T-34 T-34/85 σε Μουσείο |
| Τεχνικά χαρακτηριστικά |
|---|
| Πλήρωμα | 4 (Διοικητής, Οδηγός, Σκοπευτής, Γεμιστής) |
|---|
| Μήκος | (με πυροβόλο): 8,20 μέτρα |
|---|
| Πλάτος | 2,76 μέτρα (πύργος μπροστά) |
|---|
| Ύψος | 3,02 μέτρα |
|---|
| Μάζα | 33 τόνοι |
|---|
|
| Θωράκιση | Πύργος: 20–70 χιλιοστά
Δεξαμενή: 20-60 χιλιοστά |
|---|
| Πρωτεύων οπλισμός | 1× 85 mm Κανόνι τύπου ZiS-S-53, 60 βολές |
|---|
| Δευτερεύων οπλισμός | 2× 7,62 χιλ. MG Degtjarjow DT |
|---|
| Κινητήρας | Αλουμινένιος V12 πετρελαίου W-2 |
|---|
| Μέγιστη ταχύτητα | 53 km/h |
|---|
| Απόδοση/Μάζα | 15,1 PS/t |
|---|
| Αυτονομία | 400 km |
|---|
| δεδομένα (π • σ • ε
) |
Το Τ-34 ήταν σοβιετικό άρμα μάχης που παρήχθη σε μεγάλους αριθμούς στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και κατασκευάστηκε πρόχειρα, αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστο, αποδοτικό και οικονομικό. Η παραλλαγή που είχε αποτελούνταν από κηλίδες σκούρου καφέ 6Κ, σχεδιασμένες με πινέλο πάνω στο σκούρο πράσινο προστατευτικό χρώμα της βάσης 4ΒΟ. Στις δύο πλευρές του πύργου του συγκεκριμένου άρματος διακρινόταν η επιγραφή «Kilkvidze», το όνομα ενός ήρωα της Ρωσικής Επανάστασης, και το σήμα της Ταξιαρχίας που ανήκε κάτω από το κόκκινο αστέρι με τις πέντε κορυφές. Σύμφωνα με τους Γερμανούς στρατηγούς, το T-34
ήταν ανώτερο από τα γερμανικά άρματα.[1]
Το σοβιετικό άρμα Τ-34 αποτέλεσε από όλες τις απόψεις ένα τεράστιο βήμα προόδου, σε σχέση με τα μέτρια άρματα μάχης του υπόλοιπου κόσμου. Όταν, το 1942, τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στη Σοβιετική Ένωση, τίποτα δεν προμήνυε ότι σε λίγους μήνες, στα μέσα του Οκτωβρίου του 1941, την πορεία τους θα ανέκοπτε το νέο και πρωτότυπο αυτό τεθωρακισμένο όχημα. Το καινοτόμο αυτό σοβιετικό άρμα μάχης γεννήθηκε στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω της ανάγκης απόσυρσης ή αναβάθμισης των τεθωρακισμένων Τ-26 και ΒΤ-5, τα οποία η Σοβιετική Ένωση είχε παραχωρήσει στη Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ισπανίας στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Την περίοδο μεταξύ 1927 και 1929, ο Κόκκινος Στρατός εξασφάλισε τις κατάλληλες υποδομές για την κατασκευή τεθωρακισμένων οχημάτων: εργοστάσια παραγωγής τρακτέρ στη Μόσχα, στο Γκόρκι, στο Στάλινγκραντ, στο Τσελιάμπινσκ και στο Γιαροσλάβλ τροποποιήθηκαν το 1931 για την κατασκευή οπλισμού. Ο μηχανικός Αλεξάντρ Φιρσόφ ανέλαβε τη σχεδίαση της βάσης του άρματος Α-20, προδρόμου του Τ-34, αλλά έπεσε θύμα των σταλινικών εκκαθαρίσεων και τη θέση του πήρε ο νεαρός Μιχαήλ Κόσκιν. Οι αρχικές απαιτήσεις για το νέο άρμα μάχης ήταν το βάρος κάτω απο 32 τόνους,και το σύστημα κίνησης τύπου Christie, όπως στα άρματα ΒΤ. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά επέτρεπαν την ανάπτυξη υψηλής ταχύτητας σε δρόμους με τη σύντομη αποσυναρμολόγηση των ερπυστριών. Ο Κόσκιν σχεδίασε το μοντέλο Α-32(γνωστό και ώς Τ-32),το οποίο είχε θωράκιση 32 χλστ. στο εμπρόσθιο τμήμα και πυροβόλο υψηλής ταχυβολίας L-11 των 76,2 χλστ., αντί του πυροβόλου των 45 χλστ. των ΒΤ και Τ-26. Για να αποφύγει τις καταστροφικές συνέπειες της χρήσης βενζινοκινητήρων, οι οποίοι, όπως είχε αποδειχθεί στην Ισπανία, είχαν την τάση να εκρήγνυνται αν δέχονταν σοβαρά πυρά, χρησιμοποίησε κινητήρα ντίζελ, ο οποίος ήταν επίσης οικονομικός και αξιόπιστος. Για το Τ-34 εν τέλει χρησιμοποιήθηκε ο κινητήρας V-2 που δημιουργήθηκε από τον μηχανικό Ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνο Τσελπάνη, δίνοντας του αξιοπρόσεκτες επιδόσεις (ταχύτητα, αυτονομία) συγκριτικά με τα υπόλοιπα τεθωρακισμένα της εποχής .
- Πυροβόλο
Το πυροβόλο F-34 των 76,2 χλστ. είχε διαμέτρημα 42. Το σύστημα επαναφοράς του διέθετε υδραυλικό αμορτισέρ και δύο υδροπνευματικές αναρτήσεις. Η μέγιστη ανύψωση έφτανε τις 30 μοίρες και η κάθοδος τις 3 μοίρες μόλις, εξαιτίας του χαμηλού προφίλ του πύργου. Στο εσωτερικό του άρματος μπορούσαν να αποθηκευτούν 77 βλήματα.
- Πολυβόλο
Όλα τα σοβιετικά τεθωρακισμένα ήταν εξοπλισμένα με πολυβόλα Degtaryev DT των 7,62 χλστ. Το Τ-34 είχε δύο, το ένα ομοαξονικό με το πυροβόλο, και το άλλο δεξιά και μπροστά.
- Σκόπευτρο
Τα πρώτα μοντέλα Τ-34 διέθεταν δύο σκόπευτρα, ένα για το διοικητή του άρματος και ένα για το σκοπευτή. Εξαιτίας όμως της έλλειψης πρώτων υλών, χρησιμοποιήθηκε στην πορεία μόνο ένα σκόπευτρο, το PT-5.
- Γάντζος
Στην κεφαλή του πύργου υπήρχαν τρεις γάντζοι, από τους οποίους περνούσαν σχοινιά που επέτρεπαν την ανύψωση και μεταφορά του άρματος με γερανό.
- Αεραγωγός
Στα πλάγια του επάνω τμήματος του τανκ υπήρχαν οπές εξαερισμού του κινητήρα V-2. Οι οπές αυτές προστατεύονταν από ατσάλινες σχάρες, οι οποίες εμπόδιζαν τη ρίψη χειροβομβίδων κλπ. στο εσωτερικό του.
- Οπίσθιος φεγγίτης
Βρισκόταν πίσω από τον αεραγωγό του κινητήρα, στο διαμήκη άξονα του άρματος.
- Θωρακισμένο κάλυμμα εξάτμισης
Για την προστασία των οπών απ' όπου έβγαιναν οι σωληνώσεις της εξάτμισης, χρησιμοποιούνταν ατσάλινα καλύμματα που στερεώνονταν με χοντρά παξιμάδια.
- Κορώνα
Σε αντίθεση με τα περισσότερα άρματα μάχης των άλλων χωρών, το T-34 είχε το σύστημα μετάδοσης κίνησης στο πίσω μέρος του:έτσι έμενε περισσότερος ελεύθερος χώρος για το πλήρωμα.
- Φεγγίτες
Τοποθετημένοι στα πλάγια και στο πίσω μέρος του πύργου, επέτρεπαν τον πυροβολισμό όποιου επιχειρούσε να πλησιάσει πλευρικά το άρμα για να τοποθετήσει πάνω του μαγνητικές νάρκες.
- Βοηθητική δεξαμενή
Κοινό χαρακτηριστικό των σοβιετικών αρμάτων ήταν η τοποθέτηση στο σκάφος μεγάλων πλευρικών δεξαμενών με καύσιμο.
- Πλήρωμα: 4 άτομα
- Βάρος: 28.000 κιλά
- Μήκος: 6,10 μ.
- Πλάτος: 2,92 μ.
- Κινητήρας: πετρελαιοκινητήρας V-2-34, 12 κυλίνδρων σε διάταξη V, ισχύος 500 ίππων
- Χωρητικότητα δεξαμενής καυσίμου: 560 λίτρα
- Μέγιστη ταχύτητα (στο δρόμο): 55 χλμ./ώρα
- Μέγιστη ταχύτητα (εκτός δρόμου): 26-40 χλμ./ώρα
- Αυτονομία: 465 χλμ.
- Κύριος οπλισμός: ένα πυροβόλο F-34 των 76,2 χλστ. (μήκος πυροβόλου 42 διαμετρημάτων)
- Δευτερεύων οπλισμός: δύο πολυβόλα Degtaryev DT των 7,62 χλστ.
- Μέγιστη εμπρόσθια θωράκιση: 47 χλστ.
- Πλευρική θωράκιση σκάφους: 45 χλστ.
- Θωράκιση πύργου: 65 χλστ.
- Ελάχιστη θωράκιση ουρανού: 20 χλστ.
- ↑ Στάλιν, το μεγάλο σχέδιο, Σουβόροβ, εκδόσεις eurobooks
