biedactwo

biedactwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ze współczuciem: jednostka biedna lub nieszczęśliwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biedactwo	biedactwa
dopełniacz	biedactwa	biedactw
celownik	biedactwu	biedactwom
biernik	biedactwo	biedactwa
narzędnik	biedactwem	biedactwami
miejscownik	biedactwie	biedactwach
wołacz	biedactwo	biedactwa

przykłady:

(1.1) Polityk twierdzi oczywiście, że został źle zrozumiany. Biedactwo!

(1.1) Ten kot ma tylko jedno oko. Chodź zobacz to jednookie biedactwo!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biedota ż, bieda ż, biedak m, biedaczka ż, biedny mos, biedaczek mos, biedaczyna ż/mos

czas. biednieć, zbiednieć

przym. biedny

przysł. biednie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) poor thing
• duński: (1.1) stakkel w
• norweski (bokmål): (1.1) stakkar m
• norweski (nynorsk): (1.1) stakkar m
• rosyjski: (1.1) бедняга
• szwedzki: (1.1) stackare w

źródła: