ΟΚάρνταμ (βουλγαρικά: Кардам, 777 - 802/803) ήταν ηγεμόνας της Βουλγαρίας μεταξύ π. 777καιπ. 803.
Το όνομα του Κάρνταμ είναι το πρώτο που αναφέρεται στις Βυζαντινές πηγές, το 791, όταν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΣΤ΄ ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της Βουλγαρίας, σε αντίποινα για τις βουλγαρικές επιδρομές στην κοιλάδα τουΣτρυμόνατο 789. Ο Κάρνταμ προετοιμάστηκε γιατη Βυζαντινή εισβολή και συναντήθηκε μετον εχθρό κοντά στηνΑδριανούποληστηΘράκη. Ο Βυζαντινός στρατός ηττήθηκε και τράπηκε σε φυγή.
Το 792 ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ οδήγησε άλλο στρατό κατά των Βουλγάρων και στρατοπέδευσε στις Μαρκέλλες (κοντά στο Καρνομπάτ), στις οποίες προχώρησε γιανα οχυρώσει. Ο Κάρνταμ έφτασε μετο στρατό του στις 20 Ιουλίου και κατέλαβε τα γειτονικά υψώματα. Μετά από λίγη ώρα με τις δύο δυνάμεις να μεγαλώνουν, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έδωσε τη καθησυχαστική συμβουλή του "ψευδοπροφήτη" και διέταξε την επίθεση. Αλλά οι Βυζαντινές δυνάμεις είχαν χάσει τον σχηματισμό και πάλι ηττήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, ενώ ο Κάρνταμ κατέλαβε την αυτοκρατορική σκηνή και τους υπάλληλους του αυτοκράτορα (μάχη των Μαρκελλών). Μετά την επιστροφή τουστηνΚωνσταντινούπολη, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ υπέγραψε συνθήκη ειρήνης και ανέλαβε την υποχρέωση να πληρώνει ετήσιο φόρο στη Βουλγαρία.
Το 796 η αυτοκρατορική κυβέρνηση ήταν απείθαρχη καιο Κάρνταμ έκρινε απαραίτητο να απαιτήσει το φόρο, ενώ απείλησε να καταστρέψει τη Θράκη, ανδεν είχε πληρωθεί. Σύμφωνα μετο χρονικογράφο Θεοφάνη τον Ομολογητή, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ κορόιδεψε την απαίτηση στέλνοντας κοπριά αντί για χρυσό ως "πρέπον" και υποσχέθηκε να οδηγήσει ένα νέο στρατό εναντίον του ηλικιωμένου Κάρνταμ στις Μαρκέλλες. Για άλλη μια φορά ο αυτοκράτορας κατευθύνθηκε βόρεια, καιγια άλλη μια φορά συνάντησε τον Κάρνταμ στην περιοχή της Αδριανουπόλεως. Οι στρατοί αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για 17 ημέρες χωρίς ναμπουνστη μάχη, ενώ οι δύο μονάρχες πιθανόν να εμπλάκησαν σε διαπραγματεύσεις. Στο τέλος η σύγκρουση αποφεύχθηκε καιη ειρήνη επαναλήφθηκε με τους ίδιους όρους όπως καιτο 792.
Η βασιλεία του Κάρνταμ αντιπροσωπεύει την αποκατάσταση της τάξης στη Βουλγαρία, η οποία είχε υποφέρει από τη γρήγορη εναλλαγή των κυβερνητών και είχε επανειλημμένες ήττες από τους Βυζαντινούς στο τρίτο τέταρτο του 8ου αιώνα. Ο Κάρνταμ όχι μόνο στάθηκε στο ύψος του εναντίον του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ (που προσπαθούσε να μιμηθεί τονπιο επιτυχημένο παππού και συνονόματού τουΚωνσταντίνου Ε΄), αλλά αυτό κατάφερε να προκαλέσει κρίση στη Βυζαντινή αυλή, όπου οι επανειλημμένες αποτυχίες του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ υπονόμευσαν τη θέση του αυτοκράτορα εκθρονίστηκε από τη μητέρα τουΕιρήνητο 797. Ο Κάρνταμ μάλλον δεν κατάφερε να επιβιώσει για πολύ από τον αντίπαλό του, καθώς δεν είχε ακούσει γι' αυτόν από το 796 και ήταν ήδη νεκρός το 803.
Η συλλογή των Βουλγάρων του Βόλγα Τζαφάρ Ταρίχ του 17ου αιώνα (αμφισβητούμενης γνησιότητας) αντιπροσωπεύει τον Καραντζάμ (δηλαδή τον Κάρνταμ), ως τον αδερφό του Αζάν Τόκτα (δηλαδή τον Τόκτου), και ως εγγονό του Σουβάρ (Σεβάρ). Η ίδια πηγή αναφέρει τον διάδοχό του, τον Κουρίμ (δηλαδή τονΚρούμο) ως ανιψιό του. Αν όλα αυτά είναι σωστά, η προσχώρηση του Κάρνταμ σηματοδοτεί την οριστική αποκατάσταση της φυλής Ντούλο, η οποία θα διατηρήσει το θρόνο της μέχρι το θάνατο τουΡομάντο 997.
Η αντηρίδα Κάρνταμ, στη Νήσο Λίβινγκστον σταΝότια Νησιά Σέτλαντ της Ανταρκτικής, καιτο χωριό Κάρνταμ στην επαρχία Ντόμπριτς ονομάζονται προς τιμήν του Κάρνταμ.
↑Word and Power in Mediaeval Bulgaria, Ivan Biliarsky, BRILL, 2011, (ISBN9004191453), p. 211.
↑Reading the Middle Ages: Sources from Europe, Byzantium, and the Islamic World, Barbara H. Rosenwein, University of Toronto Press, 2013, (ISBN1442606029), p. 160.
↑Southeastern Europe in the Middle Ages, 500-1250, Florin Curta, Cambridge University Press, 2006, (ISBN0521815398),pp. 162-163.
↑A Concise History of Bulgaria, R. J. Crampton, Cambridge University Press, 2005, (ISBN1139448234), p. 270.