Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2004, οι περισσότεροι από τους πολιτικούς φορείς του Χώρου Διαλόγου (Συνασπισμός, Α.Κ.Ο.Α., Κ.Ε.Δ.Α., Δ.Ε.Α., Κ.Ο.Ε., Ενεργοί Πολίτεςκαι ανένταχτες προσωπικότητες) αναζήτησαν τις δυνατότητες συμμετοχής σε κοινό ψηφοδέλτιο, μία κίνηση που ονομάστηκε «Πρωτοβουλία γιατη Συσπείρωση της Αριστεράς».[9] Αποτέλεσμα ήταν η συγκρότηση τον Ιανουάριο του 2004 του ενιαίου ψηφοδελτίου «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Ενωτικό Ψηφοδέλτιο»,[10][11]που συμμετείχαν όλοι οι παραπάνω εκτός της Κ.Ο.Ε., η οποία όμως δήλωσε ότι το υποστηρίζει.[12] Στις εκλογές οΣΥ.ΡΙΖ.Α. έλαβε 3,3% και εξέλεξε έξι βουλευτές, όλους προερχόμενους από τονΣυνασπισμό, με πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής ΟμάδαςτοΝίκο Κωνσταντόπουλο. Αυτό οδήγησε σε εσωτερικές τριβές και κατηγορίες προς το κόμμα για ηγεμονισμό, αφού τα μικρότερα κόμματα υποστήριζαν ότι υπήρχε συμφωνία για εκλογή τουΓιάννη Μπανιά (Α.Κ.Ο.Α.) στηνΑ' Αθήναςπουδεν τηρήθηκε.[13] Βάση της κρίσης, αποτέλεσε η άρνηση του Συνασπισμού να τηρήσει τη συμφωνία για απόρριψη της κεντροαριστερής πολιτικής. Αποτέλεσμα των τριβών ήταν η αποχώρηση από τηΔ.Ε.Α. δύο ομάδων, ημιαεκτων οποίων σχημάτισε τη συλλογικότητα Κόκκινο, παραμένοντας εντός τουΣΥ.ΡΙΖ.Α.[14]
ΤονΔεκέμβριοτου2004, διεξήχθη το 4ο Συνέδριο του Συνασπισμού, όπου υπερίσχυσε με μεγάλη πλειοψηφία η πολιτική πλατφόρμα η οποία, μεταξύ άλλων, ζητούσε αναζωογόνηση και αναβάθμιση τουΣΥ.ΡΙΖ.Α.[15] Νέος πρόεδρος του κόμματος εκλέχθηκε οΑλέκος Αλαβάνος, που ήταν υποστηρικτής αυτής της αντίληψης.[16]Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αποτέλεσε κομβικό σημείο γιατην ύπαρξη τουΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού διαμόρφωσε τους όρους υπέρβασης της εσωτερικής κρίσης και αναθέρμανσης του εγχειρήματος.[17]Η επόμενη εκλογική δοκιμασία για τις δυνάμεις της συνεργασίας ήρθε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006, όπου σε πολλές περιοχές στηρίχθηκαν κοινοί υποψήφιοι με αξιοσημείωτα αποτελέσματα.
Στις εκλογές του 2007, οΣΥ.ΡΙΖ.Α. πέτυχε σημαντική άνοδο, κερδίζοντας ποσοστό 5,04% και συνολικά δεκατέσσερις έδρες. Από τοΣυνασπισμό εξελέγησαν δώδεκα βουλευτές, ενώ οι υπόλοιποι δύο, προέρχονταν από τηνΑνανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά. Δύο χρόνια αργότερα, στις ευρωεκλογές του 2009, οΣΥ.ΡΙΖ.Α. έλαβε την πέμπτη θέση με 4,7% και εξέλεξε έναν ευρωβουλευτή, τονΝίκο Χουντή. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θεωρήθηκε ως αποτυχία και έγινε αντικείμενο κριτικής, κυρίως από την «Ανανεωτική Πτέρυγα» του Συνασπισμού,[18]μετονΛεωνίδα Κύρκονα ζητά τη διάλυση τουΣΥ.ΡΙΖ.Α.[19] Μέσα σε αυτό το κλίμα, οΑλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε την πρόθεσή τουνα παραιτηθεί από πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τουΣΥ.ΡΙΖ.Α. και από βουλευτής,[20][21] παραίτηση η οποία δεν έγινε αποδεκτή[22]καιτην οποία ανακάλεσε λίγες ημέρες αργότερα.[23] Παράλληλα, συνεδρίασε καιτο Πανελλαδικό Σώμα τουΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατην αποτίμηση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών.[24]
Μετην έναρξη της προεκλογικής περιόδου τωνβουλευτικών εκλογών του 2009, ο Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε την πρόθεσή τουναμην είναι υποψήφιος βουλευτής.[25] Επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας τέθηκε οΑλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε εκλεγεί πρόεδρος του Συνασπισμού στο 5ο Συνέδριο του κόμματος.[26]ΟΣΥ.ΡΙΖ.Α. συγκέντρωσε ποσοστό της τάξης του 4,60% και εξέλεξε δεκατρείς βουλευτές, όλους προερχόμενους από το Συνασπισμό. Λίγους μήνες αργότερα, τονΙούνιοτου2010, κατά τη διάρκεια του 6ου Συνεδρίου τουΣυνασπισμού, η «Ανανεωτική Πτέρυγα» του κόμματος, με επικεφαλής τονΦώτη Κουβέλη αποχώρησε από αυτό, ιδρύοντας τηΔημοκρατική Αριστερά. Τον Φώτη Κουβέλη ακολούθησαν και άλλοι τρεις βουλευτές, οι οποίοι ανεξαρτητοποιήθηκαν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα τουΣΥ.ΡΙΖ.Α.[27]
Ενόψει τωνεθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012, οΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανακοίνωσε τη συνεργασία τουμετηνΈνωση Δημοκρατικού Κέντρου[32]καιμε οργανώσεις της Αριστεράς, όπως οΝέος Αγωνιστήςκαιο Σύνδεσμος Πολιτών Ρήγας, όπως καιμε ανένταχτες αριστερές προσωπικότητες.[33] Τελικά, στις εκλογές έλαβε ποσοστό της τάξης του 16,78% και εξέλεξε 52 βουλευτές, επιτυγχάνοντας ένα ιστορικό ρεκόρ στα μεταπολιτευτικά εκλογικά χρονικά της Ελλάδας για κόμμα της Αριστεράς.[34]
Λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης, προκηρύχθηκαν επαναληπτικές εκλογές. Στις εκλογές του Ιουνίου, οΣΥ.ΡΙΖ.Α. συμμετείχε ως ενιαίο κόμμα και όχι ως συνασπισμός κομμάτων, διεκδικώντας για πρώτη φορά την εξουσία.[35] Ωστόσο, αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση αυξάνοντας το ποσοστό τουστο 26,89%.[36]
Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε μια σειρά διαπραγματεύσεων με τους δανειστές,[64]οι οποίες κατέληγαν σχεδόν πάντα σε αδιέξοδο,[65][66][67]με αποκορύφωμα το τελεσίγραφο των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατην επίτευξη συμφωνίας, στις 25 Ιουνίου 2015.[68] Στις 27 Ιουνίου, οΑλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, γιατην αποδοχή ή μη της προτεινόμενης από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς συμφωνίας, εισηγούμενος την απόρριψή της.[69]Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου ήταν συντριπτικά υπέρ του «ΟΧΙ», σε ποσοστό 61,31%.[70] Μετά το δημοψήφισμα, οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα την επίτευξη συμφωνίας στις 13 Ιουλίου καιτη σύναψη τρίτου προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας.[71]Η επίτευξη συμφωνίας προκάλεσε αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος, με αποτέλεσμα 47 βουλευτές να διαφοροποιηθούν κατά την ψήφισή της στηΒουλή.[72] Στις 20 Αυγούστου, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τις παραιτήσεις τόσο του ιδίου ως πρωθυπουργού όσο και της κυβέρνησής τουκαι έτσι προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου2015.[73]
ΤοΝοέμβριοτου ίδιου έτους, ο βουλευτής του κόμματος Στάθης Παναγούλης διαγράφηκε από το κόμμα λόγω διαφοροποίησης του από την κομματική γραμμή κατά τη διάρκεια ψηφοφορίας στη Βουλή,[85] ενώ άλλοι δύο βουλευτές (Σακελλαρίδης, Κατριβάνου) παραιτήθηκαν του αξιώματός τους και αντικαταστάθηκαν.[86][87]
ΤονΟκτώβριοτου2016 πραγματοποιήθηκε το 2ο Συνέδριο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.[88]Στο Συνέδριο, οΑλέξης Τσίπρας επανεξελέγη στη θέση του Προέδρου, χωρίς ανθυποψήφιο, με ποσοστό 93,54%.[89] Επίσης, εξελέγη η νέα Κεντρική Επιτροπή του κόμματος[90]και τροποποιήθηκαν ορισμένα άρθρα του καταστατικού.
Στις εθνικές εκλογές του 2019οΣΥ.ΡΙΖ.Α. ηττήθηκε από τηΝέα Δημοκρατία, λαμβάνοντας 31,53%. Στα πλαίσια μετασχηματισμού τουΣΥ.ΡΙΖ.Α., αποφασίστηκε η προσθήκη στην ονομασία του κόμματος της φράσης «Προοδευτική Συμμαχία»,[98] ενώ άλλαξε καιτο έμβλημα.[99]
ΤονΑπρίλιοτου 2022, πραγματοποιήθηκε το 3ο Συνέδριο τουΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Προοδευτική Συμμαχία. Μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η εκλογή του προέδρου καιτων μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του κόμματος. Πρόεδρος επανεξελέγη οΑλέξης Τσίπρας, όντας μοναδικός υποψήφιος.[100][101]
Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του 2023, οΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Προοδευτική Συμμαχία έλαβε 20,07% και εξέλεξε 71 βουλευτές.[102] Καθώς κανένα κόμμα δεν έλαβε αυτοδυναμία καιμε δεδομένη την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνησηκαι προκηρύχθηκαν νέες εκλογές. Στις εκλογές του Ιουνίουτο ποσοστό του κόμματος μειώθηκε περεταίρω, πέφτοντας στο 17,83% και εκλέγοντας 47 βουλευτές.[103] Μετά την εκλογική αποτυχία του κόμματος, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση του από την προεδρία τουΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ. καιτην εκκίνηση των διαδικασιών γιατην εκλογή νέου επικεφαλής, στις οποίες δενθα είναι υποψήφιος.[104]Τον Ιούλιο παραιτήθηκε από εκπρόσωπος Τύπου ηΠόπη Τσαπανίδου, θέση πού κατείχε από τον Ιανουάριο.
Μετά την ανακοίνωση του Αλέξη Τσίπρα ότι δενθα είναι υποψήφιος για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣτην υποψηφιότητά τους ανακοίνωσαν με χρονολογική σειρά ηΈφη Αχτσιόγλου,[105]οΕυκλείδης Τσακαλώτος[106], οΣτέφανος Τζουμάκας,[107]οΝίκος Παππάς[108]καιοΣτέφανος Κασσελάκης.[109]Στην πρώτη εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση που διεξήχθη στις 17 Σεπτεμβρίου 2023, ο Στέφανος Κασσελάκης ήρθε πρώτος με ποσοστό 45,47% καιη Έφη Αχτσιόγλου δεύτερη με 36,21%. Στον δεύτερο γύρο ο Κασσελάκης συγκέντρωσε το 55,98% των ψήφων και εκλέχθηκε νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το λήμμα περιέχει πληροφορίες σχετικά με ένα τρέχον πολιτικό γεγονός. Μπορεί ναμην περιλαμβάνει πληροφορίες γιατην εξέλιξη ή να περιλαμβάνει πληροφορίες που έχουν τη μορφή εικασίας, οπότε το περιεχόμενό του μπορεί να αλλάξει δραματικά ως το πέρας τουεν λόγω γεγονότος.
Στις 23 Οκτωβρίου ο Κασσελάκης ανακοίνωσε πως διαγράφει από το κόμμα τους Νίκο Φίλη, Πάνο ΣκουρλέτηκαιΔημήτρη Βίτσα[110], ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα, είχε ανακοινωθεί πως θα διαγραφεί επίσης καιο Στέφανος Τζουμάκας.[111] Λίγες ημέρες αργότερα, ο Κασσελάκης γνωστοποίησε την πρόθεσή τουνα διενεργήσει εσωκομματικό δημοψήφισμα γιατη διαγραφή των τεσσάρων στελεχών, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις στο κόμμα.
Κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, 46 στελέχη της επιτροπής που ανήκαν στην εσωκομματική αντιπολιτευόμενη ομάδα «Ομπρέλα» ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από το κόμμα. Μεταξύ αυτών ήταν καιοι βουλευτές Ευκλείδης ΤσακαλώτοςκαιΠέτη Πέρκα, οι οποίοι την επόμενη ημέρα τέθηκαν εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.[112]Οι αποχωρήσαντες συγκρότησαν ίδια κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία μετεξελίχθηκε στηΝέα Αριστερά.
Τον Φεβρουάριο του 2024, διεξήχθη το τέταρτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, μετο κλίμα εντός του κόμματος να είναι τεταμένο. [113][114] Τελικά, οι εντάσεις αποσοβήθηκαν, ενόψει των επικείμενων Ευρωεκλογών.
Παρά τη διατήρηση του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση, σε σύντομο χρονικό διάστημα τέθηκαν (εκ νέου)[115][116] αιτήματα γιατην ανασύνταξη της κεντροαριστεράς,[117] ενώ δεν έλειψαν και εσωτερικές μεταβολές: τον Ιούνιο απομακρύνθηκαν από τις θέσεις που ως τότε κατείχαν οιΘανάσης ΘεοχαρόπουλοςκαιΓιώργος Τσίπρας.[118] Στις 25 Ιουνίου, σε ανάρτησή τουο Κασσελάκης ανήγγειλε, μεταξύ άλλων, την κατάργηση οργάνων καιτην χρηματοδότηση του κόμματος από επώνυμους δωρητές,[119]με στελέχη και βουλευτές να αντιδρούν καινα ζητούν τη σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής.[120]Η παραίτηση τωνΔιονύση Τεμπονέρα,Αντώνη ΚοτσακάκαιΘεοχάρη Τσιόκα-που είχαν νωρίτερα ταχθεί υπέρ της προσέγγισης τουΠΑΣΟΚκαι της Νέας Αριστεράς- από τα όργανα στα οποία συμμετείχαν, συνοδευόμενη από αιχμές κατά του προέδρου Κασσελάκη, αλλά καιη απόφαση γιατην αναστολή της καθημερινής έκδοσης της Αυγής, επέτειναν τη δυστοκία στους κόλπους του κόμματος.[121][122]Ο Κασσελάκης απάντησε ανακοινώνοντας σύγκληση της ΠΓ στις 4 Ιουλίου και της ΚΕ στις 7 Ιουλίου.[123]
Το κόμμα θεωρούνταν για πολύ καιρό μία ευρωσκεπτικιστική δύναμη,[138][139]ανκαι πλέον έχουν εκλείψει οι αναφορές στην παλιά του ταυτότητα ως σκληρής αριστερής φωνής διαμαρτυρίας με λαϊκιστικό και ευρωσκεπτικιστικό χαρακτήρα.
Ως κυβέρνηση ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική και εφάρμοσε νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που επέβαλαν οι δανειστές, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση μετην συνεχιζόμενη αριστερή φρασεολογία του. Τα πακέτα προσαρμογής συνδυάστηκαν με σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές που παρείχαν στήριξη σε κοινωνικές ομάδες με χαμηλό εισόδημα.
Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εξέλεξε 47 βουλευτές. Το Νοέμβριο διαγράφτηκαν δύο βουλευτές που αντιπροσώπευαν τηνΟμπρέλακαιστη συνέχεια αποχώρησαν οι εννέα που αντιπροσώπευαν την Ομάδα 6+6, σχηματίζοντας μαζί την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Αριστεράς.
Η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αποτελείται σήμερα από τους:
Σημαίες από διάφορες οργανώσεις και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, το 2007
Αρχικά μέλη, κόμματα και οργανώσεις, του ΣΥΡΙΖΑ το 2004 ήταν οι: ΣΥΝ, ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ, ΔΕΑκαιΕνεργοί Πολίτες. Στη συνέχεια εντάχθηκε πλήρως καιηΚΟΕ. Αμέσως μετά, το ίδιο έτος, εντάχθηκε καιη Οργάνωση Κόκκινο, η οποία διασπάστηκε από τηΔΕΑ.
Πριν τις εθνικές εκλογές του 2007, εντάχθηκαν ως συνιστώσες του, τοΔΗΚΚΙκαιη Οικολογική Παρέμβαση. Παράλληλα, συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια και εκπρόσωποι τουΛΕΥΚΟκαιτουΕΑΜ, όχι όμως ως συνιστώσες, οργανώσεις πουδεν θεωρήθηκαν ότι υπήρξαν ποτέ μέρη του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι το τέλος του 2007, διαλύθηκε η Οικολογική Παρέμβαση και ως εκ τούτου έπαψε να είναι μέρος του συνασπισμού. Το 2008, εντάσσονται ως συνιστώσες, οι πολιτικές Οργανώσεις Ξεκίνημα, Ρόζα καιΟικοσοσιαλιστές Ελλάδας. Το 2011, αποχωρεί από το σχήμα το Ξεκίνημα και εντάσσονται οι Ριζοσπάστες Οικολόγοι, οργάνωση που διασπάστηκε από τους Ενεργούς Πολίτες καιη Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα, οργάνωση που διασπάστηκε από το Κόκκινο. Το 2012, εντάσσονται τοΕνωτικό Μέτωπο, ηΕΔΗΚ, ο Σύνδεσμος Πολιτών Ρήγας καιοΝέος Αγωνιστής. Τον Ιούνιο του 2012, έγινε επίσημα ενιαίο κόμμα, χωρίς εσωτερικές ομάδες.
Στο εργατικό κίνημα, ο ΣΥΡΙΖΑ μετην παράταξη Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή (ΜΕΤΑ) συμμετέχει στηΓΣΕΕ. Τμήμα συνδικαλιστών τουΣΥ.ΡΙΖ.Α. (προερχόμενοι κυρίως από το «Αριστερό Ρεύμα») μαζί με άλλες δυνάμεις της αριστεράς, όπως καιμε ανένταχτους εργαζόμενους συνδικαλιστές, στήριζαν, μέχρι το 2013, τονΣυντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων.[142][143]Τον Αύγουστο του 2015, αποχώρησαν πολλές συνιστώσες του κόμματος, καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, οι περισσότερες από τις οποίες στη συνέχεια προσχώρησαν στηΛαϊκή Ενότητα. Η αριστερή πτέρυγα καιοι αριστερές συνιστώσες του κόμματος εκφράζονται από τηνκίνηση των 53+, η οποία είναι μία αντιπολιτευόμενη τάση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πρώην συνιστώσες του κινήματος αναφέρονται στον παρακάτω πίνακα, ενώ επισημαίνεται η ιδεολογική τους αναφορά καιτο έτος ένταξής τους:[144]
(2012) Γιάννης Μπαλάφας, 20 χρόνια χρειάστηκαν: Το χρονικό του εγχειρήματος του Συνασπισμού, εκδόσεις Νήσος
(2015) Κας Μούντε, Σύριζα: Η διάψευση της λαϊκιστικής υπόσχεσης, εκδόσεις Επίκεντρο
(2015) Τάκης Φωτόπουλος, Το χρονικό της καταστροφής 2010-2015. Από τα μνημόνια των συστημικών ΠΑΣΟΚ/ΝΔστο "αριστερό" μνημόνιο τουΣΥΡΙΖΑ, εκδόσεις Γόρδιος
(2015) Γιώργος Καραμπελιάς, 6 μήνες που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Ιανουάριος - Ιούλιος 2015, Εναλλακτικές Εκδόσεις
(2016) Παναγιώτης Ιωακειμίδης, Κρίση. Ευρώπη και Αριστερά. Η φύση καιη επίλυση της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Αριστερά και Σοσιαλδημοκρατία, εκδόσεις Παπαζήση
(2016) Γιάννης Δημαράκης, Το ναυάγιο της ελληνικής διαπραγμάτευσης (Ιανουάριος-Ιούλιος 2015), εκδόσεις Παπαζήση
(2016) Kevin Ovenden, ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στον λαβύρινθο, εκδόσεις Οξύ
(2016) Γιώργος Κοντογιώργης, Η Συριζαία Αριστερά ως νέα Δεξιά, Το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς, εκδόσεις Πατάκη
(2016) Γιάννης Λούλης, Η νέα πράξη της ελληνικής τραγωδίας. Το "φαινόμενο Τσίπρας", η καταστροφική διαπραγμάτευση, η κρίση δίχως ορατό τέλος, εκδόσεις Καστανιώτη
(2016) Σάκης Μουμτζής, Σύριζα: Απάτες και αυταπάτες, εκδόσεις Επίκεντρο
(2019) Συλλογικό, ΣΥΡΙΖΑ: ένα κόμμα εν κινήσει. Από τη διαμαρτυρία στη διακυβέρνηση, εκδόσεις Θεμέλιο
(2019) Σωτήρης Βαλντέν, Η Αριστερά στην Κυβέρνηση. Πρέσπες, Ευρώπη. 50+ κείμενα γιαμια περιπετειώδη πενταετία, εκδόσεις Θεμέλιο
↑Λέννας, Θοδωρής (26 Ιουνίου 2024). «Βαθαίνει το (νέο) ρήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2024.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
.jpg)
