη Αλεξάνδρου (Εκδόσεις Γκοβόστης). Το τελευταίο, μετον τίτλο Χαμάμ, και από τον Αλέξη Πάρνη (Νέα Εστία, 1975 α΄ έκδ.). Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί από τον Πέτρο Ανταίο (Εκδόσεις Οδυσσέας, 1998) και, επιπλέον, έχει κυκλοφορήσει σειρά ποιημάτων τουσε μετάφραση (από ταγαλλικά) τουΓιάννη Ρίτσου (Κέδρος, 1965 α΄ έκδ.). Επίσης, έχουν εκδοθεί τα ποιήματα Φυσώντας των σπονδύλων μουτο φλάουτο και άλλα 8 ποιήματακαιΤραγωδίασε μετάφραση του Γιώργου Κεντρωτή (Τυπωθήτω, 2007 & 2011 αντίστοιχα).
"Untitled" (Χωρίς τίτλο)Οι μεταφρασμένοι στα αγγλικά στίχοι ενός ποιήματος του Μαγιακόφσκι που μελοποιήθηκε από το ολλανδικό new wave συγκρότημα Mecano, το 1980
