Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 27/01/2013.
ΟΕρνστ Μάυ γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη και ήταν γιος κατασκευαστή δερμάτων. Το 1908 μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όπου ξεκίνησε την τριτοβάθμια εκπαίδευσή τουστην αρχιτεκτονική έχοντας καθηγητή τον Raymond Unwin, ενώ απορροφούσε μαθήματα αρχών του κινήματος των κηπουπόλεων. Ολοκλήρωσε τις σπουδές τουτο 1912 στο τεχνικό Πανεπιστήμιο τουΜονάχου δουλεύοντας με τους Φρίντριχ φον Τιρς (Friedrich Von Thiersch) και Τέοντορ Φίσερ (Theodor Fischer), τον συνιδρυτή τουDeutscher Werkbund. Το 1914 εργάστηκε ως αρχιτέκτονας του στρατού. Το 1921 δημιούργησε και εξέδωσε το περιοδικό Schlesisches Heim, ενώ σε συνεργασία με άλλους έλαβε με επιτυχία μέρος στο διαγωνισμό γιατην επέκταση αγροτικής περιοχής κατοικίας στοΜπρέσλαου. Το 1925 επί του δημάρχου Λούντβιχ Λάντμαν (Ludwig Landmann) ορίστηκε στη θέση του αρχιτέκτονα και πολεοδόμου στη Φραγκφούρτη σχεδιάζοντας και οργανώνοντας την πρωτοποριακή επέκταση της Φραγκφούρτης, σύμφωνα μετο λειτουργικό και ορθολογικό πνεύμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής κατά τη δημοκρατία της Βαϊμάρης. Παράλληλα δημοσίευσε το περιοδικό Das Neue Frankfurtτο οποίο περιλάμβανε άρθρα και δημοσιεύσεις γιατη Νέα Φραγκφούρτη. Το 1927 έλαβε μέρος στην έκθεση του Γερμανικού Werkbund στη Στουτγκάρδη, την οποία οργάνωσε οΛούντβιχ Μις φανντερ Ρόε. Το 1929 ήταν αυτός που συγκάλεσε το 2ο Διεθνές Συνέδριο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής (CIAM) στη Φραγκφούρτη το οποίο είχε ως τίτλο «την αναζήτηση των ελάχιστων διαστάσεων στην κατοικία» ερχόμενος σε ρήξη με τους Γάλλους φορμαλιστές. Το 1930 μετην άνοδο του Ναζιστικού κόμματος οΕρνστ Μάυ μαζί με άλλους 17 αρχιτέκτονες εγκατέλειψε τη Γερμανία και μετέβη στη Σοβιετική Ένωση. Εκεί παρουσίασε προτάσεις και σχέδια γιατο Μαγκνιέτογκορσκ καιγια άλλες πόλεις. Το 1934 μετανάστευσε στην Αφρική, μένοντας εκεί μέχρι το 1954 που επέστρεψε πίσω στη Γερμανία γιανα εργαστεί στοΑμβούργο. Το 1957 δίδασκε στοΠολυτεχνείο του Ντάρμστατ. Απεβίωσε στο Αμβούργο το 1970. Εις μνήμην τουημη κερδοσκοπική Εταιρία Ερνστ Μάυ (Ernst-May-Gesellschaft) επανέφερε μια μεζονέτα του 1926 στον οικισμό Ρέμερστατ (Römerstadt) στην κατάσταση που βρισκόταν το 1926, η οποία λειτουργεί ως μουσείο.
Ο λεγόμενος "οικισμός zig-zag"Το σχολείο Hallgarten
Κατά τη δεκαετία του 1920 η Γερμανία βρισκόταν σε κατάσταση πολιτικής αστάθειας και φτώχειας. Η ανάγκη για κοινωνικές κατοικίες ήταν μεγάλη καιη λύση βρέθηκε στη βιομηχανοποίηση και τυποποίηση της κατοικίας. Κάθε διαμέρισμα διέθετε μιαΚουζίνα της Φραγκφούρτης, μπάνιο και ηλεκτρισμό.
Ένα χρόνο μετά την ανάθεσή τουσαν επικεφαλής των τεχνικών υπηρεσιών ο Μάυ έθεσε ένα οικοδομικό πρόγραμμα, με Master Plan και σχεδιαστικές λεπτομέρειες που έκαναν δυνατές τις πρώτες παρεμβάσεις. Σε τρία χρόνια (1926-1928) 8000 κοινωνικές κατοικίες είχαν χτιστεί ενώ παράλληλα ένα δεύτερο πρόγραμμα σχεδίαζε την ανέγερση 16000 νέων κατοικιών τα επόμενα 3 χρόνια. Το πρόγραμμα προέβλεπε εκτός από ζώνες κατοικίας, ζώνες βιομηχανίας και ζώνες πρασίνου, πάρκα και δημόσιους χώρους, ακολουθώντας τις ίδιες αρχές μετο πρότζεκτ γιατην επέκταση του Μπρεσλάου. Το αναπτυξιακό σχέδιο αφορούσε τον χωρισμό σε ζώνες ενός συνόλου βιομηχανιών κατά μήκος του ποταμού Μάιν, στα ανατολικά καιτα δυτικά της παλιάς πόλης και διοικητικές, εμπορικές και χρήσεις κατοικίας στην περιφέρεια.
Το πρότζεκτ της κοιλάδας Νίντα (Nidda), παρόλο που ένα τμήμα αυτού εφαρμόστηκε, αποτελεί τηνπιο απλή εφαρμογή των αρχών του Μάυ. Δημιούργησε ένα μεγάλο δημόσιο πάρκο στη μέση τις κοιλάδας σύμφωνα μετην εικόνα των μεγάλων πάρκων του Λονδίνου.
Γύρω από το πάρκο τα χωρία που συνδέονταν με τους οικισμούς δημιούργησαν σχηματισμένο δακτύλιο ορισμένο από δευτερεύοντες ανοιχτούς χώρους. Οι κήποι καιοι λωρίδες σχημάτιζαν ένα συνεχόμενο σύστημα ανεξάρτητο από το οδικό δίκτυο. Οι συνοικίες Römerstadt, Praunheim και Westhausen αποτελούν όριο του πάρκου στα βόρεια.
ΟΕρνστ Μάυ γιατο συνολικό σχέδιο του πρότζεκτ συνεργάστηκε μετον H. Bohm καιτον W. Bangert, τον C.H. Rudloff γιατην αρχιτεκτονική των κτηρίων, ενώ οι αρχιτέκτονες Blattner, Schaupp και Schuster ήταν υπεύθυνοι γιατα σχολικά κτήρια.
Η συνοικία Römerstadt κτισμένη το 1928 χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και μορφολογική καθαρότητα. Το κέντρο του κτισμένου χώρου διαπερνά δρόμος με διπλή καμπυλότητα, ο οποίος συγκεντρώνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες, εμπόριο σχολεία, κλπ. Το σχέδιο προέβλεπε 11.220 κατοικίες.
Η συνοικία Praunheim έγινε σε τρεις φάσεις, οι όποιες δείχνουν έντονα το πέρασμα από τον εξπρεσιονιστικό ρομαντισμό στον άκρατο ορθολογισμό του γερμανικού μοντέρνου κινήματος. Η τελευταία φάση του προγράμματος κατοικίας Praunheim είναι συνδεδεμένη μετην εκβιομηχάνιση των διαδικασιών παραγωγής καιτην τυποποίηση των μορφών καιτων κατόψεων.
Το συγκρότημα κατοικιών Westhausen σχεδιασμένο το 1929-1931 περιλάμβανε 1.532 κατοικίες με επιφάνεια 45 τ.μ. η κάθε μια. Το συγκρότημα χαρακτηρίζεται από αυστηρή τυποποίηση και στυγνές εν σειρά διατάξεις όπως επέβαλε η βιομηχανική παραγωγή.
Δημήτρης Ν. Καρύδης ¨Τα επτά βιβλία της πολεοδομίας¨ εκδόσεις Παπασωτηρίου 2008 ISBN 9607530780
Kenneth Frampton ¨Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, ιστορία και κριτική¨ εκδόσεις ¨Θεμέλιο¨ 2009 ISBN 9603100714
Ernst May ¨Housing Policy of Frankfort on the main¨ 1929
Phileppe Panerai, Jean Castex, Jean Charles Depaule, Ivor Samuels ¨Urban Forms, the death and the life of the urban block¨ Architectural press 2004 ISBN 0750656077
Σχετικά πολυμέσα
