Ο Γιούζεφ Καζίμιες Κόρβιν Κοσακόφσκι (πολωνικά: Józef Kazimierz Korwin Kossakowski) (16 Μαρτίου 1738 – 9 Μαΐου 1794), του οικοσήμου Σλεπόβρον, ήταν Πολωνός ευγενής (σλάχτα), επίσκοπος της Λιβονίας από το 1781, πολιτικός ακτιβιστής, συγγραφέας και υποστηρικτής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Ο Γιούζεφ Κοσακόφσκι ήταν αδελφός του χετμάνου Σίμον Μάρτσιν Κοσακόφσκι, του βοεβόδα Μίχαου Κοσακόφσκι και του καστελάνου Αντόνι Κοσακόφσκι. Έλαβε ιερές εντολές στις 17 Απριλίου 1763, αφού είχε σπουδάσει στο Βίλνιους και τη Βαρσοβία. Πρώτες θέσεις του στην Καθολική Εκκλησία ήταν κοσμήτορας στο Βόουπα και ιερέας στο Βίλνιους.
Στις 13 Μαρτίου 1775 έγινε βοηθός του επισκόπου του Βίλνιους (τιτουλάριος επίσκοπος της Γαλατίας), και στις 17 Σεπτεμβρίου 1781 έγινε επίσκοπος της Λιβονίας (πολωνικά: Inflanty). Τότε έγινε και διαχειριστής της επισκοπής της Κουρλάνδης. Είναι γνωστό ότι υπεξαίρεσε τεράστια ποσά από τα οικονομικά της Εκκλησίας και του δημοσίου. Από το 1787 έλαβε σταθερή σύνταξη από τη ρωσική πρεσβεία στην Πολωνία,[11] όντας προστατευόμενος του Ρώσου πρέσβη, Ότο Μάγκνους φον Στάκελμπεργκ. Εκπροσώπησε τη ρωσική πλευρά στο Σέιμ και στα τοπικά Σέιμικ, συχνά δωροδοκώντας ή απειλώντας άλλους βουλευτές. Με την υποστήριξη του Στάκελμπεργκ διορίστηκε στο Μόνιμο Συμβούλιο (1782–1786). Στις 19 Δεκεμβρίου 1791, έγινε ο συνεπίσκοπος του Βίλνιους, μαζί με τον επίσκοπο Ιγκνάτσι Γιάκουμπ Μασάλσκι. Ο διορισμός του ως επίσκοπος ήταν μια ανταμοιβή για την υπηρεσία του στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ελέγχονταν από την Αυτοκράτειρα Αικατερίνη τη Μεγάλη, δεν συμβουλεύονταν τη Ρώμη και χρησίμευε τόσο για την επιβράβευση των πιστών της Ρωσίας στις κυριαρχίες τους, όσο και για την αύξηση του ελέγχου του ρωσικού κράτους στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία εκεί.[12]
Το 1786, δημοσίευσε δύο μυθιστορήματα: Ksiądz Pleban (Ιερέας της Ενορίας), περιγράφοντας σε λογοτεχνική μορφή μια τέλεια ενορία της Εποχής του Διαφωτισμού[13] και Panicz gospodarz (Κύριος Κυβερνήτης). Ένα χρόνο αργότερα, έγραψε ένα άλλο μυθιστόρημα, το Obywatel (Πολίτης).[14] Έχει επίσης μεταφράσει μερικά θεατρικά έργα από τα γαλλικά.[15][16] Το 1791, έγραψε το μυθιστόρημα Czarownica (Μάγισσα).[16]
Ως ένθερμος υποστηρικτής και ένθερμος οπαδός των εντολών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Μεγάλης,[17] ήταν ένας από τους πολέμιους του Συντάγματος της 3ης Μαΐου 1791. Μαζί με τον αδερφό του, Σίμον, διοικούσε τις δυνάμεις της φιλορωσικής Συνομοσπονδίας της Ταργκοβίτσα[18] στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, όπου για ένα διάστημα που έγινε de facto ηγεμόνας του Δουκάτου (με τη βοήθεια του Ρωσικού Στρατού). Στον απόηχο του Πολέμου Πολωνίας-Ρωσίας του 1792, στο Σέιμ του Γκρόντνο που νομιμοποίησε το δεύτερο διαμελισμό της Πολωνίας, υποστήριξε ότι «Αν όχι η Ρωσία, αν όχι η Πρωσία, άρα τι; Θα θέλατε να σας αποβάλλουν στο κενό;».[19]
Στον απόηχο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας τον Απρίλιο του 1794, μέρους της Εξέγερσης του Κοστσιούσκο, ο Κοσακόφσκι φυλακίστηκε από τους επαναστάτες. Λίγες μέρες πριν από την έναρξη της εξέγερσης, ο Κοσακόφσκι πρότεινε στα ρωσικά στρατεύματα να περικυκλώσουν τις εκκλησίες και να συλλάβουν όλους τους γνωστούς αντιφρονούντες. Αμέσως μετά, ο Γιαν Κλίνσκι, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης, παρουσίασε έγγραφα που βρέθηκαν στα αρχεία της ρωσικής πρεσβείας σχετικά με το ότι ο Κοσακόφσκι ήταν στο ρωσικό μισθολόγιο. Οι περισσότεροι από τους πολίτες της Βαρσοβίας, των οποίων η υποστήριξη ήταν ζωτικής σημασίας για την εξέγερση, ζήτησαν να εκτελεστεί ο Κοσακόφσκι και άλλοι που διαπιστώθηκε ότι ενεργούσαν για λογαριασμό της Ρωσίας εναντίον της Κοινοπολιτείας. Η στάση τους επηρέασε το επαναστατικό Ποινικό Δικαστήριο και ο Κοσακόφσκι, μαζί με τον Γιούζεφ Άνκφιτς (αρχηγό του Μόνιμου Συμβουλίου) και τους χετμάνους Πιοτρ Οζαρόφσκι και Γιούζεφ Ζαμπιέουο, καταδικάστηκαν για προδοσία και καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό στις 9 Μαΐου.[20]
Τον διαδέχθηκε ως επίσκοπος της Λιβονίας ο συγγενής του, Γιαν Νεπομούτσεν Κοσακόφσκι.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 11.434.122.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kossa. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kossa. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2013788214. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kossa. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795». (Πολωνικά) d:Q123243396. Κρακοβία. 1885. σελ. 282.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 kossa.
- ↑ i510.
- ↑ Νόρμαν Ντέιβις, God's Playground: A History of Poland, Columbia University Press, 1984, (ISBN 0-231-05351-7), Google Prin, σελ. 397
- ↑ Ντένις Τ. Νταν, The Catholic Church and Russia: Popes, Patriarchs, Tsars and Commissars, Μπέρλινγκτον (Βερμόντ) 2004, (ISBN 0-7546-3610-0), Google Prin, σελ. 38
- ↑ Γέζι Κουοτσόφσκι, A History of Polish Christianity, Cambridge University Press, 2000, (ISBN 0521364299), Google Prin, σελ. 189
- ↑ Jan IJ. van der Meer, Literary Activities and Attitudes in the Stanislavian Age in Poland (1764-1795): A Social System?, Editions Rodopi B.V., 2002, (ISBN 9042009330), Google Prin, σελ. 41
- ↑ Ángel-Luis Pujante and A. J. Hoenselaars, Four Hundred Years of Shakespeare in Europe, University of Delaware Press, 2003, (ISBN 0874138124), Google Prin, σελ. 62
- ↑ 16,0 16,1 «Archived copy» (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2006.
- ↑ Kłoczowski, ibid., Google Prin, σελ. 187
- ↑ Daniel Stone, The Polish–Lithuanian State, 1386–1795, University of Washington Press, 2001, (ISBN 0295980931), Google Prin, σελ. 321
- ↑ «Archived copy» (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2006.
- ↑ Davies, ibid., Google Prin, σελ. 540
- Πιοτρ Νιτέτσκι, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999, Βαρσοβία 2000 (πολωνικά)
