Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 9/02/2017.
Γεννήθηκε στηΡενς στις 24 Ιανουαρίου 1907, σεμια οικογένεια εύπορων Προτεσταντών. Σπούδασε νομικά, λογοτεχνία και Πολιτικές Επιστήμες στοΠαρίσι. Μπήκε στο Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών το 1930. Το 1940 έγινε διευθυντής του τμήματος διεθνών οικονομικών, στο Υπουργείο Οικονομικών. Εργάστηκε γιατηνκυβέρνηση του ΒισύτωνΠεταίνκαι Λαβάλ (Σεπτέμβριος 1940), έχοντας την ευθύνη των οικονομικών συναλλαγών με τους Γερμανούς. Υπήρξε μέλος της γαλλικής αντιπροσωπείας στην επιτροπή της ανακωχής με τους Γερμανούς, που συνήλθε στο Βιζμπάντεν. Με διπλωματικό διαβατήριο πήγε στηνΙσπανία, απ' όπου πέρασε στην Αλγερία, όπου συνδέθηκε μετον στρατηγό Ανρί Ζιρό και έγινε επίτροπος των Οικονομικών στην κυβέρνηση των Ελεύθερων Γάλλων υπό τον στρατηγό ΝτεΓκολ (1943).
Μετο τέλος του πολέμου έγινε γενικός διευθυντής Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών (1945-1950). Είχε σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις γιατο μεταπολεμικό στάτους στην Ευρώπη. Τοποθετήθηκε πρεσβευτής της Γαλλίας στηνΑίγυπτο (1950-1954), στο NATO (1954-1955), στις Ηνωμένες Πολιτείες (1955-1956) καιστηΔυτική Γερμανία (1956-1958). Όταν, το 1958, οΝτεΓκολ έγινε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, διόρισε τονΚουβντε Μιρβίλ υπουργό Εξωτερικών. Στη θέση αυτή παρέμεινε από την 1 Ιουνίου 1958 έως την 31 Μαΐου 1968. Ικανότατος διεκπεραιωτής της πολιτικής του στρατηγού, επί της υπουργίας του υπογράφτηκε συνθήκη φιλίας μετη Δυτική Γερμανία, το Παρίσι συνήψε διπλωματικές σχέσεις μετην Κίνα και κράτησε μιαπιο ισορροπημένη θέση μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Επιπλέον ήταν από τους πρωταγωνιστές της γαλλικής προσπάθειας να μείνει η Βρετανία εκτός της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Το 1963 συνόδευσε τονντεΓκολστην επίσημη επίσκεψή τουστην Ελλάδα. Από τοΚεντ' Ορσέ μετατέθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών, όπου παρέμεινε την περίοδο 31 Μαΐου 1968 έως 10 Ιουλίου 1968. Επόμενο βήμα, το κορυφαίο της πολιτικής του καριέρας, η είσοδος στο Μέγαρο Ματινιόν. Στις 10 Ιουλίου 1968 έγινε πρωθυπουργός της Γαλλίας, διαδεχόμενος τονΖωρζ Πομπιντού. Έμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 16 Ιουνίου 1969. Όσον αφορά στην ήττα τουΝτεΓκολ, στο δημοψήφισμα του 1969, οΖωρζ Πομπιντού επιρρίπτει στα απομνημονεύματά του ευθύνες στονΚουβντε Μιρβίλ, επειδή δεν βοήθηκε στο κυβερνητικό πρόγραμμα αποκέντρωσης (Βήμα 20/6/1982). Διετέλεσε μέλος της Εθνοσυνέλευσης, ως αντιπρόσωπος του Παρισιού μεταξύ 1973-1986. Την περίοδο 1973-1981 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Εθνοσυνέλευσης. Μεταξύ 1986-1995 διετέλεσε γερουσιαστής αντιπρόσωπος του Παρισιού. Όταν το 1976 ξέσπασε ο πόλεμος στοΛίβανο, με πρόταση του Αιγύπτιου προέδρου Σαντάτ, ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέντον διόρισε ειδικό απεσταλμένο στοΛίβανο.
Έγραψε τα βιβλία: Une politique étrangère 1958-1969 (1971) και Le Monde en face (1989). Του είχαν απονεμηθεί το L’ordre de la Francisque από το καθεστώς Πεταίνκαιτο παράσημο του ανώτερου ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής.
.jpg)
