Ρωμαϊκή σαρκοφάγος του 250-260 μ.Χ. που απεικονίζει τους άθλους του Ηρακλή.
Το Ικόνιο ταυτίζεται μετην πόλη IkkuwaniyaτωνΧετταίων. Η ελληνική ονομασία είναι παραφθορά της αυτόχθονης λουβικής ονομασίας της πόλης.[7]
Η αρχαία Λυκαονία, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το Ικόνιο, αποτελούσε γειτονικό κράτος της Καππαδοκίας από δυτικά. Την εποχή των Περσικών Πολέμων περιελάμβανε καιτο μεγαλύτερο μέρος της υστερότερης Καταονίας. Προς Νότο, ηοροσειρά του Ταύρουτην χώριζε από τηνΚιλικία, ενώ το Ικόνιο όπως αναφέρεται στο ιστορικό σύγγραμμα Κύρου ΑνάβασιςτουΞενοφώντος, ήταν πόλη της Φρυγίας, στα δυτικά.
ΟΑπόστολος Παύλος κήρυξε στο Ικόνιο κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία του, μεταξύ των ετών 44-45 μ.Χ., ενώ μετέπειτα η πόλη αποτέλεσε έδρα επισκοπής και αργότερα Μητρόπολης.[8]ΗΑγία Θέκλα από το Ικόνιο παρακολούθησε το κήρυγμα του Παύλου, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και έγινε ακόλουθος του Αποστόλου και κήρυξε καιη ίδια μέχρι το μαρτύριό της, αποτελώντας την πρώτη γυναίκα χριστιανή μάρτυρα. Γιατον λόγο αυτό ονομάζεται Ισαπόστολος και Πρωτομάρτυς.[9]ΟιΆγιοι Κήρυκος και Ιουλίττα ήταν από το Ικόνιο και μαρτύρησαν κατά τους ρωμαϊκούς διωγμούς. Τον 4ο αιώνα μ.Χ. επίσκοπος στο Ικόνιο ήταν οΑμφιλόχιος, σημαντικός θεολόγος και εκκλησιαστικός συγγραφέας.[10]
To 327 μ.Χ. ηΑγία Ελένη, μητέρα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, σταμάτησε στη Σύλλη καθοδόν προς την Ιερουσαλήμ για προσκύνημα, είδε εδώ τους λαξευμένους ναούς των πρώτων χριστιανικών εποχών και αποφάσισε να χτίσει έναν ναό στη Σύλλη για τους χριστιανούς αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Ο Ναός σώζεται μέχρι σήμερα.[11][12]
Επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η πόλη έγινε έδρα επισκόπου καιτο 370 περίπου αναβαθμίστηκε σε μητροπολιτική έδρα της Λυκαονίας, με πρώτο μητροπολίτη τονΆγιο Αμφιλόχιο.[13]Τον 7ο αιώνα έγινε μέρος τουΘέματος των Ανατολικώνκαι αποτέλεσε συχνό στόχο αραβικών επιθέσεων κατά τη διάρκεια τωναραβο-βυζαντινών πολέμων από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα,[13] ενώ καταλήφθηκε από τους Άραβες το 723-4.[14]Ο επαναστάτης στρατηγός Ανδρόνικος Δούκας χρησιμοποίησε το φρούριο της Καμπάλας ως βάση τουτο 905-906.[15]Τον 9οαι. ιδρύθηκε η ορθόδοξη Μονή Αγίου Χαρίτωνοςστη Σύλλη κοντά στο Ικόνιο. Είναι λαξευμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου στους βράχους μίας χαράδρας του όρους του Αγίου Φιλίππου (σήμερα Τεκελί-Ντάγ).[16][17] Κατά τη διάρκεια του 10ου ή 11ου αιώνα κατασκευάστηκε η εκκλησία του Αγίου Αμφιλόχιου μέσα στην ακρόπολη της Καμπάλας, στεγάζοντας τον τάφο του αγίου, τον οποίο οι Τούρκοι πίστεψαν αργότερα ότι ήταν ο τάφος τουΠλάτωνα, μετονομάζοντας την εκκλησία σε Eflâtun Mescidi (τζαμί του Πλάτωνα).[18]Το μοναστήρι του Αγίου Χαρίτωνα, ενός άλλου ντόπιου από το Ικόνιο, βρισκόταν λίγα μίλια μακριά στηΣύλλη.[19]
Στο Ικόνιο γεννήθηκε ο Έλληνας αρχιτέκτονας Καλογιάννης έργο του οποίου αποτελεί οΓκιοκ Μεντρεσές (Gök Medrese) στηΣεβάστεια της Καππαδοκίας (13ος αιώνας).[20]
Στο Ικόνιο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τουοΤζελαλεντίν Ρουμί, μυστικιστικός ποιητής και φιλόσοφος, ιδρυτής τουσουφικού τάγματος τωνΜεβλεβί Ντερβίς. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι εκστατικοί χοροί των δερβίσηδων είναι επιβιώσεις αρχαίων διονυσιακών λατρειών που ήταν διαδεδομένες στηΜ. Ασία[21]. Ο Ρουμί είχε επαφή με Έλληνες διανοούμενους της περιοχής, κυρίως κληρικούς. Ο Αφλακί[22], βιογράφος του Ρουμί, περιγράφει τις φιλοσοφικές συζητήσεις του Ρουμί μετον ηγούμενο της Μονής του Αγίου Χαρίτωνος (κατά τους Τούρκους Ακ Μαναστίρ) του Ικονίου, την οποία μάλιστα αναφέρει ως «μονή του Πλάτωνος» (Ντέιρε Αφλατούν).[23]Στο Ικόνιο έχτισαν τζαμιά οΑλαεντίν Καϊκουμπάντ Α΄ (Τζαμί του Αλαεντίν) καιο Οθωμανός σουλτάνοςΣελήμ Β΄.
Πριντο1923 κατοικούσαν εκεί 4.000 χριστιανοί ορθόδοξοι, τουρκόφωνοι και ελληνόφωνοι. Η ελληνική κοινότητα αριθμούσε περίπου 2.500 άτομα που διατηρούσαν με δικά τους έξοδα, εκκλησία, σχολείο αρρένων και παρθεναγωγείο.
Μετά τηνελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμώντου 1923 οι χριστιανοί ορθόδοξοι του Ικονίου εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Επίσης δύο οικισμοί που δημιουργήθηκαν από τους Κονιαλήδες πρόσφυγες έλαβαν το όνομά τους από την πόλη του Ικονίου: τοΝέο Ικόνιο Περάματος Αττικής καιτοΝέο Ικόνιο Καρδίτσας.
Αιμιλιανός Γρεβενών (1877-1911), Έλληνας θεολόγος γεννηθείς στο Ικόνιο, με δράση στον Μακεδονικό Αγώνα ως Πρωτοσύγκελλος Θεσσαλονίκης και αργότερα μητροπολίτης στα Γρεβενά που μαρτύρησε το 1911.
↑ 12,012,1Speros Vryonis (1981). Studies on Byzantium, Seljuks, and Ottomans. σελ. 282. Perhaps the best known of these architects was the Greek from Konya, Kaloyan, who worked on the Ilgin Han in 1267-8 and three years later built the Gök Medrese of Sivas.
↑N Bees, Die Inschriftenaufzeichnungen des Codex Sinaiticus graecus 508 (976) und die Maria Spilaeotissa Klosterkirche bei Sille (Lycaonien) , mit Excursen zur Geschichte der Seldschuken Turken – Texte und Forschungen zur Byzantinisch-Neugriechischen Philologie, I, Berlin 1922.
↑Modern Greek in Asia Minor: A study of dialect of Silly, Cappadocia and Pharasa (Cambridge: Cambridge University Press, 1916), by Richard MacGillivray Dawkins (1871–1955)
↑Tekinalp, V. Macit (2009). «Palace churches of the Anatolian Seljuks: tolerance ornecessity?». Byzantine and Modern Greek Studies332 (2): 148–167. doi:10.1179/174962509X417645.
↑Breytenbach, Cilliers· Zimmermann, Christiane (2017). Early Christianity in Lycaonia and Adjacent Areas From Paul to Amphilochius of Iconium. Brill. ISBN9789004352520.
↑H. Geizer, Geistiges und Weltiches aus dem Turkisch-Griechischen Orient, Λειψία, 1900, σσ. 167-177
↑Cl. Huart, Les saints des derviches tourneurs. Παρίσι, 1918-1922.
↑Cl. Huart, Les saints des derviches tourneurs. Παρίσι, 1918-1922, σσ. 261
↑«Gök Medrese». The Gok Medrese (Blue Koran school) . The Seljuk building was designed for vizier Fahr ed-Din Ali ben Hussein around 1271 by the Greek architect Kalojan.
Σχετικά πολυμέσα.jpg)
Εσωτερικό
Επιτάφιος Ελληνορθοδόξων από
Παλαιά ελληνική οικία.jpg)
Ικόνιο (Αρχείο ντοκιμαντέρ της 
