ΗΝευστρία ή Νευστρασία ήταν το δυτικό τμήμα του Βασιλείου των Φράγκων.[1]Η Νευστρία βρισκόταν στη σημερινή Γαλλίαστα βόρεια ανάμεσα στηνΠεριοχή του ΛίγηρακαιτηΒαλλωνική Περιοχή, σημαντικότερες πόλεις της ήταν τοΠαρίσι, ηΟρλεάνη, ηΤουρκαιη Σουασόν. Αργότερα έγινε γνωστή σανη περιοχή ανάμεσα στον Λίγηρα καιτονΣηκουάνα, ήταν υποβασίλειο στηνΑυτοκρατορία των Καρολιδών γνωστή σανΔυτική Φραγκία. ΟιΚαρολίδες βασιλείς δημιούργησαν τη συνοριακή "Κομητεία της Νευστρίας"γιανα προστατέψουν το βασίλειο τους από τις επιδρομές τωνΒρετόνωνκαιτωνΒίκινγκ. Στα τέλη του 10ου αιώνα όταν ανέβηκε στον Φραγκικό θρόνο οΟίκος των Καπετιδών σταμάτησε να υπάρχει σαν πολιτικός και γεωγραφικός όρος.
Το όνομα Νευστρία μεταφράζεται σαν"νέα δυτική γη", μονάχα ο Τέυλορ (1848) είχε προτείνει το"βορειοανατολικότερη γη".[2][3]Το Σκανδιναβικό λεξικό τον ερμηνεύει σαν"Όχι η Ανατολική Γη" (1913).[4]Ο Αγκουστίν Τιερί (1795 - 1856) καθορίζει οριστικά τη Νευστρία ως "Δυτική πλευρά" ή "Δυτικό Βασίλειο" (1825), αυτό έρχεται σε αντίθεση μετηνΑυστρασίαπου καθορίζεται σαν"Ανατολικό βασίλειο".[5][6]Οι ίδιες ορολογίες "Νευστρία"και"Αυστρασία" χρησιμοποιήθηκαν αντίστοιχα στη βορειοδυτική καιτη βορειοανατολική Ιταλία όταν την κατέκτησαν οιΛομβαρδοί.
Προκάτοχος της Νευστρίας ήταν το Ρωμαϊκό βασίλειο της Σουασόν, οΚλόβις Α΄ νίκησε τον Ρωμαίο κυβερνήτη Συάγριοστη"μάχη του Σουασόν" (486) και κυβέρνησε όλους τους Φράγκους. Το βασίλειο του Κλόβις Α΄ χωρίστηκε με τους απογόνους του, τα μέλη της οικογένειας βρέθηκαν πολλές φορές σε έντονη σύγκρουση προκαλώντας εμφύλιους που διατηρήθηκαν περισσότερο από 200 χρόνια. Η Νευστρία καιη Αυστρασία ενώθηκαν ωστόσο πολλές φορές, ο πρώτος πουτο έκανε ήταν ο μικρότερος γιος του Κλόβις Α΄ Χλωτάριος Α΄. Η σύγκρουση έφτασε στο αποκορύφωμα όταν έγινε βασίλισσα - κηδεμόνας ηΦρεδεγόνδη χήρα τουΧιλπέριχου Α΄. O γιος της Χλωτάριος Β΄ όταν πέθανε η μητέρα τουκαι τάφηκε στηΒασιλική Σαιν-Ντενίστο Παρίσι (597) ξεκίνησε σκληρό πόλεμο απέναντι στηνΜπρουνχίλντα της Αυστρασίας, υπεύθυνη γιατη δολοφονία του πατέρα τουκαι άλλων βασιλέων.
Η ηλικιωμένη Μπρουνχίλντα τελικά προδώθηκε από τους άντρες της, παραδόθηκε στον Χλωτάριο Β΄ πουτη θανάτωσε με βάναυσο τρόπο, ακρωτηριάστηκε από τέσσερα άλογα. Ο Χλωτάριος Β΄ ένωσε ξανά το βασίλειο των Φράγκων αλλά σύντομα κάτω από τις πιέσεις των ευγενών έδωσε την Αυστρασία στονγιοτουΔαγοβέρτο Α΄, ο Δαγοβέρτος ένωσε ξανά το βασίλειο όταν κληρονόμησε τη Νευστρία αλλά για πολύ λίγο. Ο Μαγιόδρομος της Αυστρασίας Γριμοάλδος επιχείρησε πραξικόπημα, ο εγγονός του Χλωτάριου Β΄ Κλόβις Β΄τον καθαίρεσε και ένωσε ξανά το βασίλειο αλλά πάλι προσωρινά, ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τουΧλωτάριος Γ΄ κυβερνήτης της Νευστρίας παραχώρησε τις εξουσίες τουσε έναν Μαγιορδόμο. Η Νευστρία με κυβερνήτη τον Μαγιορδόμο Εμπρουάν υπέταξε τους Αυστρασιανούς αλλά για τελευταία φορά (678), ο Εμπρουάν δολοφονήθηκε (680). Ο Μαγιορδόμος της Αυστρασίας Πεπίνος του Χέρσταλ νίκησε τους Νευστρίους (687) καιο Μαγιορδόμος της Νευστρίας Μπέρτχαρ δολοφονήθηκε αμέσως μετά. Ο γιος του Πεπίνου του Χέρσταλ Ντρόγκο της Καμπανίας παντρεύτηκε κατόπιν τη χήρα του Μπέρτχαρ και έγινε Μαγιορδόμος της Νευστρίας.[7]
Οι Καρολίδες απόγονοι του Πεπίνου ήταν από τότε κυβερνήτες του βασιλείου ως Μαγιορδόμοι μέχρι την εποχή πουοΠιπίνος ο Βραχύςμε τις ευλογίες του πάπα Στέφανου Β΄ ανέτρεψε τους Μεροβίγγειους και τους διαδέχθηκε σαν βασιλιάς όλων των Φράγκων (751). Υπό την ηγεσία των Καρολιδών η Νευστρία, η Αυστρασία καιηΒουργουνδία έγιναν ξανά ένα ενιαίο βασίλειο, οι παλιότερες ονομασίες "Νευστρία"και"Αυστρασία"εξαφανίστηκαν.
Οι αδελφοί Πιπίνος ο Βραχύς καιοΚαρλομάνος (υιός Καρόλου Μαρτέλου) έδωσαν στον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό τους Γκρίφο δώδεκα κομητείες στη Νευστρία γύρω από τηΛεΜαν, οι περιοχές αυτές έμειναν γνωστές τον 9ο αιώνα σαν"Κομητεία του Μαίν". Ο όρος "Νευστρία" είχε την έννοια γιατα εδάφη ανάμεσα στον Λίγηρα καιτον Σηκουάνα, οΚαρλομάγνοςτην έδωσε σαν ανεξάρτητο βασίλειο στον δεύτερο γιοτουΚάρολο τον Νεότερο (790) με έδρα τηΛε Μανς όπου μετέφερε την αυλή του. Το κύριο καθήκον του θυγατρικού βασιλείου της Νευστρίας ήταν η υπεράσπιση της αυτοκρατορίας από τους Βρετόνους.
ΟΛουδοβίκος ο Ευσεβής παραχώρησε τη Νευστρία στον μεγαλύτερο γιοτουΛοθάριο Α΄ αλλά μετά από μία εξέγερση την παρέλαβε οΠεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας (831) καιστη συνέχεια οΚάρολος ο Φαλακρός (838). Η Νευστρία μαζί μετηνΑκουιτανία αποτελούσαν τις δύο βασικές περιοχές στο βασίλειο του Καρόλου των Δυτικών Φράγκων που προήλθε μετηΣυνθήκη του Βερντέν (843). Ο Κάρολος ο Φαλακρός συνέχισε την παράδοση των Καρολιδών, ο μεγαλύτερος γιος τουΛουδοβίκος ο Τραυλός διορίστηκε σε ηλικία 10 ετών βασιλιάς της Νευστρίας (856). ΤαΜπερτινιανά Χρονικά γράφουν ότι ο Λουδοβίκος ο Τραυλός παντρεύτηκε μια ανώνυμη κόρη του βασιλιά της Βρετάνης και κληρονόμησε την εξουσία στηΒρετάνη. Η σχέση αυτή δείχνει πόσο είχε περιοριστεί σημαντικά η Νευστρία εκείνη την εποχή, το Παρίσι καιηΙλ-ντε-Φρανς ήταν έξω από τα σύνορα. Ο Λουδοβίκος ο Τραυλός ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Νευστρίας που διορίστηκε από τον πατέρα του, από τότε μέχρι το τέλος της δυναστείας των Καρολιδών το βασίλειο της Νευστρίας έπεσε σε αφάνεια.
Ο Κάρολος ο Φαλακρός δημιούργησε τις κομητείες της Νευστρίας με αξιωματούχους διορισμένους από το στέμμα όπως μαργράβους, νομάρχες και φύλακες, οι δύο πρώτες ήταν η κομητεία της Βρετάνης εναντίον των Βρετόνων καιη κομητεία της Νορμανδίας εναντίον των Σκανδιναβών. ΟΡοβέρτος Α΄ της Γαλλίας έγινε μαργράβος σε όλες τις κομητείες (911) και πήρε τον τίτλο του Δημάρχου, οι Καπέτιδες κυβέρνησαν ολόκληρη τη Νευστρία μέχρι την εποχή πουοΟύγος Καπέτος εξελέγη βασιλιάς των Γάλλων (987). Οι κομητείες της Νευστρίας βρέθηκαν εκείνη την εποχή σε μεγάλη παρακμή χάρη στις επιδρομές των Βρετόνων καιτων Βίκινγκ. Μετά την άνοδο των Καπετιδών στον Γαλλικό θρόνο ο γεωγραφικός όρος "Νευστρία" σταδιακά εξαφανίστηκε από τα Γαλλικά Χρονικά.
↑Pfister, Christian (1911). "Neustria". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclop?dia Britannica. 19 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 441
↑y J. B. Benkard, Historical Sketch of the German Emperors and Kings (1855), σ.2 ; e.g. Will Slatyer, Ebbs and Flows of Ancient Imperial Power, 3000 BC - 900 AD (2012), p. 323; James, Edward (1988). The Franks. The Peoples of Europe. Oxford, UK; Cambridge, Massachusetts: Basil Blackwell. σ. 232
↑Meijer et al. (eds.), Nordisk familjebok, Ny, rev. och rikt illustrerad upplaga (1913), σ. 841
↑Augustin Thierry, History of the Conquest of England by the Normans (1825), σ. 55
↑Neustrasia appears to be preferred by some authors writing in New Latin, e.g. by Caesar Baronius (d. 1607); Augustin Theiner (ed.) Caesaris S.R.E. Card. Baronii t. 11, (1867), σ. 583
↑Marios., Costambeys, (2011). The Carolingian world. Innes, Matthew., MacLean, Simon. Cambridge: Cambridge University Press. σσ. 38–39
↑ 8,08,18,28,38,4William Deans; Frederick Martin (1882). A History Of France: From The Earliest Times To The Present Day. 1. Edinburgh & London: A. Fullarton & Co. σσ. 6-9, 420, 1792, Table Of Sovereigns Of France.
↑Paul Oldfield, Sanctity and Pilgrimage in Medieval Southern Italy, 1000–1200, (Cambridge University Press, 2014), σ. 218
