Πριν από τονΠρώτο Παγκόσμιοδεν υπήρχε κανένα αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για άρματα μάχης. Η συνθήκες όμως άλλαξαν όταν άρχισαν να εφαρμόζονται τα πολεμικά χαρακώματα σαν τέχνη άμυνας στα μέτωπα που τότε διέσχιζαν την Ευρώπη. Τότε ένας Βρετανός αξιωματικός, οErnest Dunlop Swinton έκανε μια συγκεκριμένη πρόταση, η οποία όμως απορρίφτηκε αμέσως από τον Υπουργό Πολέμου, τον Λόρδο Κίτσενερ. Ο Swinton που είχε πολιτικό μέσο κατόρθωσε να πάρει την εντολή κατασκευής ενός οχήματος, το οποίο όμως απέτυχε. Ο τότε Υπουργός Ναυτικού και πολύ αργότερα Πρωθυπουργός Τσώρστιλ συνειδητοποίησε αμέσως την αξία της νέας ιδέας και χωρίς να διστάσει καθόλου ονόμασε την κατασκευή «πλοίο της ξηράς», έθεσε το θέμα υπό την αιγίδα τουκαι ίδρυσε την μικτή «επιτροπή περί πλοίων ξηράς» που αποτελείτο από αξιωματικούς του ναυτικού και από πολίτες. Ο Ανθυπολοχαγός Walter Gordon Wilson άρχισε στις 17 Σεπτεμβρίουτου1915την κατασκευή του πρώτου δοκιμαστικού τύπου που έφερε το όνομα Mother. Η επιτροπή μετονομάστηκε στο συνθηματικό της όνομα «επιτροπή κατασκευής δεξαμενών» (αγγλ. tank, δεξαμενή, tanks, δεξαμενές), από όπου και προέρχεται ο μέχρι σήμερα διεθνώς γνωστός όρος.
Μια μάσκα που προστάτευε το πρόσωπο από τραυματισμούς.
Μέσα στο άρμα ήταν απαραίτητο ένα οκταμελές πλήρωμα γιανατο κουμαντάρει. Το όχημα ήταν τόσο βαρύ καιη οδήγηση τόσο δύσκολη πουτο πλήρωμα εξουθενωνόταν κυριολεκτικά. Αρχικά είχε φρένα πουτα πατούσαν όλοι μαζί με δύναμη γιανατου αλλάξουν την κατεύθυνση εν πορεία. Αργότερα απλώς αποδέσμευαν την μία από τις δύο ερπύστριες. Η συνεννόηση ήταν δύσκολη και γινότανε με νοήματα (κυριολεκτικά με γδούπους) που έδινε ο οδηγός κοπανώντας ένα βαρύ σφυρί στο μέταλλο, αφού ο θόρυβος των μηχανών αλλά καιοι γύρω εκρήξεις από τους βομβαρδισμούς καιτα πολυβόλα στο πεδίο της μάχης ήταν τόσο εκκωφαντικός πουη φωνή δεν ακούγονταν. Συνήθως η θερμοκρασία στο εσωτερικό του τεθωρακισμένου έφτανε και ξεπερνούσε τους 50 °C κάνοντας την βαριά εργασία ακόμα πιο αφόρητη καιτα πυρομαχικά πολλές φορές να εκρήγνυνται. Ο αέρας ήταν γεμάτος βαριά καυσαέρια αναμεμιγμένα με σκόνη. Τα πυρομαχικά ήταν αραδιασμένα εδώ καικει επειδή δεν είχε ντουλάπια ή ράφια, καιγι' αυτό γλιστρούσαν πέρα δώθε με κάθε ταρακούνημα αυξάνοντας τον κίνδυνο από τραυματισμούς.
Τα άρματα μάχης κατασκευάστηκαν σεδυο διαφορετικούς τύπους. Τα «Male» ήταν εξοπλισμένα με δύο κανόνιακαι τέσσερα πολυβόλακαι είχαν ως εκ τούτου στόχο τους τα οχυρώματα του εχθρού. Τα «Female» είχαν έξι πολυβόλα και χτυπούσαν το πεζικό και ιππικό. Αρχικά είχαν πίσω ένα ζευγάρι ρόδες, μετο σκεπτικό, ότι στρίβοντάς τες θα έστριβε και ολόκληρο το τανκς, πράγμα πουδεν επιβεβαιώθηκε καιγι' αυτό οι ρόδες καταργήθηκαν.
Οι Γερμανοί δεν άργησαν να εντοπίσουν τα αδύναμα σημεία της νέας αυτής εφεύρεσης που τους έκανε επίθεση. Ανακάλυψαν ότι τα άρματα μάχης ήταν ευάλωτα σε δύο σημεία. Αφενός, τα πολυβόλα του γερμανικού πυροβολικού στόχευαν στην ανοικτή θυρίδα σκόπευσης και σκότωναν το πλήρωμα του άρματος, αφετέρου, σημάδευαν για ώρα το ίδιο σημείο και τρυπούσαν την θωράκιση του άρματος, που λόγω της μικρής ταχύτητας δεν μπορούσε να ξεφύγει. Η πολύ μικρή ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει (6 χιλμ. ανα ώρα) καιη μικρή αυτονομία ήταν επίσης μειονεκτικές γιατο άρμα καιτο πλήρωμα, γιατί στις κάποιες διακοπές του πυρός οι στρατιώτες του εχθρού κατόρθωναν νατο πλησιάσουν καινα σκοτώσουν το πλήρωμα από την ανοιχτή θυρίδα με όπλα ή χειροβομβίδες.
Η απάντηση των Άγγλων ήταν ο συνεχής βομβαρδισμός των θέσεων του γερμανικού πυροβολικού γιανα τους αποδυναμώσουν.
Ο νέος τύπος πολεμικής μηχανής τέθηκε αμέσως σε χρήση. Πρώτη μάχη που έλαβαν μέρος ήταν στην Φλέρ, μιαπεριοχή στηνΣομμ στις 15 Σεπτεμβρίουτου1916. Από τα συνολικά 49 τεθωρακισμένα που είχαν κατασκευαστεί, τα περισσότερα έπαθαν αμέσως βλάβη γιατί ακόμα δεν ήταν αρκετά εξελιγμένα. Μερικά όμως πέρασαν τις Γερμανικές γραμμές και έκαναν πανωλεθρία, ήταν όμως πολύ λίγα γιανα μπορέσουν να επηρεάσουν την εξέλιξη της μάχης, και έτσι οι δυνάμεις της Αντάντ έχασαν το προτέρημα του αιφνιδιασμού. Μέχρι να κατασκευαστούν καινούργια τανκς, οι Γερμανοί είχαν χρόνο γιανα προσαρμοστούν καινα αναπτύξουν ανάλογες αμυντικές και αντιπερισπασμικές τακτικές.
Ένα τεθωρακισμένο τύπου Mark I βρίσκεται σήμερα στοΜουσείο Αρμάτωντου Bovington, το οποίο έχει διασωθεί επειδή χρησιμοποιούταν προφανώς για εκπαίδευση.
Der Erste Weltkrieg, Teil 1: 1914-1916, αγγλικά, γερμανικά, έκδοση 2006, EAN 7-321921-873584 Περιέχει το ντοκιμαντέρ "1916 Stalemate" με αυθεντικές σκηνές τανκς Mark I που κινούνται στο πεδίο της μάχης.
Stosstrupp 1917, γερμανικά, έκδοση 2007, EAN 4-028032-071368, ISBN 979-3-939504-64-1, Σελίδα IMDb Περιέχει σκηνές από την δεκαετία του 1930 με τανκς Mark I που κινούνται στο πεδίο της μάχης.
