Η γαλάζια λίμνη (Αγγλικά: The Blue Lagoon) είναι μια αμερικανική ρομαντική δραματική ταινία επιβίωσης του 1980 σε σκηνοθεσία Ράνταλ Κλάιζερ και σενάριο του Ντάγκλας Ντέι Στιούαρτ βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χένρι ΝτεΒερ Στάκπουλ (1908). Στην ταινία πρωταγωνιστούν ηΜπρουκ Σιλντςκαιο Κρίστοφερ Άτκινς. Τη μουσική συνέθεσε οΒασίλης Πολυδούρης.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο παιδιών που περιπλανώνται σε ένα τροπικό νησί στονΝότιο Ειρηνικό. Όμως, χωρίς την καθοδήγηση και τους περιορισμούς της κοινωνίας, με τις σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές της εφηβείας, ερωτεύονται μεταξύ τους.
Η γαλάζια λίμνη κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 20 Ιουνίου 1980 από τηνColumbia Pictures. Η ταινία επικρίθηκε από τους κριτικούς, οι οποίοι απαξίωσαν το σενάριο καιτην ερμηνεία της Σιλντς. Παρά τις κακές κριτικές, η ταινία σημείωσε εμπορική επιτυχία, με εισπράξεις άνω των 58 εκατομμυρίων δολαρίωνμε προϋπολογισμό 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων και έγινε η 9η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις το 1980 στηΒόρεια Αμερική. Η ταινία ήταν υποψήφια γιαβραβείο Saturn Καλύτερης Ταινίας Φαντασίαςκαιγια Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας, ενώ ο Άτκινς προτάθηκε γιαΧρυσής Σφαίρας Νέο Αστέρι της Χρονιάς – Ηθοποιός. Η Σιλντς κέρδισε το πρώτο βραβείο Χρυσού Βατόμουρου γιατην ερμηνεία της στην ταινία.
Στην ύστερη βικτωριανή εποχή, δύο ξαδέρφια, ο εννιάχρονος Ρίτσαρντ καιη επτάχρονη Έμελιν Λεστράνζ, καθώς καιο μάγειρας Πάντι Μπάτον, ναυαγούνσε ένα καταπράσινο τροπικό νησί στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Πάντι φροντίζει τα παιδιά και τους απαγορεύει "διά νόμου" να πάνε στην άλλη άκρη του νησιού, όπου έχει βρει έναν βωμόμε αιματηρά υπολείμματα από ανθρωποθυσίες. Τα προειδοποιεί επίσης ναμην τρώνε τα θανατηφόρα κόκκινα μούρα. Πεθαίνει μετά από ένα μεγάλο μεθύσι καιτα παιδιά ξαναχτίζουν το σπίτι τους σε άλλο μέρος του νησιού.
Στην εφηβεία, η Έμελιν νιώθει άβολα λόγω της σεξουαλικής της έλξης γιατον Ρίτσαρντ και αρνείται να μοιραστεί μαζί του τις «παράξενες» σκέψεις της. Φοβάται μετά την πρώτη της έμμηνο ρύσηκαι αρνείται να αφήσει τον Ρίτσαρντ ναδει αυτό που φαντάζεται ότι είναι πληγή.
Τελικά, ο Ρίτσαρντ αναγνωρίζει τη δική του έλξη γιατην Έμελιν. Βγαίνει στην απαγορευμένη πλευρά του νησιού και βλέπει τον βωμό. Συσχετίζοντας το αίμα μετησταύρωση του Χριστού, η Έμελιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο βωμός είναι ο Θεός και προσπαθεί να πείσει τον Ρίτσαρντ να πάνε στην άλλη άκρη του νησιού γιανα προσευχηθούν. Ο Ρίτσαρντ συγκλονίζεται μετην ιδέα να παραβιάσει το νόμο καιταδυο παιδιά μαλώνουν. Όταν ο Ρίτσαρντ προσπαθεί να ξεκινήσει σεξουαλική επαφή, εκείνη τον αποκρούει, ενώ αυτός κρύβεται και αυνανίζεται.
Όταν ένα πλοίο εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Έμελιν δεν ανάβει φωτιά γιανα στείλει σήμα λέγοντας στον οργισμένο Ρίτσαρντ ότι το νησί είναι η πατρίδα τους πια. Λέει ότι ξέρει γιατοναυνανισμότου Ρίτσαρντ και απειλεί νατοπειστον θείο της Άρθουρ. Οιδυο νέοι μαλώνουν καιο Ρίτσαρντ διώχνει την Έμελιν από το καταφύγιό τους.
Η Έμελιν πατάει ένα δηλητηριώδες πετρόψαρο. Αδύναμη από τοδηλητήριο, παρακαλεί τον Ρίτσαρντ να «την πάει στον Θεό». Ο Ρίτσαρντ τη μεταφέρει καιτην τοποθετεί στο βωμό. Η Έμελιν αναρρώνει καιοιδυο τους κολυμπούν γυμνοί στη λίμνη. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις του σώματός τους, ανακαλύπτουν τη σεξουαλική επαφή και γίνονται εραστές. Κανένας από τους δύο δεν καταλαβαίνει τι έχει συμβεί όταν η Έμελιν μένει έγκυοςκαι έκπληκτη νιώθει το μωρό να κινείται μέσα της, υποθέτοντας ότι κάτι έχει το στομάχι της.
Μήνες αργότερα, ο Ρίτσαρντ παρατηρεί ιθαγενείς να κάνουν μιαανθρωποθυσία μπροστά από το άγαλμα. Τρέχει έντρομος στην Έμελιν, την οποία βρίσκει να γεννά. Ονομάζουν το αγοράκι τους Πάντι.
Ένα πλοίο με αρχηγό τον πατέρα του Ρίτσαρντ, τον Άρθουρ, πλησιάζει το νησί και βλέπει την οικογένεια να παίζει στην ακτή. Ικανοποιημένοι μετη ζωή τους, ο Ρίτσαρντ καιη Έμελιν απομακρύνονται αντί να κάνουν σήμα για βοήθεια. Ο Άρθουρ υποθέτει ότι το καλυμμένο με λάσπη ζευγάρι δεν είναι ο Ρίτσαρντ καιη Έμελιν.
Επισκεπτόμενος το αρχικό τους σπίτι, ο Ρίτσαρντ ψάχνει ναβρειμπανάνες, ενώ ο Πάντι, απαρατήρητος, φέρνει ένα κλαδί με κόκκινα μούρα στη βάρκα μετην Έμελιν. Ο Πάντι πετά ένα κουπί έξω από τη βάρκα καθώς παρασύρεται από την ακτή. Ο Ρίτσαρντ κολυμπάει πίσω τους, ακολουθούμενος από έναν καρχαρία. Η Έμελιν ρίχνει το άλλο κουπί στον καρχαρία, χτυπώντας τονκαι δίνοντας χρόνο στον Ρίτσαρντ ναμπειστη βάρκα. Το σκάφος παρασύρεται χωρίς κουπιά στη θάλασσα.
Μετά από ταξίδι ημερών, ο Ρίτσαρντ καιη Έμελιν ξυπνούν και βρίσκουν τον Πάντι να τρώει κόκκινα μούρα. Χωρίς ελπίδες, ο Ρίτσαρντ καιη Έμελιν τρώνε κι αυτοί μούρα και ξαπλώνουν περιμένοντας να πεθάνουν. Μερικές ώρες αργότερα, τους βρίσκει το πλοίο του Άρθουρ. Ο Άρθουρ ρωτά: "Είναι νεκροί;" Ο αξιωματικός τον διαβεβαιώνει: «Όχι, κύριε. Κοιμούνται».
ΗΜπρουκ Σιλντς επιλέχθηκε ως Έμελιν με βάση την ερμηνεία της στοΗ κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης. ΗΤζόντι Φόστερ πέρασε από ακρόαση γιατον ρόλο της Έμελιν, αλλά απορρίφθηκε.ΗΚέλι Πρέστον πέρασε επίσης από ακρόαση γιατον ρόλο. [2]Ο ρόλος προτάθηκε στηνΝταϊάν Λέιν αλλά εκείνη τον απέρριψε. [3]
Αυτό το είδος ιγκουάνα έγινε γνωστό στους ερπετολόγους λόγω της Γαλάζιας λίμνης.
Η ταινία ήταν ιδέα του Ράνταλ Κλάιζερ, στον από καιρό άρεσε το πρωτότυπο μυθιστόρημα. Προσέλαβε τον Ντάγκλας Ντέι Στιούαρτ, ο οποίος είχε γράψει το The Boy in the Plastic Bubble, γιανα γράψει το σενάριο και συνάντησε τον Ρίτσαρντ Φράνκλιν, τον Αυστραλό σκηνοθέτη, ο οποίος έψαχνε δουλειά στοΧόλιγουντ. Αυτό του έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει αυστραλιανό πλήρωμα. [4]
Η ταινία γυρίστηκε στο Νανούγια Λεβού, ένα ιδιόκτητο νησί σταΦίτζι. [5]Ηχλωρίδακαιηπανίδαπου παρουσιάζονται στην ταινία περιλαμβάνει μια σειρά από ζώα από πολλές ηπείρους, μεταξύ των οποίων και ένα είδοςιγκουάνα άγνωστο μέχρι τώρα στους βιολόγους. ΟερπετολόγοςΤζον Γκίμπονς πήγε στο νησί όπου γυρίστηκε η ταινία και μελάτησε το Brachylophus vitiensis το 1981. [6]
Η Σιλντς ήταν 14 ετών όταν εμφανίστηκε στην ταινία. [7] Όλες οι γυμνές σκηνές της ερμηνεύτηκαν από την 32χρονη κασκαντέρ της ταινίας, Κάθι Τράουτ. [8]Η Σιλντς έκανε πολλές τόπλες σκηνές μετα μαλλιά της κολλημένα στο στήθος της. [9][10]Ο Άτκινς ήταν 18 ετών όταν γυρίστηκε η ταινία και ερμήνευσε ο ίδιος τις δικές του γυμνές σκηνές. [11][12][13]
ΣτοRotten Tomatoesη ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 8% με βάση 25 κριτικές, με μέση βαθμολογία 3,3/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου λέει: «Η γαλάζια λίμνη είναι μια άτακτη φαντασίωση που είναι επίσης πολύ αγνή γιανα είναι πραγματικά διασκεδαστική». [14]ΣτοMetacritic, η ταινία έχει μέσο όρο βαθμολογίας 31 στα 100, με βάση 14 κριτικούς, υποδεικνύοντας "γενικά δυσμενείς κριτικές".
↑Scott Murray, "The Blue Lagoon: Interview with Randal Kleiser", Cinema Papers, June–July 1980 [166-169, 212]
↑McMurran, Kristin (11 Αυγούστου 1980). «Too Much, Too Young?». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2013.
↑Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, New Jersey: T.F.H. Publications. ISBN0-86622-634-6.
↑McMurrin, Kristin (11 Αυγούστου 1980). «Too Much, Too Young?». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018.
Σχετικά πολυμέσα
