|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 03/03/2020. |
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ είναι διεθνής διπλωμάτης που υπηρετεί ως κύριος υπάλληλος του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Ο ανώτερος υπάλληλος είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό των λειτουργιών της συμμαχίας, προάγοντας το διεθνές προσωπικό του ΝΑΤΟ, προεδρεύοντας των συνεδριάσεων του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου και των περισσότερων σημαντικών επιτροπών της συμμαχίας, με την αξιοσημείωτη εξαίρεση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, καθώς και ως εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, ο γενικός γραμματέας δεν έχει κανένα ρόλο στρατιωτικής διοίκησης. Πολιτικές, στρατιωτικές και στρατηγικές αποφάσεις τελικά ανήκουν στα κράτη μέλη. Μαζί με τον πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ και τον ανώτατο συμμαχικό διοικητή, ο γενικός γραμματέας είναι ένας από τους κορυφαίους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ.
Ο σημερινός γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας Γενς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα την 1η Οκτωβρίου 2014. Η θητεία του Στόλτενμπεργκ ως γενικού γραμματέα λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου 2024 και διάδοχός του θα αναλάβει ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε.
Το άρθρο 9 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού απαιτεί από τα μέλη του ΝΑΤΟ «να συγκροτήσουν ένα Συμβούλιο στο οποίο θα εκπροσωπείται ο καθένας». Συνεπώς, διαμορφώθηκε το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο. Αρχικά το Συμβούλιο απαρτίζεται από υπουργούς εξωτερικών των μελών του ΝΑΤΟ και συνέρχεται ετησίως. Τον Μάιο του 1950, η επιθυμία για στενότερο συντονισμό σε καθημερινή βάση οδήγησε στο διορισμό βουλευτών του Συμβουλίου που εδρεύουν μόνιμα στο Λονδίνο και εποπτεύουν τη λειτουργία του οργανισμού. Οι βουλευτές έλαβαν πλήρη εξουσία λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου, αλλά το έργο τους συμπληρώθηκε από περιστασιακές συναντήσεις των υπουργών εξωτερικών του ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος των βουλευτών ανέλαβε την ευθύνη «για την καθοδήγηση της οργάνωσης και του έργου της», συμπεριλαμβανομένων όλων των πολιτικών φορέων της.
Οι βουλευτές του Συμβουλίου συναντήθηκαν για πρώτη φορά στις 25 Ιουλίου 1950 και επέλεξαν ως πρόεδρο τον Charles Spofford, τον αναπληρωτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Αρκετές σημαντικές οργανωτικές αλλαγές ακολούθησαν σύντομα την ίδρυση βουλευτών του Συμβουλίου, κυρίως τη δημιουργία μιας ενιαίας στρατιωτικής διοίκησης υπό έναν μοναδικό ανώτατο συμμαχικό διοικητή. Αυτή η ενοποίηση και οι αυξανόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ οδήγησαν σε ταχεία ανάπτυξη των θεσμών του οργανισμού και το 1951 το ΝΑΤΟ αναδιοργανώθηκε για να εξορθολογίσει και να συγκεντρώσει τη γραφειοκρατία του. Στο πλαίσιο της οργάνωσης, οι αντιπρόσωποι του Συμβουλίου μεταβιβάστηκαν με την εξουσία να εκπροσωπούν τις κυβερνήσεις τους σε όλα τα θέματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την άμυνα και τη χρηματοδότηση, όχι μόνο τις εξωτερικές υποθέσεις, αυξάνοντας σημαντικά την εξουσία και τη σημασία τους.
Καθώς αυξήθηκε η εξουσία των βουλευτών και αυξήθηκε το μέγεθος της οργάνωσης, το ΝΑΤΟ ίδρυσε την Επιτροπή του Προσωρινού Συμβουλίου, υπό την προεδρία του W. Averell Harriman . Αυτή η ομάδα δημιούργησε επίσημη γραμματεία στο Παρίσι για να διοικεί τη γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ. Η επιτροπή συνέστησε επίσης να «ενισχυθούν και να συντονιστούν οι υπηρεσίες του ΝΑΤΟ» και τόνισε την ανάγκη να γίνει ο ανώτερος ηγέτης της συμμαχίας κάποιος άλλος από τον πρόεδρο του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου. Το Φεβρουάριο του 1952 το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο καθόρισε τη θέση του γενικού γραμματέα για τη διαχείριση όλων των πολιτικών φορέων του οργανισμού, τον έλεγχο του πολιτικού προσωπικού του και την εξυπηρέτηση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου.
Μετά τη Διάσκεψη της Λισαβόνας, τα κράτη του ΝΑΤΟ άρχισαν να αναζητούν ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να γεμίσει το ρόλο του γενικού γραμματέα. Η θέση προσφέρθηκε για πρώτη φορά στον Oliver Franks , τον βρετανό πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αρνήθηκε. Στη συνέχεια, στις 12 Μαρτίου 1952, το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο επέλεξε τον Hastings Ismay , έναν στρατηγό από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο , και τον υπουργό για τις σχέσεις της Κοινοπολιτείας στο βρετανικό υπουργικό συμβούλιο ως γενικό γραμματέα. Σε αντίθεση με τους τελευταίους γενικούς γραμματείς που διετέλεσαν πρόεδρος του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου, ο Ισμάι έγινε αντιπρόεδρος του συμβουλίου, ενώ ο Spofford συνέχισε να ασκεί καθήκοντα προέδρου. Ο Ισμάι επιλέχθηκε λόγω της υψηλής του κατάταξης στον πόλεμο και του ρόλου του "στο πλευρό τουΟ Τσόρτσιλ ... στα ανώτατα συμμαχικά συμβούλια. "Ως στρατιώτης και διπλωμάτης θεωρήθηκε μοναδικός για τη θέση του και απολάμβανε την πλήρη υποστήριξη όλων των κρατών του ΝΑΤΟ.
Λίγους μήνες αργότερα, μετά την αποχώρηση του Spofford από το ΝΑΤΟ, η δομή του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου άλλαξε ελαφρώς. Ένα μέλος του συμβουλίου επελέγη ετησίως ως πρόεδρος του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου (σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικό) και ο γενικός γραμματέας έγινε επίσημα αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου, καθώς και ο πρόεδρος των συνεδριάσεών του. Ο Ismay υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας μέχρι τη συνταξιοδότησή του τον Μάιο του 1957.
Μετά τον Ismay, ο Paul-Henri Spaak , διεθνής διπλωμάτης και πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου , επελέγη ως ο δεύτερος γενικός γραμματέας. Σε αντίθεση με την Ismay, ο Spaak δεν είχε στρατιωτική εμπειρία, οπότε ο διορισμός του αντιπροσώπευε μια «έμφαση στην αυστηρά στρατιωτική πλευρά της Ατλαντικής Συμμαχίας». Όταν επιβεβαίωσε το διορισμό του Spaak τον Δεκέμβριο του 1956 κατά τη διάρκεια συνόδου των υπουργών εξωτερικών του ΝΑΤΟ, το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο επέκτεινε επίσης το ρόλο του γενικού γραμματέα στην οργάνωση. Σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα της κρίσης του Σουέζ, η οποία είχε τεταμένες σχέσεις μεταξύ των συμμαχιών, το συμβούλιο εξέδωσε ψήφισμα για να επιτρέψει στον γενικό γραμματέα να «προσφέρεται ανεπισήμως σε όλες τις κυβερνήσεις που συμμετέχουν σε διαμάχη και με τη συγκατάθεσή τους να ξεκινήσει ή να διευκολύνει τις διαδικασίες έρευνας, διαμεσολάβησης, συνδιαλλαγής ή διαιτησίας. "
Κατάλογος γενικών γραμματέων του ΝΑΤΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Γενικός Γραμματέας
|
Θητεία
|
Χώρα
|
| Αρ.
|
Πορτρέτο
|
Ονοματεπώνυμο
|
Έναρξη
|
Λήξη
|
Διάρκεια
|
| 1
|
|
Χάστινγκς Ίσμαϊ
|
24 Μαρτίου 1952
|
16 Μαΐου 1957
|
5 χρόνια, 53 ημέρες
|
Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 2
|
|
Πολ-Χένρι Σπακ
|
16 Μαΐου 1957
|
21 Απριλίου 1961
|
3 χρόνια, 340 ημέρες
|
Βέλγιο ! Βέλγιο
|
| 3
|
|
Ντερκ Στικερ
|
21 Απριλίου 1961
|
1 Αυγούστου 1964
|
3 χρόνια, 102 ημέρες
|
Ολλανδία ! Ολλανδία
|
| 4
|
|
Μανίλο Μπρόσιο
|
1 Αυγούστου 1964
|
1 Οκτωβρίου 1971
|
7 χρόνια, 61 ημέρες
|
Ιταλία ! Ιταλία
|
| 5
|
|
Τζόζεπ Λουνς
|
1 Οκτωβρίου 1971
|
25 Ιουνίου 1984
|
12 χρόνια, 268 ημέρες
|
Ολλανδία ! Ολλανδία
|
| 6
|
|
Πίτερ Κάριννγκτον
|
25 Ιουνίου 1984
|
1 Ιουλίου 1988
|
4 χρόνια, 6 ημέρες
|
Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 7
|
|
Μάνφρεντ Γουόρνερ
|
1 Ιουλίου 1988
|
13 Αυγούστου 1994
|
6 χρόνια, 43 ημέρες
|
Γερμανία ! Γερμανία
|
| 8
|
|
Γουίλι Κλάις
|
17 Οκτωβρίου 1994
|
20 Οκτωβρίου 1995
|
1 χρόνος, 3 ημέρες
|
Βέλγιο ! Βέλγιο
|
| 9
|
|
Χαβιέ Σολάνα
|
5 Δεκεμβρίου 1995
|
14 Οκτωβρίου 1999
|
3 χρόνια, 313 ημέρες
|
Ισπανία ! Ισπανία
|
| 10
|
|
Τζορτζ Ρόμπερτσον
|
14 Οκτωβρίου 1999
|
17 Δεκεμβρίου 2003
|
4 χρόνια, 64 ημέρες
|
Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 11
|
|
Τζέικομπ Σέφερ
|
1 Ιανουαρίου 2004
|
1 Αυγούστου 2009
|
5 χρόνια, 212 ημέρες
|
Ολλανδία ! Ολλανδία
|
| 12
|
|
Άντερς Ράσμουσεν
|
1 Αυγούστου 2009
|
1 Οκτωβρίου 2014
|
5 χρόνια, 61 ημέρες
|
Δανία ! Δανία
|
| 13
|
|
Γενς Στόλτενμπεργκ
|
1 Οκτωβρίου 2014
|
Εν ενεργεία
|
Νορβηγία ! Νορβηγία
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
