Gloster E.28/39
Pierwszy prototyp | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
eksperymentalny samolot odrzutowy |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1941-1943 |
Wycofanie ze służby |
1944 |
Liczba egz. |
1 |
Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
Dane techniczne | |
Napęd |
1 × silnik turboodrzutowy Power Jets W.1 |
Ciąg |
3,8 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość |
8,84 mm |
Długość |
7,74 m |
Wysokość |
2,70 m |
Powierzchnia nośna |
13,6 m² |
Masa | |
Własna |
1309 kg |
Startowa |
1700 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
750 km/h |
Prędkość wznoszenia |
7 m/s |
Pułap |
9800 m |
Zasięg |
660 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Wielka Brytania | |
Rzuty | |
Gloster E.28/39, znany także jako Gloster Whittle, Gloster Pioneer i Gloster G.40 – brytyjski samolot doświadczalny, pierwszy brytyjski samolot o napędzie odrzutowym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstał w celu przetestowania nowo powstałego silnika odrzutowego W.1, zaprojektowanego przez Franka Whittle'a. Doświadczenie zdobyte przy projektowaniu tego samolotu i praktyczne dane, które przyniosły pierwsze loty, wykorzystano projektując pierwszy brytyjski operacyjny myśliwiec odrzutowy Gloster Meteor.
Samolot został zamówiony w 1939 przez brytyjskie Ministerstwo Lotnicze (Air Ministry), "E.28" oznacza, że był to 28 eksperymentalny samolot zamówiony przez Air Ministry, a "39" to rok jego powstania. Generalnym konstruktorem płatowca był George Carter[1].
Pierwszy lot samolotu odbył się 15 maja 1941 i trwał 17 minut. W ciągu następnych miesięcy samolot odbył szereg lotów z kolejnymi udoskonalanymi wersjami silników. Drugi prototyp, napędzany silnikiem W.2/500 odbył pierwszy lot 1 marca 1943. W lotach doświadczalnych pojawiły się problemy techniczne związane z nowym rodzajem napędu. Drugi prototyp uległ katastrofie 30 lipca 1943 z powodu zakleszczenia lotek. Pierwszy prototyp latał do 1944. Po zakończeniu programu badawczego samolot został przekazany do Science Museum w Londynie.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]E.28/39 był metalowym dolnopłatem o podwoziu trójkołowym z kółkiem przednim. Wlot powietrza do silnika znajdował się w nosie samolotu, dysza wylotowa pod usterzeniem. Prototyp nie posiadał żadnego uzbrojenia, chociaż przewidziano miejsce do montażu dwóch karabinów maszynowych w każdym skrzydle.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tony Buttler: Gloster Meteor. Hall Park Books, seria: Warpaint. No.22. (ang.). s.2