Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 06/02/2020.
ΟΙσθμός της Κορίνθου είναι στενή λωρίδα γης η οποία ενώνει τηΣτερεά ΕλλάδαμετηνΠελοπόννησο, ενώ ηδιώρυγαπου έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει τονΣαρωνικόμετονΚορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα καιτοπιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί ηδιώρυγα της Κορίνθου (1880-1893). Ήταν στρατηγικό σημείο καιγιατο λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους (τέλη 5ου αιώνα π.Χ.), που είχε διατηρηθεί μέχρι και τους Βυζαντινούς (Εξαμίλιον).
Ο ισθμός της Κορίνθου ήταν γνωστός στον αρχαίο κόσμο ως το ορόσημο που χώριζε τηνΠελοπόννησο από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο γεωγράφος Στράβων επισήμανε μια στήλη στον ισθμό της Κορίνθου, που έφερε δύο επιγραφές. Μία προς την Ανατολή, δηλ. ταΜέγαρα της Αττικής, που έλεγε: "τάδ᾽ οὐχὶ Πελοπόννησος, ἀλλ᾽ Ἰωνία"καιτην άλλη προς τη Δύση, δηλ. την Πελοπόννησο: "τάδ᾽ ἐστὶ Πελοπόννησος, οὐκ Ἰωνία". ΟΠλούταρχος απέδιδε την ανέγερση αυτής της στήλης στον ήρωα της Αττικής Θησέακαθ' οδόν προς τηνΑθήνα.
Από το 1893 στον πλάτους 6,3 χιλιομέτρων ισθμό έχει διανοιχτεί ηΔιώρυγα της Κορίνθου, πουστην πράξη καθιστά την Πελοπόννησο νησί. Σήμερα δύο οδικές, δύο σιδηροδρομικές και δύο βυθιζόμενες γέφυρες στα δύο άκρα της διώρυγας συνδέουν την ηπειρωτική πλευρά του ισθμού με εκείνη της Πελοποννήσου. Στο δυτικό άκρο της διώρυγας βρίσκεται επίσης μια στρατιωτική γέφυρα έκτακτης ανάγκης.
Η ιδέα γιαμια συντόμευση ώστε τα ιστιοπλοϊκά σκάφη ναμην περιπλέουν την Πελοπόννησο είχε εξετασθεί για πολύ καιρό από τους Αρχαίους Έλληνες. Η πρώτη απόπειρα να ανοιχτεί εκεί μία διώρυγα έγινε από τοντύραννοΠερίανδροτον 7ο αιώνα π.Χ.. Εγκατέλειψε το έργο λόγω τεχνικών δυσκολιών και αντί αυτού κατασκεύασε μια απλούστερη και λιγότερο δαπανηρή χερσαία λίθινη ράμπα, ονόματι Δίολκο, ως οδό διέλευσης. Απομεινάρια της Διόλκου υπάρχουν ακόμη σήμερα δίπλα στη σύγχρονη διώρυγα. Όταν οιΡωμαίοι απέκτησαν τον έλεγχο της Ελλάδας επιχειρήθηκαν αρκετές διαφορετικές λύσεις. ΟΙούλιος Καίσαρ προέβλεψε τα οφέλη μιας σύνδεσης γιατη νεοιδρυθείσα από αυτόν Κόρινθο ως Colonia Laus Iulia Corinthiensis. Επί της βασιλείας τουΤιβέριου μηχανικοί προσπάθησαν να σκάψουν μιαδιώρυγα αλλά απέτυχαν λόγω έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού. Αντί αυτού κατασκεύασαν έναν Αρχαιοαιγυπτιακό μηχανισμό: τα σκάφη εκυλίοντο κατά μήκος του ισθμού πάνω σε κορμούς δένδρων, όπως οι Αιγύπτιοι είχαν κυλήσει κομμάτια γρανίτηγιανα κατασκευάσουν τις πυραμίδες τους. Αυτός τέθηκε σε λειτουργία το 32 μ.Χ.. Το 67 μ.Χ. ο φιλέλληνας Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων διέταξε 6.000 δούλους να σκάψουν μια διώρυγα με φτυάρια. Ο ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος γράφει ότι οι 6.000 δούλοι ήταν Εβραίοι πειρατές που αιχμαλωτίστηκαν από τοΒεσπασιανό κατά τους Εβραϊκούς πολέμους. Σύμφωνα μετονΠλίνιο τον Πρεσβύτεροτο έργο προχώρησε τέσσερα στάδια (περίπου 700 μέτρα). Την επόμενη χρονιά ο Νέρων πέθανε καιο διάδοχός τουΓάλβας εγκατέλειψε το έργο ως πολύ δαπανηρό.
Στη νεότερη εποχή η ιδέα προτάθηκε για πρώτη φορά σοβαρά το 1830, αμέσως μετά τηναπελευθέρωση της Ελλάδας από τηνΟθωμανική Αυτοκρατορίακαι ολοκληρώθηκε το 1893 μετά από εργασίες έντεκα ετών.
Κοντά στη διώρυγα οδεύει μια αρχαία λίθινη δίοδος, ηΔίολκος, που χρησιμοποιείτο άλλοτε γιανα σύρονται τα πλοία δια ξηράς. Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά μετη διατήρηση αυτής της διόδου. Έλληνες ακτιβιστές πιέζουν για μεγαλύτερες προσπάθειες από την Ελληνική κυβέρνηση γιανα προστατεύσει αυτό τον αρχαιολογικό χώρο.
Πολυμέσα
Διώρυγα της Κορίνθου
