ΗΝέα Γαλλία (γαλλικά: Nouvelle-France) είναι η περιοχή που αποικήθηκε από τηΓαλλίαστηΒόρεια Αμερική, κατά τη διάρκεια μίας περιόδου που ξεκίνησε μετην ανακάλυψη τουΑγίου Λαυρεντίου από τονΖακ Καρτιέτο 1534 και ολοκληρώθηκε μετην εκχώρηση της Νέας Γαλλίας στηνΙσπανίακαιτηΜεγάλη Βρετανία, το 1763. Στην κορύφωσή της ακμής της, το 1712, η Νέα Γαλλία, επίσης αποκαλούμενη και ως η Γαλλική Βορειοαμερικανική Αυτοκρατορία ή Βασιλική Νέα Γαλλία, επεκτάθηκε από την ανατολική ακτή της Νέα Γης και Λαμπραντόρ μέχρι καιταΒραχώδη Όρηκαι από τονΚόλπο Χάντσον μέχρι τονΚόλπο του Μεξικού.
Η περιοχή κατόπιν διαιρέθηκε σε πέντε αποικίες: τον Καναδά, τηνΑκαδία, τον Κόλπο Χάντσον, τη Νέα Γηκαιτη Λουιζιάνα.[1][2]ΗΣυνθήκη της Ουτρέχτης οδήγησε στην εγκατάλειψη των γαλλικών διεκδικήσεων στην κεντρική περιοχή της Ακαδίας, τον Κόλπο Χάντσον καιτη Νέα Γη, καθώς καιστην ίδρυση αποικίας στοΚέιπ Μπρετόν.[3][4]
Τον 16ο αιώνα, οι περιοχές της Νέας Γαλλίας χρησιμοποιούνταν κυρίως γιατην εκμετάλλευση των άφθονων φυσικών πόρων, όπως τα γουναρικά, μέσω του εμπορίου με τους ιθαγενείς. Κατά τον 17ο αιώνα άρχισε η άνοδος επιτυχημένων οικισμών στην Ακαδία καιτο Κεμπέκ. Το 1765 ο πληθυσμός της νέας επαρχίας του Κεμπέκ είχε περίπου 70.000 κατοίκους.[5][6]
Οι Βρετανοί απέλασαν τους Ακάδιους στηΜεγάλη Αναστάτωση, από το 1755 έως το 1764. Από το2003, η ημέρα μνήμης γιατην απέλαση των Ακάδιων είναι η 28η Ιουλίου. Οι απόγονοί τους είναι διασκορπισμένοι στις παραθαλάσσιες επαρχίες τουΚαναδά, στοΜέινκαιστηΛουιζιάνα. Υπάρχουν μικροί πληθυσμοί Ακάδιων στοΣετικάν της Νέας Σκωτίαςκαι στις νήσους Μαγκνταλέν. Κάποιοι μετανάστευσαν στη Γαλλία.
Η Γαλλία παραχώρησε τις υπόλοιπες περιοχές της Νέας Γαλλίας, εκτός των νησιών ΣαινΠιερκαι Μικελόν, στην Ισπανία καιτη Μεγάλη Βρετανία μετηΣυνθήκη του Παρισιού, η οποία έληξε τονΓαλλοϊνδιανικό Πόλεμο. Η Βρετανία έλαβε τις περιοχές ανατολικά τουΜισισιπήπου απλώνονται μεταξύ τωνΔεκατριών Αποικιώνκαι της Λουιζιάνας και περιλαμβάνουν την Ακαδία, τον Καναδά και τμήματα της Λουιζιάνας. Η Ισπανία έλαβε τις δυτικές περιοχές, το μεγαλύτερο κομμάτι της Λουιζιάνας. Η Ισπανία επέστρεψε στη Γαλλία το κομμάτι της Λουιζιάνας που κατείχε το 1800, μέσω της μυστικής συνθήκης τουΣαν Ιντελφόνσο,αλλά ο Γάλλος ηγέτης Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτηςτην πούλησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ΑμερικήςμετηνΑγορά της Λουιζιάνας, το 1803, δίνοντας οριστικά τέλος στις γαλλικές προσπάθειες αποίκησης της Βόρειας Αμερικής.
Η Νέα Γαλλία απορροφήθηκε από τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το μόνο έδαφος της Νέας Γαλλίας που ανήκει μέχρι σήμερα στη Γαλλία είναι οι Νήσοι Σαιν Πιέρ και Μικελόν. Η κληρονομιά της Νέας Γαλλίας είναι σημαντική στον Καναδά, καθώς το Κεμπέκ καιοι κάποιες παραπλήσεις περιοχές παραμένουν γαλλόφωνες μέχρι σήμερα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η κληρονομιά της Νέας Γαλλίας περιλαμβάνει πολλά γαλλικά τοπωνύμιακαι ορισμένους γαλλόφωνους θύλακες.
Γύρω στο 1523, οΦλωρεντίνος θαλασσοπόρος Τζιοβάννι ντα Βερατζάνο έπεισε τον βασιλιά, Φραγκίσκο Α΄, νατου αναθέσει μία αποστολή γιαναβρει ένα δυτικό δρόμο προς τοΚατάι (Κίνα).[7] αργότερα τον ίδιο χρόνο, ο Βερατζάνο έκανε πανιά στηΔιέππη, και διέσχισε τον Ατλαντικό σε μία μικρή καραβέλαμε 50 ανδρες.[8] Αφού εξερεύνησε την ακτή της σημερινής Καρολίνας στις αρχές του επόμενου χρόνου, κατευθύνθηκε βόρεια κατά μήκος της ακτής, αγκυροβολώντας τελικά σταΝάροουςτουΚόλπου της Νέας Υόρκης.[8]
Όντας ο πρώτος Ευρωπαίος που ανακάλυψε τον τόπο της σημερινής Νέας Υόρκης, τον ονόμασε Νέα Ανγκουλέμ προς τιμήν τουβασιλιά, πρώην κόμη τουΑνγκουλέμ.[9]Το ταξίδι του Βερατζάνο έπεισε τον βασιλιά να επιχειρήσει την ίδρυση μίας αποικίας στη νέα γηπου ανακαλύφθηκε. Ο Βερατζάνο έδωσε τα ονόματα FrancescaκαιNova Galliaστηγη μεταξύ της Νέας Ισπανίας (Μεξικό) και της Αγγλικής Νέας Γης.[10]
Το 1534, οΙάκωβος Καρτιέ σχεδίασε να διασχίσει τηΧερσόνησο της Γκασπεζίαςκαι κατέλαβε τηγηστο όνομα του Βασιλέως Φραγκίσκου Α΄.[11] ήταν η πρώτη επαρχία της Νέας Γαλλίας. Ωστόσο, οι αρχικές προσπάθειες των Γάλλων να εγκατασταθούν στην περιοχή κατέληξαν σε αποτυχία.[11]
Γαλλικά αλιευτικά σκάφη συνέχισαν να πλέουν στην ατλαντική ακτή καιστον Ποταμό του Αγίου Λαυρεντίου, δημιουργώντας φιλίες με τους ιθαγενείςπου αποδείχθηκαν σημαντικές όταν η Γαλλία άρχισε να καταλαμβάνει αυτά τα εδάφη. Γάλλοι έμποροι σύντομα συνειδητοποίησαν ότι η περιοχή του Αγίου Λαυρεντίου έσφυζε από ζώα με πολύτιμες γούνες ιδιαίτερα μεκάστορες, που είχαν αρχίσει να σπανίζουν στηνΕυρώπη. Τελικά, το γαλλικό στέμμα αποφάσισε να αποικίσει την περιοχή γιανα διασφαλίσει καινα επεκτείνει την επιρροή τουστην Αμερική.
ΗΑκαδίακαιοΚαναδάς (Νέα Γαλλία) κατοικούνταν από ιθαγενείς νομαδικούς Αλγκονκίνουςκαιμη νομαδικούς Ιροκουά. Αυτά τα εδάφη ήταν γεμάτα από ανεκμετάλλευτα και πολύτιμα φυσικά πλούτη τα οποία προσέλκυαν όλη την Ευρώπη. Μέχρι τη δεκαετία του 1580, είχαν στηθεί γαλλικές εμπορικές εταιρίες και είχαν δεσμευτεί πλοία γιατη μεταφορά των γουναρικών. Τα περισσότερα από όσα αποκαλύφθηκαν μεταξύ των ιθαγενών καιτων Ευρωπαίων επισκεπτών τους αυτή περίπου την εποχή δεν είναι γνωστά ελλείψει ιστορικών καταγραφών.[11]
↑«La Nouvelle France: Le Territoire» [New France: The Territory] (στα French). Government of France. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2017.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)