Γεννήθηκε το 1932 στο Κισινάου της Μολδαβίας, το οποίο τότε υπαγόταν στοβασίλειο της Ρουμανίας. Από την αρχή της εφηβείας της ασχολήθηκε με αρκετά αθλήματα (τένις, πινγκπονγκ, βόλεϊκαιμπάσκετ), σε ανταγωνιστικό επίπεδο, προτού αποφασίσει να ασχοληθεί στα 16 της μετον στίβο. Ανκαιη πρώτη της επαφή μετον κλασικό αθλητισμό ήταν στοάλμα εις ύψος, τελικά καταστάλαξε στις ρίψεις και συγκεκριμένα στη δισκοβολία[3].
Τον Μάιο του 1950, χάρη σε βολή στα 41,44 μ. έγινε η πρώτη Ρουμάνα που έσπασε το φράγμα των 40 μέτρων[4], ενώ δύο χρόνια αργότερα συμμετείχε για πρώτη φορά σεΟλυμπιακούς Αγώνες, φτάνοντας μέχρι τον τελικό όπου κατετάγη έκτη έχοντας καλύτερη επίδοση στα 42, 65 μ[5]. Το 1954 κατετάγη έβδομη στοΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβουκαιτο 1956 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης έφτασε ξανά στον τελικό της δισκοβολίας, όμως έμεινε εκ νέου εκτός βάθρου καταλαμβάνοντας την ένατη θέση με καλύτερη βολή στα 43,9 μ[1].
Τα επόμενα χρόνια κυριάρχησε σε βαλκανικό επίπεδο κατακτώντας τρεις συνεχόμενες φορές (1958, 1959και1960)[6]την πρώτη θέση στους Βαλκανικούς Αγώνες Στίβουκαιτο 1960 έγινε η πρώτη Ρουμάνα δισκοβόλος που ξεπέρασε τα 50 μέτρα, πετυχαίνοντας επίδοση στα 53,21 μ[4]. Η αγωνιστική της άνοδος επιβεβαιώθηκε την ίδια χρονιά μετο χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, χάρη σε βολή στα 52,36 μ[1]. Ακολούθησαν άλλες δυο συνεχόμενες πρωτιές στους Βαλκανικούς Αγώνες (1961 και 1962) καιμια κατώτερη του αναμενόμενου συμμετοχή στοΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1962, όπου η Μανολίου έμεινε εκτός τελικού, καταλαμβάνοντας τη δέκατη τέταρτη θέση.
Η Μανολίου κατά τη διάρκεια απονομής.
Το1964, η τέταρτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες επισφραγίστηκε με ένα ακόμη χάλκινο μετάλλιο, το οποίο κέρδισε με ρίψη στα 56,97 μέτρα[1]. ΣτοΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 1966δεν κατάφερε να διακριθεί μένοντας εκτός τελικού (13η θέση), όμως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 πέτυχε ολυμπιακό ρεκόρμε βολή στα 58,28 μ[1]. κερδίζοντας παράλληλα την πρώτη θέση, κατόρθωμα πουτην καθιστούσε σε ηλικία 36 ετών, τη μεγαλύτερη σε ηλικία χρυσή ολυμπιονίκη[2].
Το 1972, έχοντας κλείσει τα 40 της χρόνια και έχοντας σημειώσει νέο ατομικό της ρεκόρ (62,06 μ.)[1], συμμετείχε για έκτη και τελευταία φορά σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων όπου ανκαι έκανε καλύτερη βολή από ότι στους αγώνες τουΜεξικού (58,5 μ.) κατετάγη στην ένατη θέση[1][3]. Το ίδιο έτος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση[3]. Ενδιάμεσα κέρδισε άλλες δύο φορές[6]το χρυσό στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1968 και 1969 και πλασαρίστηκε στη 13η θέση κατά τοΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 1971.
Παράλληλα μετον αθλητισμό η Μανολίου σπούδασε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφοιτώντας από το Πολυτεχνείο του Βουκουρεστίου[3]. Μετά την απόσυρσή της από την ενεργό δράση έγινε αντιπρόεδρος της Ρουμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής ενώ το1990 εξελέγη στη θέση της προέδρου, την οποία διατήρησε μέχρι τον θάνατό της. Την περίοδο 1990 - 1992 ενεπλάκη ενεργά στην πολιτική ως γερουσιαστής της εκλογικής περιφέρειας του Βουκουρεστίου. Πέθανε την 9η Ιανουαρίου του 1998 από καρδιακή προσβολή, ενώ βρισκόταν ήδη μια εβδομάδα σε κώμα έπειτα από εγχείρηση αφαίρεση όγκου από τον εγκέφαλο[3].
Πολυμέσα σχετικά