Γεννήθηκε το 185 π.Χ. στηΜυσία της Αιολίδας, στα παράλια της Μικράς Ασίαςμετο βόρειο Αιγαίο, και ήταν μισθοφόρος ταπεινής καταγωγής, πιθανώς ο γιος ενός βυρσοδέψη, όπου και αργότερα, άγνωστο πως, κατάφερε να εξελιχθεί ως ο τοπικός κυβερνήτης της πόλης τουΑδραμυττίου.
Κατά τη διάρκεια τουΓ' Μακεδονικού ΠολέμουοιΡωμαίοι νίκησαν τον βασιλιά Περσέαστημάχη της Πύδναςτο 168 π.Χ., και κατέκτησαν το βασίλειο. Ο γιος του Περσέα, Φίλιππος, και της Λαοδίκης Ε΄, πριγκίπισσας της δυναστείας των Σελευκιδώνκαι κόρης τουΣέλευκου Δ΄, ήταν ο τελευταίος νόμιμος κληρονόμος του Μακεδονικού θρόνου, και δολοφονήθηκε από τους Ρωμαίους σε ηλικία 18 ετών προκειμένου να αποτραπούν μελλοντικές διεκδικήσεις και απόπειρες επανασύστασης του Μακεδονικού βασιλείου, εδραιώνοντας έτσι τη Ρωμαϊκή κυριαρχία.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 149 π.Χ., ο κυβερνήτης τουΑδραμυττίου, Ανδρίσκος, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ο Φίλιππος, ο γιος του Περσέα, και πως επανεμφανίστηκε σκοπεύοντας να επανακτήσει τη Μακεδονία από τους Ρωμαίους. Έτσι κατά την πρώτη του απόπειρα, ο Ανδρίσκος ταξίδεψε στηΣυρίακαι ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τονΔημήτριο Α΄ Σωτήρ ηγέτη τωνΣελευκιδών, ισχυριζόμενος πως είναι ο ανιψιός του -ως ο γιος της αδερφής του Λαοδίκης-. Ο Δημήτριος όμως αντιλήφθηκε πως του έλεγε ψέματα, και αντί νατου προσφέρει συμμαχία, τον συνέλαβε καιτον παρέδωσε στους Ρωμαίους, βάσει και της συμφωνίας που βρίσκονταν σε ισχύ μεταξύ των Σελευκιδών και της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
Ο Ανδρίσκος κατόρθωσε και δραπέτευσε από τους φρουρούς του, και μετέβη στηΘράκη, όπου και ήρθε σε επαφή με δύο Θράκες πολέμαρχους τον Τέρε καιτον Μπαρσάντα, τους οποίους και έπεισε γιατη βασιλική του καταγωγή, καθώς καινα εισβάλλουν με τις δυνάμεις τους στη Μακεδονία υπό την αρχηγία του. Μετον θρακικό αυτό στρατό, εισέβαλλε στη Μακεδονία και νίκησε τις τοπικές φρουρές. ΗΡωμαϊκή Γερουσία απέστειλε ενισχύσεις μετον Πούμπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα, ο οποίος όμως υποτίμησε τον Ανδρίσκο, θεωρώντας προς πρόκειται για έναν απλό ληστή και ηγέτη συμμορίας, και νικήθηκε εύκολα. Μετη νίκη αυτή ο Ανδρίσκος αυτοανακηρύχθηκε επίσημα ως οΦίλιππος ΣΤ΄ βασιλιάς της Μακεδονίας.[1]Οι νέες ενισχύσεις μετον Ρωμαίο πραίτωρα Πούμπλιο Γιουβέντιο το 149 π.Χ., ηττήθηκαν επίσης, δίνοντας στον Ανδρίσκο ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα και υποστήριξη μεταξύ του Μακεδονικού λαού.
Συνεχίζοντας, ο Ανδρίσκος κατέκτησε τηΘεσσαλίατο 148 π.Χ., καθώς και σύναψε συμμαχία μετηνΚαρχηδόνα, προκαλώντας την οργή της Ρώμης μιακαιη ίδια βρισκόταν στη μέση τουΤρίτου Καρχηδονιακού Πολέμου.
Την ίδια περίοδο, και κατά τα φαινόμενα, ο Ανδρίσκος εξέδωσε καιτο δικό του νόμισμα μετη μορφή τουκαιτην αναγραφή του ονόματος ως Φίλιππο.
Σύντομα μετά τη σύναψη συμμαχίας του Ανδρίσκου με τους Καρχηδόνιους, οι Ρωμαίοι αποφάσισαν πως ήταν καιρός να ασχοληθούν σοβαρά μετην εξέγερση στη Μακεδονία, καθώς καινα εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι η δημοτικότητα του Ανδρίσκου βρισκόταν σε πτώση, μιακαιη εξουσία του φαίνεται πως χαρακτηρίζονταν από σκληρότητα και εκμετάλλευση σε βάρος των τοπικών πληθυσμών. Η Ρώμη ξεκίνησε τονΤέταρτο Μακεδονικό Πόλεμο, και απέστειλε εμπειροπόλεμα, αριθμητικά ισχυρά, και καλώς εξοπλισμένα στρατεύματα υπό τους πραίτωρες Κουίντο Καικίλιο Μέτελο και Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο, Οι Ρωμαίοι αντιμετώπισαν τις δυνάμεις του Ανδρίσκου στηδεύτερη μάχη της Πύδναςτο 148 π.Χ., όπου καιο Ανδρίσκος υπέπεσε σε στρατηγικό λάθος έχοντας διαχωρίσει το στρατό του, μετο μισό μέρος τουνα βρίσκεται στη Θεσσαλία, καιτο άλλο μισό στην Πύδνα, όπου και τελικά ηττήθηκε.
Μετά την ήττα αυτή, κατέφυγε στη Θράκη, καιμε τις ρωμαϊκές δυνάμεις νατον καταδιώκουν, οι θρακικές αρχές τον συνέλαβαν καιτον παρέδωσαν στηνΡώμη, φέρνοντας τέλος στη σύντομη κυριαρχία του Ανδρίσκου στη Μακεδονία[1]. Οι Ρωμαίοι παρέλασαν θριαμβευτικά και περιέφεραν δημόσια τον Ανδρίσκο στη Ρώμη, όπου και φυλακίστηκε. Από αυτό το χρονικό σημείο και έπειτα, η Μακεδονία έγινε πλέον και επίσημα Ρωμαϊκή επαρχία, χάνοντας τις όποιες τοπικές εξουσίες αυτορύθμισης είχε.[1]
Λίγα χρόνια αργότερα, το142 π.Χ., εμφανίστηκε στη Μακεδονία κάποιος τυχοδιώκτης άγνωστων λοιπών στοιχείων, ο οποίος επίσης αποκαλούσε τον εαυτό του Φίλιππο (ή Φίλλιπος Ζ') και συγκεντρώνοντας στρατό εξεγέρθηκε εναντίον των Ρωμαίων. Είχε όμως πολύ λιγότερη τύχη, καθώς οι δυνάμεις του νικήθηκαν από τον πραίτωρα Λούκιο Τρεμέλιο καιο ηγέτης των εξεγερμένων συνελήφθη και εκτελέστηκε.