Τέσσερις γενιές μιας οικογένειας: ένα αγοράκι, η μητέρα του, η γιαγιά από τη μητέρα τουκαιη προγιαγιά του. (2008)
Μιαγενιά αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους πουγεννήθηκανκαιζουν περίπου την ίδια εποχή, και αντιμετωπίζονται συλλογικά.[1]Στην ορολογία της συγγένειας, είναι ένας δομικός όρος που δηλώνει τη σχέση γονέα-παιδιού.
Ο όρος γενιά χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως συνώνυμος μετηνκοόρτη στις κοινωνικές επιστήμες. Υπό αυτή τη διατύπωση σημαίνει «άτομα μέσα σε έναν οριοθετημένο πληθυσμό που βιώνουν τα ίδια σημαντικά γεγονότα μέσα σεμια δεδομένη χρονική περίοδο».[2]Οι γενιές μετην έννοια της κοόρτης γέννησης, επίσης γνωστές ως «κοινωνικές γενιές», χρησιμοποιούνται ευρέως στη λαϊκή κουλτούρα και αποτέλεσαν τη βάση για κοινωνιολογική ανάλυση. Η σοβαρή ανάλυση των γενεών ξεκίνησε τον δέκατο ένατο αιώνα, προερχόμενη από την αυξανόμενη συνειδητοποίηση της δυνατότητας μόνιμης κοινωνικής αλλαγής καιτην ιδέα της νεανικής εξέγερσης ενάντια στην κατεστημένη κοινωνική τάξη πραγμάτων. Μερικοί αναλυτές πιστεύουν ότι μια γενιά είναι μια από τις θεμελιώδεις κοινωνικές κατηγορίες σεμια κοινωνία, ενώ άλλοι θεωρούν τη σημασία της επισκιάζεται από άλλους παράγοντες όπως η τάξη, το φύλο, η φυλή καιη εκπαίδευση, μεταξύ άλλων.
Πέντε γενιές μιας αρμενικής οικογένειας—ένα παιδί μετη μητέρα, τη γιαγιά, την προγιαγιά καιτηνπρο-προγιαγιά της. (η φωτογραφία προέρχεται από βιβλίο που εκδόθηκε το 1901)
Μια οικογενειακή γενιά είναι μια ομάδα ζωντανών όντων που αποτελούν ένα μόνο βήμα στη γραμμή καταγωγής από έναν πρόγονο.[3] Στις ανεπτυγμένες χώρες, η μέση διάρκεια μιας γενιάς είναι πάνω από 20 χρόνια και έχει φτάσει ακόμη καιτα 30 χρόνια σε ορισμένα κράτη.[4] Παράγοντες όπως η μεγαλύτερη εκβιομηχάνισηκαιη ζήτηση για φθηνό εργατικό δυναμικό, ηαστικοποίηση, η καθυστέρηση της πρώτης εγκυμοσύνηςκαιη μεγαλύτερη αβεβαιότητα τόσο στο εισόδημα από την εργασία όσο καιστη σταθερότητα των σχέσεων συνέβαλαν στην αύξηση της διάρκειας της γενιάς από τα τέλη του 18ου αιώνα έως σήμερα. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να αποδοθούν σε κοινωνικούς παράγοντες, όπως τοΑΕΠκαιη κρατική πολιτική, ηπαγκοσμιοποίηση, η αυτοματοποίηση και συναφείς μεταβλητές σε ατομικό επίπεδο, ιδιαίτερα το μορφωτικό επίπεδο μιας γυναίκας.[5] Αντίθετα, στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, η διάρκεια της γενιάς έχει αλλάξει ελάχιστα και παραμένει κοντά στα 20 χρόνια.[4]
Οι κοινωνικές γενιές είναι κοόρτες ανθρώπων που γεννήθηκαν στο ίδιο εύρος ημερομηνιών και μοιράζονται παρόμοιες πολιτισμικές εμπειρίες.[6]Η ιδέα μιας κοινωνικής γενιάς, μετην έννοια που χρησιμοποιείται σήμερα, υιοθετήθηκε ευρύτερα τον 19ο αιώνα. Πριν από αυτό η έννοια «γενιά» αναφερόταν γενικά στις οικογενειακές σχέσεις και όχι σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Το 1863, ο Γάλλος λεξικογράφος Εμίλ Λιτρέ είχε ορίσει μια γενιά ως «όλοι οι άνθρωποι που συνυπάρχουν στην κοινωνία ανά πάσα στιγμή».[7]:19
Αρκετές τάσεις προώθησαν μια νέα ιδέα των γενεών, καθώς προχωρούσε ο 19ος αιώνας, μιας κοινωνίας χωρισμένης σε διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων με βάση την ηλικία. Όλες αυτές οι τάσεις σχετίζονταν με τις διαδικασίες εκσυγχρονισμού, εκβιομηχάνισης ή εκδυτικοποίησης, που άλλαζαν το πρόσωπο της Ευρώπης από τα μέσα του 18ου αιώνα. Το ένα ήταν μια αλλαγή νοοτροπίας γιατο χρόνο καιτην κοινωνική αλλαγή. Η αυξανόμενη επικράτηση των ιδεών τουδιαφωτισμού ενθάρρυνε την ιδέα ότι η κοινωνία καιη ζωή ήταν μεταβλητές και ότι ο πολιτισμός μπορούσε να προοδεύσει. Αυτό ενθάρρυνε την εξίσωση της νεολαίας μετην κοινωνική ανανέωση και αλλαγή. Η πολιτική ρητορική τον 19ο αιώνα επικεντρωνόταν συχνά στην ανανεωτική δύναμη της νεολαίας επηρεασμένη από κινήματα όπως η Νέα Ιταλία, η Νέα Γερμανία, το Γερμανικό Κίνημα Νέων και άλλα ρομαντικά κινήματα. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι ήταν διατεθειμένοι να σκέφτονται τον κόσμο με όρους γενεών - με όρους εξέγερσης των νέων και χειραφέτησης.[7]
Δύο σημαντικοί παράγοντες που συνέβαλαν στην αλλαγή της νοοτροπίας ήταν η αλλαγή της οικονομικής δομής της κοινωνίας. Εξαιτίας της ραγδαίας κοινωνικής και οικονομικής αλλαγής, οι νέοι άντρες ειδικά ήταν λιγότερο προσηλωμένοι στους πατέρες καιτην οικογενειακή τους εξουσία από ό,τιστο παρελθόν. Η μεγαλύτερη κοινωνική και οικονομική κινητικότητα τους επέτρεψε να αψηφήσουν την εξουσία σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ήταν παραδοσιακά δυνατό. Επιπλέον, οι δεξιότητες καιη σοφία των πατέρων ήταν συχνά λιγότερο πολύτιμες από ό,τι παλαιότερα λόγω της τεχνολογικής και κοινωνικής αλλαγής.[7] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η περίοδος μεταξύ της παιδικής ηλικίαςκαι της ενηλικίωσης, που συνήθως περνούνταν στο πανεπιστήμιο ή στη στρατιωτική θητεία, αυξήθηκε επίσης για πολλούς ανθρώπους που έρχονταν σε θέσεις εργασίας. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είχε μεγάλη επιρροή στη διάδοση των ιδεών της νεανικής ανανέωσης.[7]
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η διάσπαση των παραδοσιακών κοινωνικών και περιφερειακών ταυτίσεων. Η εξάπλωση τουεθνικισμούκαι πολλοί από τους παράγοντες πουτον δημιούργησαν (εθνικός τύπος, γλωσσική ομογενοποίηση, δημόσια εκπαίδευση, καταστολή των τοπικών ιδιαιτεροτήτων) ενθάρρυναν μια ευρύτερη αίσθηση του ανήκειν πέρα από τις τοπικές σχέσεις. Οι άνθρωποι θεωρούσαν τον εαυτό τους όλο και περισσότερο ως μέρος μιας κοινωνίας και αυτό ενθάρρυνε την ταύτιση με ομάδες πέρα από την τοπική.[7]ΟΑύγουστος Κοντ ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που προσπάθησε σοβαρά να μελετήσει συστηματικά τις γενιές. ΣτοCours de philosophie positiveοΚοντ πρότεινε ότι η κοινωνική αλλαγή καθορίζεται από την αλλαγή των γενεών και ειδικότερα τη σύγκρουση μεταξύ των διαδοχικών γενεών.[8] Καθώς τα μέλη μιας δεδομένης γενιάς γερνούν, το «ένστικτο κοινωνικής διατήρησης» τους γίνεται ισχυρότερο, κάτι που αναπόφευκτα και αναγκαστικά τα φέρνει σε σύγκρουση μετη «φυσιολογική ιδιότητα της νεότητας» - την καινοτομία. Άλλοι σημαντικοί θεωρητικοί του 19ου αιώνα ήταν οΤζον Στιούαρτ ΜιλκαιοΒίλχελμ Ντίλταϋ.
Ο κοινωνιολόγος Καρλ Μάνχαϊμ ήταν σημαντική προσωπικότητα στη μελέτη των γενεών. Επεξεργάστηκε μια θεωρία των γενεών στο δοκίμιό τουτο 1923 Το πρόβλημα των γενεών.[2] Πρότεινε ότι μέχρι τότε υπήρχε χωρισμός σε δύο κύριων σχολών μελέτης γενεών. Πρώτον, οι θετικιστές όπως οΚομτ μέτρησαν την κοινωνική αλλαγή σε καθορισμένες περιόδους ζωής. Ο Μανχάιμ υποστήριξε ότι αυτό υποβάθμιζε την ιστορία σε «ένα χρονολογικό πίνακα». Η άλλη σχολή, η «ρομαντική-ιστορική» σχολή εκπροσωπούνταν από τους Ντίλταϋ καιΜάρτιν Χάιντεγκερ. Αυτή η σχολή εστίαζε στην ατομική ποιοτική εμπειρία σε βάρος του κοινωνικού πλαισίου. Ο Μάνχαϊμ τόνισε ότι η ταχύτητα των κοινωνικών αλλαγών στη νεολαία ήταν ζωτικής σημασίας γιατο σχηματισμό των γενεών και ότι δενθα έβλεπε κάθε γενιά τον εαυτό της ως ξεχωριστή. Σε περιόδους ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών, μια γενιά θα ήταν πολύ πιο πιθανό να αναπτύξει συνεκτικό χαρακτήρα. Πίστευε επίσης ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια σειρά από διακριτές υπογενιές.[2]
Οι συγγραφείς Γουίλιαμ Στράους και Νίλ Χάου ανέπτυξαν τηθεωρία των γενεών Στράους-Χάου περιγράφοντας αυτό που έβλεπαν ως ένα πρότυπο γενεών που επαναλαμβάνονταν σε όλη την αμερικανική ιστορία. Αυτή η θεωρία είχε μεγάλη επιρροή στο κοινό και αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον γιατην κοινωνιολογία των γενεών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μιας βιομηχανίας παροχής συμβουλών, εκδόσεων και μάρκετινγκ στον τομέα αυτό[9] (οι εταιρείες ξόδεψαν περίπου εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια για παροχή συμβουλών γενεών στις ΗΠΑτο 2015). Η θεωρία έχει επικριθεί από κοινωνικούς επιστήμονες και δημοσιογράφους που υποστηρίζουν ότι είναι μη διαψεύσιμη, ντετερμινιστικήκαιδεν υποστηρίζεται από αυστηρά στοιχεία.[10][11][12]
Ενώ η έννοια της γενιάς έχει μακρά ιστορία και μπορεί να βρεθεί στην αρχαία λογοτεχνία,[13] υπάρχουν επίσης ψυχολογικές και κοινωνιολογικές διαστάσεις μετην έννοια του ανήκειν και της ταυτότητας που μπορεί να καθορίσουν μια γενιά. Η έννοια της γενιάς μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατον εντοπισμό συγκεκριμένων ομάδων γεννήσεων σε συγκεκριμένες ιστορικές και πολιτιστικές συνθήκες, όπως οι «Baby Boomers».[13]
Ο ιστορικός Χανς Γιέγκερ δείχνει ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς ιστορίας, δύο σχολές σκέψης συνενώθηκαν σχετικά μετο πώς σχηματίζονται οι γενιές: η «υπόθεση του ρυθμού παλμού» καιη «υπόθεση αποτύπωσης».[14] Σύμφωνα μετην υπόθεση του παλμού, ολόκληρος ο πληθυσμός μιας κοινωνίας μπορεί να χωριστεί σεμια σειρά από μη επικαλυπτόμενες κοόρτες, καθεμία από τις οποίες αναπτύσσει μια μοναδική «συνομήλικη προσωπικότητα» λόγω της χρονικής περιόδου στην οποία κάθε κοόρτη ενηλικιώθηκε.[15]Η μετακίνηση αυτών των κοορτών από το ένα στάδιο ζωής στο άλλο δημιουργεί έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο που διαμορφώνει την ιστορία αυτής της κοινωνίας. Ένα εξέχον παράδειγμα της γενεαλογικής θεωρίας του παλμού-ρυθμού είναι η γενεαλογική θεωρία Στράους-Χάου.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες τείνουν να απορρίπτουν την υπόθεση του παλμού επειδή, όπως εξηγεί ο Τζέγκερ, «στέρεα αποτελέσματα της θεωρίας του παγκόσμιου παλμού της ιστορίας είναι, φυσικά, πολύ μέτρια. Με λίγες εξαιρέσεις, το ίδιο ισχύει καιγια τις θεωρίες μερικού παλμού. Δεδομένου ότι γενικά συλλέγουν δεδομένα χωρίς καμία γνώση στατιστικών αρχών, οι συγγραφείς είναι συχνά λιγότερο πιθανό να παρατηρήσουν σεποιο βαθμό η ζούγκλα των ονομάτων καιτων αριθμών που παρουσιάζουν στερείται κάποιας πειστικής οργάνωσης ανάλογα με τις γενιές.»[16]
Οι κοινωνικοί επιστήμονες ακολουθούν την «υπόθεση αποτυπώματος» των γενεών (δηλαδή, ότι τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα — όπως οπόλεμος του Βιετνάμ, οιεπιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ηπανδημία COVID-19κ.λπ. — αφήνουν ένα «αποτύπωμα» στη γενιά πουτα βιώνει νεαρή ηλικία), η οποία μπορεί να εντοπιστεί στη θεωρία των γενεών τουΚαρλ Μάνχαϊμ. Σύμφωνα μετην υπόθεση του αποτυπώματος, οι γενιές παράγονται μόνο από συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα που κάνουν τους νέους να αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά από τους μεγαλύτερους. Έτσι, μπορεί ναμην είναι όλοι μέρος μιας γενιάς, αλλά μόνο όσοι μοιράζονται μια μοναδική κοινωνική και βιογραφική εμπειρία μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής γίνονται μέρος μιας «γενιάς».[17] Όταν ακολουθούν την υπόθεση του αποτυπώματος, οι κοινωνικοί επιστήμονες αντιμετωπίζουν μια σειρά από προκλήσεις. Δεν μπορούν να δεχτούν τις ετικέτες καιτα χρονολογικά όρια των γενεών που προέρχονται από την υπόθεση του παλμού του ρυθμού (όπως Γενιά X ή Μιλένιαλ). Αντίθετα, τα χρονολογικά όρια των γενεών πρέπει να προσδιορίζονται επαγωγικά και ποιος είναι μέρος της γενιάς πρέπει να καθοριστεί μέσω ιστορικής, ποσοτικής και ποιοτικής ανάλυσης.[18]
Οδυτικός κόσμος περιλαμβάνει τηΔυτική Ευρώπη, την ΑμερικήκαιτηνΑυστραλία. Ενδέχεται να υπάρχουν πολλές παραλλαγές σε αυτές τις περιοχές, τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτιστικά, πράγμα που σημαίνει ότι ο κατάλογος είναι σε γενικές γραμμές ενδεικτικός, αλλά πολύ γενικός. Ο σύγχρονος χαρακτηρισμός αυτών των κοορτών που χρησιμοποιούνται στα μέσα ενημέρωσης καιστη διαφήμιση δανείζεται, εν μέρει, από τη θεωρία των γενεών Στράους-Χάου[9][19]και γενικά ακολουθεί τη λογική της υπόθεσης του παλμού-ρυθμού.[20]
Ηχαμένη γενιά, επίσης γνωστή ως "Γενιά του 1914" στην Ευρώπη,[21] είναι ένας όρος που προέρχεται από τηΓερτρούδη Στάινγιανα περιγράψει όσους πολέμησαν στονΑ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Χαμένη Γενιά ορίζεται ως η κοόρτη που γεννήθηκε από το 1883 έως το 1900 που ενηλικιώθηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και της δεκαετίαςτου 1920.[22]
ΗΜεγάλη Γενιά,[23] περιλαμβάνει τους βετεράνους που πολέμησαν στονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκαν από το 1901 έως το 1927.[24]Οι παλαιότεροι ενηλικιώθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, ενώ οι νεότεροι ενηλικιώθηκαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης ΎφεσηςκαιτουΒ 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο δημοσιογράφος Τομ Μπόκαβ έγραψε για τους Αμερικανούς μέλη αυτής της κοόρτης στο βιβλίο τουThe Greatest Generation, το οποίο έκανε δημοφιλή τον όρο.[25]
ΗΣιωπηλή Γενιά, γνωστή και ως «Τυχεροί Λίγοι», είναι η κοόρτη που ενηλικιώθηκε τηνπροτουΒ' Παγκοσμίου Πολέμου εποχή. Γεννήθηκαν από το 1928 έως το 1945.[26][27] Στις ΗΠΑ, αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τους περισσότερους από αυτούς που μπορεί να έχουν πολεμήσει στονπόλεμο της Κορέαςκαι πολλούς από αυτούς που μπορεί να έχουν πολεμήσει κατά τη διάρκεια τουπολέμου του Βιετνάμ.
ΟιBaby Boomers είναι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το 1946 έως το 1964. Αυξημένα ποσοστά γεννήσεων παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια του baby boom μετά τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθιστώντας ταμια σχετικά μεγάλη δημογραφική κοόρτη.[28][29] Στις Η.Π.Α., πολλοί γηραιότεροι μπουμέρ μπορεί να πολέμησαν στον πόλεμο τουΒιετνάμ ή να συμμετείχαν στηναντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960, ενώ οι νεότεροι μπουμέρ (ή η γενιά Τζόουνς) ενηλικιώθηκαν τη δεκαετία του 1970.[30]
ΗΓενιά X (ή Gen X για συντομία) είναι η κοόρτη που ακολουθεί τους μπέιμπι μπούμερ. Η γενιά ορίζεται γενικά ως άτομα που γεννήθηκαν μεταξύ 1965 και 1980.[31]Ο όρος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους γιαμια σειρά από διαφορετικές υποκουλτούρες ή αντικουλτούρες από τη δεκαετία του 1950.
ΟιΜιλένιαλ, επίσης γνωστοί ως Γενιά Y[32], είναι η γενιά που ακολουθεί τη Γενιά X και μεγάλωσε γύρω στην αλλαγή της χιλιετίας. Οι ερευνητές καιτα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως έτη έναρξης γέννησης καιτα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως έτη γέννησης λήξης. Σύμφωνα μετο Ερευνητικό Κέντρο Pew, η γενιά περιλαμβάνει όσους γεννήθηκαν μεταξύ 1981 και 1996.[33]Το Pew Research Center ανέφερε ότι οι Μιλένιαλ ξεπέρασαν σε αριθμό τους Μπέιμπι Μπούμερ σε αριθμούς στις ΗΠΑτο 2019, με εκτιμώμενα 71,6 εκατομμύρια μπούμερ και 72,1 εκατομμύρια μιλένιαλ.[34]
ΗΓενιά Z (ή Gen Z για συντομία καιστην καθομιλουμένη ως "Zoomers"), είναι οι άνθρωποι που διαδέχονται τους Μιλένιαλ. Οι ερευνητές καιτα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης συνήθως χρησιμοποιούν τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ως έτη γέννησης και τις αρχές της δεκαετίας του 2010 ως έτη γέννησης λήξης. Το Ερευνητικό Κέντρο Pew περιγράφει τη Γενιά Z ως εκτεινόμενη από το 1997 έως το 2012.[35]Οι στατιστικές του Καναδά περιγράφουν τη Γενιά Z ότι εκτείνεται από το 1993 έως το 2011.[36][37]
Ηγενιά Άλφα (ή Gen Alpha για συντομία) είναι αυτή που διαδέχεται τηΓενιά Z. Οι ερευνητές καιτα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν συνήθως τις αρχές της δεκαετίας του 2010 ως έτη γέννησης έναρξης καιτα μέσα της δεκαετίας του 2020 ως έτη γέννησης λήξης. Η γενιά Άλφα είναι η πρώτη που γεννήθηκε εξ ολοκλήρου στον 21ο αιώνα.[38] Από το 2015, υπήρχαν περίπου δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι που γεννιόνταν κάθε εβδομάδα σε όλο τον κόσμο καιη γενιά Άλφα αναμένεται να φτάσει σε μέγεθος τα δύο δισεκατομμύρια άτομα μέχρι το 2025.[39]
Ο Φίλιπ Κόεν, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, επέκρινε τη χρήση των «ετικέτες γενιάς», δηλώνοντας ότι οι ετικέτες «επιβάλλονται από ερευνητές, δημοσιογράφους ή εταιρείες μάρκετινγκ» και «οδηγούν τους ανθρώπους σε στερεότυπα και βιαστική κρίση χαρακτήρα». Η ανοιχτή επιστολή του Κοέν, η οποία περιγράφει την κριτική τουγια τις ετικέτες των γενεών, έλαβε τουλάχιστον 150 υπογραφές από άλλους δημογράφους και κοινωνικούς επιστήμονες.[40]
Ο Λούις Μέναντ, συγγραφέας στοThe New Yorker, δήλωσε ότι «δεν υπάρχει εμπειρική βάση» γιατον ισχυρισμό «ότι οι διαφορές μέσα σεμια γενιά είναι μικρότερες από τις διαφορές μεταξύ των γενεών». Υποστήριξε ότι οι θεωρίες γενεών «φαίνεται να απαιτούν» ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στο τέλος μιας γενιάς καιοι άνθρωποι που γεννήθηκαν στην αρχή μιας άλλης «πρέπει να έχει διαφορετικές αξίες, γούστα και εμπειρίες ζωής» ή ότι τα άτομα που γεννήθηκαν το πρώτο καιτο τελευταίο έτος γέννησης μιας γενιάς (π.χ. ένα άτομο που γεννήθηκε το 1980, το τελευταίο έτος της Γενιάς Χκαι άτομο που γεννήθηκε το 1965, το πρώτο έτος της Γενιάς Χ) «έχουν περισσότερα κοινά» από ό,τιμε άτομα που γεννήθηκαν μερικά χρόνια πριν ή μετά από αυτά.
↑«Generation». Miriam-Webster. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2013.
↑ 4,04,1Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) Social Policy Division [1]Αρχειοθετήθηκε 2 March 2018 στοWayback Machine. SF2.3: Mean age of mothers at first childbirth. Retrieved 15 April 2011.
↑Mannheim, Karl (1952). «The Problem of Generations». Στο: Kecskemeti, Paul. Essays on the Sociology of Knowledge: Collected Works, Volume 5. New York: Routledge. σελίδες 276–322.
↑Hart-Brinson, Peter (2018). The Gay Marriage Generation: How the LGBTQ Movement Transformed American Culture. New York: NYU Press.
↑Chaney, Damien; Touzani, Mourad; Ben Slimane, Karim (2017). «Marketing to the (new) generations: summary and perspectives». Journal of Strategic Marketing25 (3): 179. doi:10.1080/0965254X.2017.1291173.
