Το 418 διαδέχθηκε τον βασιλιά Βάλλια. Οι Ρωμαίοι είχαν διατάξει τον βασιλιά Βάλλια να μετακινήσει τον λαό του από τηνΙβηρική χερσόνησοστηΓαλατία. Ως βασιλιάς, ο Θεοδώριχος ολοκλήρωσε την εγκατάσταση των Βησιγότθων στη Γαλατία καιστη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε τη φθίνουσα δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίαςγιανα επεκτείνει τα εδάφη του προς τα νότια.
Ανκαιοι Βησιγότθοι βρίσκονταν υπό την εποπτεία του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, ο Θεοδώριχος, φιλόδοξος και δυναμικός, διεκδικούσε σε κάθε ευκαιρία την επέκταση και ανεξαρτητοποίηση τού βασιλείου του.[1]ΗΑκουιτανίατου είχε δοθεί στα πλαίσια ειδικής συνθήκης με τους Ρωμαίους, ωστόσο επεδίωξε να κατακτήσει τηνΑρελάτη[2], καιτηΝορβόνη χωρίς επιτυχία, γεγονός που διατάραξε τις σχέσεις τουμετη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.[1] Τελικά κατάφερε να επανακτήσει τηνΤουλούζη[3], γεγονός που ενδυνάμωσε και πάλι τη θέση τουστα πλαίσια της παραπαίουσας τότε Αυτοκρατορίας. Ο Θεοδώριχος άσκησε πολιτική επέκτασης με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Οι γάμοι των θυγατέρων τουμεμε τους ηγεμόνες τωνΒανδάλωνκαιτωνΣουηβών εντάσσονταν στα πλαίσια διαφόρων συνασπισμών και στρατηγικών επιδιώξεων.[1]
Το 451 συμμετείχε σε συνασπισμό Ρωμαίων και άλλων φυλών εναντίον του Αττίλα στηΜάχη των Εθνώνστην οποία και φονεύθηκε.[4]Τη θέση του πήρε ο γιος τουΘορισμούνδος.[5]
↑Prosper, Epitoma chronicon 1324 and 1326, in: MGH AA 9, p. 475; Hydatius, chronicle 107 und 110, in: MGH AA 11, p. 22-23; Mεροβαύδης, panegyric, fragment II A 23, in: Vollmer, MGH AA 14, p. 9; Sidonius Apollinaris, carmen 7. 246sqq.; 7. 475sqq.
↑Jordanes, Getica 40. 209 and 41. 214; Hydatius, chronicle 150, in: MGH AA 11, p. 26