Ο Βάλτερ Φουνκ (18 Αυγούστου 1890 - 31 Μαΐου 1960) ήταν ΓερμανόςοικονομολόγοςκαιΝαζί αξιωματούχος, που υπηρέτησε ως Υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων του Ράιχ από το 1938 έως το 1945 και δικάστηκε και καταδικάστηκε ως μεγάλος εγκληματίας πολέμου από τοΔιεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο στη Νυρεμβέργη. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και παρέμεινε φυλακισμένος, έως ότου αφέθηκε ελεύθερος για λόγους υγείας το 1957. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα.
ΟΦουνκ γεννήθηκε σεμια εμπορική οικογένεια το 1890 στο Ντανζκέμεν (σημερινή πόλη Σοσνόφκα στη ρωσική περιφέρεια του Καλίνινγκραντ) στηνΑνατολική Πρωσία. Ήταν ο μόνος από τους κατηγορούμενους της Νυρεμβέργης, που γεννήθηκε στα πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας. Ήταν γιος του Βάλτερ Φουνκτου πρεσβύτερου και της Σόφι, το γένος Ούρμπσατ.
Σπούδασε νομικά, οικονομικά και φιλοσοφία στοΠανεπιστήμιο Χούμπολτ του ΒερολίνουκαιστοΠανεπιστήμιο της Λειψίας . ΣτονΑ' Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε μέλος του πεζικού, αλλά τραυματίστηκε καιστη συνέχεια απολύθηκε ως ιατρικά ακατάλληλος για θητεία το 1916. Μετά το τέλος του πολέμου, εργάστηκε ως δημοσιογράφος καιτο 1924 έγινε συντάκτης της κεντροδεξιάς οικονομικής εφημερίδας Berliner Börsenzeitung. Το 1920, παντρεύτηκε τη Λουίζ Σμιτ-Ζίμπεν.
ΟΦουνκ, ο οποίος ήταν εθνικιστής καιαντι-μαρξιστής, παραιτήθηκε από την εφημερίδα το καλοκαίρι του 1931 και προσχώρησε στοΝαζιστικό Κόμμα, πλησιάζοντας τονΓκρέγκορ Στράσερ, ο οποίος οργάνωσε την πρώτη του συνάντηση μετονΑδόλφο Χίτλερ. Εν μέρει εξαιτίας του ενδιαφέροντός τουγιατην οικονομική πολιτική, εξελέγη μέλος του Ράιχσταγκ τον Ιούλιο του 1932 και μέσα στο κόμμα αναδείχθηκε πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής τον Δεκέμβριο του 1932, μια θέση πουδεν κατείχε για πολύ. Μετά την άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στην εξουσία, παραιτήθηκε από τη θέση τουστο Ράιχσταγκ και έγινε Διευθυντής Τύπου τουΤρίτου Ράιχ, μια θέση που περιελάμβανε λογοκρισίαγια οτιδήποτε κρίθηκε κρίσιμο για τις ναζιστικές πολιτικές. Το αφεντικό του ήταν οΓιόζεφ Γκαίμπελς.
Τον Μάρτιο του 1933, οΦουνκ διορίστηκε Υπουργός στο Υπουργείο Δημόσιου Διαφωτισμού και Προπαγάνδας[2]. Το καλοκαίρι του 1936, όταν ο Χίτλερ ανέθεσε στονΆλμπερτ Σπέερτην ανοικοδόμηση του κεντρικού Βερολίνου, οΦουνκ πρότεινε τον νέο του τίτλο «Γενικός Επιθεωρητής Κτιρίων γιατην Ανακαίνιση της Ομοσπονδιακής Πρωτεύουσας»[3]. Το 1938, οΦουνκ έγινε επικεφαλής πληρεξούσιος γιατα οικονομικά, καθώς καιο υπουργός Οικονομίας του Ράιχ αντικαθιστώντας τονΧιάλμαρ Σαχτ, ο οποίος είχε παραιτηθεί στις 26 Νοεμβρίου 1937. ΟΣαχτ είχε εμπλακεί σε μάχη εξουσίας μετονΧέρμαν Γκέρινγκ. [4]
Μεταξύ Απριλίου 1938 - Μαρτίου 1939, οΦουνκ ήταν επίσης διευθυντής της πολυεθνικής Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμώνμε έδρα την Ελβετία[5]καιτον Ιανουάριο του 1939, ο Χίτλερ τον διόρισε Πρόεδρο της Τράπεζας του Ράιχ. ΟΦουνκ κατέγραψε ότι το 1938 το γερμανικό κράτος είχε κατασχέσει εβραϊκή περιουσία αξίας δύο εκατομμυρίων μαρκών, χρησιμοποιώντας διατάγματα από τον Χίτλερ και άλλους κορυφαίους Ναζί γιανα αναγκάσει τους Γερμανούς Εβραίουςνα αφήσουν την περιουσία καιτα περιουσιακά τους στοιχεία στο Κράτος, εάν μετανάστευαν.
ΟΦουνκ ήταν παρών σε πάρα πολλές σημαντικές συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πραγματοποιήθηκαν στη Μεγάλη Αίθουσα του [ακόμα υπάρχοντος] Υπουργείου Αεροπορίας στις 13 Φεβρουαρίου 1942 υπό την προεδρία τουΈρχαρντ Μιλχ σχετικά μετο Τετραετές Σχέδιο, το οποίο αγκάλιασε ολόκληρη την οικονομία. Ήταν παρόντα 30 κρίσιμα άτομα. ΟΦουνκ κάθισε στα δεξιά τουΜιλχ, κατόπιν αιτήματός του. Μετά από πολλή συζήτηση, ο Άλμπερτ Βέγκλερ είπε: "Πρέπει να υπάρχει ένας άνθρωπος ικανός να λαμβάνει αποφάσεις. Η βιομηχανία δεν ενδιαφερόταν ποιος θα είναι". Μετά από περαιτέρω συζήτηση, οΦουνκ σηκώθηκε και όρισε τονΜιλχ ως αυτόν τον άνθρωπο. Ο Σπέερ ψιθύρισε στονΜιλχ ότι δεν ήταν καλή ιδέα καιοΜιλχ αρνήθηκε. Πέντε ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ ανέθεσε το ρόλο στον Σπέερ. Καθώς αυτός καιοΦουνκ περπατούσαν μετον Χίτλερ πίσω στο διαμέρισμά του, οΦουνκ υποσχέθηκε στον Σπέερ ότι θα θέσει τα πάντα στη διάθεσή τουκαιθα κάνει ό, τι μπορούσε γιανατον βοηθήσει. Ο Σπέερ αναφέρει ότι οΦουνκ "τήρησε την υπόσχεση, με μικρές εξαιρέσεις". [6]
ΟΦουνκ διορίστηκε στο Κεντρικό Συμβούλιο Προγραμματισμού τον Σεπτέμβριο του 1943 και στη συνέχεια προσχώρησε στους Ρόμπερτ Λάι, Σπέερ και Γκέμπελς στον αγώνα ενάντια στην επιρροή τουΜάρτιν Μπόρμανστον Χίτλερ[7]. ΟΦουνκκαιοΜιλχ ήταν και πάλι μαζί γιατο πάρτι γενεθλίων τουΓκαίρινγκ στις 12 Ιανουαρίου 1944. [8]
ΟΦουνκ δικάστηκε με άλλους Ναζί ηγέτες στις δίκες της Νυρεμβέργης. Κατηγορήθηκε από τους Συμμάχους εισαγγελείς ότι συμμετείχε στενά στην κατάσχεση και διάθεση της περιουσίας των Γερμανών Εβραίων από το κράτος καισε συνωμοσία για διάπραξη εγκλημάτων κατά της ειρήνης, σχεδιασμό, έναρξη και διεξαγωγή πολέμων επίθεσης, εγκλήματα πολέμουκαι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Υποστήριξε ότι, παρά τους τίτλους εργασίας του, είχε πολύ μικρή εξουσία στο καθεστώς. Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι υπέγραψε τους νόμους, που καθιστούσαν "γερμανική" την εβραϊκή περιουσία και από αυτή την άποψη ισχυρίστηκε ότι είναι "ηθικά ένοχος". Στις δίκες της Νυρεμβέργης, ο Αμερικανός Γενικός Εισαγγελέας Ρόμπερτ Τζάκσον χαρακτήρισε τονΦουνκ ως "Τραπεζίτη των Χρυσών Δοντιών", αναφερόμενος στην πρακτική της εξαγωγής χρυσών δοντιών από τα θύματα τωνναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσηςκαιτην προώθηση των δοντιών στην Τράπεζα του Ράιχ γιανατα λιώσουν για χρυσό. Πολλά άλλα χρυσά αντικείμενα έχουν κλαπεί από τα θύματα, όπως κοσμήματα, γυαλιάκαιδαχτυλίδια. Άλλα αντικείμενα που έχουν κλαπεί από τα θύματα περιλαμβάνουν ρούχα, έπιπλα, έργα τέχνηςκαιπίνακες ζωγραφικής τους, καθώς και κάθε πλούτο σε αποθέματα, μετοχέςκαιεταιρείες.
Τέτοια επιχειρηματικά περιουσιακά στοιχεία αρπάχθηκαν, όταν συχνά μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις να πωλούνται σε λιγότερο από την πραγματική τους αξία. Τα χρηματικά έσοδα από δημοπρασίες περιουσιακών στοιχείων, όπως έπιπλα, μεταβιβάστηκαν στην Τράπεζα του Ράιχ για χρήση από το ναζιστικό κράτος ή τους Ες-Ες. Ακόμα καιτα μαλλιά των θυμάτων ελήφθησαν ξυρίζοντάς τους είτε λίγο πριν είτε αμέσως μετά τη δολοφονία τους.
ΟΦουνκ ήταν σαφώς ταραγμένος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και έκλαιγε κατά την παρουσίαση αποδεικτικών στοιχείων, όπως οι δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν σταστρατόπεδα συγκέντρωσηςτωνΝαζί, και χρειαζόταν υπνωτικά χάπια τη νύχτα. Ο Χιάλμαρ Σαχτ αναφέρει ότι αυτός, οΦουνκκαιοΦραντς φον Πάπεν δημιούργησαν έναν στενό κύκλο στη Νυρεμβέργη. Ένιωσε ότι οΦουνκδεν μπορούσε να κατανοήσει τη σοβαρή φύση των καθηκόντων, που είχε αναλάβει. ΟΣαχτ πίστευε ότι υπήρχαν πολλά ζητήματα, γιατα οποία οΦουνκδεν είχε καμία απολύτως γνώση και ότι είχε κακή απόδοση ως μάρτυρας[9]. Ωστόσο, οΆλμπερτ Σπέερ έδωσε μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων. Είπε ότι, όταν ήρθε σε πρώτη επαφή μετονΦουνκστη Νυρεμβέργη, "φαινόταν εξαιρετικά φθαρμένος και υποβαθμισμένος". Αλλά "οΦουνκ αιτιολόγησε επιδέξια καιμε τρόπο πουμου προκάλεσε οίκτο" ως μάρτυρας[10].
Εντω μεταξύ, οΓκέρινγκ χαρακτήρισε τονΦουνκ ως "ασήμαντο δευτερεύον στέλεχος", αλλά αποδεικτικά στοιχεία καιη βιογραφία του κατά τον πόλεμο "Walther Funk, A Life for the Economy" χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του κατά τη διάρκεια της δίκης, οδηγώντας στην καταδίκη τουγια τις κατηγορίες 2, 3 και 4 του κατηγορητηρίου με ποινή ισόβιας κάθειρξης.
ΟΦουνκ κρατήθηκε στη φυλακή Σπάνταου μαζί με άλλους ανώτερους Ναζί. Απελευθερώθηκε στις 16 Μαΐου 1957 λόγω κακής υγείας. Πραγματοποίησε μια τελευταία κλήση στους Ρούντολφ Ες, Άλμπερτ ΣπέερκαιΜπάλντουρ φον Σίραχ,πριν φύγει από τη φυλακή. [11]
ΟΣαχτ, ο οποίος γνώριζε καλά τονΦουνκ, είπε ότι ήταν «πρώτης τάξεως γνώστης της μουσικής, του οποίου οι προσωπικές προτιμήσεις στη ζωή ήταν χαρακτηριστικά καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές». Σε ένα δείπνο, όταν καθόταν δίπλα στονΦουνκ, η ορχήστρα έπαιξε μια μελωδία τουΦραντς Λέχαρ. ΟΦουνκ παρατήρησε: "Α! Λέχαρ...Ο Φύρερ λατρεύει ιδιαίτερα τη μουσική του". ΟΣαχτ απάντησε χαριτολογώντας: "Κρίμα πουο Λέχαρ είναι παντρεμένος με Εβραία", στο οποίο οΦουνκ απάντησε αμέσως: "Αυτό είναι κάτι πουο Φύρερ δεν πρέπει να μάθει σε καμία περίπτωση! [12]". Ο Σπέερ αναφέρει πώς έπαιξε ο Χίτλερ ένα δίσκο με μουσική τουΛιστκαι είπε ότι "θα είναι το νικητήριο εμβατήριό μας γιατη ρωσική εκστρατεία. ΟΦουνκτο επέλεξε!"[13].
Σχετικά πολυμέσα
_(14342874343).jpg)