ΟΣίμα Τσιεν (司馬遷, 145 π.Χ. - 86 π.Χ.) ήταν Κινέζος ιστορικός της Δυναστείας τωνΧαν. Θεωρείται ο πατέρας της Κινεζικής ιστοριογραφίας γιατο έργο του, ταΑρχεία του Μεγάλου Ιστορικού, μια γενική ιστορία της Κίνας, που καλύπτει πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, από τονκίτρινο αυτοκράτορα έως την κυριαρχία του αυτοκράτορα ΓουΧαν. Το έργο του έθεσε τα θεμέλια γιατη μετέπειτα ιστοριογραφία όχι μόνο στην Κίνα αλλά καιτην ευρύτερη βορειοανατολική Ασία σε Βιετνάμ, Κορέα και Ιαπωνία.[8]Ανκαιο τίτλος που διέθετε ήταν του αστρολόγου της αυτοκρατορικής αυλής (太史令, Ταϊσί Λινγκ), έγινε ευρύτερα γνωστός από τις μετέπειτα γενιές ως οΜεγάλος Ιστορικός (太史公, Ταϊσί Γκονγκ) γιατο μνημειώδες έργο του.
Ο Σίμα Τσιεν γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λονγκμεν, κοντά στη σημερινή πόλη Σανσί. Ανατράφηκε σεμια οικογένεια αστρολόγων. Ο πατέρας του, Σίμα Ταν, υπηρέτησε ως έπαρχος των μεγάλων γραφέων του αυτοκράτορα ΓουΧαν[9]. Οι κύριες αρμοδιότητές του περιελάμβαναν τη διαχείριση της αυτοκρατορικής βιβλιοθήκης καιτη συντήρηση ή τη μεταρρύθμιση του ημερολογίου. Λόγω της εντατικής εκπαίδευσης πουτου δώθηκε από τον πατέρα του, ήδη από την ηλικία των δέκα, ο Σίμα Τσιεν είχε αποκτήσει εμπειρία στην μελέτη παλαιών κειμένων. Υπήρξε μαθητής των διάσημων Κομφούκιων Κονγκ Ανγκουό καιΝτονγκ Ζονγκσου. Στην ηλικία των είκοσι ετών, μετην υποστήριξη του πατέρα του, ο Σίμα Τσιεν ξεκίνησε ένα ταξίδι σε όλη τη χώρα, συλλέγοντας χρήσιμα, από πρώτο χέρι, ιστορικά αρχεία γιατην κύρια εργασία του, Τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού (史記). Ο σκοπός του ταξιδιού του ήταν να ελέγξει τις αρχαία φήμες και τους μύθους καινα επισκεφτεί αρχαία μνημεία, όπως τους φημισμένους τάφους των αρχαίων βασιλέων ΓιουκαιΣαν[10]. Τα μέρη που είχε επισκεφθεί περιλαμβάνουν τις πόλεις Σαντονγκ, Γιουνάν, Χέμπεϊ, Ζεσιάνγκ, Τζιανγκσού, Τζιανγκσί και Χουνάν.
Μετά τα ταξίδια του, επιλέχθηκε να είναι βοηθός του κυβερνητικού παλατιού. Τα καθήκοντα του περιελάμβαναν την επιθεώρηση διαφόρων περιοχών της χώρας, μετον αυτοκράτορα ΓουΧαν. Το 110 π.Χ., σε ηλικία τριάντα πέντε ετών, ο Σίμα Τσιεν εστάλη προς τα δυτικά σεμια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον ορισμένων «βαρβαρικών» φυλών. Την ίδια χρονιά, ο πατέρας του αρρώστησε καιδεν μπόρεσε να παραστεί στις αυτοκρατορικές θυσίες Φενγκσαν. Υποπτευόμενος ότι η ζωή του πλησίαζε στο τέλος της, κάλεσε τονγιοτου πίσω γιανα ολοκληρώσει το ιστορικό έργο που είχε αρχίσει. Ο Σίμα Ταν ήθελε να ακολουθήσει στενά την πρόοδο τωνΧρονικών της Άνοιξης καιτου Φθινοπώρου - το πρώτο χρονικό στην ιστορία της κινεζικής λογοτεχνίας. Τροφοδοτημένος μετην έμπνευση του πατέρα του, ο Σίμα Τσιεν άρχισε να συντάσει τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού κατά το 109 π.Χ.. Το 105 π.Χ., ο Σίμα ήταν μεταξύ των μελετητών που επιλέχθηκαν γιατη μεταρρύθμιση του ημερολογίου. Ως ανώτερος αυτοκρατορική επίσημος, ο Σίμα ήταν επίσης σε θέση να προσφέρει συμβουλές γιατον αυτοκράτορα σχετικά με τις γενικές κρατικές υποθέσεις.
Το 99 π.Χ., ο Σίμα Τσιεν ενεπλάκη στην υπόθεση ΛιΛινγκ, όπου οιΛιΛινγκκαιΛι Γκάνγκλι, αξιωματικοί του στρατού που ηγήθηκαν εκστρατείας εναντίον του Xiongnu στο βορρά, νικήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν. Ο αυτοκράτορας Wu απέδωσε την ήττα στονΛιΛινγκ, και όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τον καταδίκασαν στη συνέχεια. Ο Σίμα ήταν ο μόνος άνθρωπος που υπερασπίστηκε τονΛιΛινγκ, ο οποίος δεν ήταν ποτέ φίλος του αλλά τον οποίο σεβόταν. Ο αυτοκράτορας Wu ερμήνευσε την υπεράσπιση του Σίμα στονΛι ως επίθεση στον γαμπρό του, Λι Γκάνγκλι, και καταδίκασε τον Σίμα σε θάνατο. Εκείνη την εποχή, η εκτέλεση μπορούσε να μετατραπεί είτε σε χρήματα είτε σε ευνουχισμό. Δεδομένου ότι ο Σίμα δεν είχε αρκετά χρήματα γιανα ξεπληρώσει το «έγκλημα» του, επέλεξε τον τελευταίο καιστη συνέχεια ρίχτηκε στη φυλακή, όπου έμεινε τρία χρόνια. Ο Σίμα αποκάλεσε τον ευνουχισμό του «τη χειρότερο όλων των τιμωριών[11].
Το 96 π.Χ., μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, ο Σίμα επέλεξε να ζήσει ως ευνούχοςτου παλατιού γιανα ολοκληρώσει τις ιστορίες του, αντί να αυτοκτονήσει όπως αναμενόταν για έναν ευγενή-μελετητή που είχε ντροπιαστεί με ευνουχισμό[12].
Η πρώτη σελίδα από "Τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού".
Ανκαιτο ύφος καιη μορφή των κινεζικών ιστορικών συγγραμμάτων μεταβλήθηκε δια μέσου των αιώνων, τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού έχουν καθορίσει την ποιότητα καιτο ύφος από την δημιουργία τους και μετά. Πριν από τον Σίμα, ιστορίες γράφτηκαν ως ορισμένα γεγονότα ή ως ορισμένες περιόδοι της ιστορίας των κρατών· Η ιδέα τουγιαμια γενική ιστορία επηρέασε μεταγενέστερους ιστοριογράφους όπως τονΖενγκ Κιάο (郑樵) στην συγγραφή τουΤονγκσί (通史) καιτονΣίμα Γκουάνγκστην συγγραφή τουΖιτζί Τονγκγιάν. Η κινεζική ιστορική μορφή της δυναστικής ιστορίας, ή της "ζισουαντί" ιστορίας των δυναστειών, κωδικοποιήθηκε στη δεύτερη δυναστική ιστορία από το"Βιβλίο τουΧαν"τουΜπανΓκου, αλλά οι ιστορικοί θεωρούν το έργο του Σίμα ως πρότυπό τους, το οποίο και στέκεται ως η "επίσημη μορφή" της ιστορίας της Κίνας .
Στην συγγραφή των Αρχείων του Μεγάλου Ιστορικού, ο Σίμα ξεκίνησε ένα νέο στυλ γραφής, παρουσιάζοντας την ιστορία σεμια σειρά βιογραφιών. Το έργο του εκτείνεται σε 130 κεφάλαια - όχι με ιστορική αλληλουχία, αλλά χωρίζεται σε συγκεκριμένα θέματα, συμπεριλαμβανομένων τα χρονικά, και τις πραγματείες - γιατη μουσική, τις τελετές, ημερολόγια, τη θρησκεία, την οικονομία, και τις εκτεταμένες βιογραφίες. Ο Σίμα επηρέασε καιτοστυλ ιστοριογραφίας ξένων χωρών, με λαμπρό παράδειγμα το Κορεάτικη ιστορία, Σένγκουκ Σετσί (三国史记).
Ο Σίμα υιοθέτησε μια νέα μέθοδο στην διευθέτηση των ιστορικών δεδομένων καιμια νέα προσέγγιση στο γράψιμο ιστορικών αρχείων. Ανέλυσε τα αρχεία καιτα διευθέτησε σε εκείνα πουθα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν το σκοπό των Αρχείων του Μεγάλου Ιστορικού. Σκόπευε να ανακαλύψει τα πρότυπα και τις αρχές της ανάπτυξης της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Σίμα τόνισε επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κίνας, ότι οι ρόλοι των μεμονωμένων ατόμων είναι αυτοί που επηρεάζουν την ιστορική εξέλιξη της Κίνας. Επιπλέον, ο ίδιος πρότεινε επίσης την ιστορική αντίληψη του ότι μια χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα της.
Σε αντίθεση μετο Βιβλίο τουΧαν, το οποίο συντάχθηκε υπό την επίβλεψη της αυτοκρατορικής δυναστείας, τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού ήταν μια ιδιωτική γραπτή ιστορία, αφού αρνήθηκε νατο γράψει ως επίσημη ιστορία, καλύπτοντας μόνο αυτούς της υψηλής βαθμίδας. Το έργο καλύπτει επίσης τα άτομα των κατώτερων τάξεων και ως εκ τούτου, θεωρείται ως ένα πραγματικό «ρεκόρ» της πιο σκοτεινής πλευράς της δυναστείας.
Στην ουσία ο Σίμα γράφει επηρεασμένος από την κομφουκιανική ηθική, κρίνοντας πως χρέος του ιστορικού είναι να διαμεσολαβεί γιατην μνήμη της αρετής και της κακίας. Αναγνωρίζει την αστάθεια του κόσμου στην απόδοση της δικαιοσύνης (άλλοι λέει σφαγείς πεθαίνουν σε βαθειά γηρατιά και άλλοι αγνοί πεθαίνουν νεότατοι) και καταλήγει πως ο ιστορικός είναι ουσιαστικά που έχει το χρέος στον κόσμο να κρίνει (με βάση τις αρχές του Κομφούκιου) καινα καταγράψει το δίκαιο καιτο άδικο για κάθε άνθρωπο. Είναι ο διαμεσολαβητής που διατηρεί στην μνήμη των ανθρώπων την ηθική γαλήνη.
Ο Σίμα καιο πατέρας του ήταν καιοι δύο δικαστικοί αστρολόγοι (Ταίσι) 太史στην Πρώην δυναστεία τωνΧαν. Εκείνη την εποχή, ο αστρολόγος είχε σημαντικό ρόλο, όντας αρμόδιος γιατην ερμηνεία καιτην πρόβλεψη της πορείας της κυβέρνησης, σύμφωνα μετην πορεία του ήλιου, του φεγγαριού καιτων άστρων, καθώς καιτην επίδραση άλλων φαινομένων όπως οι ηλιακές εκλείψεις καιοι σεισμοί.
Πριν από την κατάρτιση των Αρχείων του Μεγάλου Ιστορικού, το 104 π.Χ., ο Σίμα Τσιεν δημιούργησε το Ταϊτσούλι (太初历), το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «Το πρώτο ημερολόγιο» βάσει του ημερολογίου Κιν. Το Ταϊτσούλι ήταν ένα από ταπιο προηγμένα ημερολόγια της εποχής. Η δημιουργία του Ταϊτσούλι θεωρήθηκε ως μια επανάσταση στο κινεζική ημερολογιακή παράδοση, μιας και ανέφερε ότι υπήρχαν 365,25 ημέρες σε ένα έτος, και 29,53 ημέρες σε ένα μήνα.
Ο μικρός πλανήτης 12620 Σιματσιέν ονομάστηκε προς τιμήν του.
↑Jay, Jennifer "Sima Qian" pages 1093-1094 from The Encyclopedia of Historians and Historical Writing, Volume 2 edited by Kelly Boyd, Chicago: FitzRoy Dearborn, 1999 page 1093.
↑Ντε Κρεσπιγνί, Ραφ (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Brill. σελ. 1222. ISBN978-90-04-15605-0.Unknown parameter |note= ignored (βοήθεια)
↑Jay, Jennifer (1999). «Sima Qian». Στο: Kelly Boyd. The Encyclopedia of Historians and Historical Writing Volume 2. FitzRoy Dearborn. σελίδες 1093–1094.
Μπάρτον Γουότσον (1958) Ssu-ma Ch'ien: Grand Historian of China. New York: Columbia University Press.
Γιανγκ Ξιανί και Γκλέντις Γιανγκ (1974) Records of the Historians. Hong Kong: Commercial Press.
Σίμα, Κιάν μεμτφρ. από Γουότσον, Μπάρτον (1993) Records of the Grand Historian: Han Dynasty. Ερευνητικό Κέντρο Μετάφρασης, Κινέζικο Πανεπηστίμιο τουΧονγκ-Κονγκ και Columbia University Press.
Μάρτιν Τόμας (2009). Herodotus and Sima Qian: The First Great Historians of Greece and China. Boston: Bedford/St. Martin's.
Ρόμπερτ Μπόναντ (2007) Essays of comparative history. Polybus and Sima Qian (in French). Condeixa : La Ligne d'ombre [1].
Γ. Μπήσλεϊ & Ε. Πούλευμπλανκ (1961) Historians of China and Japan. New York: Oxford University Press.
Στέφεν Γ. Ντούραντ (1995), The Cloudy Mirror: Tension and Conflict in the Writings of Sima Qian. Albany : State University of New York Press.
Γραντ Ρικάρντο Χάρντυ (1988) Objectivity and Interpretation in the "Shi Chi". Yale University.
Σχετικά πολυμέσα
