Η καθιέρωση του πλειοψηφικού ανάγκασε τα μικρά δημοκρατικά κόμματα να ζητήσουν εκλογική συνεργασία με τους Φιλελευθέρους καιο Βενίζέλος δέχθηκε μετά την ήττα της 1ης Νοεμβρίου. Έτσι στους συνδυασμούς των Φιλελευθέρων συνεργάστηκαν 21 υποψήφιοι του Παπαναστασίου, 9 του Κονδύλη, 5 του Μιχαλακόπουλου και 5 του Ζαβιτσιάνου. Ο Καφαντάρης δεν δέχθηκε να συνεργαστεί, παρά τις εκκλήσεις των Φιλελευθέρων, και κατάρτισε συνδυασμούς σε 25 από 98 εκλογικές περιφέρειες. Η αντιβενιζελική παράταξη κατήλθε διαιρεμένη. Στην προσπάθεια δημιουργίας κοινού αντιβενιζελικού μετώπου κλήθηκε από το εξωτερικό οΓεώργιος Στρέιτ, αλλά δενέγινε δεκτός ως επικεφαλής του αντιβενιζελισμού. Κατέβηκε υποψήφιος των Λαϊκών. [1]
Στις 23 Ιουλίου 1928 ξεκίνησε η προεκλογική μάχη μετην ομιλία του Ελευθέριου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτήν διατύπωνε τις νέες κατευθυντήριες γραμμές της εξωτερικής του πολιτικής: συμφιλίωση μετην Τουρκία, αναβάθμιση των σχέσεων της Ελλάδας μετην Ιταλία. Κανένας υπαινιγμός δεν γινόταν γιατην Κύπρο, τα Δωδεκάννησα και Βόρρειο Ήπειρο. Στην εσωτερική πολιτική έμφαση δινόταν στην αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης καιστην αύξηση της γεωργικής παραγωγής.[2]Την ημέρα των εκλογών ο Καφαντάρης περιοδεύοντας σε προσφυγικούς συνοικισμούς έπεσε θύμα επίθεσης. Επίσης ο Βενιζέλος δέχθηκε αίτημα των αντιπολιτευομένων σχετικά μετην παράδοση των εκλογικών βιβλιαρίων από τους εκλογείς στους δικαστικούς αντιπροσώπους μετά την άσκηση του εκλογικού δικαιώματός τους, στις πόλεις όπου χρησιμοποιούντο τα εκλογικά βιβλιάρια, γιατην αποφυγή διπλοψηφιών.[3]
Η προεκλογική περίοδος σημαδεύεται από την απαγωγή δύο υποψηφίων του Καφανταρικού κόμματος στα Ιωάννινα από ληστές, του πρώην υπουργού Αλέξανδρου Μυλωνά καιτου Αλέξανδρου Μελά από την ληστρική ομάδα του Τάκη Κουμπή, ο οποίος ζητούσε για λύτρα το ποσό των έξι εκατομμυρίων δραχμών. Μαζί με τους δύο υποψήφιους απήχθησαν καιο πρώην βουλευτής Χασιώτης ο οποίος τελικά αφέθηκε ελεύθερος λόγω της προχωρημένης ηλικίας του. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος [4] δήλωσε πως θα αγωνιζόταν γιατην κατάργηση της ληστείας καιθα παραιτούνταν ανδεν πετύχαινε αυτόν τον στόχο, ακόμα κιαν πετύχαινε το υπόλοιπο κυβερνητικό του πρόγραμμα. Επίσης δήλωσε πως θα αναβάλλονταν οι εκλογές ανδεν αφηνόταν ελεύθερος ο Μυλωνάς.[5]
Νίκος Οικονόμου: «Εκλογές-Δημοψηφίσματα Α.Πολιτικές συμπεριφορές στην περίοδο 1923-1936», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000,τομ 7 Ο Μεσοπόλεμος 1922-1940. Από την Αβασίλευτη Δημοκρατία στη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου,εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.33-40
Γρηγόρης Δαφνής: Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος,εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997
1 Εκλογές της ΠΕΕΑτην περίοδο της κατοχής σε περιορισμένο τμήμα της επικράτειας 2Δεν έγιναν λόγω της Χούντας3 Ματαιώθηκαν λόγω του κινήματος τουΔημητρίου Ιωαννίδη4 Εξαγγέλθηκε αλλά ματαιώθηκε
