|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|7|08|2024}} |
Πτολεμαίος Κεραυνός (άγν. - 279 π.Χ.), Βασιλιάς της Μακεδονίας από το έτος 281 π.Χ. έως το έτος 279 π.Χ. Γιος του φαραώ της Αιγύπτου Πτολεμαίου του Λάγου, του επονομαζόμενου Σωτήρα, και της Ευριδίκης, κόρης του Αντίπατρου.
Ο Πτολεμαίος Α’ ο Σωτήρας ήταν επίγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βασίλεψε στην Αίγυπτο μετά τη διάλυση του απέραντου κράτους του τελευταίου. Ίδρυσε τη Δυναστεία των Πτολεμαίων και έθεσε τις βάσεις για την κυριαρχία της στην Αίγυπτο για περίπου τρεις αιώνες. Ήταν παντρεμένος με τουλάχιστον τέσσερις συζύγους. Η τρίτη από αυτές ονομαζόταν Ευρυδίκη και ήταν κόρη του Αντίπατρου, του στρατηγού του Αλεξάνδρου που βασίλεψε στη Μακεδονία. Εκείνη του χάρισε έξι παιδιά: τον Πτολεμαίο Κεραυνό, τον Μελέαγρο, τη Λυσάνδρα, τον Αργαίο, έναν γιο του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα, και την Πτολεμαΐδα. Η διαδοχή ανήκε από την αρχή στον Πτολεμαίο Κεραυνό, ωστόσο προς το τέλος της ζωή του ο πατέρας του επέλεξε για διάδοχο τον γιο του από την τέταρτη σύζυγό του, τη Βερενίκη. Αυτός θα έμενε στην ιστορία με το όνομα Πτολεμαίος Β' Φιλάδελφος και στέφθηκε φαραώ στις 7 Ιανουαρίου 282 π.Χ. Αναφερόταν σαν συμβασιλέας ήδη από το 285 – 283 π.Χ. στα επίσημα έγγραφα του κράτους.
Ο Πτολεμαίος Κεραυνός ήταν ένας ανήσυχος χαρακτήρας και σαν νεαρός άντρας στην αυλή του πατέρα του, δεν στάθηκε ικανός να κερδίσει την εύνοια που εκείνος τελικά χάρισε στη Βερενίκη και τον γιο της. Στην πραγματικότητα, έχει ειπωθεί πως ένας από τους λόγους που ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ επέλεξε διάδοχο από την οικογένεια της Βερενίκης κι όχι από αυτήν της Ευριδίκης ήταν το βίαιο και ανεξέλεγκτο πνεύμα του Πτολεμαίου Κεραυνού. Όπως και να έχει, ο Κεραυνός φιλονίκησε με τον πατέρα του και εγκατέλειψε την Αίγυπτο. Βρήκε καταφύγιο στην αυλή του βασιλιά της Θράκης, Λυσίμαχου, γηραιού στρατηγού του Αλεξάνδρου. Η αδελφή του Πτολεμαίου από την Ευρυδίκη, η Λυσάνδρα, είχε παντρευτεί με τον Αγαθοκλή, τον γιο του βασιλιά. Τον ίδιο τον βασιλιά είχε παντρευτεί η ετεροθαλής τους αδελφή από τη μισητή για τη μητέρα τους Βερενίκη, η Αρσινόη. Η Λυσάνδρα και η Αρσινόη βρίσκονταν μονίμως σε ανταγωνισμό και προσπαθούσαν να απομακρύνει η μία την άλλη. Σαν βασίλισσα, η Αρσινόη είχε προσωρινά μεγαλύτερη επιρροή από τη Λυσάνδρα. Ο σύζυγος όμως της τελευταίας, ο Αγαθοκλής, ήταν ο Διάδοχος. Και μάλιστα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στον στρατό και τον λαό χάρις στις νικηφόρες του εκστρατείες και τις στρατιωτικές του νίκες. Φοβούμενη πως μετά τον θάνατο του Λυσίμαχου η ίδια και τα παιδιά της θα περνούσαν στο έλεος της Λυσάνδρας, η Αρσινόη αμαύρωσε την καλή φήμη του Αγαθοκλή, πείθοντας τον πατέρα του πως σχεδίαζε πραξικόπημα. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν οι κατηγορίες αυτές ήταν βάσιμες ή όχι, σημασία έχει πως ο Λυσίμαχος τις πίστεψε. Φυλάκισε και δηλητηρίασε τον γιο του, αφήνοντας τη Λυσάνδρα σε απελπισία. Τότε ήταν που με τον αδελφό της τον Πτολεμαίο Κεραυνό, τα παιδιά της και άλλους δυσαρεστημένους εγκατέλειψαν τη Θράκη με προορισμό την αυλή του βασιλιά Σέλευκου της Συρίας, που βρισκόταν στη Βαβυλώνα.
Ο Σέλευκος ήταν ένας ακόμη από τους επιγόνους του Αλεξάνδρου, ο μοναδικός εκτός από τον Λυσίμαχο που ήταν πια εν ζωή. Όπως και ο Λυσίμαχος ήταν πια υπερήλικος για τα δεδομένα της εποχής, πάνω από εβδομήντα πέντε ετών. Θα περίμενε κανείς πως οι ηλικιωμένοι ανταγωνιστές θα είχαν πια παραμερίσει τις διαμάχες τους και θα ήθελαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ειρηνικά. Ωστόσο δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο Σέλευκος ευχαριστήθηκε πολύ με την ευκαιρία που του προσέφερε η Λυσάνδρα, καθώς του έδινε αφορμή για νέους πολέμους. Οι αντιφρονούντες που την είχαν ακολουθήσει μαζί με τον Πτολεμαίο Κεραυνό άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για εισβολή στην επικράτεια του Λυσίμαχου και για εκδίκηση του φρικτού θανάτου του Αγαθοκλή. Ο Σέλευκος ήταν πρόθυμος να τα ακολουθήσει και έτσι κηρύχθηκε πόλεμος. Προτού αναχωρήσουν, ο Σέλευκος όρισε για διάδοχό του τον Αντίοχο.
Ο Λυσίμαχος δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας τους εχθρούς του. Οργάνωσε στρατό, πέρασε τον Ελλήσποντο και προέλασε εναντίον του Σέλευκου στη Μικρά Ασία. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στη Φρυγία, στην πεδιάδα του Κουροπεδίου, όχι μακριά από τις Σάρδεις. Στη σύγκρουση που ακολούθησε τον Φεβρουάριο του 281 π.Χ., ο Λυσίμαχος ηττήθηκε και έχασε τη ζωή του.
Ο Σέλευκος, αποφασισμένος να διασχίσει με τη σειρά του τον Ελλήσποντο, σχεδίαζε να προελάσει στη Θράκη και τη Μακεδονία, ώστε να προσαρτήσει τα βασίλεια αυτά στα δικά του εδάφη. Ο Πτολεμαίος Κεραυνός τον συνόδευε. Παρά τη νίκη τους σαν σύμμαχοι, οι δύο άντρες είχαν από δω και πέρα αντικρουόμενα συμφέροντα και όπως θα περίμενε κανείς στα σχέδια του καθενός τους δεν περιλαμβάνονταν οι βλέψεις του άλλου. Με μια πρώτη ματιά, ο Πτολεμαίος δεν είχε κάποιο επιχείρημα ώστε να διεκδικήσει το στέμμα της Μακεδονίας. Εντούτοις, η μητέρα του η Ευρυδίκη ήταν κόρη του Αντίπατρου, στον οποίο είχε επίσημα ανατεθεί η Μακεδονία κατά τη διαίρεση του κράτους του Αλεξάνδρου από τους στρατηγούς του. Ο Αντίπατρος είχε για χρόνια κυβερνήσει με δόξα και αναγνώριση και η μνήμη του ήταν ακόμη ζεστή στις καρδιές των Μακεδόνων. Ο Πτολεμαίος μπορούσε λοιπόν να λάβει τον θρόνο ως εγγονός και διάδοχος του μονάρχη που με τη σειρά του ήταν άμεσος διάδοχος του Αλεξάνδρου.
Ο Σέλευκος ωστόσο είχε διαφορετικά σχέδια στο μυαλό του. Δεν έβλεπε τον εαυτό του υποχρεωμένο να εκστρατεύσει υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα του Πτολεμαίου, ούτε κάποιου γιου της Λυσάνδρας και του Αγαθοκλή. Το σχέδιό του ήταν να μεγαλώσει τη δική του επικράτεια. Όσο για τον Κεραυνό, δεν τον έβλεπε παρά μόνο σαν ένα τυχοδιώκτη που απλώς τον ακολουθούσε. Ίσως αρκετά χρήσιμο, αλλά σε καμία περίπτωση βασικό πρόσωπο του παιχνιδιού. Ο Κεραυνός, όταν συνειδητοποίησε τις πραγματικές προθέσεις του Σέλευκου, χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς, αποφάσισε να σκοτώσει τον βασιλιά με την πρώτη ευκαιρία.
Ο Σέλευκος δεν πρέπει να είχε υποπτευθεί το σχέδιο αυτό, καθώς συνέχισε την πορεία του στη Θράκη με σκοπό να φτάσει στη Μακεδονία, χωρίς να παίρνει ιδιαίτερες προφυλάξεις. Τότε έφτασε σε κάποια πόλη η οποία του είπαν πως ονομαζόταν Άργος. Εκείνος ανησύχησε πολύ ακούγοντας το όνομα, καθώς παλιότερα ένα μαντείο του είχε πει να φυλάγεται στο Άργος, γιατί έμελλε να είναι ένα μέρος που θα έκρυβε ένα μυστηριώδη και ολέθριο κίνδυνο για εκείνον. Είχε πιστέψει πως επρόκειτο για το Άργος στην Πελοπόννησο. Δεν είχε ιδέα πως υπήρχε πόλη Άργος στη Θράκη. Αν το γνώριζε θα είχε δώσει διαταγή να μην περάσει το στράτευμά του από εκεί. Ακόμη και τότε ετοιμάστηκε να φύγει το συντομότερο. Ωστόσο τον πρόλαβε η μοίρα πριν το καταφέρει: ο Πτολεμαίος Κεραυνός, σε κάποια ευνοϊκή στιγμή στο Άργος, μαχαίρωσε στην πλάτη τον ηλικιωμένο βασιλιά με ένα εγχειρίδιο. Ο Σέλευκος πέθανε ακαριαία. Λέγεται πως για αυτό το περιστατικό ο Πτολεμαίος κατονομάστηκε έπειτα « Κεραυνός ». Το περιστατικό πρέπει να έγινε μεταξύ 26 Αυγούστου και 24 Σεπτεμβρίου 281 π.Χ..
Ο Πτολεμαίος οργάνωσε ένα στρατιωτικό σώμα και συνέχισε προς την Μακεδονία, όπου διεκδίκησε τον θρόνο. Βρήκε τη χώρα κατεστραμμένη από έριδες, καθώς πολλά πολιτικά στρατόπεδα είχαν σχηματιστεί, καθένα από αυτά έτοιμο να προωθήσει τους δικούς του υποψηφίους και τα δικά του συμφέροντα Με σιδερένια πυγμή ο Πτολεμαίος τους παραμέρισε όλους. Ήθελε να εξασφαλίσει την υποστήριξη όλων αυτών που ήταν φιλικά προσκείμενοι στον παλαιό οίκο του Αντίπατρου, λέγοντας πως ήταν ο εγγονός και διάδοχος του. Από την άλλη προσέγγισε τους υποστηρικτές του Λυσίμαχου, ισχυριζόμενος πως εκδικήθηκε για τον θάνατό του. Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως ο ίδιος ήταν ανάμεσα στους υποκινητές της εκστρατείας ενάντια στον Λυσίμαχο, ο ισχυρισμός ήταν σωστός εφόσον σκότωσε τον Σέλευκο. Μα κυρίως, βασίστηκε για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του, όχι τόσο στα λογικά επιχειρήματα, όσο στα στρατεύματά του. Προέλασε στη χώρα περισσότερο σαν κατακτητής, παρά σαν διάδοχος που διεκδικεί ειρηνικά τον πατρογονικό θρόνο. Όσο για τους στρατιώτες του, εκείνοι των αναγνώριζαν ως βασιλιά εφόσον είχε υπηρετήσει ως αξιωματικός τόσο στον στρατό του Λυσίμαχου, όσο και του Σέλευκου.
Σύντομα απέκτησε σημαντικούς ανταγωνιστές στην αξίωσή του αυτή. Οι τρεις κυριότεροι ήταν ο Αντίοχος, ο Αντίγονος και ο Πύρρος. Ο Αντίοχος ήταν ο γιος και ο διάδοχος του Σέλευκου. Το επιχείρημα του ήταν πως ο πατέρας του ήταν αυτός που κατέκτησε τη Μακεδονία, άρα εκείνος είχε το δικαίωμα να την κυβερνήσει. Πως ο Πτολεμαίος Κεραυνός σκοτώνοντας τον Σέλευκο δεν του στέρησε τα δικαιώματα του, αλλά πως περνούσαν αυτούσια στον γιο του. Ο Αντίγονος Β’ Γονατάς ήταν γιος του Δημήτριου του Πολιορκητή, που είχε στο παρελθόν βασιλέψει στη Μακεδονία, πριν ο Λυσίμαχος εισβάλλει και κυριέψει το βασίλειο. Υποστήριξε λοιπόν, πως το δικαίωμά του ήταν ανώτερο από αυτό του Πτολεμαίου, καθώς ο πατέρας του είχε αναγνωριστεί ηγεμόνας σε μια περίοδο μεταγενέστερη της βασιλείας του Αντίπατρου. Ο τρίτος διεκδικητής ήταν ο Πύρρος της Ηπείρου. Είχε κατακτήσει τη Μακεδονία πριν την εισβολή του Λυσίμαχου και τώρα που εκείνος πέθανε, οι διεκδικήσεις του ήρθαν και πάλι στην επιφάνεια. Με μια λέξη υπήρχαν τέσσερις διεκδικητές του θρόνου, καθένας με επιχειρήματα που αφορούσαν κατακτήσεις και κληρονομικά δικαιώματα, τόσο περίπλοκα και συνυφασμένα που ήταν αδύνατος ένας ειρηνικός διακανονισμός. Η μόνη ερώτηση που απέμενε ήταν ποιος από αυτούς ήταν ικανός να πάρει τον θρόνο και να τον διατηρήσει.
Η πρώτη δοκιμασία για τον Πτολεμαίο Κεραυνό ήρθε από τον Αντίγονο, που εισέβαλε με στόλο και στρατό. Η διαμάχη ήταν βίαιη και σύντομη: ο Αντίγονος ηττήθηκε από γη και θάλασσα και ο Κεραυνός έμεινε κύριος του βασιλείου. Ο θρίαμβος αυτός τον ενδυνάμωσε και κέρδισε τον σεβασμό των άλλων ανταγωνιστών του. Τους πρότεινε μάλιστα να λυθεί το ζήτημα με την υπογραφή συνθήκης, που τον αναγνώριζε σαν βασιλιά. Ο Πύρρος συμφώνησε, με την προϋπόθεση να του σταλεί στρατιωτική βοήθεια στους πολέμους που τότε είχε ανοίξει στην Ιταλία και τη Σικελία. Έτσι έλαβε, πέντε χιλιάδες στρατιώτες ξηράς, τέσσερις χιλιάδες άνδρες του ιππικού και πενήντα ελέφαντες.
Αυτό φαινόταν να κανονίζει τα πράγματα. Υπήρχε, όμως, άλλη μία εκκρεμότητα. Η Αρσινόη, η χήρα του Λυσίμαχου, ήταν ακόμη ζωντανή. Όταν ο σύζυγός της σκοτώθηκε, αντί να δεχτεί στωικά την αλλαγή στην πολιτική κατάσταση, κλείστηκε στην Κασσάνδρεια, μια πλούσια πόλη με καλή άμυνα. Είχε μαζί της και τα παιδιά της από τον Λυσίμαχο, που ήταν επίσης νόμιμοι υποψήφιοι για τον θρόνο. Η ίδια γνώριζε ότι προς το παρόν δεν είχε στα χέρια της τρόπο να υποστηρίξει τα δικαιώματα των παιδιών της, ωστόσο άξιζε τον κόπο να τα προστατέψει περιμένοντας κάποια μελλοντική ευκαιρία. Ο Κεραυνός την αναγνώρισε σαν υπολογίσιμη αντίπαλο, και έχοντας θριαμβεύσει ενάντια στον Αντίγονο και ολοκληρώσει την υπογραφή ειρήνης με τον Αντίοχο και τον Πύρρο, κινήθηκε προς την Κασσάνδρεια στριφογυρίζοντας στο μυαλό του το πώς θα μπορούσε να φέρει την Αρσινόη και τα παιδιά της υπό την κυριαρχία του.
Κατέληξε πως θα ήταν καλύτερα να προσπαθήσει πρώτα την πονηριά και την προδοσία, προτού καταλήξει σε ένοπλη διαμάχη. Έστειλε ένα μήνυμα στην Αρσινόη προτείνοντάς της, αντί να τσακώνονται για τη βασιλεία, να ενώσουν τα δικαιώματά τους και ζητώντας της να γίνει γυναίκα του. Θα την παντρευόταν και θα υιοθετούσε τα παιδιά της σαν δικά του. Έτσι το ζήτημα θα λυνόταν ειρηνικά.
Η Αρσινόη δέχτηκε με ευχαρίστηση την πρόταση. Πράγματι ο Πτολεμαίος Κεραυνός ήταν αδελφός της από άλλη μητέρα, μα αυτό δεν ήταν φραγμός για μια γαμήλια ένωση, σύμφωνα με τις ιδέες που υπήρχαν εκείνες τις μέρες στον κόσμο για τους βασιλικούς οίκους. Η Αρσινόη έδωσε τη συγκατάθεσή της και άνοιξε τις πύλες της πόλης. Ο Κεραυνός θανάτωσε σχεδόν αμέσως δύο από τους τρεις γιους της. Η Αρσινόη κατάφερε να το σκάσει και ο Κεραυνός δεν την καταδίωξε μιας και δεν είχε πια βάση για να διεκδικήσει τον θρόνο. Η Αρσινόη αφού περιπλανήθηκε, επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, στο παλιό της σπίτι. Τελικά παντρεύτηκε τον ομοαίματο αδελφό της και βασιλιά, τον Πτολεμαίο τον Β’, διώχνοντας την πρώτη του σύζυγο, τη συνονόματή της Αρσινόη, με τον ίδιο τρόπο που κάποτε είχε απαλλαγεί από τον Αγαθοκλή και τη Λυσάνδρα.
Ο Κεραυνός ήταν πλέον ήσυχος και ευτυχισμένος. Μπόρεσε να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του, καθώς ήταν πια σε ασφαλή θέση, σε ένα δυνατό και πλούσιο βασίλειο. Έγραψε ένα γράμμα στο σπίτι του στην Αίγυπτο, στον αδελφό του βασιλιά Πτολεμαίο – με τον οποίο είχε συγκρουστεί για τον θρόνο του πατέρα τους – ανακοινώνοντάς του πως αποποιόταν τα όποια δικαιώματα του στον θρόνο της Αιγύπτου, εφόσον βρήκε ένα άλλο καλύτερο βασίλειο στη Μακεδονία. Συνέχισε οργανώνοντας το κράτος του και τον στρατό του. Θωράκισε τις πόλεις του και θεώρησε πλέον τον εαυτό του εξασφαλισμένο Κύριο της Μακεδονίας. Τα όνειρά του ωστόσο για ειρήνη και ασφάλεια κατέρρευσαν σύντομα.
Στις όχθες του Δούναβη εμφανίστηκαν οι Γαλάτες. Ανήκαν στον πολιτισμό Λα Τεν, του οποίου το λίκνο ήταν η βορειοανατολική Γαλλία και η νότια Γερμανία. Τον πέμπτο και τέταρτο αιώνα επεκτάθηκαν στα δυτικά σε χώρες όπου οι άνθρωποι μιλούσαν μια γλώσσα που οι σύγχρονοι μελετητές αποκαλούν Κέλτικη. Επειδή οι Έλληνες συνήθιζαν να αποκαλούν Κέλτες όλους τους κάτοικους της δύσης (εκτός από τους κατοίκους των Βρετανικών Νήσων), οι σύγχρονοι μελετητές ονομάζουν Κέλτες διάφορους από αυτούς τους λαούς ακόμη κι αν δε ζούσαν στη δύση και δε μιλούσαν την Κελτική γλώσσα.
Την εποχή εκείνη ζούσαν βόρεια της Μακεδονίας και της Θράκης και για κάποιο χρονικό διάστημα συγκέντρωναν δυνάμεις. Οι κινήσεις τους λίγο ενδιέφεραν τον Πτολεμαίο Κεραυνό. Ωστόσο ξαφνικά μια πρεσβεία εμφανίστηκε μπροστά του ανακοινώνοντας πως θα πήγαιναν σε πόλεμο μαζί του, ρωτώντας πόσα χρήματα θα τους έδινε με αντάλλαγμα την ειρήνη. Ο Κεραυνός, έχοντας καταφέρει πρόσφατα τα μεγάλα του επιτεύγματα δεν θεώρησε σοβαρή την απειλή. Αντίθετα έστειλε πίσω τους άντρες αυτούς, απειλώντας πως δεν θα τους άφηνε σε ειρήνη αν δεν του έστελναν τους στρατηγούς τους σαν ομήρους και εγγυητές καλής συμπεριφοράς. Ακόμη έκανε το λάθος να μην βοηθήσει τις γνωστές του θρακικές φυλές, ελπίζοντας πως οι βάρβαροι θα τις αποδυνάμωναν προς δικό του όφελος. Τελικά οι Θρακιώτες αναγκάστηκαν να συμμετέχουν στις μάχες στο πλευρό των Γαλατών. Την άνοιξη του 279 π.Χ., ο αρχηγός τους Βόλγιος εισέβαλε στη Μακεδονία.
Φυσικά, μετά από τα γεγονότα αυτά η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Ο Κεραυνός συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις που μπορούσε να μαζέψει, προέλασε βόρεια για να συναντήσει τους εχθρούς του και τότε εξελίχθηκε μια τρομερή μάχη. Ο Κεραυνός ήταν ο ίδιος προσωπικά διοικητής των δυνάμεών του. Προχώρησε πάνω σε έναν ελέφαντα στο πεδίο της μάχης μαζί με τους στρατιώτες του. Κάποια στιγμή τραυματίστηκε και ο ελέφαντάς του αφήνιασε, ίσως κι εκείνος από τραυματισμό, και πέταξε κάτω τον αναβάτη του. Οι Γαλάτες που μάχονταν εκεί κοντά τον συνέλαβαν και χωρίς δισταγμό τον αποκεφάλισαν. Καρφώνοντας το κεφάλι σε ένα παλούκι το περιέφεραν στο πεδίο της μάχης. Το θέαμα κόστισε τόσο στους Μακεδόνες που οι γραμμές έσπασαν σύντομα και οι στρατιώτες υποχώρησαν άτακτα, αφήνοντας τους Γαλάτες νικητές.
Ο θάνατος του Πτολεμαίου Κεραυνού έδωσε το σύνθημα στους παλιούς διεκδικητές του θρόνου να επανεμφανιστούν. Ακολούθησε μια περίοδος συγκρούσεων και κακοδιαχείρησης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι Γαλάτες σκόρπισαν τον τρόμο στη Βόρεια Μακεδονία. Ο αδελφός του Πτολεμαίου από την Ευρυδίκη, ο Μελέαγρος έγινε βασιλιάς, αντικαταστάθηκε από ένα άντρα με το όνομα Αντίπατρος και ακολούθησε ο Σωσθένης. Ο τελευταίος απώθησε τον Βόλγιο, μα νέοι Γαλάτες με αρχηγό τον Βρέννο κινήθηκαν προς την Κεντρική Ελλάδα. Ωστόσο η καταιγίδα αυτή κάποτε έλαβε τέλος, όταν ο Αντίγονος Γονατάς νίκησε τους εισβολείς και έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας. Έτσι εγκαινιάζεται η περίοδος της βασιλείας των απογόνων του Αντίγονου Γονατά, των Αντιγονιδών που κράτησε πάνω από έναν αιώνα, μέχρι την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους.
| Έτος (π.Χ.) |
Γεγονός
|
|
|
|
|
Γέννηση του Πτολεμαίου Κεραυνού, γιου του Πτολεμαίου του Σωτήρος και της Ευρυδίκης.
|
| 282 π.Χ.
|
Ο ετεροθαλής αδελφός του Πτολεμαίου Κεραυνού, Πτολεμαίος Β' Φιλάδελφος, διαδέχεται τον πατέρα τους στερώντας από τον πρώτο τον θρόνο. Ο Κεραυνός αναχωρεί για τη Θράκη, στην αυλή του Λυσίμαχου.
|
| 282 π.Χ.
|
Η αδελφή του Κεραυνού, Λυσάνδρα, έρχεται σε ρήξη με τη σύζυγο του Λυσίμαχου, Αρσινόη Β', εφόσον αυτή συντελεί στα γεγονότα που οδήγησαν τον άντρα της στην εκτέλεση. Τα δύο αδέλφια καταλήγουν στην αυλή του Σέλευκου, που δέχεται να τους βοηθήσει.
|
| 281 π.Χ.
|
Ο Λυσίμαχος πεθαίνει στη Μάχη του Κουροπεδίου τον Φεβρουάριο. Στα τέλη του καλοκαιριού ο Κεραυνός θανατώνει τον Σέλευκο επιδιώκοντας να βασιλεύσει ο ίδιος στη Μακεδονία.
|
|
|
Ο Κεραυνός καταφέρνει να επιβάλλει με διάφορα επιχειρήματα τις αξιώσεις του, αλλά και με τη δύναμη των όπλων. Νικά στη μάχη ή υπογράφει συνθήκες ειρήνης με τους άλλους επίδοξους μνηστήρες του θρόνου. Θέτει εκτός διεκδίκησης του θρόνου και την Αρσινόη, θανατώνοντας τα παιδιά της.
|
| 279 π.Χ.
|
Εισβολή Γαλατών στη Βόρεια Ελλάδα. Ο Κεραυνός χάνει τη ζωή του στη μάχη, αφήνοντας πίσω του πολιτικό χάος.
|
Σχετικά πολυμέσα