Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|05|2024}}
Οι περιοχές των Μπαντού στην Αφρική
ΟιΜπαντού είναι ομοεθνία (ομάδα συγγενικών εθνών) για πάνω από 400 εθνοτικές ομάδες (φυλές) στηνΑφρική, που τις ενώνει μια κοινή γλωσσική οικογένεια (ομογλωσσία), οι γλώσσες Μπαντού, καθώς και πολλά κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Μέσα στις εντοπισμένες περιοχές οι Μπαντού γλώσσες μπορούν να είναι λίγο-πολύ αμοιβαία καταληπτές, αλλά οιΜπαντού γλώσσες συνολικά είναι τόσο διαφορετικές όπως, Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (γλώσσες της Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, π.χ. ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, κ.τ.λ.). Ο πολιτιστικός χώρος των Μπαντού (κυρίως με βάση την ομογλωσσία τους) εντοπίζεται γεωγραφικά σήμερα στις ακόλουθες περιοχές της υποσαχάριας (νότια της ερήμου Σαχάρας) Αφρικής: από το νότιο Καμερούν ως τη νοτιοδυτική Κένυακαι από το βόρειοδυτικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό μέχρι τηΝότια Αφρική. Οι Μπαντού είναι γεωργοί και καλλιεργούν μανιόκα, από το οποίο παρασκευάζουν το ψωμί τους, καλαμπόκι, μπανάνεςκαι άλλα φυτά.
Η λέξη Μπαντού σημαίνει «άνθρωπος» σε πολλές γλώσσες Μπαντού. ΟΔρ. Wilhelm Bleek χρησιμοποίησε αρχικά τον όρο «bantu» υπό την τρέχουσα έννοιά τουτο 1862 στο βιβλίο του «A Comparative Grammar of South African Languages». Παρατήρησε πρώτος ότι ένας μεγάλος αριθμός γλωσσών που βρέθηκαν πέρα από την κεντρική, νότια, ανατολική, και δυτική Αφρική είχε τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά ώστε πρέπει να είναι μέρος μιας ενιαίας ομογλωσσίας. Η βασική διατριβή του Bleek της γλωσσικής συγγένειας έχει επιβεβαιωθεί από πολυάριθμους ερευνητές μετη συγκριτική μέθοδο.
Μια κούκλα γλυφές Μπαντού στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Παίδων της Ινδιανάπολης
Η τρέχουσα επικρατούσα εθνολογική θεωρία τοποθετεί το λίκνο (προγονική πατρίδα) των Μπαντού κοντά στα σύγχρονα νοτιοδυτικά σύνορα της Νιγηρίας καιτου Καμερούν, τουλάχιστον από το 3000 π.Χ., και θεωρεί την ομογλωσσία Μπαντού ως κλάδο της μεγαλύτερης ομογλωσσίας Νίγηρα-Κογκό.
Η επέκταση των Μπαντού ήταν μια σειρά φυσικών μεταναστεύσεων που συνοδεύτηκαν και από μια διάδοση του πολιτισμού (της γλώσσας, της τεχνολογίας, των παραδόσεων, κ.ά.) έξω από την αρχική κοιτίδα γύρω και μέσα από τους γειτονικούς πληθυσμούς, καιμια δημιουργία των νέων εθνικών ομάδων και κοινωνιών που περιλάμβαναν καιτην επιγαμία μεταξύ των διάφορων κοινοτήτων.
Οι Μπαντού (εθνολογικά ή και γλωσσολογικά) ανέπτυξαν νέες μεθόδους στη γεωργία καιτη μεταλλουργία, που επέτρεψαν στους πληθυσμούς τους να αποικίσουν νέες περιοχές με ευρεία ποικίλα οικοσυστημάτων καιμε αυξανόμενες πυκνότητες, βασιζόμενοι στο κυνήγι, στην κτηνοτροφία καιτη γεωργία, όπου οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεπαν.
Η φυσική μετανάστευση ήταν πιο αργή από την τεχνολογική. Η δημιουργία μεγάλου πληθυσμού επιτάχυνε τη διείσδυση νοτιότερα, κυρίως κατά μήκος της ακτής και της ροής των ποταμών της περιοχής, όπου ευνοούνταν η γεωργία. Πρωτοπόρες ομάδες έφτασαν τελικά στο Νατάλ της Νότιας Αφρικής περί το 300 μ.Χ. καιστοΤρανσβάαλ περί το 500 μ.Χ..
Μεταξύ 13ουκαι 15ου αιώνα σχετικά ισχυρά κράτη Μπαντού σχηματίστηκαν γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες καιστη σαβάνα νότια του Κεντροαφρικανικού Τροπικού Δάσους, και κατά μήκος του ποταμού Ζαμπέζη, όπου η Δυναστεία των «Μονοματάπα» βασιλέων έχτισε το περίφημο Συγκρότημα της Μεγάλης Ζιμπάμπουε. Αυτός ο σταδιακός σχηματισμός ολοένα και μεγαλύτερων κρατών Μπαντού συνεχίστηκε και επιταχύνθηκε μετά το 16ο αιώνα.
Ο σχετικά πυκνός πληθυσμός οδήγησε στο σχηματισμό ειδικευμένων τάξεων εργατών καισε αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ, κάνοντας πλέον τη μετανάστευση πιο δύσκολη, καιτο εμπόριο να αυξάνεται μεταξύ των Αφρικανικών κοινοτήτων καιμε τους Ευρωπαίους, Σουαχίλ και Άραβες εμπόρους στις ακτές.
Βασικά μικρή τροποποίηση υπάρχοντος κειμένου + προσθήκες από μετάφραση αντίστοιχου άρθρου της αγγλόφωνης Wiki, που επικαλείται τις ακόλουθες πηγές:
Christopher Ehret, An African Classical Age: Eastern and Southern Africa in World History, 1000 B.C. to A.D. 400, James Currey, London, 1998
Christopher Ehret and Merrick Posnansky, eds., The Archaeological and Linguistic Reconstruction of African History, University of California Press, Berkeley and Los Angeles, 1982
April A. Gordon and Donald L. Gordon, Understanding Contemporary Africa, Lynne Riener, London, 1996
John M. Janzen, Ngoma: Discourses of Healing in Central and Southern Africa, University of California Press, Berkeley and Los Angeles, 1992
James L. Newman, The Peopling of Africa: A Geographic Interpretation, Yale University Press, New Haven, 1995
Kevin Shillington, History of Africa, 3rd ed. St. Martin's Press, New York, 2005
Jan Vansina, Paths in the Rainforest: Toward a History of Political Tradition in Equatorial Africa, University of Wisconsin Press, Madison, 1990
Jan Vansina, "New linguistic evidence on the expansion of Bantu," Journal of African History 36:173-195, 1995
