Συμμετείχε στηνΑ΄ Σταυροφορίαμε τους μικρότερους αδελφούς τουΓοδεφρείδο του ΜπουιγιόνκαιΒαλδουίνο της Βουλώνης αλλά είναι ασαφές πότε αναχώρησε καιαν πήγε μετον στρατό του αδελφού του Γοδεφρείδου ή μετον Ροβέρτο της Νορμανδίας. Στο στρατιωτικό σώμα του Ευστάθιου συμμετείχαν : ο Ούγος Β΄ του Σάιντ Πολ, ο γιος του Ενγκελράδος, οΕυστάθιος Γκρενιέ λόρδος της Σιδόνας και της Καισάρειας, οΦουλκντεΓκινκαιο Ούγος του Ρόμπεκ λόρδος της Χεβρώνας.[7]Ο Ευστάθιος υποστήριξε μετον στρατό τουτον Γοδεφρείδο.[8]Ο Ευστάθιος βρέθηκε στην πολιορκία της Νίκαιας (1097), βοήθησε τονΒοημούνδο του Τάρανταπου είχε πολιορκηθεί στην μάχη του Δορυλαίου να ελευθερωθεί (1 Ιουλίου 1097), νίκησε μια εχθρική παγίδα στην πολιορκία της Αντιόχειας και ήταν ένας από τους στρατιωτικούς αρχηγούς στην άλωση της Αντιόχειας (3 Ιουνίου 1098).[8]
Στο Συμβούλιο που συνεκλήθη γιανα αντιμετωπίσει την σύγκρουση ανάμεσα στον Βοημούνδο του Τάραντα καιτονΡαϋμόνδο Δ΄ της Τουλούζηςγιατον έλεγχο της Αντιόχειας (4 Ιανουαρίου 1099) ο Ευστάθιος ήταν μέλος.[8][9]Τον Δεκέμβριο του 1098 επιτέθηκε μετον Ραυμόνδο στο Μαρράτ αλ Νουμάν καιτον Ιούλιο του 1099 στην Ναμπλούς. Ο Ευστάθιος κέρδισε σημαντική φήμη σαν Σταυροφόρος στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ όταν πολιορκούσε έναν πύργο μετον αδελφό του Γοδεφρείδο και τους στρατιώτες του, ήταν από τους πρώτους που παραβίασαν τα τείχη της πόλης και συμμετείχε στην σφαγή που ακολούθησε. Πριντην αναχώρηση τουο Ευστάθιος ήταν διοικητής ενός τμήματος Σταυροφορικού στρατού στην μάχη του Ασκελόν.[10]
Ο Ευστάθιος Γ΄ επέστρεψε στηνΒουλώνηγιανα διοικήσει τα πατρικά του εδάφη ανκαιοιδυο μικρότεροι αδελφοί του αποφάσισαν να παραμείνουν στους Αγίους Τόπους μέχρι το τέλος της ζωής τους. Το νομισματοκοπείο της Βουλώνης -γιανα τιμήσει την προσφορά του- έκοψε νομίσματα με ένα λιοντάρι στα τείχη της Ιερουσαλήμ καιτον θυρεό τουστην μπροστινή όψη.[10]
Όταν πέθανε ο μικρότερος αδελφός του Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ (1118), οι ευγενείς ζήτησαν από τον Ευστάθιο Γ΄ να έρθει στηνΙερουσαλήμγιανατον διαδεχτεί στον θρόνο· ο ίδιος στην αρχή αρνήθηκε, αλλά ύστερα από σκληρές πιέσεις δέχτηκε. Στον δρόμο γιατην Ιερουσαλήμ -και ενώ βρισκόταν στηνΑπουλία- έμαθε ότι ένας μακρινός του εξάδελφός του, οΒαλδουίνος Β΄ των Ρετέλ στέφθηκε νέος βασιλιάς. Τότε ο Ευστάθιος επέστρεψε αθόρυβα στην Βουλώνη, όπου έζησε μέχρι το τέλος του (1125).
Διάδοχός τουστην Βουλώνη ήταν η κόρη του Ματθίλδη καιο σύζυγός της Στέφανος των Μπλουά, ο μετέπειτα βασιλιάς Στέφανος της Αγγλίας.
Ο Ευστάθιος Γ΄ ήταν ιδρυτής τού Κλυνιακού οίκου τού Ρουμιλί και προστάτης τωνΝαιτών Ιπποτών.[11]
↑ 8,08,18,2Heather J. Tanner, 'In his brother's shadow: the crusading career and reputation of Eustace III of Boulogne' in: Khalil I. Semaan ed., The Crusades: other experiences, alternate perspectives. Selected proceedings from the 32nd annual Cemers conference (Albany 2003), 85.
↑Christopher Tyerman ed., Chronicles of the First Crusade (London 2012), 260.
↑ 10,010,1Heather J. Tanner, 'In his brother's shadow: the crusading career and reputation of Eustace III of Boulogne' in: Khalil I. Semaan ed., The Crusades: other experiences, alternate perspectives. Selected proceedings from the 32nd annual Cemers conference (Albany 2003), 86.
↑Heather J. Tanner, 'In his brother's shadow: the crusading career and reputation of Eustace III of Boulogne' in: Khalil I. Semaan ed., The Crusades: other experiences, alternate perspectives. Selected proceedings from the 32nd annual Cemers conference (Albany 2003), 87.
Barlow, Frank (1983). William Rufus. University of California Press.
Eljas Oksanen, Flanders and the Anglo-Norman World, 1066-1216, (Cambridge University Press, 2012)
Heather J. Tanner, 'In his brother's shadow: the crusading career and reputation of Eustace III of Boulogne' in: Khalil I. Semaan ed., The Crusades: other experiences, alternate perspectives. Selected proceedings from the 32nd annual Cemers conference (Albany 2003)
Howarth, David Armine. 1066: The Year of the Conquest, 1977
Oksanen, Eljas, Flanders and the Anglo-Norman World, 1066-1216, Cambridge University Press, 2012.
Σχετικά πολυμέσα