Tripla Entente

A Tripla Entente foi unha coalición conformada pola alianza franco-rusa de 1893, a Entente Cordiale franco-británica de 1904 e o acordo anglo-ruso de 1907.

Eric J. Hobsbawm, no seu libro Historia do século XX, defínea deste xeito: triplo entente, constituída por Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso.^[1] O Reino de Serbia e Bélxica incorporáronse á tripla entente inmediatamente como consecuencia do ataque austríaco contra Serbia (que, de feito, desencadeou o inicio das hostilidades) e o ataque de Alemaña contra Bélxica.^[1]

A nova potencia mundial, Alemaña, gobernada por Guillerme II de Alemaña, en 1890 conseguiu que tres potencias que tiñan importantes diferenzas entre si, Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso, aproximásense e terminasen por coligarse como a Aliada Maior Nacionalista para facer fronte á Tripla Alianza do Imperio alemán, o Imperio Austrohúngaro e o Reino de Italia.

A crise definitiva do verán de 1914 demostrou o funcionamento da alianza ao terminar implicando no conflito ás tres potencias signatarias.

As outras unións

Tralo abandono da Tripla Alianza por parte do Reino de Italia en 1915, esta uniríase á Entente polos seus intereses e pola inconformidade que sentía ao non ter garantías nas Potencias Centrais.

Outros aliados

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Hobsbawm (2007), p. 30: «Comezou como unha guerra esencialmente europea entre a Tripla Alianza, constituída por Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso, e os chamados «Imperios Centrais» (Imperio alemán e o Imperio austrohúngaro). O Reino de Serbia e Bélxica incorporáronse inmediatamente ao conflito como consecuencia do ataque austríaco contra a primeira (que, de feito, desencadeou o inicio das hostilidades) e do ataque alemán contra a segunda (que era parte da estratexia de guerra alemá). O Imperio otomán e o Reino de Bulgaria aliñáronse pouco despois xunto ás potencias centrais, mentres que no outro bando a Tripla Alianza deixou paso gradualmente a unha gran coalición. Comprouse a participación do Reino de Italia e tamén tomaron parte no conflito Reino de Grecia, Reino de Romanía e, en menor medida, Portugal. Como cabía esperar, o Imperio do Xapón interveu case de forma inmediata para ocupar posicións alemás no Extremo Oriente e o Pacífico occidental, pero limitou as súas actividades a esa rexión. Os Estados Unidos entraron na guerra en 1917 e a súa intervención ía resultar decisiva.»

Véxase tamén

Outros artigos

[hobsbawm30-1] 1,0 ^1,1 Hobsbawm (2007), p. 30: «Comezou como unha guerra esencialmente europea entre a Tripla Alianza, constituída por Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso, e os chamados «Imperios Centrais» (Imperio alemán e o Imperio austrohúngaro). O Reino de Serbia e Bélxica incorporáronse inmediatamente ao conflito como consecuencia do ataque austríaco contra a primeira (que, de feito, desencadeou o inicio das hostilidades) e do ataque alemán contra a segunda (que era parte da estratexia de guerra alemá). O Imperio otomán e o Reino de Bulgaria aliñáronse pouco despois xunto ás potencias centrais, mentres que no outro bando a Tripla Alianza deixou paso gradualmente a unha gran coalición. Comprouse a participación do Reino de Italia e tamén tomaron parte no conflito Reino de Grecia, Reino de Romanía e, en menor medida, Portugal. Como cabía esperar, o Imperio do Xapón interveu case de forma inmediata para ocupar posicións alemás no Extremo Oriente e o Pacífico occidental, pero limitou as súas actividades a esa rexión. Os Estados Unidos entraron na guerra en 1917 e a súa intervención ía resultar decisiva.»

[1]