ΟιDire Straits ήταν βρετανικό,[1][2][3][4]ροκ, μουσικό συγκρότημα.[1][3][4][5][6][7][8] Κατάφεραν να αλλάξουν ριζικά τον ήχο της ροκ, σεμια περίοδο, πουτοπανκ[2][4]καιηnew waveμουσική κυριαρχούσαν.[2]Τα γνωστότερα κομμάτια τους είναι τα: Sultans of Swing, Tunnel of Love, Romeo and Juliet, Private Investigations, Money For Nothing, Brothers in Arms.[1][4] Αρχηγός[2]και συνθέτης των περισσότερων κομματιών του συγκροτήματος ήταν οκιθαρίσταςκαιτραγουδιστήςΜαρκ Νόπφλερ.[2][7][8] Κυκλοφόρησαν συνολικά 6 στούντιο άλμπουμ,[6] πουλώντας, παράλληλα, 120 εκατομμύρια δίσκων.[1][4]Τα μόνα στελέχη του συγκροτήματος που παρέμειναν σε αυτό, σε όλο το διάστημα, στο οποίο ήταν ενεργό, ήταν οιΜαρκ Νόπφλερ καιΤζων Ίλσλυ.[4]
Οι Dire Straits ιδρύθηκαν, το1977, από τοΜαρκ Νόπφλερ (φωνητικά, κιθάρα), τον αδελφό του, Ντέιβιντ (κιθάρα), τονΤζων Ίλσλυ (μπάσσο) καιτονΠικ Ουΐθερς (ντραμς).[3][4][6]Για κάποιο διάστημα, πριν κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο, άνοιγαν τις συναυλίες τωνTalking Heads.[6]
Λέγεται ότι, οΜαρκ Νόπλφερ, μπήκε μια νύχτα,[1]σε ένα άδειο μπαρ,[1][2]στo Λονδίνο.[2] Εκείνη τη στιγμή,[1]μιατζαζ[2] μπάντα[1][2]που έπαιζε μουσική εκεί, ολοκλήρωνε το πρόγραμμά της καιο τραγουδιστής της, είπε στους πέντε πελάτες του μαγαζιού: "Goodnight and thank you... We are the Sultans of Swing" ("Καληνύχτα και σάς ευχαριστούμε... Είμαστε οισουλτάνοιτουσουΐνγκ"). Τότε, ο Νόπλφερ εμπνεύστηκε [1]το πρώτο κομμάτι και πρώτη επιτυχία των Dire Straits, τοSultans of Swing,[1][2][6]το οποίο ηχογραφήθηκεσταPathway Studios, το 1977 και κυκλοφόρησε στις 19[9]Μαΐουτου1978.[2][6][9] Άρχισε να ακούγεται στο βρετανικό καιτοαμερικανικόραδιόφωνοκαι έφθασε στην όγδοη θέση τωντσαρτ, καταφέρνοντας να γίνει ένα από τα διασημότερα κομμάτια τουροκ.[1] To σόλοτουΜαρκ Νόπφλερ κατατάχθηκε στην 22η θέση μετα καλύτερα σόλο, του περιοδικού Guitar World.[9] Κυκλοφόρησε μαζί μετο πρώτο άλπουμ της μπάντας.[2][6] To 1988, τό έπαιξαν στη συναυλία τουΈρικ Κλάπτον, η οποία γινόταν με αφορμή την αποφυλάκιση τουΝέλσον Μαντέλα, στοΣτάδιο Ουέμπλεϋ.[9]
Το πρώτο άλμπουμ των Dire Straits είχε το όνομα του συγκροτήματος (Dire Straits).[1][3][4][6]Η ηχογράφησή του ξεκίνησε τοΦεβρουάριοτου 1978, ενώ κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο στις 7 Οκτωβρίουτου ίδιου έτους.[6][9]Στο δίσκο αυτό, υπήρχαν κομμάτια όπως τοSouthbound AgainκαιτοSetting Me Up.[2][6] Παραγωγός ήταν οΜαφ Ουΐνγουντ,[6][9] ενώ τοεξώφυλλοτου δίσκου ήταν ένας πίνακαςτουζωγράφουΤσακ Λογιόλα.[6] Τους πρώτους μήνες του 1979, το άλμπουμ έφθασε στην δέκατη θέση των βρετανικών καιτων αμερικανικών τσαρτ.[9]
Μέσα στο 1978, πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία, η οποία διήρκεσε 38 ημέρες. Σε 51 από τις συναυλίεςπου έδωσαν, τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν.[6]
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ τους, το1979, οι Dire Straits ηχογράφησαν,[3][4][10] μέσα σε δύο μήνες,[10] ένα νέο, με τίτλο Communique.[3][10]Ο δίσκος αυτός έφθασε στην πρώτη θέση τωνγερμανικώνκαιτων βρετανικών τσαρτ. ΣτατσαρττουΗνωμένου Βασιλείου, μάλιστα, έμεινε στην κορυφή, για τριάντα εβδομάδες. Οι πωλήσεις του άλμπουμ έφθασαν τις δέκα εκατομμύρια, παγκοσμίως, ενώ το εξώφυλλό του κέρδισε βραβείο NME.[10]
To Σεπτέμβριο[7]του1982, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Love Over Gold,[2][3][4][7]το οποίο περιελάμβανε κομμάτια όπως ταPrivate Investigations,[3][7]Telegraph RoadκαιLove Over Gold. Ο δίσκος αυτός έφθασε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ. Οι ιδιαιτερότητες τουLove Over Gold ήταν η αντικατάσταση τωνακουστικών κιθάρωνμεηλεκτρικέςκαιη χρήση πιάνου.[7]
To άλμπουμ Brothers in Arms κυκλοφόρησε, το1985.[3][5][8]Γιατην ηχογράφησή του, οΈρικ Κλάπτον δάνεισε στοΜαρκ Νόπφλερ μια από τις κιθάρες του.[2][11]Το κομμάτι Brothers in Arms ήταν το πρώτο στην ιστορία της μουσικής, που κυκλοφόρησε, μεμονωμένα, ως σινγκλ.[5][12]Ο δίσκος αυτός ήταν καιη μεγαλύτερη επιτυχία των Dire Straits,[3][4] καθώς πούλησε 30 εκατομμύρια δίσκων.[4]
Το1991, κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ των Dire Straits, με τίτλο On Every Street.[3][4]Το1995,[4]η μπάντα διαλύθηκε, καθώς ο αρχηγός της, Μαρκ Νόπλφερ ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί καινα κάνει σόλο καριέρα.[3][4]
Ανκαιο αρχηγός του συγκροτήματος, Μαρκ Νόπλφερ, είχε ξεκαθαρίσει, παλαιότερα, ότι, οι Dire Straits δεθα ανέβαιναν ξανά επί σκηνής, το Φεβρουάριο του2012, ανακοινώθηκε από δύο πρώην μέλη των Dire Straits, τους Άλαν Κλαρκ (πλήκτρα) καιΚρις Ουάιτ (σαξόφωνο) μια περιοδεία, 18 συναυλιών, σε ολόκληρη τηνΕυρώπη, σε συνεργασία με τους Τέρενς Ρέις (κιθάρα, φωνητικά), Μάικ Φιτ (μπάσσο), Άνταμ Φίλλιπς (κιθάρα) καιΤζέιμι Σκουάιρ (πλήκτρα), μετην επωνυμία "The Straits".[5]
Η μουσική των Dire Straits χαρακτηρίζεται από χαλαρό[1][3]καιμελαγχολικό[4][7]ήχοκαι λιτά φωνητικά,[1][3] ενώ κύριο γνώρισμα αποτελεί το παίξιμο της κιθάρας από τοΜαρκ Νόπφλερ,[1][2][3][7]το οποίο διατήρησε την ταυτότητα του συγκροτήματος.[2]
ΤονΙανουάριοτου 2011, οικαναδικές ραδιοφωνικές αρχές απεφάσισαν τηναπαγόρευση της αναπαραγωγής του κομματιού Money for Nothing[11] (κυκλοφόρησε μετο άλμπουμ Brothers In Arms)[8]στα καναδέζικα ραδιόφωνα. Ο λόγος ήταν η χρήση της λέξης "faggot", στους στίχους του κομματιού, ο οποίος θεωρήθηκε πως προσβάλλει τους ομοφυλόφιλους. Το συμβούλιο, γιανα εκφράσει επίσημα το λόγο που τό οδήγησε σε αυτήν την ενέργεια, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: "Οι κοινωνικές αξίες στο συγκεκριμένο ζήτημα έχουν αλλάξει, μετά από ένα τέταρτο του αιώνα. Η αναπαραγωγή του κομματιού, πλέον, πρέπει να αντιπροσωπεύει αυτές τις αξίες και όχι τις αξίες του 1985". Από την άλλη πλευρά, οι θαυμαστές του συγκροτήματος δυσαρεστήθηκαν, ενώ ο ραδιοφωνικός στσαθμός K97τουΈντμοντον, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αναπαρήγαγε το κομμάτι, συνεχόμενα, επί μία ώρα. Ο διευθυντής του σταθμού δήλωσε: "Δε φοβόμαστε τις συνέπειες. Εδώ και 25 χρόνια παίζουμε το κομμάτι χωρίς ούτε ένα παράπονο ή καταγγελία. Θα τό παίξουμε ολόκληρο, ως έχει, όπως κάναμε πάντα". Ταυτόχρονα, πολλοί Καναδοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί εξέφρασαν φόβουςγιατηλογοκρισίακαι απαγόρευση και άλλων, παρόμοιων, κλασσικών κομματιών.[11]
