ΟιΓερμανοί (γερμανικά: Deutsche) είναι οι ιθαγενείς ή κάτοικοι της Γερμανίαςκαι μερικές φορές ευρύτερα οποιοσδήποτε λαός είναι γερμανικής καταγωγής ή έχει μητρική τηγερμανική γλώσσα. [28][29]Τοσύνταγμα της Γερμανίας ορίζει τον Γερμανό ως Γερμανό πολίτη. [30] Κατά τον 19οκαι μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα οι συζητήσεις γιατη γερμανική ταυτότητα κυριαρχούνταν από έννοιες κοινής γλώσσας, πολιτισμού, καταγωγής και ιστορίας.[31] Σήμερα η γερμανική γλώσσα θεωρείται ευρέως ως τον πρωταρχικό, ανκαι όχι αποκλειστικό, κριτήριο της γερμανικής ταυτότητας.[32]Οι εκτιμήσεις γιατον συνολικό αριθμό των Γερμανών στον κόσμο κυμαίνονται από 100 ως 150 εκατομμύρια καιοι περισσότεροι από αυτούς ζουνστη Γερμανία.[33]
Η ιστορία των Γερμανών ως εθνοτικής ομάδας ξεκίνησε μετον διαχωρισμό ενός ξεχωριστού Βασιλείου της Γερμανίας από τοανατολικό τμήμα της Φραγκικής Αυτοκρατορίας υπό τηδυναστεία των Οθωνιδώντον 10ο αιώνα, αποτελώντας τον πυρήνα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τους επόμενους αιώνες η πολιτική δύναμη καιο πληθυσμός αυτής της αυτοκρατορίας αυξήθηκαν σημαντικά. Επεκτάθηκε προς τα ανατολικά και τελικά ένας σημαντικός αριθμός Γερμανών μετανάστευσε εκεί στηνΑνατολική Ευρώπη. Η ίδια η αυτοκρατορία ήταν πολιτικά διαιρεμένη ανάμεσα σε πολλά μικρά πριγκιπάτα, πόλεις και επισκοπές. Μετά τηΜεταρρύθμισητου 16ου αιώνα πολλά από αυτά τα κράτη βρέθηκαν σε σφοδρή σύγκρουση σχετικά μετην άνοδο τουΠροτεσταντισμού. Τον 19ο αιώνα η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαμελίσθηκε και αναπτύχθηκε ο γερμανικός εθνικισμός. ΤοΒασίλειο της Πρωσίαςενσωμάτωσε τους περισσότερους Γερμανούς στηΓερμανική του Αυτοκρατορίατο 1871, ενώ ένας σημαντικός αριθμός Γερμανών κατοικούσε επίσης στο πολυεθνικό βασίλειο της Αυστροουγγαρίας. Την περίοδο αυτή ένας μεγάλος αριθμός Γερμανών μετανάστευσε στην Αμερική, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τονΚαναδάκαιτηΒραζιλίακαι ίδρυσαν επίσης σημαντικές κοινότητες στηΝέα ΖηλανδίακαιτηνΑυστραλία. ΗΡωσική Αυτοκρατορία περιείχε επίσης σημαντικό γερμανικό πληθυσμό.
Στον απόηχο τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμουη Αυστροουγγαρία καιη Γερμανική Αυτοκρατορία διαμελίστηκαν, με αποτέλεσμα πολλοί Γερμανοί να αποτελέσουν εθνοτικές μειονότητεςσε νεοσύστατες χώρες. Στα χαοτικά χρόνια που ακολούθησαν οΑδόλφος Χίτλερ έγινε δικτάτορας της Ναζιστικής Γερμανίαςκαι ξεκίνησε μια εκστρατεία γενοκτονίαςγιανα ενώσει όλους τους Γερμανούς υπό την ηγεσία του. Το ναζιστικό του κίνημα όριζε τους Γερμανούς με έναν πολύ ευρύ τρόπο που περιλάμβανε τους Αυστριακούς, τους Λουξεμβουργιανούςκαι τους Ανατολικούς Βέλγους καθώς και τους λεγόμενους Volksdeutsche, «εθνοτικά Γερμανούς» – δηλαδή τα μέλη εθνικών μειονοτήτων Γερμανών εποίκων σε ξένες χώρες κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης – αλλά ρητά όχι Γερμανούς πολίτες εβραϊκής καταγωγής ή Ρομά. Αυτή η προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα τονΒ΄ Παγκόσμιο ΠόλεμοκαιτοΟλοκαύτωμα. Στον απόηχο της ήττας της Γερμανίας η χώρα καταλήφθηκε καιγια άλλη μια φορά διαμελίστηκε. Επιπλέον εκατομμύρια Γερμανοί εκδιώχθηκαν από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Το 1990 επανενώθηκαντα κράτη της Δυτικήςκαι της Ανατολικής Γερμανίας. Στη σύγχρονη εποχή η ανάμνηση του Ολοκαυτώματος έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής ταυτότητας (Erinnerungskultur).
Λόγω της μακράς ιστορίας του πολιτικού κατακερματισμού τους, οι Γερμανοί είναι πολιτιστικά διαφορετικοί και συχνά έχουν ισχυρές περιφερειακές ταυτότητες. Οι τέχνες καιοι επιστήμες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος τουγερμανικού πολιτισμούκαιοι Γερμανοί έχουν εκπροσωπηθεί από πολλές εξέχουσες προσωπικότητες σε σημαντικό αριθμό επιστημονικών κλάδων, καθώς και από πολλούς βραβευμένους μεβραβείο Νόμπελ (η Γερμανία κατατάσσεται στην τρίτη θέση μέχρι στιγμής).
Από τους περίπου 100 εκατομμύρια με μητρική γλώσσα τη γερμανική σε όλο τον κόσμο,[34] περίπου 80 εκατομμύρια από αυτούς θεωρούν τον εαυτό τους Γερμανό.[εκκρεμεί παραπομπή] Υπάρχουν άλλοι περίπου 80 εκατομμύρια άτομα γερμανικής καταγωγής, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, τηΒραζιλία (κυρίως στη νότια Βραζιλία), τηνΑργεντινή, τονΚαναδά, τηΝότια Αφρική, ταμετασοβιετικά κράτη (κυρίως στηΡωσίακαιτοΚαζακστάν) καιτηΓαλλία. Σε καθεμιά από τις παραπάνω χώρες ζουν πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα γερμανικής καταγωγής. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των Γερμανών βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα 100 εκατομμύρια άτομα καιστα πάνω από 150 εκατομμύρια άτομα, ανάλογα μετα κριτήρια που εφαρμόζονται[1] (μητρική γλώσσα, άτομα με πλήρη γερμανική καταγωγή, άτομα με μερική γερμανική καταγωγή, γενιές εγκατάστασης σεμη γερμανόφωνη χώρα).
Σήμερα, οι χώρες με γερμανόφωνες πλειοψηφίες που αρχικά υπήρξαν τμήματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (όπως ηΑυστρία, ηΕλβετία, τοΛίχτενσταϊνκαι άλλες χώρες ιστορικά συνδεδεμένες μετην αυτοκρατορία όπως τοΛουξεμβούργο) ανέπτυξαν δικές τους εθνικές ταυτότητες και πλέον δεν αυτοπροσδιορίζονται ως Γερμανοί.[35]
Ο όρος Γερμανοί προέρχεται από το εθνώνυμο Germani, που χρησιμοποιήθηκε για τους γερμανικούς λαούςστην αρχαιότητα.[36][37]Από την πρώιμη νεότερη περίοδο ήταν τοπιο κοινό όνομα για τους Γερμανούς. Ο όρος "Γερμανοί" μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε οποιονδήποτε πολίτη, ντόπιο ή κάτοικο της Γερμανίας, άτομο γερμανικής καταγωγής,[38][39] ή μέλος των γερμανικών λαών,[40][41][42][43][44] ανεξάρτητα από τοαν είναι γερμανικής εθνότητας.
Το γερμανικό ενδώνυμοDeutsche προέρχεται από τον όρο τωνΑνω Γερμανικών diutisc, που σημαίνει «εθνοτικό» ή «σχετικό μετον λαό». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείτο για τους ομιλούντες τωνΔυτικών γερμανικών γλωσσώνστην Κεντρική Ευρώπη τουλάχιστον από τον 8ο αιώνα, μετά τον οποίο μια ξεχωριστή γερμανική εθνική ταυτότητα άρχισε να αναδύεται μεταξύ τουλάχιστον ορισμένων από αυτούς που ζούσαν εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[45]Ωστόσο παραλλαγές του ίδιου όρου χρησιμοποιούνταν επίσης στις Κάτω Χώρες, για τις σχετικές διαλέκτους της Ολλανδικής γλώσσας (ακόμη και σήμερα Dutchστα αγγλικά).
Χάρτης που απεικονίζει τη βραχύβια ρωμαϊκή επαρχίαGermania Antiqua, που βρίσκεται ανάμεσα στους ποταμούς ΡήνοκαιΈλβα, μια περιοχή πουη πρώιμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία προσπάθησε να κατακτήσει καινα ελέγξει.
Οι πρώτες πληροφορίες για τους λαούς που ζούσαν στη σημερινή Γερμανία δόθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό και πολιτικό Ιούλιο Καίσαρα, που άφησε μια αφήγηση γιατην κατάκτηση της Γαλατίαςτον 1ο αιώνα π.Χ. Η Γαλατία περιλάμβανε τμήματα της σημερινής Γερμανίας, δυτικά του ποταμού Ρήνου. Σημείωσε συγκεκριμένα την πιθανή μελλοντική απειλή πουθα μπορούσε να προέλθει από τους συγγενικούς λαούς ανατολικά του ποταμού. Επί των διαδόχων του Καίσαρα οι Ρωμαίοι άρχισαν να κατακτούν καινα ελέγχουν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ του Ρήνου καιτου Έλβα που αιώνες αργότερα αποτέλεσε τον πυρήνα της μεσαιωνικής Γερμανίας. Αυτές οι προσπάθειες παρεμποδίστηκαν σημαντικά από τη νίκη μιας τοπικής συμμαχίας υπό την ηγεσία τουΑρμίνιουστηΜάχη του Τευτοβούργιου Δρυμούτο 9 μ.Χ., που θεωρείται καθοριστικό γεγονός γιατη γερμανική ιστορία.[46]Οι πρώτοι γερμανικοί λαοί περιγράφτηκαν αργότερα άριστα με περισσότερες λεπτομέρειες στο έργο Germaniaτου Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτοτου 1ου αιώνα. Εκείνη την εποχή οι γερμανικοί λαοί, ή Germani, ήταν κατακερματισμένοι σε μεγάλο αριθμό λαών που ήταν συχνά σε σύγκρουση τόσο μετη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όσο και μεταξύ τους.[47] Τους περιέγραψε ως μια ποικιλόμορφη ομάδα, που κυριαρχούσε σεμια πολύ μεγαλύτερη περιοχή από τη Γερμανία, εκτεινόμενη μέχρι τονΒιστούλαστα ανατολικά καιτηΣκανδιναβίαστα βόρεια.
Την εποχή της εισβολής του Καίσαρα μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης κατοικείτο από Κέλτεςκαι επηρεάστηκε έντονα από τον κελτικό υλικό πολιτισμό ΛαΤεν. [48].Τουλάχιστον από τον 2ο αιώνα π.Χ. οιγερμανικές γλώσσεςπου συνδέονται με αυτούς τους λαούς άρχισαν να πλησιάζουν τις περιοχές του Ρήνου.[49]Η δημογραφική κατάσταση που ακολούθησε πιο κοντά στους Ρωμαίους ήταν πιθανότατα μια αφομοίωση των Κελτών καιτων μεταναστευτικών γερμανικών λαών.[50]Οι μελετητές συμφωνούν γενικά ότι είναι δυνατό να μιλήσουμε για γερμανικές γλώσσες που υπήρχαν ήδη από το 500 π.Χ.[51] Αυτές οι γερμανικές γλώσσες πιστεύεται ότι διεσπάρησαν προς τον Ρήνο από τον Πολιτισμό Γιάστορφ, που ήταν επηρεασμένος από τους Κέλτες που υπήρχαν στην προρωμαϊκή Εποχή του Σιδήρου, στην περιοχή κοντά στον ποταμό Έλβα. Είναι πιθανό ότι η πρώτη μετατόπιση συμφώνων, που ορίζει τη γερμανική γλωσσική οικογένεια, συνέβη αυτή την περίοδο.[52]Η προηγούμενη σκανδιναβική Εποχή του Χαλκού της νότιας Σκανδιναβίας δείχνει επίσης καθορισμένες πληθυσμιακές και υλικές συνέχειες του Πολιτισμού Γιάστορφ,[53] αλλά δεν είναι σαφές αν αυτές υποδηλώνουν εθνοτική συνέχεια.[54]
ΗΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίατο 972 (κόκκινη γραμμή) καιτο 1035 (κόκκινες κουκκίδες) μετοΒασίλειο της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένης της Λοθαριγγίας, σημειωμένης μεμπλε.Χάρτες που απεικονίζουν τοΌστζιντλουνγκ, γνωστό και ως γερμανικός εποικισμός προς τα ανατολικά. Ο αριστερός χάρτης δείχνει την κατάσταση περίπου το 895 μ.Χ., ο δεξιός περίπου το 1400 μ.Χ. Οι γερμανικοί λαοί (αριστερός χάρτης) καιοι Γερμανοί (δεξιός χάρτης) εμφανίζονται με ανοιχτό κόκκινο χρώμα.
Η γερμανική εθνότητα αναδύθηκε στους μεσαιωνικούς χρόνους μεταξύ των απογόνων των εκρωμαϊσμένων γερμανικών λαώνστην περιοχή της νεότερης δυτικής Γερμανίας, μεταξύ των ποταμών Ρήνου και Έλβα, όπως οιΦράγκοι, οιΦρίσιοι, οιΣάξονες, οιΘουρίγγιοι, οιΑλαμαννοίκαιοι Βαϊουβάριοι.[55] Αυτοί οι λαοί βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των δυτικών Φράγκων, που ξεκίνησε μετονΚλόβι Α΄, που απέκτησε τον έλεγχο του εκρωμαϊσμένου καιτου φραγκικού πληθυσμού της Γαλατίας τον 5ο αιώνα και ξεκίνησε μια διαδικασία κατάκτησης των λαών ανατολικά του Ρήνου. Οι περιοχές συνέχισαν επί μακρόν να χωρίζονται σε βασικά δουκάτα, που αντιστοιχούσαν στους παλιούς εθνοτικούς χαρακτηρισμούς.[56]
Στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ. μεγάλα τμήματα της Ευρώπης ενώθηκαν υπό την κυριαρχία του Φράγκου ηγέτη Καρλομάγνου, που επέκτεινε τηΦραγκική Αυτοκρατορία προς διάφορες κατευθύνσεις, μεταξύ αυτών και ανατολικά του Ρήνου, όπου εδραίωσε την εξουσία επί των Σαξόνων καιτων Φρισίων, δημιουργώντας έτσι τηνΚαρολίγγεια Αυτοκρατορία. Ο Καρλομάγνος στέφθηκε αυτοκράτορας από τονΠάπα Λέοντα Α'το 800.[57] Μετά τον Καρλομάγνο η αυτοκρατορία διαιρέθηκε μετηΣυνθήκη του Βερντέν (843), με αποτέλεσμα τελικά τον μακροπρόθεσμο διαμελισμό στα κράτη της Δυτικής, της Μέσηςκαι της Ανατολικής Φραγκίας. Ξεκινώντας μετονΕρρίκο τον Ορνιθοθήραμη φραγκικές δυναστείες κυβέρνησαν επίσης το ανατολικό βασίλειο και, υπό τονγιοτουΌθωνα Α', η Ανατολική Φραγκία, που ήταν ως επί το πλείστον γερμανική, αποτέλεσε τον πυρήνα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[58] Επίσης υπό τον έλεγχο αυτής της χαλαρά ελεγχόμενης αυτοκρατορίας ήταν τα προηγούμενα ανεξάρτητα βασίλεια της Ιταλίας, της Βουργουνδίαςκαι της Λοθαριγγίας, μιας ρωμαϊκής και φράγκικης περιοχής που περιείχε μερικές από τις παλαιότερες καιπιο σημαντικές γερμανικές πόλεις, όπως τοΆαχεν, ηΚολωνίακαι to Τρίερ. Οι ηγέτες των βασικών δουκάτων που αποτελούσαν αυτό το ανατολικό βασίλειο — Βαυαρία, Φραγκονία, ΣουαβίακαιΣαξονία — συνέχισαν να κατέχουν σημαντική εξουσία ανεξάρτητη από τον βασιλιά.[59]Οι Γερμανοί βασιλιάδες εκλέγονταν από μέλη των οικογενειών των ευγενών, που συχνά προσπαθούσαν να εκλέγουν αδύναμους βασιλιάδες γιανα διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Αυτό απέτρεψε την πρώιμη ενοποίηση των Γερμανών.[60][61]
Στηφεουδαρχική γερμανική κοινωνία του Μεσαίωνα κυριαρχούσε μια πολεμική αριστοκρατία, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού πληθυσμού αποτελείτο από αγρότες με λίγα πολιτικά δικαιώματα.[62]Η εκκλησία έπαιζε σημαντικό ρόλο μεταξύ των Γερμανών κατά τον Μεσαίωνα και ανταγωνιζόταν τους ευγενείς γιατην εξουσία.[63] Από τον 11ο έως τον 13ο αιώνα οι Γερμανοί συμμετείχαν ενεργά σε πέντε Σταυροφορίεςγιανα «απελευθερώσουν» τους Αγίους Τόπους.[64] Από τις απαρχές του βασιλείου οι δυναστείες του συμμετείχαν επίσης σεμια ώθηση προς τα ανατολικά σε σλαβόφωνες περιοχές. Η Σαξονική Ανατολική Μαρκία στα βόρεια, όπου οιΠολάβιοι Σλάβοι ανατολικά του Έλβα υποτάχθηκαν μετά από γενιές συχνά βίαιων συγκρούσεων, υπό το μετέπειτα έλεγχο ισχυρών γερμανικών δυναστειών έγινε μια σημαντική περιοχή της νεότερης Γερμανίας και έδρα της σημερινής πρωτεύουσάς της, τουΒερολίνου. Γερμανικοί πληθυσμοί μετακινήθηκε επίσης προς τα ανατολικά από τον 11ο αιώνα, σε αυτό που είναι γνωστό ως Όστζιντλουνγκ.[65]Μετην πάροδο του χρόνου οι σλαβικοί καιοι γερμανόφωνοι πληθυσμοί αφομοιώθηκαν μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί σύγχρονοι Γερμανοί έχουν ουσιαστική σλαβική καταγωγή.[66] Από τον 12ο αιώνα πολλοί Γερμανοί εγκαταστάθηκαν ως έμποροι και τεχνίτες στο Βασίλειο της Πολωνίας, όπου έφτασαν να αποτελούν σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού σε πολλά αστικά κέντρα όπως τοΓκντανσκ.[67] Κατά τον 13ο αιώνα οιΤεύτονες Ιππότες άρχισαν να κατακτούν τους Παλαιούς Πρώσουςκαι ίδρυσαν αυτό που τελικά θα γινόταν το ισχυρό γερμανικό κράτος της Πρωσίας.[68]
Νοτιότερα ηΒοημίακαιηΟυγγαρία αναπτύχθηκαν σε βασίλεια με τις δικές τους μη γερμανόφωνες ελίτ. Η Αυστριακή Μαρκία στονΜέσο Δούναβη σταμάτησε να επεκτείνεται ανατολικά προς την Ουγγαρία τον 11ο αιώνα. Υπό τονΌτακαρ Β΄η Βοημία (που αντιστοιχεί περίπου στη σύγχρονη Τσεχία) έγινε βασίλειο εντός της αυτοκρατορίας και κατάφερε ακόμη καινα αναλάβει τον έλεγχο της Αυστρίας, που ήταν γερμανόφωνη. Ωστόσο στα τέλη του 13ου αιώνα στον αυτοκρατορικό θρόνο εξελέγη οΡοδόλφος Α'τουΟίκου των Αψβούργωνκαι μπόρεσε να αποκτήσει την Αυστρία γιατη δική του οικογένεια. Οι Αψβούργοι θα συνέχιζαν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ιστορία επί αιώνες. Η ίδια η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία παρέμεινε αδύναμη καιστον ύστερο Μεσαίωνα μεγάλο μέρος της Λοθαριγγίας και της Βουργουνδίας είχε περιέλθει στον έλεγχο Γάλλων ηγεμόνων των Οίκων Βαλουά-ΒουργουνδίαςκαιΒαλουά-Ανζού. Η Ιταλία, η Ελβετία καιη Σαβοΐα δεν υπόκεινται πλέον ουσιαστικά στον αυτοκρατορικό έλεγχο.
Το εμπόριο αυξήθηκε και σημειώθηκε εξειδίκευση των τεχνών καιτων χειροτεχνιών.[69]Στα τέλη του Μεσαίωνα η γερμανική οικονομία αναπτύχθηκε υπό την επιρροή των αστικών κέντρων, που αυξήθηκαν σε μέγεθος και πλούτο και σχημάτισαν ισχυρές ενώσεις, όπως ηΧανσεατικήκαιηΣουαβική Ένωση, προκειμένου να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, συχνά μέσω της υποστήριξης των Γερμανών βασιλιάδων στον ανταγωνισμό τους με τους ευγενείς.[70] Αυτές οι ενώσεις πόλεων συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του γερμανικού εμπορίου καιτων τραπεζών. Γερμανοί έμποροι χανσεατικών πόλεων εγκαταστάθηκαν σε πόλεις σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη πέρα από τα γερμανικά εδάφη.[71]
Η δυναστεία των Αψβούργων κατάφερε να διατηρήσει την κυριαρχία της στον αυτοκρατορικό θρόνο στηνπρώιμη νεότερη περίοδο. Ενώ η ίδια η αυτοκρατορία συνέχιζε να είναι σε μεγάλο βαθμό αποκεντρωμένη, η προσωπική δύναμη των Αψβούργων αυξήθηκε έξω από τα βασικά γερμανικά εδάφη. ΟΚάρολος Ε' κληρονόμησε προσωπικά τον έλεγχο των βασιλείων της Ουγγαρίαςκαι της Βοημίας, των πλούσιων Κάτω Χωρων (περίπου τα σημερινά Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Ολλανδία), των βασιλείων της Καστίλλης, της Αραγωνίας, της Σικελίας, της Νάποληςκαι της ΣαρδηνίαςκαιτουΔουκάτου του Μιλάνου. Από αυτούς οι τίτλοι της Βοημίας και της Ουγγαρίας παρέμειναν συνδεδεμένοι μετον αυτοκρατορικό θρόνο για αιώνες, καθιστώντας την Αυστρία μια ισχυρή πολύγλωσση αυτοκρατορία από μόνη της. Από την άλλη οι Κάτω Χώρες περιήλθαν στο ισπανικό στέμμα και συνέχισαν να εξελίσσονται χωριστά από τη Γερμανία.
Η εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γερμανό εφευρέτη Ιωάννη Γουτεμβέργιο συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας νέας κατανόησης της πίστης και της λογικής. Εκείνη την εποχή ο Γερμανός μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος πίεσε για μεταρρυθμίσεις εντός της Καθολικής Εκκλησίας με κορύφωση τηνΠροτεσταντική Μεταρρύθμιση.[72]
Το θρησκευτικό σχίσμα ήταν η κύρια αιτία τουΤριακονταετούς Πολέμου, μιας σύγκρουσης που συγκλόνισε την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τους γείτονές της, οδηγώντας στον θάνατο εκατομμυρίων Γερμανών. Οι όροι της Συνθήκης της Βεστφαλίας (1648) που τερμάτισε τον πόλεμο, περιλάμβαναν σημαντική μείωση της κεντρικής εξουσίας του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[73] Μεταξύ των ισχυρότερων γερμανικών κρατών που αναδύθηκαν στη συνέχεια ήταν η Προτεσταντική Πρωσία, υπό την κυριαρχία τουΟίκου των Χοεντσόλερν.[74]Ο Κάρολος Ε' καιη δυναστεία των Αψβούργων υπερασπίστηκαν τον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Τον 18ο αιώνα ο γερμανικός πολιτισμός επηρεάστηκε σημαντικά από τονΔιαφωτισμό.[75]
Μετά από αιώνες πολιτικού κατακερματισμού μια αίσθηση γερμανικής ενότητας άρχισε να αναδύεται τον 18ο αιώνα.[76]Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνέχισε να παρακμάζει έως ότου διαλύθηκε εντελώς από τονΝαπολέοντατο 1806. Στην κεντρική Ευρώπη οιΝαπολεόντειοι Πόλεμοι οδήγησαν σε μεγάλες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές και επηρέασαν την εθνική αφύπνιση μεταξύ των Γερμανών. Στα τέλη του 18ου αιώνα Γερμανοί διανοούμενοι όπως οΓιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ διατύπωσαν την έννοια της γερμανικής ταυτότητας με τις ρίζες της στη γλώσσα και αυτή η ιδέα βοήθησε την πυροδότηση του γερμανικού εθνικιστικού κινήματος, που προσπάθησε να ενώσει τους Γερμανούς σε ένα ενιαίο εθνικό κράτος.[77] Τελικά η κοινή καταγωγή, ο πολιτισμός καιη γλώσσα (ανκαι όχι η θρησκεία) κατέληξαν να καθορίσουν τον γερμανικό εθνικισμό.[78]Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι τελείωσαν μετοΣυνέδριο της Βιέννης (1815) που έφερε τα περισσότερα γερμανικά κρατίδια χαλαρά ενωμένα υπό τηΓερμανική Συνομοσπονδία. Η συνομοσπονδία κατέληξε να κυριαρχείται από την Καθολική Αυστριακή Αυτοκρατορία, προς απογοήτευση πολλών Γερμανών εθνικιστών, που έβλεπαν τη Γερμανική Συνομοσπονδία ως ανεπαρκή απάντηση στοΓερμανικό Ζήτημα.[79]
Καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Πρωσία συνέχισε να ενισχύεται.[80]Το 1848 Γερμανοί επαναστάτες ίδρυσαν το προσωρινό Κοινοβούλιο της Φραγκφούρτης, αλλά χωρίς να πετύχουν τον στόχο τους να σχηματίσουν μια ενωμένη γερμανική πατρίδα. Οι Πρώσοι πρότειναν μια Ένωση των γερμανικών κρατών της Ερφούρτης, προσπάθεια που τορπιλίστηκε από τους Αυστριακούς μετη Συμφωνία τουΟλμουτς (1850), που επανίδρυσε τη Γερμανική Συνομοσπονδία. Σε απάντηση η Πρωσία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την τελωνειακή ένωση Τσόλφεραϊνγιανα αυξήσει τη δύναμή της μεταξύ των γερμανικών κρατών.[81] Υπό την ηγεσία τουΌτο φον Μπίσμαρκη Πρωσία επέκτεινε τη σφαίρα επιρροής της και μαζί με τους Γερμανούς συμμάχους της νίκησαν τηΔανίαστον Δεύτερο Πόλεμο τουΣλέσβιχκαι αμέσως μετά τηνΑυστρίαστονΑυστροπρωσικό Πόλεμο, ιδρύοντας στη συνέχεια τηΒόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία. Το 1871 ο πρωσικός συνασπισμός νίκησε κατά κράτος τηΔεύτερη Γαλλική ΑυτοκρατορίαστονΓαλλοπρωσικό Πόλεμο, προσαρτώντας τη γερμανόφωνη περιοχή της Αλσατίας-Λωρραίνης. Αφού κατέλαβαν το Παρίσι η Πρωσία καιοι σύμμαχοί τους διακήρυξαν τον σχηματισμό μιας ενωμένης Γερμανικής Αυτοκρατορίας.[82]
Στα χρόνια που ακολούθησαν την ενοποίηση η γερμανική κοινωνία άλλαξε ριζικά από πολλές διεργασίες, όπως η εκβιομηχάνιση, ο εξορθολογισμός, η εκκοσμίκευση καιη άνοδος του καπιταλισμού.[83]Η γερμανική δύναμη αυξήθηκε σημαντικά και δημιουργήθηκαν πολυάριθμες υπερπόντιες αποικίες.[84]Την περίοδο αυτή ο γερμανικός πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά και πολλοί μετανάστευσαν σε άλλες χώρες (κυρίως τη Βόρεια Αμερική), συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της γερμανικής διασποράς. Ο ανταγωνισμός για αποικίες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων συνέβαλε στο ξέσπασμα τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο η Γερμανική, η Αυστροουγγρική καιηΟθωμανική Αυτοκρατορία σχημάτισαν τις Κεντρικές Δυνάμεις, μια συμμαχία που τελικά ηττήθηκε, χωρίς καμία από τις αυτοκρατορίες πουτην είχαν συγκροτήσει να επιζήσει μετά τον πόλεμο. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιώνη Γερμανική καιη Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία διαλύθηκαν και διαμελίστηκαν, με αποτέλεσμα εκατομμύρια Γερμανοί να γίνουν εθνοτικές μειονότητες σε άλλες χώρες.[85]Οι μοναρχικοί ηγέτες των γερμανικών κρατών, συμπεριλαμβανομένου του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β', ανατράπηκαν μετηΝοεμβριανή Επανάστασηπου οδήγησε στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οι Γερμανοί του αυστριακού τμήματος της Δυαδικής Μοναρχίας ανακήρυξαν τηΔημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίαςκαι προσπάθησαν να ενσωματωθούν στο γερμανικό κράτος, αλλά αυτό απαγορευόταν από τις Συνθήκες των Βερσαλλιώνκαιτου Αγίου Γερμανού.[86]
Αυτό που πολλοί Γερμανοί είδαν ως «ταπείνωση των Βερσαλλιών»,[87]οι διατηρούμενες παραδόσεις αυταρχικών καιαντισημιτικών ιδεολογιών[44][88]καιηΜεγάλη Ύφεση όλα συνέβαλαν στην άνοδο του αυστριακής καταγωγής Αδόλφου ΧίτλερκαιτωνΝαζί, που μετά την άνοδό τους στην εξουσία δημοκρατικά το 1933 κατάργησαν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και ίδρυσαν το ολοκληρωτικό Τρίτο Ράιχκαιστην προσπάθειά τους να υποτάξουν την Ευρώπη δολοφόνησαν μετοΟλοκαύτωμα έξι εκατομμύρια Εβραίους. ΟΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένες καταστροφές καιτον θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων στρατιωτών και αμάχων, ενώ το γερμανικό κράτος διαμελίστηκε. Ως αποτέλεσμα, 12 εκατομμύρια Γερμανοί αναγκάστηκαν τότε να φύγουν ή εκδιώχθηκαν από τηνΑνατολική Ευρώπη.[89]Σημαντική ζημιά προκλήθηκε επίσης στη γερμανική φήμη και ταυτότητα[90]που έγινε πολύ λιγότερο εθνικιστική από ό,τιστο παρελθόν.[91]
Τα γερμανικά κράτη της Δυτικήςκαι της Ανατολικής Γερμανίας έγιναν κεντρικά σημεία τουΨυχρού Πολέμου, αλλά επανενώθηκαντο 1990. Ανκαι αρχικά υπήρχαν φόβοι ότι η επανενωμένη Γερμανία θα μπορούσε να ξαναρχίσει την εθνικιστική πολιτική, η χώρα θεωρείται σήμερα ευρέως ως «σταθεροποιητικός παράγοντας στην καρδιά της Ευρώπης» και «υποστηρικτής της δημοκρατικής ολοκλήρωσης».[92]
↑ 1,01,1"Ethnic Groups of Europe: An Encyclopedia" by Jeffrey Cole (2011), p. 171; "Estimates of the total number of Germans in the world range from 100 million to 150 million, depending on how German is defined, ..."
↑«Argentina Population 2017». World Population Review. 20 Δεκεμβρίου 2017. Argentina has an estimated 2017 population of 44.27 million ... about 8% are descended from German immigrants
↑«Alemanes en Chile: entre el pasado colono y el presente empresarial» (στα Spanish). Deutsche Welle. 31 March 2011. http://www.dw.de/alemanes-en-chile-entre-el-pasado-colono-y-el-presente-empresarial/a-14958983-1. Ανακτήθηκε στις 22 December 2012. «ισπανικά: Hoy, el perfil de los alemanes residentes aquí es distinto y ya no tienen el peso numérico que alguna vez alcanzaron. En los años 40 y 50 eran en Chile el segundo mayor grupo de extranjeros, representando el 13% (13.000 alemanes). Según el último censo de 2002, en cambio, están en el octavo lugar: son sólo 5.500 personas, lo que equivale al 5% de los foráneos. Sin embargo, la colonia formada por familias de origen alemán es activa y numerosa. Según explica Karla Berndt, gerente de comunicaciones de la Cámara Chileno-Alemana de Comercio (Camchal), los descendientes suman 500.000. Concentrados en el sur y centro del país, donde encuentran un clima más afín, su red de instituciones es amplia. 'Hay clínicas, clubes, una Liga Chileno-Alemana, compañías de bomberos y un periódico semanal en alemán llamado Cóndor. Chile es el lugar en el que se concentra el mayor número de colegios alemanes, 24, lo que es mucho para un país tan chico de sólo 16 millones de habitantes', relata Berndt. αγγλικά: Today, the profile of the Germans living here is different and no longer have the numerical weight they once reached. In the 1940s and 1950s they were in Chile's second largest foreign group, accounting for 13% (13,000 Germans). According to the last census in 2002, however, they are in eighth place: they are only 5,500 people, equivalent to 3% of foreigners. However, the colony of families of German origin is active and numerous. According to Karla Berndt, communications manager for the German-Chilean Chamber of Commerce (Camchal), descendants totaled 500,000. Concentrated in the south and center of the country, where they find a more congenial climate, its network of institutions is wide. 'There are clinics, clubs, a Chilean-German League, fire companies and a German weekly newspaper called Condor. Chile is the place in which the largest number of German schools, 24 which is a lot for such a small country of only 16 million people', says Berndt.»
↑«Fakta om Norge». Utlandsjobb.nu. Utlandsjobb.nu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2016. 90 000 svenskar bor i Norge
↑«Federal Foreign OfficeDominican Republic». 20 Οκτωβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2017.CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
↑"German Definition & Meaning". Merriam-Webster. Archived from the original on 13 November 2020. Retrieved 25 November 2020.
↑ "German". Oxford Dictionary of English. Oxford University Press. 2010. p. 733. ISBN 978-0199571123. Archived from the original on 4 February 2021. Retrieved 22 December 2020.
↑Bundesministerium der Justiz und für Verbraucherschutz (ed.). "Article 116". Basic Law for the Federal Republic of Germany. Archived from the original on 7 November 2020. Retrieved 3 June 2021. Unless otherwise provided by a law, a German within the meaning of this Basic Law is a person who possesses German citizenship or who has been admitted to the territory of the German Reich within the boundaries of 31 December 1937 as a refugee or expellee of German ethnic origin or as the spouse or descendant of such person.
↑Moser 2011, p. 172. "German identity developed through a long historical process that led, in the late 19th and early 20th centuries, to the definition of the German nation as both a community of descent (Volksgemeinschaft) and shared culture and experience. Today, the German language is the primary though not exclusive criterion of German identity."
↑Haarmann 2015, p. 313. "After centuries of political fragmentation, a sense of national unity as Germans began to evolve in the eighteenth century, and the German language became a key marker of national identity."
↑Moser 2011, p. 171. "The Germans live in Central Europe, mostly in Germany... Estimates of the total number of Germans in the world range from 100 million to 150 million, depending on how German is defined, but it is probably more appropriate to accept the lower figure."
↑ Hoad, T. F. (2003). "German". The Concise Oxford Dictionary of English Etymology. Oxford University Press. doi:10.1093/acref/9780192830982.001.0001. ISBN 9780192830982. Archived from the original on 24 September 2021. Retrieved 22 December 2020
↑German Definition & Meaning". Merriam-Webster. Archived from the original on 13 November 2020. Retrieved 25 November 2020.
↑ "German". Oxford Dictionary of English. Oxford University Press. 2010. p. 733. ISBN 978-0199571123. Archived from the original on 4 February 2021. Retrieved 22 December 2020
↑German Definition & Meaning". Merriam-Webster. Archived from the original on 13 November 2020. Retrieved 25 November 2020
↑Germans". Columbia Electronic Encyclopedia. Columbia University Press. 2013. Archived from the original on 30 November 2020. Retrieved 5 December 2020.
↑ Drinkwater, John Frederick (2012). "Germans". In Hornblower, Simon; Spawforth, Antony; Eidinow, Esther (eds.). The Oxford Classical Dictionary (4 ed.). Oxford University Press. p. 613. doi:10.1093/acref/9780199545568.001.0001. ISBN 9780191735257. Archived from the original on 9 June 2021. Retrieved 22 December 2020.
↑ Todd, Malcolm (2004b). "Germans and Germanic Invasions". In Fagan, Brian M. (ed.). The Oxford Companion to Archaeology (1 ed.). Oxford University Press. pp. 250–251. doi:10.1093/acref/9780195076189.001.0001. ISBN 9780199891085. Archived from the original on 26 January 2021. Retrieved 22 December 2020.
↑ Wells, Peter S. (2010). "Germans". In Gagarin, Michael (ed.). The Oxford Encyclopedia of Ancient Greece and Rome. Oxford University Press. ISBN 9780195388398. Archived from the original on 28 November 2020. Retrieved 22 December 2020.
↑ Heather, Peter. "Germany: Ancient History". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, Inc. Archived from the original on 31 March 2019. Retrieved 21 November 2020. Within the boundaries of present-day Germany... Germanic peoples such as the eastern Franks, Frisians, Saxons, Thuringians, Alemanni, and Bavarians—all speaking West Germanic dialects—had merged Germanic and borrowed Roman cultural features. It was among these groups that a German language and ethnic identity would gradually develop during the Middle Ages.
↑Heather, Peter. "Germany: Ancient History". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, Inc. Archived from the original on 31 March 2019. Retrieved 21 November 2020. Within the boundaries of present-day Germany... Germanic peoples such as the eastern Franks, Frisians, Saxons, Thuringians, Alemanni, and Bavarians—all speaking West Germanic dialects—had merged Germanic and borrowed Roman cultural features. It was among these groups that a German language and ethnic identity would gradually develop during the Middle Ages
↑Heather, Peter. "Germany: Ancient History". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, Inc. Archived from the original on 31 March 2019. Retrieved 21 November 2020. Within the boundaries of present-day Germany... Germanic peoples such as the eastern Franks, Frisians, Saxons, Thuringians, Alemanni, and Bavarians—all speaking West Germanic dialects—had merged Germanic and borrowed Roman cultural features. It was among these groups that a German language and ethnic identity would gradually develop during the Middle Ages.
↑ Heather, Peter. "Germany: Ancient History". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, Inc. Archived from the original on 31 March 2019. Retrieved 21 November 2020. Within the boundaries of present-day Germany... Germanic peoples such as the eastern Franks, Frisians, Saxons, Thuringians, Alemanni, and Bavarians—all speaking West Germanic dialects—had merged Germanic and borrowed Roman cultural features. It was among these groups that a German language and ethnic identity would gradually develop during the Middle Ages.
↑Troebst, Stefan (2012). "The Discourse on Forced Migration and European Culture of Remembrance". The Hungarian Historical Review. 1 (3/4): 397–414. JSTOR 42568610
Γερμανία
Ηνωμένες Πολιτείες
Βραζιλία
Αργεντινή
Καναδάς
Χιλή
Γαλλία
Ρωσία
Ολλανδία
Ιταλία
Αυστρία
Καζακστάν
Ουγγαρία
Πολωνία
Ισπανία
Σουηδία
Μεξικό
Ουρουγουάη
Ρουμανία
Ουκρανία
Νορβηγία
Δομινικανή Δημοκρατία
Τσεχία
Πορτογαλία
