konfident

konfident (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. tajny wywiadowca lub współpracownik wywiadu, policji itp. służb

(1.2) przest. człowiek zaufany

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konfident	konfidenci
dopełniacz	konfidenta	konfidentów
celownik	konfidentowi	konfidentom
biernik	konfidenta	konfidentów
narzędnik	konfidentem	konfidentami
miejscownik	konfidencie	konfidentach
wołacz	konfidencie	konfidenci
depr. M. i W. lm: (te) konfidenty

przykłady:

(1.1) Gestapo i niemieckie władze opuszczają Zakopane, wraz z niektórymi konfidentami z "Goralenvolku".

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) szpicel

(1.2) powiernik, przyjaciel, zausznik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) agent, donosiciel, informator

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konfidencja ż, konfidencjonalność ż

forma żeńska konfidentka ż

przym. konfidencjonalny, konfidencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Konfident, franc. confident < łac. confidens

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) informer
• hiszpański: (1.1) confidente m, espía m; (1.2) confidente m, asesor m, consejero m
• ukraiński: (1.1) конфідент m

źródła: