Μαζί μετηναμφιφυλοφιλίακαιτηνετεροφυλοφιλία, η ομοφυλοφιλία είναι μία από τις τρεις βασικές κατηγορίες σεξουαλικού προσανατολισμούστοετερο-ομοφυλοφιλικό φάσμα.[1]Η επιστήμη δεν γνωρίζει τις ακριβείς αιτίες που διαμορφώνουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά πιστεύεται ότι οφείλεται σε μία περίπλοκη αλληλεπίδραση γενετικής, ορμονώνκαι περιβαλλοντικών επιρροών,[3][4][5]καιδεντον θεωρούν επιλογή.[3][4][6]Οι επιστήμονες δείχνουν να συμφωνούν με θεωρίες βασισμένες στηβιολογία,[3]οι οποίες κατευθύνονται προς γενετικούς παράγοντες, το πρώιμο μητρικό περιβάλλον, καιτα δύο ή τη συμπερίληψη γενετικών και κοινωνικών παραγόντων.[7][8]Δεν υπάρχουν ουσιαστικές μαρτυρίες πουνα υποδηλώνουν ότι η ανατροφή ή η πρώιμη παιδική ηλικία παίζουν κάποιο ρόλο όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό.[7] Ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά δεν είναι φυσιολογική,[9] επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία φυσική και φυσιολογική μορφή ανθρώπινης σεξουαλικότητας καιδεν προκαλεί από μόνη της αρνητικά ψυχολογικά φαινόμενα.[1][10]Δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία πουνα στηρίζουν ότι η χρήση ψυχολογικών παρεμβάσεων αλλάζει το σεξουαλικό προσανατολισμό.[11]
Ομοφυλοφιλία σε αρσενικό και θηλυκό
Οιπιο συχνοί όροι που αφορούν τα ομοφυλόφιλα άτομα είναι λεσβίαγια τις γυναίκες καιγκέιγια τους άντρες, ανκαιο όρος γκέι μπορεί να αναφέρεται καισε άντρες καισε γυναίκες. Ο αριθμός των ατόμων που προσδιορίζονται ως γκέι ή λεσβίες καιτο ποσοστό των ανθρώπων που έχουν ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές εμπειρίες είναι δύσκολο να υπολογιστεί από τους ερευνητές με αξιοπιστία για διάφορους λόγους, όπως το γεγονός ότι πολλοί γκέι και λεσβίες δεν αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά λόγω της ομοφοβίαςκαι της ετεροσεξιστικής διάκρισης.[12]Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά έχει καταγραφεί και παρατηρηθεί επίσης καισε πολλά είδη ζώων.[13][14][15][16][17]
Κοινωνική στάση έναντι στην Ομοφυλοφιλία το 2002
Πολλοί γκέι και λεσβίες αναπτύσσουν σχέσεις, ανκαι μόλις πρόσφατα άρχισαν να καταγράφονται καινα διαμορφώνονται πολιτικές συνθήκες πουνα θεμελιώνουν την ορατότητα καιτην απαρίθμησή τους.[18] Αυτές οι σχέσεις είναι ισοδύναμες με τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις από ψυχολογική άποψη.[2] Ομοφυλοφιλικές σχέσεις και δράσεις έχουν θαυμαστεί, αλλά και καταδικαστεί, μέσα στην ιστορία, ανάλογα μετη μορφή που είχαν καιτον πολιτισμό στον οποίο αναπτύσσονταν.[19] Από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρξε ένα παγκόσμιο κίνημα υπέρ της αυξημένης ορατότητας, αναγνώρισης και νόμιμων δικαιωμάτωνγιατα ομοφυλόφιλα άτομα, μεταξύ των οποίων ο γάμος ομοφύλων καιτο σύμφωνο συμβίωσης, η υιοθεσία καιη άσκηση του γονικού ρόλου, η εργασία, η στράτευση, η ίση πρόσβαση στην υγεία καιη εισαγωγή νόμου κατά της βίας καιτου εκφοβισμού γιατην προστασία των γκέι μειονοτήτων.
Ο όρος ομοφυλοφιλία είναι νεότερο, λόγιο μεταφραστικό δάνειο. Πλάστηκε στηνΕλληνική κατά τον 19οαι. ως απόδοση τουγερμ. Homosexualität. Τον γερμανικό όρο είχε πλάσει ο Αυστριακός νευρολόγος-ψυχίατροςΚαρλ Μαρία Μπένκερτ,[20]ο οποίος μελέτησε συστηματικά τις σεξουαλικές αποκλίσεις. Η γερμανική λέξη είναι, εν μέρει, ελληνογενής (ως προς το λεξικό πρόθεμα Homo-, το οποίο ανάγεται στοαρχ. επίθετοὁμός «κοινός, ο ίδιος»).
Συνεπώς, η ελληνική λέξη, αποδίδοντας τη γερμανική, πλάστηκε από το λεξικό πρόθεμα ομο- (< επίθ. ὁμός), το ουσιαστικό φῦλονκαιτο λεξικό επίθημα -φιλία, γνωστό από την ήδη αρχ. ομοφυλία «κοινή καταγωγή». Το ουσιαστικό ομοφυλόφιλος πλάστηκε αργότερα ως υποχωρητικός σχηματισμός (retrograde Bildung) από τηλ. ομοφυλοφιλία.
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, καιο Εθνικός Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών ορίζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό ως «κάτι παραπάνω από ένα προσωπικό χαρακτηριστικό που διακρίνεται μεμονωμένα. Αντ' αυτού, ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου είναι το φάσμα των ανθρώπων με τους οποίους πιστεύει ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ικανοποιητικούς και πλήρεις δεσμούς»:[2]
Οσεξουαλικός προσανατολισμός θεωρείται από πολλούς ατομικό χαρακτηριστικό, όπως τοβιολογικό φύλο, ηταυτότητα φύλου ή η ηλικία. Αυτή η αντίληψη είναι ημιτελής επειδή ο σεξουαλικός προσανατολισμός αφορά πάντα πλαίσια συντροφικότητας και απαραιτήτως εμπλέκει σχέση με άλλα άτομα. Οι σεξουαλικές δράσεις καιοι ερωτικές έλξεις διακρίνονται σε ομοφυλοφιλικές ή ετεροφυλοφιλικές σύμφωνα μετο βιολογικό φύλο των ατόμων που εμπλέκονται. Πράγματι, μέσω των πράξεων - ή της επιθυμίας για πράξεις - με άλλα άτομα εκφράζει ένα άτομο τηνετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή τηναμφιφυλοφιλίατου. Αυτές οι πράξεις μπορεί να είναι το κράτημα των χεριών ή το φίλημα σε ένα άτομο. Άρα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός συνδέεται ολοκληρωτικά με τις οικείες προσωπικές σχέσεις που συνάπτουν οι άνθρωποι γιανα συναντήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες για αγάπη, αφοσίωση και οικειότητα. Επιπρόσθετα μετη σεξουαλική συμπεριφορά, αυτοί οι δεσμοί περικλείουν μη σεξουαλική σωματική επίδραση μεταξύ των συντρόφων, κοινούς στόχους και αξίες, αμοιβαία υποστήριξη και συνεχή αφοσίωση.
Ηκλίμακα Κίνσεϊ αποπειράται να περιγράψει το σεξουαλικό ιστορικό ενός ανθρώπου ή επεισόδια της σεξουαλικής του δραστηριότητας σεμια δεδομένη στιγμή. Χρησιμοποιεί μία κλίμακα από το 0, που σημαίνει αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος, μέχρι το 6, που σημαίνει αποκλειστικά ομοφυλόφιλος. Και στους Θηλυκούς και στους Αρσενικούς τόμους στις Αναφορές του Κίνσεϋ, είχε ερμηνευθεί ένας επιπλέον βαθμός, μετην ένδειξη Χ, από τους μελετητές γιανα υποδηλώσουν τηνασεξουαλικότητα.[21]
Σε μία μελέτη του 2004, οι γυναίκες (γκέι και στρέιτ) είχαν ερεθιστεί σεξουαλικά όταν είδαν ετεροφυλοφιλικές και λεσβιακές ερωτικές ταινίες. Μεταξύ των ανδρών όμως, οι στρέιτ άνδρες είχαν ερεθιστεί μόνο με ερωτικές ταινίες με γυναίκες, ενώ οι γκέι άνδρες μόνο με ταινίες με άνδρες. Ο πρωτεύων ερευνητής της μελέτης είπε ότι η σεξουαλική επιθυμία των γυναικών έχει λιγότερο άκαμπτη τάση προς ένα συγκεκριμένο φύλο σε σχέση με τους άνδρες και είναι πιο μεταβλητή στο χρόνο.[22]
Πολύ συχνά, οσεξουαλικός προσανατολισμόςκαιη ταυτότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού (γκέι, λεσβία, αμφί κτλ) είναι το ίδιο και αυτό μπορεί να αποτελέσει σαφή εκτίμηση της σεξουαλικής ταυτότητας και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει ή όχι ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Η ταυτότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου και ενδέχεται να ταιριάζει μετο φύλο, τη σεξουαλική συμπεριφορά ή καιτον ίδιο το σεξουαλικό προσανατολισμό.[23][24][25] Ενώ το Κέντρο Εξάρτησης και Ψυχικής Υγείας καιη Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία υποστηρίζουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι έμφυτος, συνεχής ή σταθερός κατά τη διάρκεια της ζωής για μερικά άτομα, αλλά για άλλους είναι ρευστός ή αλλάζει κατά καιρούς για κάποιους,[26][27]η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία ξεχωρίζει το σεξουαλικό προσανατολισμό (μία έμφυτη τάση) από την ταυτότητα σεξουαλικού προσανατολισμού (που μπορεί να αλλάξει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση στη ζωή ενός ανθρώπου).[28]
Μία μελέτη του 2012 έδειξε ότι το 2% ενός δείγματος 2.560 ενήλικων συμμετεχόντων ανέφεραν αλλαγή στην ταυτότητα σεξ. προσανατολισμού ύστερα από μία δεκαετή περίοδο. Για τους άντρες, αναφέρθηκε αλλαγή στο 0,78% εκείνων που αυτοπροσδιορίζονταν ως ετεροφυλόφιλοι, στο 9,52% των ομοφυλοφίλων καιστο 47% των αμφιφυλοφίλων. Για τις γυναίκες, αναφέρθηκε αλλαγή στο 1,36% των ετεροφυλοφίλων, στο 63,6% των λεσβιών καιστο 64,7% των αμφιφυλοφίλων. Οι ερευνητές εισηγήθηκαν ότι η ετεροφυλοφιλία ίσως είναι πιο σταθερή ταυτότητα εξαιτίας τουκανονιστικού καθεστώτος της.[29]
Η διετής μελέτη της Λίζα Ντάιμοντ (Lisa M. Diamond) σε ένα δείγμα 80 μη ετεροφυλόφιλων ενήλικων γυναικών (ηλικίας 16-23) ανέφερε ότι οι μισές συμμετέχουσες είχαν αλλάξει ταυτότητες μειονοτικών σεξουαλικών προσανατολισμών (λεσβία, αμφί, κουήρ κτλ.) παραπάνω από μία φορά, το ένα τρίτο από τις οποίες έγινε κατά τη διάρκεια της έρευνας. Η Ντάιμοντ συμπέρανε ότι "ανκαιοι σεξουαλικές έλξεις μοιάζουν αρκετά σταθερές οι σεξουαλικές ταυτότητες και συμπεριφορές είναι πιο ρευστές."[30]
Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι μπορούν να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους με διάφορους τρόπους καιδεν είναι απαραίτητο να υποδηλώνεται στη συμπεριφορά τους.[1]Οι περισσότεροι έχουν σεξουαλικές σχέσεις κατά κύριο λόγο με άτομα ίδιας ταυτότητας φύλου, ανκαι κάποιοι έχουν σεξουαλικές σχέσεις καιμετο αντίθετο φύλο (αμφισεξουαλικές σχέσεις) και άλλοι δεν έχουν καθόλου (αγαμία).[1] Στοιχεία έρευνας έχουν δείξει ότι περίπου 40 έως 60% των γκέι αντρών και 45 έως 80% των λεσβιών βρίσκονται σε ρομαντική σχέση.[31]Η έρευνα λέει επίσης ότι το 18 έως 28% των γκέι ζευγαριών καιτο 8% έως 21% των λεσβιών στις Η.Π.Α. έχουν ζήσει μαζί 10 ή περισσότερα χρόνια.[31] Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζευγάρια του ίδιου και ζευγάρια του αντίθετου φύλου είναι ισότιμα σε μέτρηση ικανοποίησης και αφοσίωσης, ότι η ηλικία καιτο φύλο είναι πιο αξιόπιστος προγνωστικός παράγοντας ικανοποίησης και αφοσίωσης από ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και ότι οι ομοφυλόφιλοι καιοι ετεροφυλόφιλοι μοιράζονται παραβλητές προσδοκίες και ιδανικά όσον αφορά τις ρομαντικές σχέσεις.[32][33][34]
Η φράση Βγαίνω από την ντουλάπα (Coming out (of the closet)) αναφέρεται στην αποκάλυψη ενός ατόμου σχετικά μετον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα του φύλου τουκαι περιγράφεται και βιώνεται με πολλούς τρόπους μέσω μιας ψυχολογικής διαδικασίας ή διαδρομής.[35] Γενικά, η αποκάλυψη περιγράφεται σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι το "γνώθι σαυτόν" (αυτογνωσία) καιη συνειδητοποίηση ότι το άτομο είναι έτοιμο να προχωρήσει σε σχέσεις μετο ίδιο φύλο.[36] Αυτό συνήθως το αποκαλούμε εσωτερικό coming out (αποκάλυψη). Το δεύτερο στάδιο αφορά την απόφασή τουνατο μοιραστεί με άλλους, π.χ. μετην οικογένεια, με φίλους ή συνάδελφους. Το τρίτο στάδιο είναι γενικότερα τονα ζεις ανοιχτά ως ΛΟΑΤ άτομο.[37] Σήμερα στην Αμερική, οι άνθρωποι ανοίγονται συνήθως στο λύκειο ή στο κολέγιο. Σε αυτή την ηλικία, δύσκολα εμπιστεύονται ή ζητούν βοήθεια, ειδικά όταν ο προσανατολισμός τους δεν είναι αποδεκτός από την κοινωνία. Πολλές φορές δεν είναι ενημερωμένη ούτε η ίδια τους η οικογένεια.
Σύμφωνα με τους Rosario, Schrimshaw, Hunter, Braun (2006), "η ανάπτυξη λεσβιακής, γκέι ή μπάι (ΛΟΑ) ταυτότητας είναι μία περίπλοκη και συχνά δύσκολη διαδικασία. Σε αντίθεση με άλλες μειονότητες (π.χ. εθνικές και φυλετικές μειονότητες) τα περισσότερα ΛΟΑ άτομα δεν μεγαλώνουν σε μία κοινότητα ομοίων από τους οποίους θα μάθουν γιατην ταυτότητά τους καιοι οποίοι θα στηρίξουν την ταυτότητά τους. Αντίθετα, ταΛΟΑ άτομα μεγαλώνουν συνήθως σε κοινότητες με άγνοια επί του θέματος ή ανοιχτά εχθρικές προς την ομοφυλοφιλία."[38]
Outing (έκθεση ή αποκάλυψη) είναι η πράξη τουνα εκθέτεις δημοσίως κάποιον που είναι "κλεισμένος στη ντουλάπα".[39] Αξιόλογοι πολιτικοί, διασημότητες, στρατιωτικοί και μέλη του ιερατείου έχουν ξεσκεπαστεί δημόσια, με κίνητρα από κακεντρέχεια μέχρι πολιτικές ή ηθικές πεποιθήσεις. Πολλοί σχολιαστές αντιτίθενται στις πράξεις αυτές εξ ολόκληρου,[40]την ώρα που κάποιοι άλλοι ενθαρρύνουν την έκθεση δημόσιων προσώπων που χρησιμοποιούν τις θέσεις επιρροής τους γιανα βλάψουν άλλα γκέι άτομα.[41]
Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι συγγραφείς θεωρούσαν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό άρρηκτα συνδεδεμένο μετο φύλο του υποκειμένου. Για παράδειγμα, πίστευαν ότι ένα άτομο με τυπικό γυναικείο σώμα που έλκεται από άτομα με γυναικεία σώματα, θα έχει αρρενωπά χαρακτηριστικά καιτο αντίστροφο.[42] Ωστόσο, αυτή η αντίληψη περί σεξουαλικής αντιστροφής στην πορεία αμφισβητήθηκε και κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ηταυτότητα φύλου (ή έμφυλη ταυτότητα) αντιμετωπιζόταν όλο και περισσότερο ως ένα διαφορετικό φαινόμενο από τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Οιτρανςκαιοιcis άνθρωποι μπορεί να έλκονται και από άντρες και από γυναίκες ή και από τα δύο, παρόλο πουη επικράτηση των προσανατολισμών είναι λίγο διαφορετική σε αυτούς τους δύο πληθυσμούς. Ένα άτομο ομοφυλόφιλο, ετεροφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο μπορεί να είναι αρρενωπό, θηλυπρεπές ή μεανδρογυνική συμπεριφορά. Πρόσθετα, πολλά μέλη και υποστηρικτές της λεσβιακής και γκέι κοινότητας, αντιλαμβάνονται ως αρνητικό στερεότυπο την επικράτηση ότι "τα στρέιτ άτομα συμμορφώνονται στις νόρμες των φύλων καιτα γκέι όχι". Ωστόσο, οι μελέτες των J. Michael Bailey και K.J. Zucker δείχνουν ότι η πλειοψηφία των γκέι αντρών καιτων λεσβιών ανέφερε κάποια μη συμμόρφωση μετο φύλο τους στην παιδική ηλικία.[43]
Μολονότι οι επιστήμονες τείνουν το βλέμμα τους στα βιολογικά μοντέλα ως η αιτία που οφείλεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός,[3]δεν πιστεύουν ότι είναι αποτέλεσμα ενός και μόνο παράγοντα. Γενικότερα πιστεύουν ότι καθορίζεται τόσο από βιολογικούς, όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες· υποστηρίζουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός στους περισσότερους ανθρώπους καθορίζεται σε μικρή ηλικία καιη ανάπτυξή του περιλαμβάνει μία σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανατροφής.[1][4][5]Οι βιολογικοί παράγοντες είναι γενετικοί και ορμονικοί, καιοι δύο επηρεάζουν την εμβρυακή ανάπτυξη του εγκεφάλου, ενώ οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι είτε κοινωνιολογικοί, είτε ψυχολογικοί ή έχουν να κάνουν μετο πρώιμο περιβάλλον της μήτρας.[1][3][4]Οι επιστήμονες γενικότερα δεν πιστεύουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θέμα επιλογής.[4][44]
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δήλωσε στην εφημερίδα Pediatricsτο 2004:
Δεν υπάρχει καμία επιστημονική μαρτυρία ότι η κακή ανατροφή, η σεξουαλική κακοποίηση ή άλλα δυσμενή γεγονότα επηρεάζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό. Η μέχρι τώρα γνώση μας υποδεικνύει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός εγκαθιδρύεται συνήθως στην πρώιμη παιδική ηλικία.[45]
Η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία καιο Εθνικός Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών δήλωσε το 2006:
Προς το παρόν, δεν υπάρχει επιστημονική ομοφωνία σχετικά με τους συγκεκριμένους παράγοντες που προξενούν σε ένα άτομο την ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλοφιλία - συμπεριλαμβανομένων πιθανών βιολογικών, ψυχολογικών ή κοινωνικών επιδράσεων από τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων. Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λεσβιών καιτων γκέι ενηλίκων έχουν μεγαλώσει με ετεροφυλόφιλους γονείς καιη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που έχουν μεγαλώσει με γκέι γονείς μεγαλώνουν τελικώς ως ετεροφυλόφιλοι.
Οι έρευνες σχετικά μετα αίτια της ομοφυλοφιλίας παίζουν εξέχοντα ρόλο σε πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες και επίσης προκαλούν ανησυχίες όσον αφορά το γενετικό προφίλ καιτον προγεννητικό έλεγχο.[46][47]
Παρά τις αναρίθμητες προσπάθειες, δεν έχει αναγνωριστεί κάποιο "γκέι γονίδιο". Ωστόσο, υπάρχουν ουσιώδεις μαρτυρίες σχετικά μεμια γενετική βάση ομοφυλοφιλίας ειδικά στους άντρες, βασιζόμενη σε μελέτες πάνω σε δίδυμα, με κάποια σύνδεση με περιοχές του χρωμοσώματος 8 και μετο γονίδιο Xq28 στο χρωμόσωμα Χ.[48] Πρόσφατα, όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό έχει εμπλακεί καιη επιγενετική. Σε πέντε περιοχές του γονιδιώματος το μοτίβο μεθυλίωσης φαίνεται να συνδέεται πολύ στενά μετο σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μοτίβο μεθυλίωσης προέβλεψε τον σεξουαλικό προσανατολισμό μιας ομάδας ελέγχου με ακρίβεια 70%.[49]
Οι συγγραφείς μιας μελέτης του 2008 δήλωσαν ότι "δεν υπάρχουν σημαντικές μαρτυρίες ότι ο ανθρώπινος σεξουαλικός προσανατολισμός οφείλεται σε γενετική επίδραση, ωστόσο δεν είναι γνωστός ο τρόπος μετον οποίο η ομοφυλοφιλία, η οποία τείνει να μειώνει την αναπαραγωγική επιτυχία, διατηρείται στον πληθυσμό σε μία σχετικά υψηλή συχνότητα". Υποθέτουν ότι "ενώ τα γονίδια που προδιαθέτουν σε ομοφυλοφιλία μειώνουν την αναπαραγωγική επιτυχία των ομοφυλοφίλων, ίσως παρέχουν πλεονεκτήματα στους ετεροφυλόφιλους φορείς τους". Τα αποτελέσματά τους υποδεικνύουν ότι "τα γονίδια που προδιαθέτουν σε ομοφυλοφιλία ενδέχεται να παρέχουν συντροφικά πλεονεκτήματα στους ετεροφυλόφιλους, το οποίο γεγονός θα μπορούσε να είναι η εξήγηση στην εξέλιξη και διατήρηση της ομοφυλοφιλίας στον πληθυσμό".[50] Μία έρευνα του 2009 επίσης υποδεικνύει μία σημαντική αύξηση στη γονιμότητα των γυναικών που συγγενεύουν με ομοφυλόφιλους ανθρώπους από την πλευρά της μητέρας (αλλά όχι με άτομα από την πλευρά του πατέρα).[51]
Μία ανασκοπική φυλλάδα από τους Bailey και Zuk που μελετά την ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά στα ζώα, ερωτά την άποψη ότι ηεν λόγω συμπεριφορά μειώνει την αναπαραγωγική επιτυχία, παραθέτοντας διάφορες εικασίες περί το πώς η ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να είναι προσαρμοστική. Αυτές οι εικασίες διαφέρουν σημαντικά ανάμεσα σε διαφορετικά είδη. Οι Bailey και Zuk συνιστούν επίσης στις μελλοντικές έρευνες να εστιάσουν στις εξελικτικές συνέπειες της ομόφυλης σεξουαλικής συμπεριφοράς, παρά να μελετούν μόνο την καταγωγή αυτής της συμπεριφοράς.[52]
Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίστηκε αρχικά από την επιστήμη της ψυχολογίας ως ψυχική νόσος. Το 1952 κατά την κατάρτιση του εγχειριδίου διαγνωστικής και στατιστικής των νοητικών ασθενειών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις ψυχικές διαταραχές. Το 1974 το λήμμα που αφορά στην ομοφυλοφιλία απαλείφθηκε από το συγκεκριμένο εγχειρίδιο, λόγω σφοδρής κριτικής από την ψυχιατρική κοινότητα. Η ομοφυλοφιλία πλέον θεωρείται από την επιστήμη ως «κανονική και θετική παραλλαγή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας».
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/09/2017)
Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται από πολλούς ως κάτι αρνητικό. Πολλές θρησκείεςτην αντιμετωπίζουν ως αμαρτίακαισε πολλές κοινωνίες είναι στιγματισμένη ως ανεπιθύμητο φαινόμενο.
ΟΙησούς Χριστός ποτέ δεν αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία ούτε και δίδαξε κάτι σχετικά με αυτήν. ΟΑπόστολος Παύλοςστην επιστολή του κατά Ρωμαίους καταδικάζει την ομοφυλοφιλική πράξη και όχι τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό την οποία κατατάσσει μαζί μετην ειδωλολατρία στο παρά φύσιν κτίσμα. Σήμερα ορισμένες Προτεσταντικές εκκλησίες έχουν αποδεχτεί την τέλεση ομοφυλοφιλικων θρησκευτικών γάμων ενώ χειροτονούν πλέον και ομοφυλόφιλους ιερείς. Αντίθετα οι δύο μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου ηΡωμαιοκαθολική ΕκκλησίακαιηΟρθόδοξη Εκκλησία όπως και πολλές νεοπροτεστικες ομάδες(Ευαγγελιστές, Πεντηκοστιανοί κτλ) είναι κάθετα αντίθετες στην αποδοχή της. Ωστόσο σε κάποια κράτη που αποτελούν κυρίαρχη θρησκευτική ομάδα υφίσταται πλέον νομική αναγνώριση των ομοφύλων ζευγαριών (π.χΓαλλία,[53]Ισπανία,[53]Γερμανία,[54] καθώς καιστηνΕλλάδα). Διαφορετική κατάσταση επικρατεί σε χώρες πουοι εκκλησίες διαθέτουν πολύ ισχυρή επιρροή και στις οποίες η ομοφυλοφιλία είτε είναι παράνομη είτε βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο και υφίσταται πολύ σημαντική καταπίεση μετην σύμφωνη γνώμη πολλές φορές καιτων κυβερνήσεων των κρατών αυτών όπως ηΡωσία,[55][56]ηΑιθιοπία,[57]ηΑρμενία,[56]ηΚένυα,[57]ηΟυγκάντα,[57]ηΖιμπάμπουε[58]και αλλά κράτη.
Όλα τα δόγματα τουΙσλάμ (Σουνίτες, Σιίτες, Ίμπαντι, Αχμαντίγια, Χαριζίτεςκτλ) καθώς καιοι υποομάδες (Σαλαφιστές, Σούφικτλ) θεωρούν την ομοφυλοφιλία θανάσιμο αμάρτημα. ΣτοΚοράνικαιστην ισλαμική παράδοση κατακρίνεται παρουσιάζοντας ως παράδειγμα την ιστορία του προφήτη Λωτκαιτο πως ο λαός του διέπραττε το συγκεκριμένο αμάρτημα. ΟΜωάμεθ μέσα από τη διδασκαλία του καταδίκασε έντονα την ομοφυλοφιλία ως αμαρτωλή πράξη αναφέροντας την ώς έναν από τους λόγους καταστροφής των πόλεων ΣόδομακαιΓόμορα (παρόμοια αντίληψη έχουν οΧριστιανισμόςκαιοΙουδαϊσμός) ενώ σύμφωνα μετη μωαμεθανική διδασκαλία μπορεί να προκαλέσει ακόμα καιτην επέμβαση του Θεού με καταστροφικές συνέπειες για όσους διαπράττουν ομοφυλοφιλικές πράξεις ενώ όσοι πραγματοποιούν ομοφυλοφιλικές πράξεις θα υποστούν μια φρικτή τιμωρία στηνΚόλαση. Τα περισσότερα μουσουλμανικά κράτη θεωρούν παράνομη την ομοφυλοφιλία. Εξαίρεση αποτελούν κράτη όπως ηΤουρκία, τοΚαζακστάν, ηΒοσνία-Ερζεγοβίνη, τοΑζερμπαϊτζάν , οΛίβανοςκ.ά πουη κοινωνία είναι σχετικά πιο ανεκτική σε σύγκριση μετο μεγαλύτερο μέρος του ισλαμικού κόσμου αλλά ακόμα καισε αυτά η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που στιγματίζεται από την κοινωνία. Σε κανένα κράτος πουνα έχει το Ισλάμ ως επικρατέστερη θρησκεία δεν υφίσταται νομική κάλυψη των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
ΟΙουδαϊσμός θεωρεί την ομοφυλοφιλία αμαρτία που εναντιώνεται στα σχέδια του Θεού αναφέροντας το παράδειγμα των βιβλικών πόλεων ΣόδομακαιΓόμοραπου καταστράφηκαν από τονΓιαχβέ. Η ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή με βάση την εβραϊκή Τοράκαιμε βάση τηνΧαλάχα (ορθόδοξο εβραϊκό θρησκευτικό δίκαιο) θεωρείται αμάρτημα πουθα μπορούσε να επιφέρει την θανατική καταδίκη από το ανώτατο εβραϊκό δικαστήριο Σανχεντρίντο οποίο όμως σταμάτησε να υπάρχει πριν από 1.700 χρόνια (έκτοτε έγιναν μερικές προσπαθείς αναβίωσης του μερικές ακόμα καιμετην στήριξη μοναρχών όπως αυτοκρατόρων, σουλτάνων και χαλίφηδων αλλά καμία από αυτές δεν ήταν επιτυχής μέχρι σήμερα). ΟΟρθόδοξος Ιουδαϊσμός (σημερινοί ορθόδοξοι και υπερορθόδοξοι Εβραίοι) αντιμετωπίζουν ως αμάρτημα την ομοφυλοφιλία, ενώ οι εβραϊκές αιρέσεις των μεταρρυθμιστών (reformists),των συντηρητικών (conservatives) καιτων λεγόμενων "ανοιχτών ορθοδόξων" (Open Orthodoxy) υποστηρίζουν είτε την αποδοχή των ομοφυλόφιλων ως πρόσωπα είτε ακόμα καιτην πλήρη ένταξη τους στις κοινότητες τους.
Η τεκμηρίωση της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής ερωτικής και σεξουαλικής συμπεριφοράς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα δύο κυριότερα επιχειρήματα προέρχονται από τη φύση και τις θεωρούμενες σήμερα φυσιολογικές πρακτικές του ανθρώπινου είδους. Το επιχείρημα από τη φύση είναι ότι η ομοφυλοφιλία συναντάται καισε μερικά ζώα (οι εκτιμήσεις ποικίλουν),πολλά από από τα οποία κινδυνεύουν να εξαφανιστούν αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στον άνθρωπο. Κατά τα άλλα, σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται αρετή η επικυριαρχία πάνω στα φυσικά ένστικτα. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι τοσεξμε προφυλάξεις (που στοχεύει μόνο στην ηδονή) και γίνεται από ετερόφυλα ή/και άτεκνα μετη θέλησή τους ζευγάρια, δεν αντιμετωπίζει την ίδια εχθρότητα όπως τοσεξτων ομοερωτικών ζευγαριών.
Επιπροσθέτως, στο ζωικό βασίλειο η εμφάνιση της ομοφυλοφιλίας έχει παρατηρηθεί ότι αποσκοπεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα (κάτι το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται καιστον άνθρωπο να εμφανίζεται τουλάχιστον περιοδικά ενστικτωδώς γιανα επιφέρει συγκεκριμένα οφέλη στην εξέλιξη του είδους). Για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ότι σε συγκεκριμένα είδη τα αρσενικά εμποδίζουν την σπερματική αποτελεσματικότητα άλλων αρσενικών μετονα ζευγαρώνουν μαζί τους. Παρομοίως σε άλλα το ζευγάρωμα με άλλο αρσενικό αποσκοπεί στην μεταφορά γενετικού υλικού, το οποίο θα μεταφερθεί σε θηλυκό μετο οποίο ο αποδέκτης θα ζευγαρώσει αργότερα (συνεπώς ένα είδος εξελικτικού ανταγωνισμού). Η στάση ζευγαρώματος παρόμοιας με εκείνη των θηλυκών έχει παρατηρηθεί σε άλλα, όταν επικρατεί ήττα από άλλο αρσενικό, λειτουργία που πιθανόν αποσκοπεί στην παραδοχή και αρμονική συνύπαρξη προς όφελος της ομάδας. Ζευγάρια θηλυκών γλάρων είναι κοινότυπα, κάτι το οποίο συνήθως πιστεύεται ότι οφείλεται στην έλλειψη αρσενικών στο είδος σε σχέση με τις ανάγκες μεγαλώματος των νεογνών.
Στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) γίνεται η εξής αναφορά στην ομοφυλοφιλία: «Καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν». (Λευιτικό 18:22· 20:13, Ο') Παρόμοια, στηνΚαινή Διαθήκηη ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως αφύσικη συνήθεια: «Ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴνχρῆσιντῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐντῇ ὀρέξει αὐτῶνεἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδειτῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες». (Ρωμαίους 1:27) Μάλιστα όσοι εμμένουν σε αυτή την πορεία «βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». (1 Κορινθίους 6:9, 10) Εκκλησιαστικοί πατέρες αντιμετώπισαν τηναρσενοκοιτία — πολύ πιο σπάνια ασχολήθηκαν μετο λεσβιασμό — ως αμαρτία, ενώ κάτι τέτοιο απαγορεύει καιτοΚοράνι, από το οποίο έχει εμπνευστεί ηΣαρία,[59]που ορίζει ως ποινή γιατην ομοφυλοφιλία την θανατική καταδίκη, και εφαρμόζεται σε 10 χώρες το 2016.[60][61]
Το βασικό θεολογικό αντεπιχείρημα στα θρησκευτικά επιχειρήματα είναι ότι τα θρησκευτικά κείμενα πρέπει να ερμηνεύονται υπό τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες(!). Απαγορεύοντας οι θρησκείες την αρσενοκοιτία είχαν κυρίως κατά νουτην πολλές φορές σκοτεινή και ανομολόγητη σαρκική της πλευρά, την αναζήτηση δηλαδή καθαρά σαρκικής ηδονής, αφού τις εποχές που γράφτηκαν οι κοινωνικά αποδεκτές ενώσεις ομοφύλων που στόχευαν σε αληθινή κοινωνία μεταξύ των συμμετεχόντων (όπως ο γάμος) ήταν μάλλον σπάνιες. Στην εποχή μας όμως τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων πουδε στοχεύουν μόνο στην πρόσκαιρη σαρκική ηδονή, αλλά καιστην ένωση ψυχής και σώματος είναι πολύ περισσότερα (καθώς η διαρκής και επίσημη συμβίωση ομοφύλων εραστών είναι περισσότερο αποδεκτή). Οπότε απαγορεύοντας οι θρησκείες την ομοφυλοφιλία, στην ουσία δεν απαγόρευαν τίποτε άλλο από άλλη μια μορφή υποδούλωσης της ψυχής στο σώμα. Έτσι, απαγόρευσαν τη λαιμαργία, χωρίς, όμως, να απαγορεύσουν καιτο φαγητό. Επίσης ενώ τα θρησκευτικά κείμενα καταδικάζουν τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών δεν κάνουν καμία αναφορά στις σεξουαλικές σχέσεις καιτον έρωτα μεταξύ γυναικών.
Άλλα αντεπιχειρήματα μπορούν να ενταχθούν στη γενικότερη συζήτηση γιατον ρόλο των θρησκειών στη σύγχρονη κοινωνία, όπως για παράδειγμα το επιχείρημα ότι ένα σύγχρονο κράτος θα πρέπει να είναι κοσμικό και όχι θεοκρατικό, με τους θρησκευτικούς κανόνες να ισχύουν στην καλύτερη περίπτωση -μόνο και εθελοντικά- για τους πιστούς της εκάστοτε θρησκείας.
Ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της απόρριψης των θρησκευτικών κειμένων -ως οδηγών γιατη σεξουαλική συμπεριφορά καιτη θέσπιση νόμων- αναφέρει την γενικότερη απαξίωση και δαιμονοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, ακόμη και απολύτως φυσιολογικών συμπεριφορών μεταξύ ετεροφυλόφιλων, από κοινωνίες, εποχές και κοινωνικές τάξεις που θεωρούσαν ως αποκλειστικό σκοπό της σεξουαλικής πράξης την τεκνοποίηση.
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 10/12/2016)
ΓιατηνΣπάρτη αναφέρει οΠλούταρχος «ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμία σχέση με τις σωματικές επαφές και οτί εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήσει εις βάρος άλλου».[62]
ΟΑίσωπος αναφέρει «ΟΖευς πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους όλες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό, μη έχοντας άλλο δρόμο νατην τοποθετήσει, την πρόσταξε ναμπειαπ' τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε γιατη προσβολή. Επειδή όμως ο Ζευς τη ζόρισε πολύ, είπε: «Ας είναι, θαμπω, υπό τον όρο ότι από κειδεθαμπειο Έρωτας. Γιατί αν τύχει καιμπει, εγώ θαβγω αμέσως. Ο μύθος δηλώνει ότι όσοι διακατέχονται από ανώμαλο έρωτα είναι ξεδιάντροποι».[63]
ΟΑριστοφάνης στις Νεφέλες αναφέρει συνεχώς υποτιμητικά την λέξη «εὐρύπρωκτος» και βάζει τον Στρεψιάδη να βρίζει τονγιοτου επειδή τον βάρεσε λεγοντάς τον «λακκόπρωκτον».
ΟδεΠλάτων αναγράφει: «Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή μετα αρσενικά από την γέννησή τους καιη ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα μετην φύσιν, ενώ των αρσενικών μετα αρσενικά και θηλυκών μετα θηλυκά παρά φύσιν»[64]καιπιο κάτω αναφέρει «Καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή νατην απαγορεύσουμε εντελώς».
Η άποψη τουΣωκράτουςγιατο θέμα αναφέρεται από τονΞενοφώντα "Αντιθέτως όμως όταν αντελήφθην πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος μετον Ευθύδημο και προσπαθούσε νατον χρησιμοποιήσει καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδισιακά, τον απέτρεπε ο Σωκράτης λέγοντας ο,τικαι ανάξιο για ελεύθερο άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένο ενάρετα, εκείνον που αγαπάς, χάριν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, νατον ζητιανεύει ικετεύοντας νατον στηρίξει σε κάτι που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι. Επειδή δεο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια καιδεν απομακρυνόταν από τον σκοπό του λέγεται ότι ο Σωκράτης παρουσία και πολλών άλλων καιτου Ευθυδήμου είπε ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οιχοίροι αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες. Εξαιτίας αυτών ακριβώς ο Κριτίας μισούσε τον Σωκράτη" ΑπομνημονεύματαΑ II30.
ΟΜισέλ Φουκώστο βιβλίο τουL' usage de plaisir (κεφάλαιο ΙV, 1), από βιβλία ιστορικών σχετικά μετα ήθη των αρχαίων, βγάζει το συμπέρασμα ότι η οροθετική, ηθική γραμμή στην Ελλάδα, δεν περνούσε ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους, αλλά ανάμεσα στους εγκρατείς και τους έκφυλους. Τοναμην μπορείς να αντισταθείς στους άνδρες δεν ήταν περισσότερο σοβαρό από τονα ενδίδεις στα θέλγητρα μιας γυναίκας και μόνο η έλλειψη αυτοελέγχου επέσυρε την αποδοκιμασία. Αντίστροφα, γιανα εγκωμιάσουν την εγκράτεια ενός άντρα, υπογράμμιζαν ότι ήταν ικανός να απέχει τόσο από τους άντρες όσο κι από τις γυναίκες.
Ο ιστορικός Ξενοφών βάζει τον τύραννο Ιέρωνανα λέει: «Ο έρωτάς μουγιατον Δαΐλαχο συνδέεται ίσως μετην ανθρώπινη φύση που μας αναγκάζει ν' αναζητούμε τα πλάσματα που είναι ωραία, αλλά διακαής μου επιθυμία είναι ναμη χρωστώ το αντικείμενο των πόθων μου παρά στον έρωτά τουγια μένα καιστην ελεύθερη βούλησή του». (Ιέρων, Ι, 33).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης εκφράζει γιατην ανθρώπινη φύση, την απαλλαγμένη από κάθε ηθική εκτίμηση, κρίση γιατην ομοφυλοφιλία: «Όταν αιτία είναι η φύση, κανείς δενθα ονόμαζε αυτά τα άτομα ανήθικα, όπως δεν ονομάζει ανήθικες τις γυναίκες επειδή έχουν παθητικό και όχι ενεργητικό ρόλο κατά την ερωτική συνομιλία». (Ηθικά νικομάχεια, 7, 5, 3).
Στο έργο τουΣυμπόσιοοΠλάτων βάζει τονΑριστοφάνηνα λέει για τους ομοφυλόφιλους τα εξής: «Και είν' αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών καιτων εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν' αλήθεια. Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ' από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους». Επίσης περγράφει το μύθο των δίφυλων όντων. «Στην αρχή της δημιουργίας τα γένη των ανθρώπων ήταν τρία και όχι όπως σήμερα δύο, δηλαδή το αρσενικό καιτο θηλυκό». Τα τρία γένη ήταν διπλά σε σχέση μετα σημερινά. Υπήρχε το διπλό αρσενικό, το διπλό θηλυκό καιτο αρσενοθήλυκο [...] καιστη συνέχεια αφού διχοτομήθηκαν καταδικασμένα πλέον στην ημιτέλεια αυτά τα όντα, ξόδευαν όλο τους τον χρόνο ψάχνοντας το άλλο τους μισό, και όταν το έβρισκαν έσφιγγαν τα χέρια γύρω απ΄ τα κορμιά τους κι αγκαλιάζονταν λαχταρώντας να ξανασμίξουν.[65]
ΟΠλούταρχος μιλάει γιατονΙερό Λόχο της Θήβας. Τα μέλη του ήταν ουσιαστικά 150 ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Στο έργο τουΒίοι παράλληλοι «Πελοπίδας» ο Πλούταρχος γράφει χαρακτηριστικά: «ἔνιοι δέ φασιν ἐξ ἐραστῶνκαὶ ἐρωμένων γενέσθαι τὸ σύστημα τοῦτο» (μτφ: ορισμένοι λένε ότι το σύστημα αυτό έχει δημιουργηθεί με εραστές και συντρόφους). Τα μέλη της μονάδας συνδέονταν και ερωτικά. Αυτό σημαίνει πως είχαν ένα επιπλέον κίνητρο ναμην χαθεί ο σύντροφος τους στη μάχη και επιπλέον δεν παρατούσαν ποτέ τα όπλα γιαναμην ντροπιαστούν μπροστά στον αγαπημένο τους. Τον ισχυρισμό του Πλούταρχου ενισχύουν τα όσα γνωρίζουμε για τις κοινωνικές αντιλήψεις της Θήβας εκείνη την εποχή.[66] Όπως σχολιάζει ο Πλούταρχος, το ότι μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη καιτη φιλία του ερωμένου καιτου εραστή, κάνει πιο δύσκολο σε κάποιον νατην εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της μάχης.[67]
Στο έργο Συμπόσιοτου Πλάτωνα ο Φαίδρος λέει: Καιαν υπήρχε μόνο κάποιος τρόπος να επινοηθεί ότι ένα κράτος ή ένας στρατός θα έπρεπε να αποτελείται από εραστές και τους ερωμένους τους, θα ήταν οι καλύτεροι κυβερνήτες της πόλης τους, απέχοντας από κάθε ατιμία. και μιμούμενοι ο ένας τον άλλον προς τιμήν. Και όταν πολεμούσαν ο ένας στο πλευρό του άλλου, ανκαι ήταν μια χούφτα, θα νικούσαν τον κόσμο.[68]
Handbook of Gay, Lesbian Bisexual and Transgender Administration and Policy, Marcel Dekker, 2004
Γιατην ενότητα Ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα, τα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο του Dominique Fernandez "Η αρπαγή του Γανυμήδη", εκδόσεις Εξάντας, Αθήνα 1995, σελίδες 9-11, ISBN 960-256-220-X
↑ 4,04,14,24,34,4Mary Ann Lamanna, Agnes Riedmann, Susan D Stewart (2014). Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society. Cengage Learning. σελ. 82. ISBN1305176898. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2016. The reason some individuals develop a gay sexual identity has not been definitively established – nor do we yet understand the development of heterosexuality. The American Psychological Association (APA) takes the position that a variety of factors impact a person's sexuality. The most recent literature from the APA says that sexual orientation is not a choice that can be changed at will, and that sexual orientation is most likely the result of a complex interaction of environmental, cognitive and biological factors...is shaped at an early age...[and evidence suggests] biological, including genetic or inborn hormonal factors, play a significant role in a person's sexuality (American Psychological Association 2010).CS1 maint: Uses authors parameter (link)
↑ 5,05,1Gail Wiscarz Stuart (2014). Principles and Practice of Psychiatric Nursing. Elsevier Health Sciences. σελ. 502. ISBN032329412X. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2016. No conclusive evidence supports any one specific cause of homosexuality; however, most researchers agree that biological and social factors influence the development of sexual orientation.
↑Gloria Kersey-Matusiak (2012). Delivering Culturally Competent Nursing Care. Springer Publishing Company. σελ. 169. ISBN0826193811. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016. Most health and mental health organizations do not view sexual orientation as a 'choice.'
↑Långström, N.; Rahman, Q.; Carlström, E.; Lichtenstein, P. (2008). «Genetic and Environmental Effects on Same-sex Sexual Behavior: A Population Study of Twins in Sweden». Archives of Sexual Behavior39 (1): 75–80. doi:10.1007/s10508-008-9386-1. PMID18536986.
↑In a joint statement with other major American medical organizations, the APA says that "different people realize at different points in their lives that they are heterosexual, gay, lesbian, or bisexual".
«Just the Facts About Sexual Orientation & Youth: A Primer for Principals, Educators and School Personnel». American Academy of Pediatrics, American Counseling Association, American Association of School Administrators, American Federation of Teachers, American Psychological Association, American School Health Association, The Interfaith Alliance, National Association of School Psychologists, National Association of Social Workers, National Education Association. 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2007.
↑Rosario, M., Schrimshaw, E., Hunter, J., & Braun, L. (February 2006). Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time. Journal of Sex Research, 43(1), 46–58. Retrieved 4 April 2009, from PsycINFO database.
↑Minton, H. L. (1986). Femininity in men and masculinity in women: American psychiatry and psychology portray homosexuality in the 1930s, Journal of Homosexuality, 13(1), 1–21. *Terry, J. (1999). An American obsession: Science, medicine, and homosexuality in modern society. Chicago: University of Chicago Press
↑Bailey, J.M., Zucker, K.J. (1995), Childhood sex-typed behavior and sexual orientation: a conceptual analysis and quantitative review. Developmental Psychology 31(1):43
Εθνική Επιτροπή γιατα Δικαιώματα του Ανθρώπου: Απόφαση-Γνωμάτευση της Ολομέλειας Ε.Ε.Δ.Α. για Ζητήματα σχετικά με τις Διακρίσεις σε βάρος Σεξουαλικών Μειονοτήτων στην Ελλάδα (μετά από αίτημα της Διεθνούς Αμνηστίας) καιτην Επέκταση του Πολιτικού Γάμου σε Ζευγάρια του Ιδίου Φύλου, Δεκέμβριος 2004.
.svg)
.jpg)
