«Επροτάθη όθεν και υπεδείχθη εις το Στέμμα όπως χρίση τον αρχηγόν δια της προσκλήσεως προς ανασυγκρότησιν ή σχηματισμόν κυβερνήσεως του κατά την αντίληψιν του Στέμματος ικανωτέρου των εριζόντων, αλλ΄ η ώριμος πείρα του Στέμματος επί των κομματικών αγώνων δεν επέτρεπε τοιούτον σφάλμα. Το κόμμα πρέπει να εκλέξη τον αρχηγόν του, ήτο η κατηγορηματική απάντησις τουΓεωργίου Α΄» [1]
ΤηνΔευτέρα26 Μαρτίου1906 διενεργήθηκαν εθνικές βουλευτικές εκλογές, τις οποίες κέρδισε με ισχυρή πλειοψηφία (111 έδρες) τοκόμματου Κερκυραίου πολιτικού Γεωργίου Θεοτόκη, συνεχίζοντας έτσι την πρωθυπουργική θητεία τουπου έχει αρχίσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 1905.
Μετά τη δολοφονία τουΘεόδωρου Δηλιγιάννη στις 31 Μαΐου1905, ο κατακερματισμός των βουλευτών σε πολλές φατρίες, οδήγησε στην αδυναμία σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης. Οι προθέσεις τωνΑλέξανδρου Ρώμα, Κωνσταντίνου Καραπάνου αλλά καιτουΔημητρίου Ράλλη (πουδεν ανήκε στο κυρίως σώμα των υποστηρικτών του Δηλιγιάννη), να διεκδικήσουν την αρχηγία, επέφεραν την παρέμβαση τουβασιλιά, ο οποίος ζήτησε από την κοινοβουλευτική ομάδα, να εκλέξει αυτή, ύστερα από ψηφοφορία, τον αρχηγό της. Οι βουλευτές τότε, ανακήρυξαν με 82 ψήφους υπέρ τονΚυριακούλη Μαυρομιχάλη ως πρόεδρο τουΕθνικού κόμματος (όπως ήταν ο ανεπίσημος τίτλος τουκόμματος Δηλιγιάννη). Επειδή αυτές οι ψήφοι δεν επαρκούσαν γιατην δημιουργία κυβέρνησης πλειοψηφίας, ύστερα από πολλές διαβουλεύσεις σχηματίστηκε τελικά κυβέρνηση συνεργασίας Μαυρομιχάλη - Ράλληη οποία πήρε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και διατηρήθηκε στην εξουσία μέχρι τις 5 Δεκεμβρίουτου1905. Η συμμαχία Μαυρομιχάλη - Ράλλη, δεν κατόρθωσε να μακροημερεύσει λόγω των σφοδρών διαφωνιών που είχαν ξεσπάσει στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας, και έτσι, ο βασιλιάς αμέσως μετά την παραίτηση της κυβέρνησης, έδωσε την Πρωθυπουργία, στον αρχηγό του δεύτερου σε δύναμη κόμματος του κοινοβουλίου, σε αυτό του Γεωργίου Θεοτόκη. ΟΘεοτόκης, μη θέλοντας να εξαρτάται από την ψήφο ανοχής τωνδηλιγιννιακών βουλευτών προκειμένου να κυβερνήσει, προκήρυξε εκλογές για τις 26 Μαρτίου1906, τις οποίες κατάφερε να κερδίσει άνετα. [2]
Οι εκλογές αυτές διεξήχθησαν με τις αλλαγές που είχε επιφέρει η προηγούμενη κυβέρνηση Δηλιγιάννηστον εκλογικό νόμο, η σημαντικότερη των οποίων ήταν η μείωση των βουλευτικών εδρών (ο αριθμός των εδρών τότε δεν είχε κατοχυρωθεί συνταγματικά και εξαρτώνταν από τις ψήφους που έπαιρναν οι βουλευτές), μετην αύξηση του ορίου εκλογής από 12.000 σε 16.000 ψήφους για τις επαρχίες και από 3.000 σε 5.000 ψήφους για τις προνομιούχες περιφέρειες (Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά).
[3]
1 Εκλογές της ΠΕΕΑτην περίοδο της κατοχής σε περιορισμένο τμήμα της επικράτειας 2Δεν έγιναν λόγω της Χούντας3 Ματαιώθηκαν λόγω του κινήματος τουΔημητρίου Ιωαννίδη4 Εξαγγέλθηκε αλλά ματαιώθηκε
