Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: απόδοση ξένων ονομάτων Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδακαιτονοδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Η Επιχείρηση Συνδετήρας (Operation Paperclip) ήταν μυστικό πρόγραμμα της Διακλαδικής Υπηρεσίας Αναζήτησης Πληροφοριών (Joint Intelligence Objectives Agency, JIOA) που διεξήχθη σε μεγάλο βαθμό από ειδικούς πράκτορες της στρατιωτικής αντικατασκοπείας τωνΗΠΑ (Army Counterintelligence Corps), μετο οποίο πρόγραμμα περισσότεροι από 1.600 Γερμανοί επιστήμονες, μηχανικοί και τεχνικοί, όπως οΒέρνερ φον Μπράουνκαιη ομάδα τωνπυραύλων V-2, μεταφέρθηκαν από τη Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες, για απασχόληση από την κυβέρνηση τωνΗΠΑ, κυρίως μεταξύ του 1945 και του 1959. Πολλοί ήταν πρώην μέλη και μερικοί ήταν πρώην ηγέτες τουΝαζιστικού Κόμματος . [1][2]
Ο πρωταρχικός σκοπός της Επιχείρησης Συνδετήρας ήταν το στρατιωτικό πλεονέκτημα τωνΗΠΑστον Σοβιετικό - Αμερικανικό Ψυχρό Πόλεμοκαιστον ανταγωνισμό γιατην επικράτηση στο διάστημα. Η Σοβιετική Ένωση ήταν πιο επιθετική στην πρόσληψη βίαια περισσότερων από 2.200 Γερμανών ειδικών - συνολικά πάνω από 6.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των μελών της οικογενειών - μετην Επιχείρηση Osoaviakhim κατά τη διάρκεια μιας νύχτας στις 22 Οκτωβρίου 1946. [3]
ΤοΓΕΕΘΑτωνΗΠΑ (Joint Chiefs of Staff, JCS) δημιούργησε το πρώτο μυστικό πρόγραμμα προσλήψεων, μετην ονομασία Επιχείρηση Ημίφως (Operation Overcast), στις 20 Ιουλίου 1945, αρχικά "γιανα συνδράμουν στη συντόμευση του ιαπωνικού πολέμου καιγιανα συνδράμουν στη μεταπολεμική μας στρατιωτική έρευνα" [4]Ο όρος «ημίφως» ήταν το όνομα που δόθηκε από τα μέλη της οικογένειας των Γερμανών επιστημόνων γιατο στρατόπεδο στέγασης που κρατούνταν στη Βαυαρία πριν μεταβούν στις ΗΠΑ. [5]Στα τέλη του καλοκαιριού 1945, το JCS ίδρυσε το JIOA, μια υποεπιτροπή της Kοινής Κοινότητας Πληροφοριών, γιατην επίβλεψη της Μουντής Επιχείρησης και αργότερα της Επιχείρησης Συνδετήρα. [6]Οι εκπρόσωποι της JIOA περιελάμβαναν τον Διευθυντή Πληροφοριών του Στρατού, τον Αρχηγό Πληροφοριών του Ναυτικού, τον Αναπληρωτή Αρχηγό Αεροπορικού Επιτελείου-2 (Υπηρεσία Πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας) και έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών. [7]Τον Νοέμβριο του 1945, η Επιχείρηση Ημίφως μετονομάστηκε σε Επιχείρηση Συνδετήρα από αξιωματικούς του Σώματος Υλικού Πολέμου (Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών), οι οποίοι θα επισύναπταν ένα συνδετήρα στους φακέλους εκείνων των ειδικών πυραύλων που επιθυμούσαν να χρησιμοποιήσουν στην Αμερική.
Σεμια μυστική οδηγία που κυκλοφόρησε στις 3 Σεπτεμβρίου 1946, ο Πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν ενέκρινε την Επιχείρηση Συνδετήρας καιτην επεξέτεινε, ώστε να συμπεριλάβει χίλιους Γερμανούς επιστήμονες υπό «προσωρινή, περιορισμένη στρατιωτική κράτηση». [8][9][10]
Καθώς πλησιάζε το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ηναζιστική Γερμανία άρχισε να υστερεί υλικοτεχνικά, επειδή είχε αποτύχει στην κατάκτηση της ΕΣΣΔμετηνΕπιχείρηση Μπαρμπαρόσα (Ιούνιος - Δεκέμβριος 1941) καιστην εκστρατεία της προς τον Καύκασο (Ιούνιος 1942 - Φεβρουάριος 1943). Η αποτυχημένη κατάκτηση είχε εξαντλήσει τους γερμανικούς πόρους καιτο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα δεν ήταν προετοιμασμένο να υπερασπιστεί τοΜεγάλο Γερμανικό Ράιχ ενάντια στη δυτική αντεπίθεση του Κόκκινου Στρατού. Στις αρχές του 1943, η γερμανική κυβέρνηση άρχισε να ανακαλεί από τη μάχη έναν αριθμό επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών. Επέστρεψαν στην έρευνα καιτην ανάπτυξη γιανα ενισχύσουν τη γερμανική άμυνα για έναν παρατεταμένο πόλεμο μετηνΕΣΣΔ. Η ανάκληση από την πρώτη γραμμή μάχης περιελάμβανε 4.000 ειδικούς στις ρουκέτες, που επέστρεψαν στοΠεενεμούντε (Peenemünde), στη βορειοανατολική παράκτια Γερμανία. [11][12]
Η ανάκληση της ναζιστικής κυβέρνησης για τους τώρα χρήσιμους διανοούμενους για επιστημονική εργασία απαιτούσε πρώτα τη ταυτοποίηση καιτον εντοπισμό των επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικών, καιστη συνέχεια την εξακρίβωση της πολιτική και ιδεολογική τους αξιοπιστία. Ο Βέρνερ Όζεμπεργκ (Werner Osenberg), ο μηχανικός-επιστήμονας επικεφαλής τουWehrforschungsgemeinschaft (Αμυντικός Ερευνητικός Σύλλογος), κατέγραψε τα ονόματα των πολιτικά εκκαθαρισμένων στη "Λίστα Osenberg", επαναφέροντάς τους έτσι στο επιστημονικό έργο. [13]
Τον Μάρτιο του 1945, στοΠανεπιστήμιο της Βόννης, ένας Πολωνός τεχνικός εργαστηρίου βρήκε τμήματα της λίστας Osenberg παραπεταμένα σεμια τουαλέτα. Στη συνέχεια, ο κατάλογος έφτασε στηMI6, η οποία τη διαβίβασε στις ΗΠΑ. [14][15] Μετά, ο Ταγματάρχης του Στρατού τωνΗΠΑ Robert B. Staver αρχηγός του Τμήματος Προωθήσεων Τζετ (Jet Propulsion) του Τμήματος Έρευνας και Πληροφοριών του Σώματος Υλικού Πολέμου τωνΗΠΑ, χρησιμοποίησε τη Λίστα Osenberg γιανα καταρτίσει τον κατάλογο των προς σύλληψη και ανάκριση Γερμανών επιστημόνων. Επικεφαλής στη λίστα του ταγματάρχη ήταν Ο Wernher von Braun, ο κορυφαίος επιστήμονας πυραύλων της Γερμανίας. [16]
Στην Επιχείρηση Ημίφως, η αρχική πρόθεση του ταγματάρχη Staver ήταν να πάρει μόνο συνέντευξη από τους επιστήμονες, αλλά αυτά που έμαθε άλλαξαν το σκοπό της επιχείρησης. Στις 22 Μαΐου 1945, έστειλε τηλεγράφημα στο συνταγματάρχη Joel Holmes στο αρχηγείο του Πενταγώνου τωνΗΠΑ, προτρέποντας την αποστολή Γερμανών επιστημόνων καιτων οικογενειών τους στις ΗΠΑ, ως τοπιο «σημαντικό γιατονπόλεμο του Ειρηνικού ». [15]Οι περισσότεροι μηχανικοί της λίστας Osenberg εργάστηκαν στο Γερμανικό Κέντρο Ερευνών του Στρατού στο Πεενεμούντε της Βαλτικής, αναπτύσσοντας τον πύραυλο V-2. Μετά τη σύλληψή τους, οι Σύμμαχοι αρχικά στέγασαν αυτούς και τις οικογένειές τους στοΛάντσχουτ της Βαυαρίας, στη νότια Γερμανία.
[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (July 2020)">απαιτείται παραπομπή</span> ]
Ξεκινώντας στις 19 Ιουλίου 1945, τοΓΕΕΘΑτωνΗΠΑ ενέταξε το αιχμαλωτισμένο προσωπικό πυραύλων υπό την Επιχείρηση Ημίφως. Ωστόσο, όταν το όνομα "Στρατιωτική Βάση Ημίφως" του μέρους διαμονής των επιστημόνων έγινε γνωστό σε τοπικό επίπεδο, το πρόγραμμα μετονομάστηκε σε Επιχείρηση Συνδετήρας το Νοέμβριο του 1945. [17] Παρά αυτές τις προσπάθειες μυστικότητας, αργότερα εκείνο το έτος ο Τύπος πήρε συνέντευξη από αρκετούς επιστήμονες. [15][16][18]
Νωρίς στον πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν την Υποεπιτροπή Διακλαδικής Αναζήτησης Πληροφοριών (CIOS). Αυτή παρείχε τις πληροφορίες σχετικά με τους στόχους των Δυνάμεων-Τ, που έμπαιναν και στόχευαν στις γεμανοκρατούμενες περιοχές, επιστημονικές, στρατιωτικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις (και τους υπαλλήλους τους) γιατην τεχνογνωσία τους. Οι προτεραιότητες αρχικά ήταν η προηγμένη τεχνολογία, όπως ηυπέρυθρη, πουθα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο ενάντια στην Ιαπωνία, η διαπίστωση εάν η τεχνολογία είχε μεταφερθεί στην Ιαπωνία, και τέλος η παύση της έρευνας.
Ένα πρόγραμμα δράσης γιατην παύση της έρευνας ονομάστηκε "Πρόγραμμα Ασφαλές Καταφύγιο" (Project Safehaven) καιδεν είχε αρχικά στόχο τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν απόρροια της ανησυχίας ότι οι Γερμανοί επιστήμονες θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν καινα συνεχίσουν την έρευνά τους σε χώρες όπως η Ισπανία, η Αργεντινή ή η Αίγυπτος, οι οποίες είχαν συμπάθεια μετη ναζιστική Γερμανία. Προκειμένου να αποφευχθούν οι επιπλοκές που συνεπάγεται η μετανάστευση Γερμανών επιστημόνων, το CIOS ήταν υπεύθυνο γιατον εντοπισμό καιτην απαγωγή ατόμων υψηλού προφίλ γιατη στέρηση των τεχνολογικών εξελίξεων σε χώρες εκτός τωνΗΠΑ.
Πολλή από τη προσπάθεια τωνΗΠΑ επικεντρώθηκε στηΣαξονίακαιτηΘουριγγία, που μέχρι την 1η Ιουλίου 1945, θα γινόταν μέρος της ζώνης της Σοβιετικής Κατοχής. Πολλές γερμανικές ερευνητικές εγκαταστάσεις και προσωπικό είχαν εκκενωθεί σε αυτές τις περιοχέςς, ιδίως από εκείνη του Βερολίνου. Φοβούμενες οιΗΠΑ ότι το πέρασμα αυτών των περιχών στο σοβιετικό τομέα θα περιόριζε την ικανότητα τωνΗΠΑνα εκμεταλλευτούν τη γερμανική επιστημονική και τεχνική εμπειρογνωμοσύνη χωρίς ταυτόχρονα να θέλουν η Σοβιετική Ένωση να επωφεληθεί από τηνεν λόγω εμπειρογνωμοσύνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποκίνησαν μια «επιχείρηση εκκένωσης» επιστημονικού προσωπικού από τη Σαξονία καιτη Θουριγγία.
Μέχρι το 1947, αυτή η επιχείρηση εκκένωσης είχε περιλάβει περίπου 1.800 τεχνικούς και επιστήμονες, μαζί με 3.700 μέλη των οικογένειών τους. Αυτοί με ειδικές δεξιότητες ή γνώσεις μεταφέρθηκαν σε κέντρα κράτησης και ανάκρισης, όπως εκείνο μετη κωδική ονομασία DUSTBIN, [19] κρατούμενοι και ανακρινόμενοι μερικές φορές για μήνες.
[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ]
Μερικοί από τους επιστήμονες περιελήφθησαν στην Επιχείρηση Ημίφως, αλλά οι περισσότεροι μεταφέρθηκαν σε χωριά της υπαίθρου όπου δεν υπήρχαν ούτε ερευνητικές εγκαταστάσεις ούτε εργασία. Τους δόθηκαν επιδόματα και αναφέρονταν δύο φορές την εβδομάδα στα κεντρικά γραφεία της αστυνομίας, γιανα τους εμποδίσουν να φύγουν. Η οδηγία τουΓΕΕΘΑγιατην έρευνα καιτη διδασκαλία ανέφερε ότι οι τεχνικοί καιοι επιστήμονες θα πρέπει να απελευθερωθούν "μόνο αφού όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς έχουν λάβει όλες τις επιθυμητές πληροφορίες πληροφοριών από αυτούς".
[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ]
Στις 5 Νοεμβρίου 1947, το Γραφείο Στρατιωτικής Διακυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών ( OMGUS ), το οποίο είχε δικαιοδοσία στο δυτικό τμήμα της κατεχόμενης Γερμανίας, διοργάνωσε διάσκεψη γιανα εξετάσει το καθεστώς των μεταβάντων στις ΗΠΑ, τις αιτήσεις για χρηματικές αποζημιώσεις -που είχαν καταθέσει στη χώρα για «πιθανή παραβίαση από τις ΗΠΑτων νόμων πολέμου σύμφωνα με τους νόμους τωνΗΠΑ». Ο διευθυντής πληροφοριών του OMGUS, RL Walsh, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα επανεγκατάστασης των μεταφερθέντων στις ΗΠΑστονΤρίτο Κόσμο, το οποίο πρόγραμμα ανέφεραν οι Γερμανοί ως το «Urwald-Programm» του στρατηγού Walsh (πρόγραμμα ζούγκλας). Ωστόσο, αυτό το πρόγραμμα δεν ωρίμασε ποτέ. Το 1948, οι μετραφερθέντες στις ΗΠΑ έλαβαν διακανονισμούς 69,5 εκατομμυρίων Reichsmark από τη κυβέρνηση, ένα ποσό που σύντομα υποτιμήθηκε σοβαρά κατά τη μεταρρύθμιση του νομίσματος που συνόδεψε την εισαγωγή τουDeutsche Mark ως το επίσημο νόμισμα της δυτικής Γερμανίας.
[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ]Ο John Gimbel καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κρατούσαν μερικά από τα καλύτερα μυαλά της Γερμανίας για τρία χρόνια, στερώντας έτσι τη γερμανική ανάκαμψη από την εμπειρία τους. [20]
Τον Μάιο του 1945, το Πολεμικό Ναυτικό τωνΗΠΑ "έθεσε σε κράτηση" τον Herbert A. Wagner, τον εφευρέτη του πυραύλου Hs 293. Τα δύο επόμενα χρόνια, πρώτα εργάστηκε στο Κέντρο Ειδικών Συσκευών (Special Devices Center), στο Castle Gould καιστο Hempstead House, στο Long Island της Νέας Υόρκης, και μετά το 1947, μετακόμισε στο Naval Air Station Point Mugu . [21]
Τον Αύγουστο του 1945, ο συνταγματάρχης Holger Toftoy, επικεφαλής του Τμήματος Πυραύλων Rocket του Τομέα Έρευνας και Ανάπτυξης του Αμερικανικού Σώματος Υλικού Πολέμου Αμερικανικού Στρατού, προσέφερε αρχική σύμβαση ενός έτους στους επιστήμονες πυραύλων. 127 από αυτούς την αποδέχτηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1945, η πρώτη ομάδα επτά επιστημόνων πυραύλων (μηχανικοί αεροδιαστημικής) έφτασαν στο Fort Strong, που βρίσκεται επί του Long Island στο λιμάνι της Βοστόνης : Ήταν οιΒέρνερ φον Μπράουν, Erich W. Neubert, Theodor A. Poppel, August Schulze, Eberhard Rees, Wilhelm Jungert και Walter Schwidetzky. [15]
Περί τα τέλη του 1945, τρεις ομάδες επιστημόνων πυραύλων έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες γιανα εργαστούν στοΦορτ Μπλις (Fort Bliss) του Τέξας καιστο White Sands Proving Grounds, στοΝέο Μεξικό, ως "Ειδικοί Υπάλληλοι του Τμήματος Πολέμου". [11] : 27 [17]
Το 1946, το Γραφείο Ορυχείων των Ηνωμένων Πολιτειών απασχολούσε επτά Γερμανούς επιστήμονες συνθετικών καυσίμων σε εργοστάσιο χημικών στο Fischer-Tropsch[ασαφές]στη Λουιζιάνα τουΜιζούρι. [22]
Την 1η Ιουνίου 1949, ο αρχηγός του Σώματος Υλικού Πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών όρισε τo Οπλοστάσιο στο Redstone του Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, ως το κέντρο πυραύλων του Σώματος, ως εγκατάσταση για έρευνα και ανάπτυξη πυραύλων. Την 1η Απριλίου 1950, η εγκατάσταση ανάπτυξης πυραύλων στο Fort Bliss - συμπεριλαμβανομένου τουφον Μπράουν και της ομάδας τουμε περισσότερα από 130 μέλη της επιχείρησης συνδετήρα - μεταφέρθηκε στο Οπλοστάσιο του Ρέντστοουν (Redstone).
Στις αρχές του 1950, χορηγήθηκε άδεια μόνιμης διαμονής στις ΗΠΑσε ορισμένους από τους ειδικούς του Προγράμματος Συνδετήρα μέσω του προξενείου τωνΗΠΑστοΣιουδάδ Χουάρες, Τσιουάουα, Μεξικό. Έτσι, οι Γερμανοί επιστήμονες εισήλθαν νόμιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Λατινική Αμερική. [11] : 226 [16]
Μεταξύ 1945 και 1952, ηΠολεμική ΑεροπορίατωνΗνωμένων Πολιτειών χρηματοδότησε τον μεγαλύτερο αριθμό επιστημόνων του Συνδετήρα, εισάγοντας 260 άντρες, εκτων οποίων οι 36 επέστρεψαν στη Γερμανία και ένας ( Walter Schreiber ) μετανάστευσε πίσω στην Αργεντινή. [23]
Ογδόντα έξι αεροναυτικοί μηχανικοί μεταφέρθηκαν στο Wright Field τουΟχάιο, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συλλάβει αεροσκάφη και εξοπλισμό της Luftwaffe υπό την Επιχείρηση Lusty ( Lu ftwaffe S ecret T echnolog y ). [24]
ΤοΣώμα Ασυρματιστών των Ηνωμένων Πολιτειών απασχόλησε 24 ειδικούς - συμπεριλαμβανομένων των φυσικών Georg Goubau, Gunter Guttwein, Georg Hass, Horst Kedesdy και Kurt Lehovec, των φυσικών χημικών Rudolf Brill, Ernst Baars και Eberhard Both, τον γεωφυσικό Helmut Weickmann, τον οπτικό Gerhard Schwesinger, και τους μηχανικούς Eduard Gerber, Richard Guenther και Hans Ziegler . [25]
Το 1959, 94 άνδρες της Επιχείρησης Συνδετήρα πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των Friedwardt Winterberg και Friedrich Wigand. [21]
Συνολικά, μέσω των δραστηριοτήτων της έως το 1990, η Operation Συνδετήρα εισήγαγε 1.600 άνδρες, ως μέρος τωνπνευματικών αποζημιώσεων που οφείλονται στις ΗΠΑκαιτο Ηνωμένο Βασίλειο, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε πατέντες και βιομηχανικές διαδικασίες. [21][26]
Το διακεκριμένο μετάλλιο υπηρεσιών της NASA είναι το υψηλότερο βραβείο που μπορεί να απονεμηθεί από τηνΕθνική Διοίκηση Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA). Μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες υπηρεσίας και ηγεσίας στη NASA, τέσσερα μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα τιμήθηκαν με αυτό το μετάλιο το 1969: Οι Kurt Debus, Eberhard Rees, Arthur Rudolph καιWernher von Braun. Ο Ernst Geissler τιμήθηκε μετο μετάλλιο το 1973.
Το Βραβείο Διακεκριμένης Πολιτικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Άμυνας είναι το υψηλότερο πολιτικό βραβείο που δόθηκε από τοΥπουργείο ΆμυναςτωνΗνωμένων Πολιτειών . Μετά από δύο δεκαετίες υπηρεσίας, το μέλος της Επιχείρησης Συνδετήρα, Siegfried Knemeyer, τιμήθηκε με αυτό το βραβείο το 1966.
Το Βραβείο Αστροναυτικής Γκόνταρντ (Goddard Astronautics Award) είναι το υψηλότερο που απονέμεται για αξιοσημείωτα επιτεύγματα στον τομέα της αστροναυτικής από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και Αστροναυτικής (AIAA). [27] Τρία μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα τιμήθηκαν για τις υπηρεσίες τους με αυτό το βραβείο: Οι Wernher von Braun (1961), Hans von Ohain (1967) και Krafft Arnold Ehricke (1984).
Το αμερικανικό διαστημικό και πυραυλικό κέντρο στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, κατέχει και λειτουργεί τις διαστημικές εγκαταστάσεις τωνΗΠΑ. Αρκετά μέλη της Επιχείρησης Συνδετήρα είναι μέλη του Space Camp Hall of Fame (που ξεκίνησε το 2007): Για παράδειγμα, οι Wernher von Braun (2007), Georg von Tiesenhausen (2007) και Oscar Holderer (2008).
Το Μουσείο Διαστημικής Ιστορίας στο Νέο Μεξικό περιλαμβάνει το International Space Hall of Fame. Δύο μέλη της Επιχειρήσης είναι μέλη του International Space Hall of Fame: Οι Wernher von Braun (1976) [28]και Ernst Steinhoff (1979). [29]Ο Hubertus Strughold εντάχθηκε το 1978 αλλά απομακρύνθηκε ως μέλος το 2006. Άλλα στενά συνδεδεμένα μέλη περιλαμβάνουν τον Γερμανοαμερικανό επιστημονικό συγγραφέα, Willy Ley (1976), [30]καιτονHermann Oberth (1976), [31] έναν Γερμανό επιστήμονα που συμβούλεβε την ομάδα πυραύλων του von Braun στις ΗΠΑ από το 1955 έως το 1958.
Δύο σεληνιακοί κρατήρες πήραν το όνομά τους από τους επιστήμονες του Συνδετήρα: ο Debus μετά τον Kurt Debus, τον πρώτο διευθυντή τουδιαστημικού κέντρου Kennedy της NASA καιο von Braun .
Πριν από την επίσημη έγκρισή τουγιατο πρόγραμμα, οΠρόεδρος Truman, για δεκαέξι μήνες, ήταν αναποφάσιστος. [10] Χρόνια αργότερα το 1963, ο Τρούμαν θυμήθηκε ότι δεν ήταν καθόλου απρόθυμος να εγκρίνει την Επιχείρηση. Ότι λόγω των σχέσεων μετη Ρωσία "αυτό έπρεπε να γίνει και έγινε". [35]
Αρκετοί από τους επιστήμονες του Συνδετήρα διερευνήθηκαν αργότερα λόγω των δεσμών τους μετοΝαζιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μόνο ένας τέτοιος επιστήμονας, ο Georg Rickhey, δικάστηκε επίσημα για οποιοδήποτε έγκλημα και κανένας επιστήμονας του Συνδετήρα δεν κρίθηκε ένοχος για οποιοδήποτε έγκλημα, στην Αμερική ή τη Γερμανία. Ο Rickhey επέστρεψε στη Γερμανία το 1947 για να παραστεί στη Δίκη της Ντόρα, όπου αθωώθηκε. [36]
Το 1951, εβδομάδες μετά την άφιξή του στις ΗΠΑ, ο Walter Schreiber συνδέθηκε από τηνBoston Globeμε ανθρώπινα πειράματα που διεξήγαγε ο Kurt Blome στοRavensbrück, και μετανάστευσε στην Αργεντινή μετη βοήθεια του στρατού τωνΗΠΑ.
Το 1984, ο Arthur Rudolph, υπό την απειλή της δίωξης σχετικά μετη σύνδεσή του - ως διευθυντής επιχειρήσεων γιατην παραγωγή πυραύλων V-2 - μετη χρήση καταναγκαστικής εργασίας από το Mittelbau-Dora στο Mittelwerk, παραιτήθηκε από την αμερικανική υπηκοότητα και μετακόμισε στη Δυτική Γερμανία, πουτου έδωσε υπηκοότητα. [37]
Για πενήντα χρόνια, από το 1963 έως το 2013, το Βραβείο Strughold - πήρε το όνομά του από τον Hubertus Strughold, <i id="mwATw">Πατέρα της Διαστημικής Ιατρικής</i>, γιατον κεντρικό του ρόλο στην ανάπτυξη καινοτομιών όπως το διαστημικό κοστούμι καιτα συστήματα υποστήριξης της διαστημικής ζωής - ήταν τοπιο διάσημο βραβείο από τη Διαστημική Ιατρική Association, οργάνωση-μέλος του Aerospace Medical Association . [38]Την 1η Οκτωβρίου 2013, μετά από ένα άρθρο της Wall Street Journal που δημοσιεύθηκε την 1η Δεκεμβρίου 2012, το οποίο υπογράμμιζε τη σύνδεσή τουμε ανθρώπινα πειράματα κατά τη διάρκεια τουΒ 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Εκτελεστική Επιτροπή του Space Medicine Association ανακοίνωσε ότι αποσύρθηκε το Βραβείο Strughold της Space Association. [39]
Hans Amtmann, [40] Herbert Axster, Anton Flettner, Erich Ball, [41] Oscar Bauschinger, [42] Hermann Beduerftig, [43] Rudi Beichel, [44] Anton Beier, [45] Herbert Bergeler, [46] Magnus von Braun, Wernher von Braun, Theodor Buchhold [de] , Walter Burose, [47] Adolf Busemann, GN Constan, [48] Werner Dahm, Konrad Dannenberg, Kurt H. Debus, Gerd De Beek, [49] Walter Dornberger, Gerhard Drawe, [50] Friedrich Duerr, [51] Ernst RG Eckert, Otto Eisenhardt, [52] Krafft Arnold Ehricke, Alfred Finzel, [53] Edward Fischel, [54] Karl Fleischer, [55] Anselm Franz, Herbert Fuhrmann, [56] Ernst Geissler, Werner Gengelbach, [57] Dieter Grau, Hans Gruene, [58] Herbert Guendel, [59] Fritz Haber, [60] Heinz Haber, Karl Hager, [61] Guenther Haukohl, [62] Karl Heimburg, [63] Emil Hellebrand, [64] Gerhard Heller, [65] Bruno Helm, [66] Rudolf Hermann, [67] Bruno Heusinger, [68] Hans Heuter, [69] Guenther Hintze, [70] Sighard F. Hoerner, Kurt Hohenemser, Oscar Holderer, Hans Henning Hosenthien, Dieter Huzel, [71] Walter Jacobi, Erich Kaschig, [72] Ernst Klaus, [73] Theodore Knacke, [74] Siegfried Knemeyer, Heinz-Hermann Koelle, Gustav Kroll, [75] Werner Kuers, [76] Hermann Kurzweg, [77] Hermann Lange, [78] Hans Lindenberg, [79] Hans Lindenmayer, [80] Alexander Martin Lippisch, Robert Lusser, Hans Maus, [81] Helmut Merk, [82] Joseph Michel, [83] Hans Milde, [84] Heinz Millinger, [85] Rudolf Minning, [86] Willi Mrazek, [87] Hans Multhopp, Erich Neubert, [88] Gerhard Neumann, Hans von Ohain (σχεδιαστής γερμανικών κινητήρων τζετ), Robert Paetz, [89] Hans Palaoro, [90] Kurt Patt, [91] Hans Paul, [92] Arnold Peter, [93] Theodor Poppel, [94] Werner Rosinski, [95] Heinrich Rothe, [96] Ludwig Roth, Arthur Rudolph, Friedrich von Saurma, Edgar [Schaeffer, Martin Schilling, [97] Helmut Schlitt, [98] Albert Schuler, [99] August Schulze, [100] Walter Schwidetzky, [101] Ernst Steinhoff, Wolfgang Steurer, [102] Ernst Stuhlinger, Kurt Tank, Bernhard Tessmann, Adolf Thiel, Georg von Τ iesenhausen, Werner Tiller, [103] JG Tschinkel, [104] Arthur Urbanski, [105] Fritz Vandersee, [106] Richard Vogt, Woldemar Voigt (σχεδιαστής του Messerschmitt P.1101 ), Werner Voss, [107] Theodor Vowe, [108][109][110] Herbert A. Wagner, Hermann Weidner, [111] Günter Wendt και Walter Fritz Wiesemann. [112]
Theodor Benzinger, Rudolf Brill, Konrad Johannes Karl Büttner, Richard Lindenberg, Walter Schreiber, Hubertus Strughold, Hans Georg Clamann και Erich Traub .
APPLEPIE : Σχέδιο γιατη σύλληψη και ανάκριση βασικών της Wehrmacht, της RSHAAMT VIκαιτου Γενικού Επιτελείου αξιωματούχων με γνώση της βιομηχανίας και της οικονομίας της ΕΣΣΔ. [136]
DUSTBIN (αντίποδας της ASHCAN ): Μια αγγλοαμερικανική επιχείρηση στρατιωτικής κατασκοπείας που ιδρύθηκε στο Παρίσι και λειτούργησε μετά στο Κάστρο Kransberg, στη Φρανκφούρτη. [137] : 314
ECLIPSE (1944): Ένα ανεφάρμοστο σχέδιο αεροπορικού αφοπλισμού πτερυγίων για μεταπολεμικές επιχειρήσεις καταστροφής πυραύλων V-1 και V-2.
Safehaven: Πρόγραμμα τωνΗΠΑ εντός της ECLIPSEπου αποσκοπούσε στην αποφυγή της διαφυγής των Ναζί επιστημόνων από τη Γερμανία που κατέλαβαν οιΣύμμαχοι . [16]
Field Information Agency-Technical, (FIAT) : Οργανισμός του Στρατού τωνΗΠΑγιατην εξασφάλιση της "μείζονος και ίσως μόνο υλικής ανταμοιβής της νίκης, δηλαδή της προόδου της επιστήμης και της βελτίωσης της παραγωγής καιτου βιοτικού επιπέδου στα Ηνωμένα Έθνη, μετην κατάλληλη εκμετάλλευση των γερμανικών μεθόδων σε αυτά τα πεδία"; Το FIAT έληξε το 1947, όταν άρχισε να λειτουργεί η Επιχείρηση Συνδετήρας. : 316
Στις 26 Απριλίου 1946, τοΓΕΕΘΑ εξέδωσε την οδηγία 1067/14 του JCS στον στρατηγό Eisenhower με εντολή να "διατηρεί από την καταστροφή και αποκτά τον έλεγχο αρχείων, σχεδίων, βιβλίων, εγγράφων, και επιστημονικών, βιομηχανικών και άλλων πληροφοριών και δεδομένων που ανήκουν σε. . . Γερμανικές οργανώσεις ασχολούμενες μετη στρατιωτική έρευνα" [15] : 185 και ότι, με εξαίρεση τους εγκληματίες πολέμου, οι Γερμανοί επιστήμονες κρατούνται γιατην απόκτηση πληροφοριών όπως απαιτείται. [138]
National Interest / Project 63 : Βοήθεια γιατη τοποθέτηση Ναζί μηχανικών στη Lockheed, Martin Marietta, North American Aviation και άλλες αεροπορικές εταιρείες, ενώ οι Αμερικανοί μηχανικοί αεροδιαστημικής απολύθηκαν. [21]
Επιχείρηση Άλσος, Επιχείρηση Μεγάλη, Επιχείρηση Έψιλον, Ρωσικό Άλσος : Σοβιετικές, Αμερικανικές και Βρετανικές προσπάθειες για σύλληψη γερμανικών πυρηνικών μυστικών, εξοπλισμού και προσωπικού.
Operation Backfire : Βρετανική προσπάθεια ανάκτησης πυραύλων και αεροδιαστημικής τεχνολογίας, ακολουθούμενη από συναρμολόγηση και δοκιμή πυραύλων στο Cuxhaven .
Fedden Mission : Βρετανική αποστολή να αποκτήσει τεχνικές πληροφορίες σχετικά μετα προηγμένα γερμανικά αεροσκάφη καιτα προωστικά τους συστήματα.
Επιχείρηση Lusty : Οι προσπάθειες τωνΗΠΑγια σύλληψη γερμανικού αεροναυτικού εξοπλισμού, τεχνολογίας και προσωπικού.
Επιχείρηση Osoaviakhim (μερικές φορές μεταφράζεται ως "Επιχείρηση Ossavakim"), ένα σοβιετικό ανάλογο της Επιχείρησης Συνδετήρας, μετη συμμετοχή Γερμανών τεχνικών, διευθυντών, ειδικευμένων εργαζομένων καιτων αντίστοιχων οικογενειών τους που μεταφέρθηκαν στηνΕΣΣΔτον Οκτώβριο του 1946. [139]
Επιχείρηση Χειρουργός : Βρετανική επιχείρηση για άρνηση της γερμανικής αεροναυτικής εμπειρογνωμοσύνης στηνΕΣΣΔκαιγια εκμετάλλευση Γερμανών επιστημόνων γιατην προώθηση της βρετανικής έρευνας. [140]
Ειδική αποστολή V-2 : Επιχείρηση Απριλίου – Μαΐου 1945 από τον Maj. Ο William Bromley, που ανακάλυψε ανταλλακτικά και εξοπλισμό για 100 βλήματα V-2 από ένα υπόγειο εργοστάσιο Mittelwerk στο Kohnstein εντός της σοβιετικής ζώνης. Ο Ταγματάρχης James P. Hamill συντόνισε τη μεταφορά του εξοπλισμού σε 341 σιδηροδρομικά αυτοκίνητα μετην 144η Μονάδα Συναρμολόγησης Μηχανοκίνητων Οχημάτων, από το Nordhausen έως την Erfurt, λίγο πριντην άφιξη των Σοβιετικών. [141]
↑Project Paperclip: German Scientists and the Cold War, 1975, Clarence G. Lasby, et al. p. 257
↑«The End of World War II». (television show, Original Air Date: 2-17-05). A&E. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2007.
↑Naimark. 206 (Naimark cites Gimbel, John Science Technology and Reparations: Exploitation and Plunder in Postwar Germany) The $10 billion compare to the 1948 US GDP $258 billion, and to the total Marshall plan (1948–52) expenditure of $13 billion, of which Germany received $1.4 billion (partly as loans).
↑«Goddard Astronautics Award». AAIA: Shaping the Future of Aerospace. American Institute of Aeronautics and Astronautics. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017.
↑Ballato, A. (January 1, 1987). «In Memoriam Eduard A. Gerber». IEEE Transactions on Ultrasonics, Ferroelectrics, and Frequency Control34 (1): 2. doi:10.1109/T-UFFC.1987.26903.
Simpson, Christopher (1988). Blowback: Η στρατολόγηση των Ναζί από την Αμερική καιοι επιπτώσεις της στον Ψυχρό Πόλεμο. Νέα Υόρκη: Weidenfeld & Nicolson. (ISBN978-1-55584-106-5) ISBN978-1-55584-106-5 .