ΟΣύλλογος Ποδοσφαιρίσεως Γουδή (ή Γουδί) ήταν ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αθήναςμε έδρα τηνομώνυμη συνοικία. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1906 από δυσαρεστημένους αθλητές τουΕθνικού Γυμναστικού Συλλόγουκαι υπήρξε ιδρυτικό μέλος τόσο το 1919 της ΕΠΣ Αθηνών-Πειραιώς (από το 1921 ΕΠΣ Ελλάδος), όσο καιτο 1926 της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ). Αναφέρεται και ως Γυμναστικός Σύλλογος όταν στελέχη του λάμβαναν μέρος σε αγώνες στίβουκαιβόλεϊ, χωρίς πάντως να αναπτύξει ιδιαίτερα τα συγκεκριμένα αθλήματα. Ανέστειλε οριστικά τις δραστηριότητές τουτο πρώτο μεταπολεμικό διάστημα (περί το 1945).
Σύγχρονες πηγές θεωρούν τονΣΠ Γουδή ως πρώτο στην Ελλάδα αφενός αμιγώς ποδοσφαιρικό σωματείο και αφετέρου να δημιουργεί, στους πρόποδες τουΥμηττού, το πρώτο γήπεδο αποκλειστικά γιατο άθλημα.[1]Οεκτων ιδρυτών και πρωτεργάτης του, Παναγής Βρυώνης, είχε διατελέσει κατά τη διάρκεια των σπουδών τουτερματοφύλακας της ελβετικής Σερβέτ Γενεύης. Τα χρώματά του συλλόγου ήταν κόκκινο-μαύρο.
Η β΄ ομάδα τουΑΠΟ Γουδί, πρωταθλήτρια το 1925ΟΑΠΟ Γουδί το 1926ΟΑΠΟ Γουδί το 1930
Η συνύπαρξη των πρώην μελών τουΣΠ Γουδή με εκείνα τουΠΟΑ εξελίχθηκε σε βραχύβια και σύντομα τα περισσότερα αποχώρησαν γιατην επανίδρυση του παλαιού τους συλλόγου, αυτή τη φορά ως Αθηναϊκό Ποδοσφαιρικό Σύλλογο "Γουδίκαι μετέπειτα Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Όμιλο "Γουδί". Αναφερόμενος από τις πηγές της εποχής συχνά καιμετο –διευκρινιστικό– όνομα Νέον Γουδί, συνέχισε την πορεία του προκατόχου ΣΠκαιτο 1926 πραγματοποιήθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις γιατην 20ετηρίδα δράσης τους.[2] Είχε ιδιόκτητο γήπεδο στη συνοικία, το μοναδικό αρχικά στην Αθήνα, μέχρι τη δημιουργία του γηπέδου του Παναθηναϊκού.
Μεταξύ των νικητριών χωρών τουΑ΄ Παγκοσμίου πολέμου, διοργανώθηκαν το 1919 στοΠαρίσιοιΔιασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνεςπου περιλάμβαναν και ποδοσφαιρικό τουρνουά, μετην ελληνική ομάδα να στελεχώνουν τέσσερις παίκτες τουΑΠΟ Γουδή: Μ. Ησαΐας, Λεων. Τράγαλος, Γ. Πρωτόπουλος καιΒρ. Βρανόπουλος.[3]Μετην ίδρυση της Ε.Π.Σ. Αθηνών συμμετέχει στο πρωτάθλημα Αθηνών με μεγαλύτερες επιτυχίες τουτα πρωταθλήματα του 1932 και 1933. Επίσης κατέλαβε τη δεύτερη θέση το 1928 όταν έχασε στον τελικό από τονΑτρόμητο Αθηνών. Μέσω του πρωταθλήματος της Αθήνας συμμετείχε στην Εθνική κατηγορία δύο χρονιές, το 1934 καταλαμβάνοντας την 5η θέση, καιτο 1935 καταλαμβάνοντας την 6η θέση. Επίσης, ανέλαβε καινοτόμες πρωτοβουλίες όπως η διοργάνωση πρωταθλημάτων ανάμεσα στα σχολεία της περιοχής κ.ά.
Η άλλοτε πρωταγωνίστρια ομάδα, υποβιβάστηκε το 1937 στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑκαι τερμάτισε στην τελευταία θέση το 1938, αποφεύγοντας τον υποβιβασμό χάρις στην αύξηση αριθμού των ομάδων από τη νέα χρονιά. Ακολούθησε η γερμανική κατοχή που ουσιαστικά σήμανε το τέλος του ιστορικού συλλόγου.
Μεταπολεμικά, η παρουσία του αναφέρεται σε δύο περιπτώσεις το 1945, αλλά δεν έλαβε μέρος στο επίσημο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ. Στις 29 Απριλίου στο Κύπελλο Ελευθερίας είχε κληρωθεί μετηΔάφνη Αθηνών. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους μετείχε στην εφήμερη Ένωση Συνεργαζόμενων Σωματείων που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός, η οποία διοργάνωσε τοΚύπελλο Όχι. Το Γουδί κληρώθηκε μετον Αθηναϊκό, αλλά δεν εμφανίστηκε στον αγώνα. Αυτό ήταν το "κύκνειο άσμα" της ιστορικής ομάδας.[4]
Κατά τον εορτασμό στις 9 Μαΐου 1926 της 20ετίας από την ίδρυση του συλλόγου, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων, αναδείχθηκαν ισόπαλες με 2-2 οι ομάδες παλαιμάχων του συλλόγου των 1906 και 1911, αποτελούμενες από τους εξής:[2]
Παναγής Βρυώνης – πριντην ίδρυση του συλλόγου, διεθνής είχε υπάρξει καιο βασικός ιδρυτής του ως παίκτης-προπονητής της ελληνικής ομάδας κατά τους Μεσοολυμπιακούς του 1906, αποκλειστικά στελεχωμένης από την ομάδα του Εθνικού ΓΣ.
↑"Ο Σύλλογος ούτος (σημ. Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών) έλαβεν (σημ.το 1908) ως επαμειβόμενον έπαθλον το κύπελλον της Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, όπερ κατά τους περυσινούς ομοίους αγώνας είχεν απομενηθή εις τον Σύλλογον Ποδοσφαιρίσεως «Γουδί»."[7]
↑"Ένα χρόνο αργότερα (σημ. από το 1908), κατά το 1910, οΣΕΓΑΣ, ο οποίος είχε αναγνωρίσει εντω μεταξύ το ποδόσφαιρο μετά πολλούς δισταγμούς, προεκήρυξε αγώνας κυπέλλου κατά τους οποίους ενίκησαν το Γουδί καιο Πειραϊκός."[8]
