Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 03/04/2018.
Ηδιώρυγα του Παναμά (ισπανικά: Canal de Panamá) είναι ένας τεχνητός δίαυλος 82 χιλιομέτρων (51 ναυτικών μιλίων) στονΠαναμά, ο οποίος ενώνει τονΑτλαντικόμετονΕιρηνικό ωκεανό. Είναι η δεύτερη σε ναυτιλιακή σπουδαιότητα από την άποψη των θαλασσίων μεταφορών στον κόσμο, μετά τηΔιώρυγα Σουέζ. Ενώνει την επί του Ατλαντικού βόρεια ακτή με εκείνη του Ειρηνικού στα νότια, χρησιμοποιώντας δεξαμενές που ανυψώνουν τα πλοία στα 26 μέτρα (85 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, που είναι το επίπεδο της τεχνητής λίμνης Gatún καιτα χαμηλώνουν πάλι στην άλλη πλευρά στο ύψος της θάλασσας.
Η πρώτη διέλευση πλοίου έγινε στις 15 Αυγούστου 1914. Από τηδεκαετία του 1930, άρχισε να φαίνεται η ανάγκη για επέκταση των δεξαμενών του καναλιού, λόγω του μεγέθους των νέων πλοίων τα οποία δεν χωρούσαν στις υπάρχουσες καιγιανα χαλαρώσει η έντονη κίνηση, αλλά τα σχέδια εγκαταλείφθηκαν το 1942. Τελικά, οι εργασίες για τις νέες δεξαμενές άρχισαν το 2007 και το έργο παραδόθηκε για χρήση τον Ιανουάριο του 2016.
Η ημερήσια δυναμικότητα διέλευσης της διώρυγας είναι 50 πλοία. Τα πλοία καταβάλλουν τέλη (δικαιώματα) βάσει της χωρητικότηταςπου έχουν (Panama canal tonnage).
Στρατιωτικά σήμερα η διώρυγα του Παναμά, συνεχίζει να θεωρείται ουδέτερη θάλασσα.
Ήδη από το 1501, οι άνθρωποι ονειρεύονταν μια γέφυρα νερού πουνα ενώνει τονΑτλαντικό ΩκεανόμετονΕιρηνικό, μέσα από τονισθμότουΠαναμά. Η προσπάθεια διάνοιξης της διώρυγας είχε αρχίσει από τα πολύ παλιά χρόνια. Πολλοί επιχείρησαν την εκτέλεση του έργου, αλλά οι εδαφικές ανωμαλίες, η διαφορά της στάθμης μεταξύ των δύο Ωκεανών και της παλίρροιας, καθώς καιοκίτρινος πυρετός, έκαναν την κατασκευή προβληματική αν όχι αδύνατη. Το 1859, ολοκληρώθηκε η σιδηροδρομική γραμμή που διέσχιζε τον Ισθμό, αφού στοίχισε όμως πολλές απογοητεύσεις, κόπους και έξοδα. Φαινόταν, λοιπόν, πως τα πλοία θα συνέχιζαν να κάνουν το γύρο τουΑκρωτηρίου Χορν, διαπλέοντας 8.000 μίλια (13.000 χιλιόμετρα) παραπάνω. Παρ' όλα αυτά, το 1876 οι Γάλλοι επιλέγουν και πάλι τον ισθμό του Παναμά σαντο ιδανικό μέρος γιατη διάνοιξη της διώρυγας και ιδρύουν τη Διεθνή Εταιρεία της Ωκεάνιας Διώρυγας, που εξουσιοδοτεί καιτη γαλλική εταιρεία «Lesseps» που είχε ιδρύσει οFerdinand de Lessepsνα αρχίσει τις εργασίες. Πράγματι, το 1881 αρχίζει η γαλλική προσπάθεια. Όμως οι τροπικοί πυρετοί προκαλούσαν τρομερές απώλειες ζωής στο εργατικό προσωπικό. Η κακή διαχείριση, ηδιαφθοράκαιηκλοπή, οργίαζαν. Η προσπάθεια τερματίζεται άδοξα το 1888, μετηνπτώχευση της εταιρείας. ΟιΓάλλοι εγκατέλειψαν το σχέδιο, αφήνοντας πίσω τους σκουριασμένα μηχανήματα και τάφους χιλιάδων εργατών.
Το 1904, η αμερικανική κυβέρνηση εξαγόρασε τα γαλλικά δικαιώματα καιμια στενή λωρίδα γης που είχε μήκος 50 μίλια (80 χιλιόμετρα) και πλάτος 10 μίλια (16 χιλιόμετρα), η λεγόμενη Ζώνη της Διώρυγας.[1]Ο αρχίατρος William Crawford Gorgas ανέλαβε να απαλλάξει τη Ζώνη της Διώρυγας από τις ακαθαρσίες και τις αρρώστιες, τηνελονοσίακαιτονκίτρινο πυρετό, εξαιτίας των οποίων πέθαναν πολλοί εργάτες. Δημιουργήθηκε μια Επιτροπή γιατη Διώρυγα, με πλήρη μηχανικά και διοικητικά δικαιώματα, καιη κατασκευή της άρχισε. Ο πρώτος αρχιμηχανικός John Wallace παραιτήθηκε ύστερα από έναν χρόνο καιο διάδοχός του John Stephens, αποσύρθηκε το 1907.
Ο Πρόεδρος τωνΗ.Π.Α.Θεόδωρος Ρούζβελτ αντιλαμβανόταν πως αν επρόκειτο να κατασκευαστεί μία Διώρυγα του Παναμά, δεν έπρεπε να επαναληφθούν τα λάθη που είχαν διαπράξει οι Γάλλοι. Το 1907, η Επιτροπή Διώρυγας ανετέθη στο στράτευμα καιο συνταγματάρχης George Washington Goethals ανέλαβε τη διοίκηση. Το κανάλι δενθα γινόταν ένας κρίκος πουθα ένωνε απ' ευθείας τον Ατλαντικό καιτον Ειρηνικό Ωκεανό, όπως είχαν σχεδιάσει οι Γάλλοι, αλλά ένας υδάτινος διάδρομος, φραγμένος από ξηρά, κατασκευασμένος στη ψηλή ράχη του ισθμού. Από τον Ατλαντικό, τα πλοία θα εισχωρούσαν μέσα σεμια διώρυγα του επιπέδου της θαλάσσης, μήκους 7 μιλίων. Τρία τεράστια φράγματα θα σήκωναν τα πλοία 26 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θαλάσσης στην πραγματική διώρυγα. Από εκεί θα ταξίδευαν ανεμπόδιστα 32 μίλια στη λίμνη Gatún καιθα περνούσαν μέσα από το Culebra Cut στα φράγματα του Ειρηνικού. Το Pedro Miguel, το πρώτο φράγμα, θα χαμήλωνε τα πλοία 30 πόδια στην τεχνητή λίμνη Miraflores, πλάτους 2 μιλίων (3,2 χιλιομέτρων). Έπειτα, άλλα δύο φράγματα θα χαμήλωναν τα υπόλοιπα 54 πόδια στο κανάλι του επιπέδου της θάλασσας. Από κεικαι μετά, θα απέμεναν να διασχισθούν μόνο 8,5 μίλια (13,7 χιλιόμετρα) έως τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αυτό ήταν το ηράκλειο έργο που αντιμετώπισε ο Goethals. Τα κανάλια του επιπέδου της θάλασσας στις δύο άκρες του ισθμού ήταν εύκολη αποστολή, με σκάψιμο και εκβάθυνση. Όμως τα τεράστια φράγματα, με τις μεγάλες θαλάσσιες θύρες τους, εμφάνισαν πολλά περισσότερα προβλήματα. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν το εσωτερικό κανάλι, επειδή το ηπειρωτικό χώρισμα ήταν 26 μέτρα ψηλότερο από το προτεινόμενο επίπεδο ύψους του θαλάσσιου διαδρόμου. Οι λόφοι έπρεπε να κοπούν κάθετα, σεμια έκταση 9 μιλίων στο Culebra Cut. Πηγή υδάτων θα ήταν γιατο σκοπό αυτό, ο ποταμός Chagres. Αυτός όμως ήταν πολύ χαμηλότερος από το προτεινόμενο επίπεδο των 26 μέτρων. Έτσι κατασκευάστηκε το Φράγμα Gatún. Στο Culebra Cut, άνθρωποι και μηχανές έσκαψαν ένα βαθύ όρυγμα σε σχήμα V μέσα στο βουνό και ανασκάφτηκαν εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος και πέτρας, πουτο μεγαλύτερο μέρος τους μεταφέρθηκε στο Φράγμα Gatún. Την εποχή των βροχών υπήρχε ο κίνδυνος των κατολισθήσεων, αλλά καιτων πλημμυρών του ποταμού Chagres.
Οι δεξαμενές έπρεπε να γίνουν αρκετά πλατιά, ώστε να μπορούν νατα διαπλεύσουν καιτα μεγαλύτερα πλοία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού Στόλου. Έτσι κατασκευάστηκαν με μήκος 1,000 ft (304,80 m), 110 ft (33,53 m) καιτο ύψος τους στα πλάγια ισούται μεπολυκατοικία 6 ορόφων. Γιανα κατασκευαστεί το κανάλι του Παναμά, χρειάστηκε να μετατοπιστεί χώμα σεμια ποσότητα που ανέρχεται συνολικά σε 240.000.000 τόνους. Η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να σχηματίσει μία σειρά από 63 πυραμίδες, πουη κάθε μία να έχει το ύψος της Μεγάλης Πυραμίδας της Αιγύπτου.
Τελικά, το έργο ολοκληρώθηκε. Στις 10 Οκτωβρίου 1913, άνοιξαν τα φράγματα της λίμνης καιτο νερό εισχώρησε στο κανάλι. Άνοιξαν οι υδατοφράχτες καιτα νερά του Ατλαντικού γέμισαν την πρώτη σύρτη. Πυκνά πλήθη από υπερήφανους εργάτες μαζί με τις οικογένειές τους ζητωκραύγασαν καθώς το πρώτο πλοίο, το ρυμουλκό «Γκέιταν», σημαιοστολισμένο μπήκε σφυρίζοντας μέσα στο φράγμα. Οι μηχανικοί καιοι επίσημοι βρίσκονταν επάνω στο ρυμουλκό.
Ύστερα από έναν χρόνο, στις 15 Αυγούστου 1914, η Διώρυγα παραδόθηκε στη διεθνή ναυσιπλοΐα. Μέχρι το έτος 2000, βρισκόταν κάτω από την οικονομική εκμετάλλευση τωνΗΠΑ.
Μια σχηματική απεικόνιση της διώρυγας του Παναμά, που απεικονίζει την αλληλουχία των κλειδαριών καιτων περασμάτων.
Το μετάλλιο της διάτρησης του Ισθμού του Παναμά που δημιουργήθηκε το 1881 από τον χαράκτη Οσκάρ Ροτύ. Η τύχη ενώνει δύο ηλικιωμένους άνδρες που προσωποποιούν τον Ατλαντικό Ωκεανό καιτον Ειρηνικό Ωκεανό. (μπρούτζινη προσωπική συλλογή 56 mm)
Βραβευμένη αφίσα από την διεθνή έκθεση τουΣαν Φρανσίσκο. Θέμα: η διώρυγα του Παναμά. Τίτλος: «Ο 13ος άθλος του Ηρακλή».
Βραβευμένη αφίσα από
