ΟΚρίστοφερ Μάρλοου (Christopher Marlowe)[10] (Καντέρμπερι, Κεντ, βαπτίστηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1564 - Ντέπτφορντ, 30 Μαΐου 1593) ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός και μεταφραστής, ο σπουδαιότερος πρόδρομος τουΣαίξπηρστην αγγλική δραματουργία, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε την εποχή τωνΕλισαβετιανών χρόνων[11]. Ένα από τα σημαντικά επιτεύγματα του Μάρλοου ήταν ότι καθιέρωσε τον ανομοιοκατάληκτο στίχο στη δραματική ποίηση. Ο Μάρλοου είχε τραγικό και πρόωρο τέλος, όταν δολοφονήθηκε μετά από καβγά σε ταβέρνα που προκλήθηκε εξ αιτίας της αθεΐαςκαιεπικουρισμούτου.[12] Τέλος ο Μάρλοου θεωρείται ως ένας από τους συγγραφείς ορισμένων έργων του Σαίξπηρ σύμφωνα με μελέτη του ιστορικού της τέχνης Τζέιμς Σαπίρο.[13]
Διαφημιστική αφίσα γιατο ανέβασμα του έργου Φάουστουςστη Νέα Υόρκη το 1935
Ο Μάρλοου είχε τεράστια και πολύπλευρη μόρφωση, αστείρευτη φαντασία, ανυπότακτο πνεύμα, έντονη αίσθηση ενός ηθικού συστήματος αξιών, ωστόσο πλήρως αποστασιοποιημένου από τη θρησκευτικότητα. Ταυτόχρονα είχε έντονη την επιθυμία να βλασφημεί κάθε τιπου ερχόταν σε αντίθεση μετο σύστημα σκέψης τουκαινα καυγαδίζει με τους ανθρώπους πουτο εξέφραζαν. ΟΤόμας Στερνς Έλιοτ αποκάλεσε τον Μάρλοου ως «τονπιο βαθυστόχαστο, τονπιο βλάσφημο από τους συγχρόνους του» και «τοπιο φιλοσοφημένο, ανκαι ανώριμο, πνεύμα από τους ελισαβετιανούς δραματικούς συγγραφείς».
Παρά την οπωσδήποτε σύντομη συγγραφική του ιδιότητα, λόγω της απρόσμενης δολοφονίας του μόλις στα 29 του χρόνια, ο Μάρλοου συνέγραψε πολλά αλλά και υψηλής ποιότητας έργα. Σε ηλικία 23 ετών (1587) είχε ήδη γράψει το θεατρικό έργο Ταμερλάνοςκαι είχε μεταφράσει από τα Λατινικά τις ΕλεγείεςτουΟβιδίουκαιτο πρώτο βιβλίο από ταΦαρσάλιατουΛουκανού. Την ίδια περίοδο έγραψε τοΔιδώ η βασίλισσα της Καρχηδόνας (Dido, Queen of Carthage) σε συνεργασία μετον Τόμας Νας (Nashe) έργο που κυκλοφόρησε το 1594. Τα δύο μέρη τουΤαμερλάνου κυκλοφόρησαν ανώνυμα το 1590. Αξίζει να σημειωθεί πως ο εκδότης του έργου παρέλειψε μερικά αποσπάσματα που θεωρούσε ότι δεν συμβάδιζαν μετην ιστορία στην οποία είχε στηριχθεί το έργο. Κανένα άλλο έργο εκτός των δύο προαναφερθέντων δεν κυκλοφόρησε ενόσω ο Μάρλοου ζούσε. Ακολούθησε (1598) το ημιτελές ποίημα τουΗρώ και Λέανδροςπου βασίζεται στοομώνυμο δράμα της ελληνικής μυθολογίας, ένα από τα καλύτερα της Ελισαβετιανής εποχής αντίστοιχο του μεγαλείου της ποίησης του σύγχρονού τουΈντμουντ Σπένσερ.
ΟΔόκτωρ Φάουστους, που είναι το επόμενό του έργο, εντάσσεται στην παράδοση του ηθικοπλαστικού θεάτρου της βρετανικής σκηνής. Είναι ένα έργο με ηθικά προστάγματα όπου ο πειρασμός, η πτώση καιη καταδίκη σε αιώνια κόλαση καταδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης διάνοιας και ψυχής. ΣτονΤαμερλάνο περιγράφει μια ιστορία όπου ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο στρατηλάτης Ταμερλάνος ένας Σκύθης βοσκός που αποκτά το στέμμα της Περσίαςκαι κατατροπώνει όλες τις μεγάλες δυνάμεις της μέσης Ανατολήςκαι βορείου Αφρικής. Στο έργο αυτό ο Μάρλοου εξυμνεί και θαυμάζει το μεγαλείο της τυφλής και ανυπότακτης δύναμης, της νεότητας και της θέλησης χωρίς να ασχολείται με τις ιστορικές αιτιάσεις του φαινόμενου "Ταμερλάνος". Οι λεπτομέρειες του έργου είναι εκπληκτικές και αποδεικνύουν την τεράστια ευρύτητα γνώσεων του Μάρλοου με δεδομένο ότι εκείνη την εποχή πολύ λίγα πράγματα ήταν γνωστά γιατη ζωή τωνΜουσουλμάνων της περιοχής. Αξίζει να σημειωθεί πως στο ανέβασμα του έργου αυτού στοΛονδίνο ασκήθηκε λογοκρισία λόγω της ασέβειας που έδειχνε στονΜωάμεθ[14]
ΣτονΕδουάρδο Β΄καιστησφαγή των Παρισίων μεταφέρει στο θέατρο ορισμένα ιστορικά γεγονότα που αφορούν στηνΑγγλίακαιστηΓαλλία ενώ στονΕβραίο της ΜάλταςΕβραίοι, Τούρκοι και Χριστιανοί βρίσκονται στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και αγωνίζονται να διατηρήσουν την αυτονομία και ταυτότητα τους.
Ο Μάρλοου υπηρέτησε τη Βασίλισσα Ελισάβετ από το 1584 ως το θάνατό τουσε μυστική αποστολή γιατο καλό της χώρας του. Ο θάνατος του συνέβη υπό περίεργες συνθήκες, όταν πιθανότατα ενεπλάκη σε καβγά σε ταβέρνα με ένα αμφίβολης ποιότητας πρόσωπο, μέλος της συντροφιάς του. Ο Φράνσις Μερές αναφέρει πως ο Μάρλοου μαχαιρώθηκε από υπηρέτη του ως τιμωρία γιατον αθεϊσμό καιεπικουρισμότου.[12]
Ο Μάρλοου επηρέασε διάφορους συγγραφείς όπως τονΤζον Μάρστον (John Marston), τονΜάικλ Ντρέιτον (Michael Drayton)καιτονΤζωρτζ Πιλ (George Peele). ΟΟυίλιαμ Σαίξπηρτον μνημονεύει στο έργο «Όπως αγαπάτε» (As You Like It) στο έργο «Άμλετ» στον μονόλογο τουΠύρρουκαιστο έργο «Τρικυμία». Είναι πιθανό επίσης ότι ο Σαίξπηρ, όταν έγραψε το «Ο Φοίνικας καιη χελώνα» είχε υπόψιν του κάποια μετάφραση τουΟβιδίου από τον Μάρλοου. Μέχρι την έλευση του Σαίξπηρ ο Μάρλοου κατείχε ηγετική θέση στη σκηνή της Βρετανίας ενώ οιβικτωριανοίτον θεωρούσαν λυρικό και επιδεικτικό ποιητή περισσότερο και λιγότερο θεατρικό συγγραφέα. Τον 20ό αιώνα μέχρι και τις μέρες μας το κύρος του Μάρλοου ως θεατρικού συγγραφέα αποκαταστάθηκε πλήρως καιτα έργα του παίζονται πολλάκις καιμε μεγάλη επιτυχία.
Christopher Marlowe: A Biographical and Critical Study του Frederick S. Boas. Εκδόσεις: Clarendon Press, Οξφόρδη. Έτος έκδοσης: 1940
Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει. Οι τελευταίες μέρες του Μάρλοου. Μυθιστόρημα του συγγραφέα Louise Welsh. Εκδότης: Αλεξάνδρεια. Έτος έκδοσης: 2006. ISBN 9789602213278
↑Robert A. Logan, Shakespeare's Marlowe (2007) p.4. "During Marlowe's lifetime, the popularity of his plays, Robert Greene's ... remarks ... including the designation "famous", and the many imitations of Tamburlaine suggest that he was for a brief time considered England's foremost dramatist."
Σχετικά πολυμέσα
