Tang Taizong

Tang Taizong, 唐から太ふとし宗むね (ur. 23 stycznia 599 – zm. 649 r.), jego osobiste imię to Lǐ Shìmín 李り世よ民みん, był drugim cesarzem z chińskiej dynastii Tang, panującym od 626 do 649. Na ogół jest uważany za jednego z największych, o ile nie największego cesarza w całej chińskiej historii. Stanowił on miarę, do której porównywano wszystkich innych cesarzy. Za czasów jego rządów Chiny Tangów prosperowały ekonomicznie i militarnie. Pośmiertnie otrzymał imię Wénhuángdì (文ぶん皇帝こうてい).

Tang Taizong

Imię chińskie osobiste Pismo tradycyjne 世よ民みん Hanyu pinyin Shìmín
Imię chińskie świątynne Pismo tradycyjne 太ふとし宗むね Hanyu pinyin Tàizōng Wade-Giles T'ai-tsung Wymowa (IPA) /tʰâi.tsʊ́ŋ/
Imię chińskie pośmiertne Pismo tradycyjne 文ぶん皇帝こうてい Hanyu pinyin Wénhuángdì
Nazwisko rodowe chińskie Pismo tradycyjne 李り Hanyu pinyin Lǐ
Anonimowy portret cesarza znajdujący się w Narodowym Muzeum Pałacowym w Tajpej
Cesarz Chin
Okres	od 4 września 626 do 10 lipca 649
Era panowania	Zhenguan (貞さだ觀かん)
Poprzednik	Tang Gaozu
Następca	Tang Gaozong
Dane biograficzne
Dynastia	Tang
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 599 Xianyang
Data i miejsce śmierci	10 lipca 649 Chang’an
Miejsce spoczynku	34°37′54,84″N 108°28′59,88″E
Ojciec	Tang Gaozu
Matka	cesarzowa Dou
Żona	cesarzowa Zhengsun
Dzieci	m.in. Tang Gaozong

Za jego panowania do Chin przybył Alopen, nestoriański mnich, pod wpływem którego cesarz wydał edykt tolerancyjny dla chrześcijan, polecił przetłumaczyć chrześcijańskie święte księgi oraz pomógł wznieść w stolicy państwa klasztor.