Ο αδελφός του παππού του, Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας, ήταν ο πρώτος Σουαβός βασιλιάς από τον Οίκο των Χοενστάουφεν. Εξελέγη βασιλιάς των Ρωμαίων (1138) παρά τη σκληρή αντίσταση από τον Οίκο των Γουέλφων. Την εποχή που γεννήθηκε ο πατέρας του, Φρειδερίκος Α΄, έκλεισε ειρήνη μετη «Συνθήκη της Βενετίας» μετον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄και τις πόλεις της Λομβαρδικής Λίγκας ύστερα από μακρόχρονη διαμάχη. Το νεογέννητο ονομάστηκε Φίλιππος χάρη στον στενό φίλο του πατέρα του, αρχιεπίσκοπο Φίλιππο της Σουαβίας. Ο νεαρός Φίλιππος ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία καιτον Απρίλιο του 1189 μπήκε στο"αββαείο του Άντελμπεργκ", έγινε Κοσμήτορας στην Κολεγιακή Σχολή τουΚαθεδρικού Ναού του Άαχεν. Ο πατέρας του αναχώρησε γιατηνΓ΄ Σταυροφορία, πνίγηκε στον δρόμο καιτον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Ερρίκος ΣΤ΄[2]. Ο Φίλιππος εξελέγη πρίγκιψ - αρχιεπίσκοπος στοΒύρτσμπουργκ αλλά χωρίς χρίσμα καιο Ερρίκος ΣΤ΄ διεύρυνε σημαντικά τις οικογενειακές εκτάσεις μετον γάμο τουμετηνΚωνσταντία του Ωτβίλ (1186). Συνόδευσε τον αδελφό του Ερρίκο στηνΙταλία (1191), διορίστηκε μαγδράβος στηνΤοσκάνη (1195) και δέχτηκε πολλά εδάφη.
Η Κωνσταντία γέννησε γιοτον μελλοντικό αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄. Ο Ερρίκος ΣΤ΄, προκειμένου να εξασφαλίσει τη διαδοχή τουγιουτου, αποφάσισε νατον στέψει βασιλιά των Ρωμαίων πριν αναχωρήσει για Σταυροφορία (1197). Γιανα βελτιώσει τις σχέσεις τουμετηΒυζαντινή αυτοκρατορίαο Ερρίκος ΣΤ΄ πάντρεψε τον μικρότερο αδελφό του Φίλιππο μετην Ειρήνη Αγγελίνα, κόρη του αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ Άγγελουκαι χήρα τουΡογήρου Γ΄ της Σικελίας. Ο διάσημος ποιητής Βάλτερ φονντερ Φόγκελβαϊντετην περιγράφει σαν «τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθι και περιστέρι χωρίς πονηριά». Ο Φίλιππος ορίστηκε στις αρχές του 1195 δούκας της Τοσκάνης και δέχτηκε τα εδάφη που διεκδικούσε[3][4]. Σταδιακά οΠάπας Κελεστίνος Γ΄ έγινε εχθρός του. Όταν ο αδελφός τουΚορράδος Β΄ της Σουαβίας δολοφονήθηκε, τον διαδέχθηκε ως δούκας της Σουαβίας (1196). Ο γάμος του Φιλίππου της Σουαβίας μετην Ειρήνη Αγγελίνα έγινε στοΆουγκσμπουργκ (1197). Ο αυτοκράτορας Ερρίκος ΣΤ΄ εμπιστευόταν πλήρως τον αδελφό τουκαιτον όρισε κηδεμόνα του μικρού Φρειδερίκου σε περίπτωση πρόωρου θανάτου του. Τον Σεπτέμβριο του 1197 μετέβη στηνΑπουλίαγιανα γίνει η στέψη τουσαν βασιλιά της Γερμανίας. Στο Μοντεφιασκόνε έμαθε γιατον αιφνίδιο θάνατο του αυτοκράτορα στηΜεσσήνη. Ο Φίλιππος επέστρεψε επειγόντως στηΓερμανίαγιανα εξασφαλίσει τα δικαιώματα του μικρού ανεψιού του Φρειδερίκου στον αυτοκρατορικό θρόνο.
Ο Φίλιππος απέκτησε την υποστήριξη μερικών πριγκίπων, ισχυρίστηκε ότι είχε την υποστήριξη τουΦιλίππου Β΄ της Γαλλίαςκαι προχώρησε στη δική του στέψη στο Μάιντς (8 Σεπτεμβρίου 1198), έπρεπε ωστόσο να λύσει τις διαφορές που είχε με τους Γουέλφους. Μία πρώτη απόπειρα που έγινε από τον αρχιεπίσκοπο του Μάιντς Κορράδο των Βίττελσμπαχ απορρίφθηκε από τους Γουέλφους (1199). Οι δύο πλευρές διεκδικούσαν την αυτοκρατορική στέψη από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄. Ο Πάπας ήταν προσεκτικός, επειδή διεκδικούσε ταΠαπικά ΚράτηκαιτοΒασίλειο της Σικελίας. Οι οπαδοί των Χοενστάουφεν αντέδρασαν έντονα και αρνήθηκαν οποιαδήποτε παπική επέμβαση στην αυτοκρατορική διαδοχή (1199). Ακολούθησε πόλεμος, ο Φίλιππος κυριάρχησε στην αρχή στα πατρικά του εδάφη στηΣουαβίακαιστη συνέχεια μετέφερε τον πόλεμο στα εδάφη του αντιπάλου του, έχασε ωστόσο την υποστήριξη του Πάπα καιο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας δεν είχε σκοπό νατον υποστηρίξει περισσότερο. Τον Μάρτιο του 1201 ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ έκανε το καθοριστικό βήμα, ανακήρυξε τους Χοενστάουφεν «εχθρούς της εκκλησίας» και έθεσε τους οπαδούς τους υπό απαγόρευση. Ο Πάπας υποστήριξε ανοιχτά τον Όθωνα Δ΄ που είχε υποσχεθεί να αποσυνδέσει το βασίλειο της Σικελίας από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η παπική υποστήριξη δεν έφερε ωστόσο στον Όθωνα Δ΄ τα αναμενόμενα αποτελέσματα καιοι δύο πρίγκιπες αποφάσισαν να ενισχυθούν με συμμαχικούς γάμους. Ο Φίλιππος καιη σύζυγος του Ειρήνη Αγγελίνα γιόρτασαν μεγαλοπρεπώς ταΧριστούγεννατου 1199 στοΜαγδεβούργο δίπλα από την κατοικία του Όθωνα στο Μπράουνσβαϊγκ. Στην τελετή βρέθηκαν πολλοί πρίγκιπες, όπως οΒερνάρδος του Άνχαλτ από τονΟίκο των Ασκάνια. Ο διάσημος ποιητής Βάλτερ φονντερ Φόγκελβαϊντε έγραψε ένα επικό ποίημα γιανατον δοξάσει. Ακολούθησε σε μεγαλοπρεπή τελετή στον Καθεδρικό ναό του Μαγδεβούργου η αγιοποίηση της Κουνιγκούντα όφα Λουξεμβούργου (9 Σεπτεμβρίου 1201). ΟΒονιφάτιος ο Μομφερρατικός, ένας από τους αρχηγούς στηνΔ΄ Σταυροφορίατον επισκέφτηκε (1201). Στη συνάντηση παραβρέθηκε ο κουνιάδος του Φιλίππου, Αλέξιος Δ΄ Άγγελος. Οι ιστορικοί τονίζουν ότι ο Αλέξιος Δ΄ έπεισε τον Βονιφάτιο να εκτρέψει τη Σταυροφορία στηνΚωνσταντινούπολη εναντίον του θείου τουΑλέξιου Γ΄ Άγγελουπου είχε εκθρονίσει και τυφλώσει τον πατέρα του Ισαάκιο Β΄.
Τα επόμενα δύο χρόνια ήταν δυσμενή γιατον Φίλιππο. ΟΌτακαρ Α΄ της Βοημίας χώρισε τη σύζυγο του Άντελαιντ όφα Μάισσεν και ανακηρύχτηκε έκπτωτος από τον Φίλιππο, ενώ ο άλλος σύμμαχός του, Έρμαν της Θουρυγγίας, τον έδιωξε από τη βόρεια Γερμανία. Ο Φίλιππος σε δεινή θέση ζήτησε να συμφιλιωθεί μετον Πάπα αλλά ο Ιννοκέντιος Γ΄ το αρνήθηκε. Μετά το 1204 συμφιλιώθηκε μετον Ότακαρ καιο Έρμαν του δήλωσε την υποταγή του, πράγμα που, όπως δηλώνει ο ιστορικός Άρνολντ όφα Λούμπεκ (1150 - 1211), ήταν καθοριστικό σημείο γιανα αντιστραφεί η κατάσταση. Ο Φίλιππος συμμάχησε μετον αρχιεπίσκοπο Αδόλφο της Κολωνίας παρά την αντίθετη γνώμη των κατοίκων της Κολωνίας, αμέσως μετά συμμάχησαν μαζί τουοΕρρίκος Α΄ της Βραβάντηςκαιο αδελφός του Όθων Δ΄ Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου. Ο αρχιεπίσκοπος Αδόλφος δέχτηκε 5.000 μάρκα, ο Ερρίκος Ε΄ που πήρε σαν δώρα τοΜάαστριχτκαιτηνΝτούισμπουργκτου δήλωσε γραπτώς τον Νοέμβριο του 1204 τη στήριξη του.
Η δολοφονία του Φιλίππου της Σουαβίας - μικρογραφία του 14ου αιώνα.
Ο Φίλιππος της Σουαβίας ήθελε να τονίσει έντονα τη συμμαχία τουμετον παλιό του εχθρό Αδόλφο της Κολωνίας. Ακολούθησε νέα στέψη τουμε μεγαλοπρεπή τελετή στονΚαθεδρικό ναό του Άαχεν (6 Ιανουαρίου 1205). Ο Φίλιππος νίκησε στη συνέχεια έναν στρατό από την Κολωνία μετον Όθωνα του Βάσσενμπεργκ (27 Ιουλίου 1206). Οι δύο βασιλείς είχαν κάνει μυστικές συνομιλίες χωρίς αποτέλεσμα. Ο Πάπας αναγνώρισε ότι ο Όθων Δ΄ ήταν χαμένος και αποφάσισε να ακυρώσει την απαγόρευση που είχε κάνει στους οπαδούς των Χοενστάουφεν, τον Μάιο του 1208 προχώρησαν σε νέα συμφωνία μετην οποία ένας ανεψιός του Πάπα παντρεύτηκε μία κόρη του Φιλίππου και πήρε το δουκάτο της Τοσκάνης. Ο Φίλιππος μετέβη στοΜπάμπεργκ, όπου γινόταν ο γάμος ανάμεσα στην ανεψιά τουΒεατρίκη Β΄ της ΒουργουνδίαςκαιτονΌθωνα Α΄ της Μερανίας (21 Ιουνίου 1208)[5]. Μετά το τέλος της τελετής αποσύρθηκε στα δωμάτια του. Εκεί τον βρήκε οΌθων Η΄ της Βαυαρίαςκαιτον δολοφόνησε[1]. Ο δολοφόνος δραπέτευσε αλλά αργότερα θανατώθηκε, η έγκυος σύζυγος του Ειρήνη Αγγελίνα δραπέτευσε στο κάστρο των Χοενστάουφεν, απέβαλλε και πέθανε αμέσως μετά.
Τα κίνητρα του φόνου είναι άγνωστα, το πιθανότερο ο Όθων εξοργίστηκε επειδή ο Φίλιππος ακύρωσε τον γάμο πουτου είχε υποσχεθεί ο Φίλιππος με μία από τις κόρες τουτη Βεατρίκη ή την Κουκιγκούντε που παντρεύτηκε κατόπιν τον Βεγκέσλαο Α΄ της Βοημίας[6]. Η πιθανότητα να ήταν η δολοφονία συνωμοσία στην οποία συμμετείχαν ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας καιο Ερρίκος της Βραβάντης υπέρ του Όθωνα δεν έχει αποδειχτεί.
Ο Φίλιππος τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Μπάμπεργκ καισε λίγα χρόνια ανεγέρθη στον τάφο ο ανδριάντας τουπου παρουσιάζει λεπτομερώς τα χαρακτηριστικά του. Ο Φίλιππος ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Γερμανών που δολοφονήθηκε από την εποχή τωνΜεροβίγγειωνκαιο ένας από τους δύο Γερμανούς βασιλείς που δολοφονήθηκαν, ο άλλος ήταν οΑλβέρτος Α΄ της Γερμανίαςπου δολοφονήθηκε 100 χρόνια αργότερα από τον ανεψιό του. Μετά τον θάνατο του Φιλίππου, ο Όθων Δ΄ εξελέγη την επόμενη χρονιά βασιλιάς των Γερμανών χωρίς αντίπαλο σε Αυτοκρατορική Σύνοδο στηΦρανκφούρτη. Η στέψη του έγινε τον Νοέμβριο του 1208 από τονΠάπα Ιννοκέντιο Γ΄. Ο Όθων Δ΄ ήθελε να σβήσει κάθε υποψία ότι η δολοφονία του Φιλίππου ήταν δικό του έργο και έθεσε σε ανακτορική απαγόρευση τον Όθων Η΄ και τους οπαδούς του. Ο Όθων Η΄ δολοφονήθηκε τον Μάρτιο του 1209 από τον Ερρίκο του Κάλντεν, έναν υπουργό του Φιλίππου. Ο Όθων Δ΄ συγκρούστηκε αμέσως με Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ επειδή επιχείρησε εισβολή στο βασίλειο της Σικελίας (1210) και αφορίστηκε. Το στέμμα επανήλθε στους Χοενστάουφεν, ο ανεψιός του Φρειδερίκος Β΄ έκανε εκταφή τουκαι μετέφερε τα οστά τουστον Καθεδρικό ναό τουΣπάιερ.
Ο Φίλιππος της Σουαβίας περιγράφεται όμορφος, στιβαρός και γενναίος άνδρας, γνωστός γιατην ηπιότητα καιτη γενναιοδωρία του.
Abulafia, David (1988). Frederick II: A Medieval Emperor. Oxford University Press.
Alemparte, Jaime Ferreiro (1986). "Acercamiento Mutuo de Espana y Alemania". In Martín, Antonio Pérez (ed.). España y Europa, un pasado jurídico común. Cometa S.A.
Baldwin, Philip B. (2014). Pope Gregory X and the Crusades. The Boydell Press.
Ciggaar, Krijna Nelly (1996). Western Travellers to Constantinople: The West and Byzantium, 962-1204. Brill.
Lyon, Jonathan R. (2013). Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250. Cornell University Press.
Madden, Thomas F. (2014). The Concise History of the Crusades. Rowman & Littlefield.
Sturner, Wolfgang (1992). Friedrich II:Teil 1 Die Konigscheffschaft in Sizilien un Deutschland 1194-1220 (in German). Wissenschaftliche Buchgesellschaft.
Zientara, Benedykt (1997). Henryk Brodaty i jego czasy. Wydawnictwo TRIO.
Σχετικά πολυμέσα
