Η Άμαστρις δόθηκε από τονΑλέξανδρο το Μέγαγια γάμο στονΚρατερό[Note 1]στα πλαίσια της προσπάθειάς τουνα συνενώσει τον ελληνικό πολιτισμό με τους πολτισμούς της Ανατολής. Ο γάμος της Αμάστριδος μετον Κρατερό ήταν ένας από τους 70 που είχε κανονίσει ο Μέγας Αλέξανδρος για τους στρατηγούς τουμε ευγενείς Πέρσες γυναίκες.[3] Όμως οι Πέρσες, όπως και όλοι οι Ανατολίτες, θεωρούνταν βάρβαροι από τους Έλληνες καιο Κρατερός, όπως και πολλοί άλλοι στρατηγοί του Αλεξάνδρου, δεν ήθελε να κάνει παιδιά πουθα ήταν κατά το ήμισι βάρβαροι.[3] Έτσι μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου ο Κρατερός αποφάσισε να παντρευτεί τηΦίλα, μία από τις κόρες τουΑντίπατρου αφού κανόνισε πρώτα τον συμφέροντα γάμο της συζύγου τουμετοΔιονύσιο, τύραννο της Ηράκλειας Ποντικής[4], στηΒιθυνία, τον οποίο παντρεύτηκε το322 π.Χ.. Η Άμαστρις θεωρούνταν πολύφερνη νύφη λόγω της περσικής ευγενούς καταγωγής της και μετά τον γάμο τους ο Διονύσιος άρχισε να απολαμβάνει μία πολυτελή ζωή και απέκτησε πολλούς και ισχυρούς φίλους και συμμάχους.[3] Απέκτησαν δύο γιους και μία κόρη που ονομάστηκαν Κλέαρχος Β', Οξυάθρης[5]και Άμαστρις[2][3] επίσης.
Στατήραςπου εκδόθηκε από τη Βασίλισσα Άμαστρις. Ο σεληνιακός θεός Μην εμφανίζεται στα αριστερά στο φρυγικό σκούφο, ενώ στα δεξιά φαίνεται μια καθήμενη Αφροδίτη, κρατώντας στο εκτεταμένο δεξί χέρι τονΈρωτα
Μετά το θάνατο του Διονύσιου, το 306 π.Χ., η Άμαστρις έγινε βασίλισσα της Ηράκλειας για λογαριασμό των ανήλικων παιδιών τους. Πολλοί άλλοι εντάχθηκαν σε αυτήν τη διοίκηση.[6]Ανκαιδεν ξέρουμε ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος αυτών των γυναικών που βασίλευαν για λογαριασμό των παιδιών τους εκείνη την εποχή, η εξουσία καιη δύναμη της Αμάστριδος πρέπει να ήταν πολύ μεγάλες καθώς ένα από τα πράγματα που έκανε ως βασίλισσα ήταν να κόψει δικό της νόμισμα που έφερε την επιγραφή «ΑΜΑΣΤΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ», δηλαδή της βασίλισσας Αμάστριδος.[3]Το νόμισμα έφερε στη μία του όψη την εικόνα μία γυναίκας που φορούσε φρυγικό καπέλο και ορισμένοι ιστορικοί υπέθεσαν πως επρόκειτο γιατο πορτρέτο της. Όμως υπάρχει καιη άποψη πως η εικόνα και ειδικά το καπέλο αποκαλύπτουν την πρόθεση της Αμάστριδος να συνδέσει το πρόσωπό της με κάποια θεότητα της Φρυγίας ή γενικά της Ανατολής, πρακτική που ήταν πολύ συνθισμένη τότε. Ακόμα καιο Μέγας Αλέξανδρος εμφανίζονταν σε πορτρέτα και νομίσματα να φέρει τα κέρατα του θεού Άμμωνα ταυτίζοντας έτσι τον εαυτό τουμετην θεότητα αυτή. Μετονα εμφανίσει μία ανατολίτικη θεότητα στο νόμισμά της, η Άμαστρις δήλωνε περήφανα την περσική ευγενική καταγωγή της.[7]
Το302 π.Χ.η Άμαστρις υποστήριξε τον Μακεδόνα στρατηγό Λυσίμαχο δίνοντας εφόδια στο στρατό του. Αυτή ήταν μία έξυπνη πολιτική κίνηση που της εξασφάλιζε τη συμμαχία του Λυσίμαχου και έθετε τις βάσεις για μία μελλοντική επέκταση των εδαφών της Ηράκλειας.[3]Την ίδια χρονιά μάλιστα η Άμαστρις παντρεύτηκε τον Λυσίμαχο και μαζί έκαναν έναν γιο, τον Αλέξανδρο.[2] Λίγα χρόνια αργότερα εκείνος παντρεύτηκε καιτηνΑρσινόη Β' της Αιγύπτου, μία από τις κόρες τουΠτολεμαίου Α', του πρώτου Φαραώ της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Ανκαιοι Μακεδόνες είχαν τη συνήθεια να παντρεύονται πολλές γυναίκες (βλ. π.χ. Φίλιππος Β΄) για κάποιον λόγο πουδεν γνωρίζουμε αυτός ο διακανονισμός δεν έγινε αποδεκτός καιη Άμαστρις διέλυσε τον γάμο της μετον Λυσίμαχο και αποσύρθηκε στην Ηράκλεια, στην οποία κυβέρνησε μόνη της.
Λίγο μετά το300 π.Χ., ίδρυσε μια πόλη πουτην ονόμασε μετο όνομά της, Αμάσρα, στην ακτή της Παφλαγονίας, από τη συνένωση τεσσάρων μικρότερων πόλεων: Αμάσρα, Κρόμνα, ΚύτωροςκαιΤίον. Το Τίον ανέκτησε αργότερα την αυτονομία του, αλλά οι υπόλοιπες τρεις παρέμειναν μέρος της πόλης στα εδάφη της Άμαστριδος. Έτσι η Άμαστρις έγινε η μοναδική βασίλισσα που ίδρυσε μία πόλη μόνη της αντί να δώσει το όνομά της σεμια προϋπάρχουσα πόλη υιοθετώντας έτσι έναν «αντρικό» ρόλο, κάτι που καμία άλλη Ελληνο-μακεδόνισσα βασίλισσα δεν είχε κάνει.[3]
Πνίγηκε από τους δύο γιους της, περίπου το 284 π.Χ.,[Note 2] λόγω της μεγάλης εξουσίας που είχε αποκτήσει, ειδικά ως βασίλισσα της πλούσιας και σημαντικής πόλης Ηράκλειας, αλλά και λόγω του ότι πολλοί αισθάνονταν πως είχε ξεπεράσει τον αποδεκτό ρόλο για μία ελληνίδα μητέρα.[3][7]Η αποστροφή των Ελλήνων για τις γυναίκες σε θέσεις εξουσίας είναι εμφανής από το γεγονός πως οι αρχαίοι συγγραφείς είχαν την τάση να παρουσιάζουν τις γυναίκες που εμπλέκονταν στην πολιτική ως σκληρές και βίαιες.[8]
Τημητροκτονία εκδικήθηκε ο Λυσίμαχος, ο οποίος έκανε τον εαυτό του άρχοντα της Ηράκλειας και σκότωσε τους Κλέαρχο και Οξυάθρη.[Note 3]