ΟιGrateful Dead (προφέρεται Γκρέιτφουλ Ντεντ, ελληνικά: Ευγνώμονες Νεκροί) ήταν ένα Αμερικανικό ροκ συγκρότημα που σχηματίστηκε το 1965 στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια [4]Το συγκρότημα είναι γνωστό γιατο εκλεκτικό στυλτου, που συνδύαζε στοιχεία από ροκ, παραδοσιακή, κάντρι, τζαζ, μπλουγράς, μπλουζ, γκόσπελκαιψυχεδελικό ροκ, για τις ζωντανές ερμηνείες μεγάλων τζαμαρισμάτων,[5][6]καιγιατην βάση αφοσιωμένων θαυμαστών, γνωστή ως "Deadheads".«Η μουσική τους», γράφει ο Λένι Κέι, «πατά σε έδαφος πουτα περισσότερα άλλα συγκροτήματα δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει». [7] Αυτές οι διάφορες επιρροές ενσταλάχθηκαν σε ένα ποικίλο και ψυχεδελικό σύνολο που ανέδειξε τους Grateful Dead ως «πρωτοπόρους Νονους στον κόσμο των συγκροτημάτων τζαμ ». [8]Το συγκρότημα κατατάχθηκε στοΝο. 57 από το περιοδικό Rolling Stone στο τεύχος τουμε τους Μεγαλύτερους Καλλιτέχνες Όλων των Εποχών. [9]Το συγκρότημα μπήκε στηνΑίθουσα Φήμης τουΡοκεντΡολτο 1994, [10]καιη ηχογράφηση της συναυλίας τους της 8ης Μαΐου 1977, στο Πάρτον ΧωλτουΠανεπιστημίου Κορνέλ, προστέθηκε στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων της Βιβλιοθήκης του Αμερικανικού Κογκρέσουτο 2012. [11]Οι Grateful Dead έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 35 εκατομμύρια πωλήσεις άλμπουμ παγκοσμίως.
Οι Grateful Dead ιδρύθηκαν στην περιοχή του Κόλπου τουΣαν Φρανσίσκο εν μέσω της ανόδου της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960.[12][13][14]Τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι Τζέρι Γκαρσία (πρώτη κιθάρα, φωνητικά), Μπομπ Γουέιρ (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Ρον Μακέρναν (πλήκτρα, φυσαρμόνικα, φωνητικά), Φιλ Λες (μπάσο, φωνητικά) καιΜπιλ Κρέτζμαν (ντραμς).[15]Τα μέλη των Grateful Dead είχαν παίξει μαζί με διάφορα συγκροτήματα τουΣαν Φρανσίσκο, με συμπεριλαμβανόμενα τα Mother McCree's Uptown Jug Champions και Warlocks. Ο Λες ήταν το τελευταίο μέλος που μπήκε στους Warlocks πριν εξελιχθούν σε Grateful Dead, αντικατέστησε τoν Ντέινα Μόργκαν το Νεότερο που έπαιξε μπάσο σε μερικές εκδηλώσεις. Ο ντράμερ Μίκι Χαρτκαιο στιχουργός Ρόμπερτ Χάντερ μπήκαν το 1967. Εξαιρουμένου του Μακέρναν, ο οποίος πέθανε το 1973, καιτουΧαρτ, ο οποίος έκανε διάλειμμα το 1971-1974, το συγκρότημα έμεινε ενωμένο στον πυρήνα τουσε όλη την 30ετή ιστορία του.[16]Τα άλλα επίσημα μέλη του συγκροτήματος είναι οΤομ Κονσταντέν (πλήκτρα, 1968-1970), οΤζον Πέρι Μπάρλοου (στιχουργός, 1971-1995)[17], οΚιθ Γκοντσο (πλήκτρα, 1971-1979), ο Ντόνα Γκοντσο (φωνητικά, 1972-1979), ο Μπρεντ Μίντλαντ (πλήκτρα, φωνητικά, 1979-1990) καιο Βινς Ουέλνικ (πλήκτρα, φωνητικά, 1990-1995)[18]. Ο Μπρους Χόνσμπι (ακορντεόν, πιάνο, φωνητικά) ήταν μέλος στις περιοδείες του 1990-1992, καθώς και έκτακτο μέλος του συγκροτήματος περιστασιακά πρινκαι μετά τις συναυλίες.
Μετά το θάνατο του Γκαρσία το 1995, τα πρώην μέλη του συγκροτήματος, μαζί με άλλους μουσικούς, περιόδευσαν ως the Other Onesτο 1998, το 2000 και το 2002, και ως the Deadτο 2003, το 2004 και το 2009. Το 2015, τα τέσσερα επιζώντα μέλη σηματοδότησαν την επέτειο των 50 χρόνων του συγκροτήματος μεμια σειρά συναυλιών που εκλήφθηκαν ως οι τελευταίες εμφανίσεις τους μαζί. [19] Έχουν υπάρξει, επίσης, πολλά παραρτήματα του συγκροτήματος με ένα ή περισσότερα βασικά μέλη, όπως οι Dead & Company, Furthur, Rhythm Devils, Phil Lesh & Friends, RatDog και Billy &the Kids .
Οι Grateful Dead ξεκίνησαν την σταδιοδρομία τους το 1965 ως το συγκρότημα Warlocks (Μάγοι), στοΠάλο Άλτο της Καλιφόρνια. Οι Warlocks προήλθαν από ένα συγκρότημα τζαγκ (με αυτοσχέδια μουσικά όργανα), που ονομαζόταν Mother McCree's Uptown Jug Champions (Προαστιακοί Πρωταθλητές Τζαγκ της Μητέρας Μακρή). Η πρώτη εμφάνιση των Warlcoks ήταν στην Πιτσαρία του Magoo στo επαρχιακό Μένλο Παρκ, την 5 Μαΐου 1965, και συνέχισαν παίζοντας σεμπαρ. [20] Σύντομα άλλαξαν το όνομά τους, όταν διαπίστωσαν ότι οι Velvet Underground είχαν ιδρύσει μία δισκογραφική με αυτό το ίδιο όνομα. Η πρώτη τους συναυλία τους μετο όνομα Grateful Dead (Ευγνώμονες Νεκροί) ήταν στοΣαν Χοσέ, την 4η Δεκεμβρίου 1965, σε ένα από τα Acid Tests (Τεστ Οξέων) τουΚεν Κέσεϊ. [21][22][23] Έχουν διασωθεί και παλαιότερες ντέμο κασέτες τους, αλλά η πρώτη συναυλία τους που ηχογραφήθηκε από τους θαυμαστές τους ήταν στο Fillmore Auditorium τουΣαν Φρανσίσκο, την 8η Ιανουαρίου 1966. [24] Αργότερα εκείνο το μήνα, οι Grateful Dead έπαιξαν στο Φεστιβάλ Τριπς, μια πρώιμη συναυλία ψυχεδελικού ροκ. [25]
Το όνομα " Grateful Dead " επιλέχθηκε από ένα λεξικό. Όπως έγραψε οΦιλ Λες, στην αυτοβιογραφία του (σελ. 62), ". . . Ο Τζέρι Γκαρσία πήρε ένα παλιό ΠαγκόσμιοΛεξικό της Britannica ... [και]. . . με εκείνη την γλυκιά φωνή ξωτικού μου είπε: «Έι, άνθρωπε, τι λές για Ευγνώμονες Νεκροί;» Ο ορισμός εκεί ήταν «το πνεύμα ενός νεκρού ή του αγγέλου του, που δείχνει ευγνωμοσύνη σε κάποιον που, ενεργώντας φιλανθρωπικά, κανόνισε γιατην ταφή του». Σύμφωνα μετον Άλαν Τριστ, τον διευθυντή της μουσικής εκδοτικής εταιρείας των Grateful Dead, την Ice Nine, ο Γκαρσία βρήκε το όνομα στοΛαϊκόλεξικό Funk & Wagnalls, όταν το δάχτυλό του προσγειώθηκε σε αυτή τη φράση παίζοντας το παιχνίδι παζλ Fictionary.[26]Στη βιογραφία του Γκαρσία, με τίτλο Κάπταιν Τριπς, ο συγγραφέας Σάντι Τρόι ανέφερε ότι το συγκρότημα κάπνιζε την ψυχεδελική ουσία DMT τότε. [27]Ο όρος "ευγνώμονες νεκροί" εμφανίζεται στα παραμύθια πολλών πολιτισμών.
Άλλοι συνεργάτες τους που συμμετείχαν από νωρίς είναι: ΟΡοκ Σκάλι, ο οποίος έμαθε γιατο συγκρότημα από τον Κέσει και ανέλαβε τη θέση του μάνατζερ τους αφού τους συνάντησε στο Big Beat Acid Test. Ο Στούαρτ Μπραντ «μετην δευτερεύουσα εκπομπή τουγια τις μουσικές κασέτες καιτα σλάιντ της ινδικής ζωής, μια παρουσίαση πολυμέσων»στο Big Beat και, κατ'επέκταση, στο Φεστιβάλ Τριπς. Καιο Όουσλεϊ Στάνλει, ο "Acid King" (Όξινος Βασιλιάς) του οποίου τοLSD χρησιμοποιήθηκε στις δοκιμές του Acid Test, και στις αρχές του 1966 έγινε ο οικονομικός υποστηρικτής του συγκροτήματος, ενοικιάζοντάς τους ένα σπίτι στα περίχωρα του Ουάτς στο Λος Άντζελες, και αγοράζοντάς τους εξοπλισμό ήχου. «Ζούσαμε μόνο με ό,τι είχε ευχαρίστηση ο Όουσλει εκείνο τον καιρό. . . . Το σφάλμα [του] ήταν ότι ήθελε να σχεδιάσει εξοπλισμό για εμάς, και εμείς θα έπρεπε να είμαστε σε κατάσταση αποστείρωσης γιανατο κάνει», είπε ο Γκαρσία. [27]
Η[νεκρός σύνδεσμος] διαφημιστική αφίσα Mantra-Rock Dance με τους Grateful Dead
Μία από τις πρώτες μεγάλες παραστάσεις του συγκροτήματος το 1967, ήταν η μουσική εκδήλωση «Mantra-Rock Dance» (Χορός Μάντρα-Ροκ), που πραγματοποιήθηκε την 29η Ιανουαρίου 1967 στην αίθουσα χορού Άβαλον δίπλα στο ναό του Χάρε ΚρίσναστοΣαν Φρανσίσκο. ΟιGrateful Dead έπαιξαν στην εκδήλωση μαζί μετον ιδρυτή του ναού, τονΜπακτιβεντάντα Σουάμι, τον ποιητή Άλλεν Γκίνσμπεργκ, τα συγκροτήματα Moby GrapeκαιBig Brother and the Holding CompanyμετηνΤζάνις Τζόπλιν, δωρίζοντας τα κέρδη από τις εισπράξεις στον ναό του Κρίσνα. [28][29]Ο πρώτος δίσκος LP του συγκροτήματος, με τίτλο «The Grateful Dead» (Οι Ευγνώμονες Νεκροί), κυκλοφόρησε το 1967 από τη δισκογραφική Warner Bros.
Ο κλασικός τρομπετίστας Φιλ Λες έπαιζε τηνμπάσα κιθάρα. Ο Μπομπ Bέιρ, το νεότερο από τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος, έπαιζε τη ρυθμική κιθάρα. ΟΡον "Πιγκπεν" Μακέρναν έπαιζε πληκτροφόρα καιφυσαρμόνικα μέχρι λίγο πριντο θάνατό του, το 1973, σε ηλικία 27 ετών. Ο Γκαρσία, ο Bέιρ καιο Μακέρναν ήταν μαζί στα φωνητικά. Τα τενόρα του Λες ήταν απαραίτητα στις τρίφωνες αρμονίες του συγκροτήματος. ΟΜπιλ Κρέτζμαν έπαιζε ντραμςκαιτο Σεπτέμβριο του 1967 προστέθηκε ένας δεύτερος ντράμερ, ο ντόπιος Νεοϋορκέζος Μίκι Χάρτ, ο οποίος έπαιζε επίσης καιμια μεγάλη ποικιλία άλλων κρουστών οργάνων .
Το 1970 έκαναν περιοδεία και εμφανίστηκαν στηΝέα Ορλεάνη στη Λουιζιάνα, όπου έπαιξαν στοThe Warehouse (Η Αποθήκη) για δύο βραδιές. Την 31η Ιανουαρίου 1970, η τοπική αστυνομία εισέβαλε στο ξενοδοχείο τους στην οδό Μπέρμπον, και συνέλαβαν 19 άτομα μετην κατηγορία της κατοχής ναρκωτικών. [30]Η δεύτερη βραδινή συναυλία πραγματοποιήθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, αφού καταβλήθηκε το ποσό της εγγύησης. Τελικά, οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, εκτός από εκείνες εναντίον του μηχανικού ήχου Όουσλει Στάνλει, ο οποίος είχε ήδη κατηγορηθεί στην Καλιφόρνια για παραγωγή LSD. Αυτό το περιστατικό το μνημονεύτηκαν αργότερα, στους στίχους του τραγουδιού " Truckin' " (Φορτηγατζής), ένα σινγκλ από τοAmerican Beauty (Αμερικανική ομορφιά)που έφθασε στοΝο. 64 των κατατάξεων.
Τον Φεβρουάριο του 1971 ο Μίκι Χαρτ άρχισε ένα διάλειμμα διαρκείας από τη συμμετοχή του στους Grateful Dead, [31] αφήνοντας τον Κρέτζμαν μόνο στα κρουστά και πάλι. ΟΧαρτ επανήλθε στο συγκρότημα γιατα καλά τον Οκτώβριο του 1974. Το 1968 -70 προστέθηκε οΤομ "TΚ" Κονσταντέν ως δεύτερος κιμπορντίστας, ενώ ο Μακέρναν έπαιζε διάφορα είδη κρουστών και τραγουδούσε.
Μετά την αποχώρηση του Κονσταντέν, ο Μακέρναν επέστρεψε στη θέση του ως σόλο κιμπορντίστας. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, στα τέλη του 1971, ο Μακέρναν πλαισιώθηκε από άλλον έναν κιμπορντίστα, τονΚιθ Γκοντσό, ο οποίος έπαιζε ένα πιάνο με ουρά δίπλα στο όργανο Hammond B-3 του Μακέρναν. Στις αρχές του 1972, η σύζυγος τουΚιθ, η Ντόνα Τζιν Γκοντσό, έγινε τραγουδίστρια των Grateful Dead.
Τον Απρίλιο-Μάιο του 1972 οι Grateful Dead έκαναν την περιοδεία "Europe '72" (Ευρώπη '72). Στο πέρας της διαπιστώθηκε ότι η υγεία του Μακέρναν είχε χειροτερεύσει τόσο πουδεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει τις περιοδείες. Την 17η Ιουνίου 1972 εμφανίστηκε στην τελευταία του συναυλία στο Χόλιγουντ Μπωλτου Λος Άντζελες. [32][33]Την 8η Μαρτίου 1973 πέθανε από επιπλοκές από ηπατική βλάβη. [34]
Ο θάνατος του Μακέρναν δεν καθυστέρησε το συγκρότημα, που προχώρησε μετα νέα μέλη του. Σύντομα ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, την Grateful Dead Records.[35] Αργότερα το ίδιο έτος κυκλοφόρησαν το επόμενο μουσικό τους άλμπουμ που είχε επιρροές τζαζ, με τίτλο Wake of the Flood (Στον Απόηχο του Κατακλυσμού). Έγινε η μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία ως τότε. [36]Εντω μεταξύ, επωφελούμενοι από την επιτυχία τουFlood, το συγκρότημα γρήγορα επέστρεψε στο στούντιο καιτο επόμενο έτος, το 1974, κυκλοφόρησαν άλλο ένα άλμπουμ, με τίτλο From the Mars Hotel (Από το Ξενοδοχείο του Άρη). Λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ όμως, οι Νεκροί αποφάσισαν να κάνουν μία παύση από τις ζωντανές περιοδείες. Προτού ξεκινήσουν την παύση, εμφανίστηκαν σε πέντε συναυλίες στο Winterland τουΣαν Φρανσίσκο, τον Οκτώβριο του 1974. [37]Οι συναυλίες κινηματογραφήθηκαν καιο Γκαρσία επιμελήθηκε τα πλάνα γιατην ταινία The Grateful Dead Movie, μία συναυλιακή ταινία τυπικού μήκους που κυκλοφόρησε το 1977. [38]
Τον Σεπτέμβριο του 1975, οι Dead κυκλοφόρησαν το όγδοο μουσικό τους άλμπουμ, με τίτλο Blues for Allah (ΜπλουζγιατονΑλλάχ). Τον Ιούνιο του 1976 συνέχισαν τις περιοδείες, [35]καιτην ίδια χρονιά, υπέγραψαν συμβόλαιο μετην δισκογραφική Arista (Αρίστα) . Το 1977 κυκλοφόρησαν το ένατο μουσικό τους άλμπουμ, με τίτλο Terrapin Station (Σταθμός Τερραπίνης). Την άνοιξη του ίδιου έτους έκαναν μία περιοδεία που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους θαυμαστές τους, καιη συναυλία τους, της 8ης Μαΐου στοΠανεπιστήμιο Κορνέλστην Ιθάκη της Νέας Υόρκης, θεωρείται συχνά ως μια από τις καλύτερες παραστάσεις της καριέρας τους. [39][40][41]
Τον Φεβρουάριο του 1979 το ζεύγος Κιθκαι Ντόνα Τζιν Γκοντσό έφυγαν από το συγκρότημα .
Οι[νεκρός σύνδεσμος] Grateful Dead σε συναυλία στο αμφιθέατρο Red Rocks το 1987. Τζέρι Γκαρσία ( μετην κιθάρα Τίγρη ), Μίκι Χαρτ (ντραμς).
Μετά την αποχώρηση των Γκοντσό, ο Μπρεντ Μίντλαντ μπήκε στο συγκρότημα ως κιμπορντίστας και τραγουδιστής και θεωρήθηκε ως "ιδανικός" γιατη θέση. Στη συνέχεια, οι Γκοντσό σχημάτισαν το συγκρότημα Heart of Gold Band (Καρδιά από Χρυσό), προτού οΚιθ πεθάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1980. Ο Μίντλαντ ήταν ο κιμπορντίστας των Grateful Dead για 11 χρόνια, μέχρις ότου πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών τον Ιούλιο του 1990, [42]και ήταν ο τρίτος θάνατος κιμπορντίστα του συγκροτήματος.
Στις αρχές του '80, όταν ο Μίντλαντ είχε τακτοποιηθεί στο συγκρότημα, η υγεία του Γκαρσία άρχισε να φθίνει. Η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά του κόστισε τη ζωντάνια τουστη σκηνή. Το 1985 άρχισε να περιορίζει σταδιακά τη χρήση οπιούχων, καιτον Ιούλιο του 1986 έπεσε σε διαβητικό κώμα για αρκετές ημέρες. Μετά την ανάρρωσή του, τον Ιούλιο του 1987, οι Grateful Dead κυκλοφόρησαν το δωδέκατο άλμπουμ τους, με τίτλο In The Dark (Στα Σκοτεινά), που ήταν το καλύτερό τους στις πωλήσεις, καιτο σινγκλ τουμε τίτλο " Touch of Gray " (Γκρίζα Πινελιά) ήταν το μοναδικό τους που μπήκε στοτοπ 10 των επιτυχιών. Τον ίδιο χρόνο το συγκρότημα έκανε περιοδεία μαζί μετονΜπομπ Ντίλαν, καιτον Φεβρουάριο του 1989 κυκλοφόρησαν το ζωντανό άλμπουμ της περιοδείας, με τίτλο Dylan & the Dead (Ντίλαν & οι Νεκροί).
Ο Μίντλαντ πέθανε μετά την καλοκαιρινή περιοδεία του 1990. Αντικαταστάθηκε από τον Βινς Ουέλνικ, τον πρώην κιμπορντίστα του συγκροτήματος the Tubes. Καιο Μπρους Χόρνσμπι, ο οποίος είχε μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στο συγκρότημά τουthe Range, έγινε μέλος των Grateful Dead για τις περιοδείες. Καιοι δύο ανέλαβαν τα πλήκτρα καιτα φωνητικά - ο Ουέλνικ μέχρι το τέλος του συγκροτήματος, καιο Χόρνσμπι το 1990-1992.
Ο[νεκρός σύνδεσμος]Μπομπ Βέιρ στη σκηνή το 2007, παίζοντας μία κιθάρα Modulus G3FHΟ[νεκρός σύνδεσμος] Μίκυ Χάρτ, οδηγεί έναν κύκλο τυμπάνων τον Φεβρουάριο του 2005
Τον Αύγουστο του 1995 ο Τζέρι Γκαρσία πέθανε καιτα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να διαλυθούν. Από τότε, τα επιζώντα μέλη έχουν πραγματοποιήσει αρκετές μουσικές συναντήσεις με διάφορα σχήματα και συνδυασμούς. Επίσης, τα πρώην μέλη άρχισαν ή συνέχισαν τα μεμονωμένα έργα τους.
Το 1998, οιΜπομπ Βέιρ, Φιλ Λες και Μίκι Χαρτ, μαζί με αρκετούς άλλους μουσικούς, σχημάτισαν το συγκρότημα the Other Ones (Οι Άλλοι), πραγματοποίησαν αρκετές συναυλίες μέσα στο έτος, και κυκλοφόρησαν ένα ζωντανό άλμπουμ, με τίτλο The Strange Remain (Οι Περίεργοι Παραμένουν) το 1999. Το 2000, οι the Other Ones πραγματοποίησαν μία νέα περιοδεία, αυτή τη φορά μετον Κρέτζμαν και χωρίς τον Λες. Το 2001 έκαναν διάλειμμα, καιτο 2002 περιόδευσαν μετον Λες. Εκείνη τη χρονιά, οι Άλλοι περιλάμβαναν καιτα τέσσερα ζωντανά πρώην μέλη των Grateful Dead, που ήταν μέλη του συγκροτήματος από την αρχή της ιστορίας του ή για πολύ καιρό. Κατά καιρούς, ο ευέλικτος σχηματισμός των Other Ones περιλάμβανε τους κιθαρίστες Μαρκ Καράν, Στηβ Κίμοκ και Τζίμι Χέρινγκ, τους κιμπορντίστες Μπρους Χόρνσμπι, Τζεφ Τσιμέντι καιΡομπ Μπαράκο, τον σαξοφωνίστα Ντέηβ Έλις, τον ντράμερ Τζον Μόλο, τον μπασίστα Αλφόνσο Τζόνσον καιτην τραγουδίστρια Σούζαν Τεντέσχι.
Το 2003, οι Other Ones, που περιλάμβαναν ακόμα τους Βέιρ, Λες, Χαρτ και Κρέτζμαν, άλλαξαν το όνομά τους σε the Dead (Οι Νεκροί). [43]Οι Dead περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003, το 2004 και το 2009. Στα σχήματα του συγκροτήματος περιλαμβάνονταν οι κιθαρίστες Τζίμι Χέρινγκ και Γουόρεν Χέινς, οι κιμπορντίστες Τζεφ Τσιμέντι καιΡομπ Μπάρακο, καιη τραγουδίστρια Τζόαν Όσμπορν. Το 2008, τα μέλη των Νεκρών έπαιξαν σε δύο συναυλίες, με τίτλους "Deadheads for Obama" (Νεκροκέφαλοι γιατον Ομπάμα) και "Change Rocks" (Αλλαγή Ροκ).
Το 2009 οι Dead πραγματοποίησαν μία περιοδεία, και όταν ολοκληρώθηκε οι Λες και Βέιρ σχημάτισαν το συγκρότημα Furthur, που έκανε ντεμπούτο τον Σεπτέμβριο του 2009. Συμμετείχαν οιΤζον Κάντλεκ (κιθάρα), Τζεφ Τσιμέντι (πλήκτρα), Τζόι Ρούσο (ντραμς), Τζέι Λέιν (ντραμς), Σάνσαϊν Μπέκερ (φωνητικά) και Ζωή Έλις (φωνητικά), Το 2010 οι Λέιν και Έλις έφυγαν από το συγκρότημα, και αργότερα το ίδιο έτος στο συγκρότημα μπήκε ο τραγουδιστής Τζεφ Πέρσον. Οι Furthur διαλύθηκαν το 2014.
Το 2010, οιΧαρτκαι Κρέτζμαν επανασχημάτισαν τους Rhythm Devils (Ρυθμικοί Διάβολοι), και πραγματοποίησαν μία θερινή συναυλία.
Από το 1995, τα πρώην μέλη των Grateful Dead έχουν, επίσης, επιδιώξει μουσικές σταδιοδρομίες σόλο. Τα μουσικά σχήματα "Μπομπ Βέιρ & RatDog" και "Φιλ Λες και Φίλοι" έχουν πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες και έχουν κυκλοφορήσει πολλά άλμπουμ. Καιο Μίκι ΧαρτκαιοΜπιλ Κρέτζμαν έχουν, επίσης, κυκλοφορήσει μερικά άλμπουμ. ΟΧαρτ έχει περιοδεύσει μετο μουσικό σύνολο κρουστών παγκόσμιας μουσικής Planet Drum καθώς καιμετοMickey Hart Band (συγκρότημα Μίκι Χαρτ). Ο Κρέτζμαν έχει καθοδηγήσει και αρκετά άλλα συγκροτήματα, όπως τους BK3, 7 Walkers (μετον Πάπα Μάλι), καιBilly & the Kids. Η Ντόνα Γκοντσό έχει επιστρέψει στη μουσική σκηνή, μετο συγκρότημα Donna Jean Godchaux Band (Συγκρότημα της Ντόνα Τζιν Γκοντσό), καιοΤομ Κονσταντέν συνεχίζει να γράφει καινα παίζει μουσική. Όλες αυτές οι ομάδες συνέχισαν να παίζουν τη μουσική των Grateful Dead.
Τον Οκτώβριο του 2014, ανακοινώθηκε ότι οΜάρτιν Σκορσέζε είχε αναλάβει την παραγωγή μίας ταινίας ντοκιμαντέρ για τους Grateful Dead, με σκηνοθέτη τον Αμίρ Μπαρ-Λεβ. Ο αρχειοφύλακας Νταβίντ Λεμιέ ανέλαβε τη μουσική επιλογή, καιοι Βέιρ, Χαρτ, Κρέτζμαν και Λες συμφώνησαν για νέες συνεντεύξεις γιατην ταινία. [44]Το τετράωρο ντοκιμαντέρ τουΜπαρ-Λεβ, με τίτλο Long Strange Trip (Μακρύ Παράξενο Ταξίδι), κυκλοφόρησε το 2017. [45][46]
Το 2015 οι Βέιρ, Λες, Κρέτζμαν καιΧαρτ επανασυνδέθηκαν για πέντε συναυλίες, με θέμα "Fare Thee Well " (Έχετε Γεια: Εορτασμός των 50 Χρόνων των Grateful Dead). [47] Πραγματοποιήθηκαν στις 27 και 28 Ιουνίου στο στάδιο Λέβι στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια και στις 3, 4 και 5 Ιουλίου στο Soldier Field (Στάδιο του Στρατιώτη) στοΣικάγο. Το συγκρότημα δήλωσε ότι επρόκειτο γιατην τελευταία κοινή εμφάνιση των Βέιρ, Λες, Χαρτ και Κρέτζμαν. [48] Συμμετείχαν ο κιθαρίστας Τρέι Αναστάσιο των Phish, ο κιμπορντίστας Τζεφ Τσιμέντι καιο πιανίστας Μπρους Χόρνσμπι. [49] Υπήρχε αυξημένη ζήτηση εισιτηρίων. [50][51]Οι συναυλίες μεταδόθηκαν ταυτόχρονα από διάφορα κανάλια ενημέρωσης. Οι συναυλίες του Σικάγου έχουν κυκλοφορήσει ως κουτί με συλλογή από CD και DVD.
Το φθινόπωρο του 2015, οι Μίκι Χαρτ, Μπιλ Κρέτζμαν καιΜπομπ Βέιρ συμφώνησαν μετον κιθαρίστα Τζον Μάγιερ, τον κιμπορντίστα Τζεφ Τσιμέντι καιτον μπασίστα Οτέιλ Μπέρμπριτζ να κάνουν μία περιοδεία ως συγκρότημα, με ονομασία Dead & Company (Νεκροί & Σύντροφοι). Ο Μάγιερ διηγήθηκε ότι το 2011 ήταν συντονισμένος στο Ράδιο Πανδώρα και έπεσε πάνω στο τραγούδι " Althea " (Αλθαία) των Grateful Dead, και σύντομα άκουγε μόνο τη μουσική τους και τίποτα άλλο. [52]Το συγκρότημα πραγματοποίησε περιοδείες, τα διαστήματα: Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2015, Ιούνιος-Ιούλιος 2016 και Μάιος-Ιούλιος 2017. Επί του παρόντος, οι συναυλίες συνεχίζονται.
Ο Μπάρλοου απεβίωσε το 2018 [53]καιο Χάντερ το 2019. [54]
↑Santoro, Gene (2007). «Grateful Dead». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2007.
↑Although he is identified as an official member on the band's website, Barlow (who frequently collaborated with Weir, Mydland and Welnick) was not inducted into the Rock and Roll Hall of Fame.
↑Weiner, Robert G. (1999). Perspectives on the Grateful Dead: Critical Writings By Robert G. Weiner. Greenwood Publishing. σελ. 145. ISBN0-313-30569-2.
↑ 27,027,1Troy, Sandy, Captain Trips: A Biography of Jerry Garcia (New York: Thunder's Mouth Press, 1994). DMT, p. 73; Acid King p. 70; Watts+ p. 85.
↑Pore-Lee-Dunn Productions. «The Grateful Dead». Classicbands.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2011.
.png)
Σχετικά πολυμέσα
_2.jpg)
